Chapter 50

Malakas ang pagbagsak ng ulan pero nakatayo pa rin si Elmhurst sa harap ng puntod ng kaniyang ina. Katatapos lamang ng libing nito at naiwan lamang siyang mag-isa rito. Ayaw niyang umuwi at iwan ang kaniyang ina na mapag-isa rito. At sa ilalim ng malakas na ulan ay tumutulo rin ang luha niya. Animo pinipilipit ang puso niya dahil alam niya kung ano ang kinamatay ng kaniyang ina.

Pagkatapos ng araw na iyon ay na nawalan siya ng malay. Nang magmulat siya ng kaniyang mata ay hindi pa siya tuluyang nahimasmasan. Kaya naupo siya at hinilot ang kaniyang ulo. Pero natigil siya nang makaamoy ng masangsang na amoy. Kaya nagtaas siya ng ulo at inilibot ang tingin sa buong kuwarto niya. And he was horrified when he saw who was lying beside the cabinet. It was his mother.

Hindi agad siya nakahuma at tulalang nakatitig lamang siya sa kaniyang ina. Kahit man lang tinig ay wala ring lumabas sa kaniyang bibig. He was just there staring at his mother's dead body. Natuyo na rin ang dugo sa sahig at ito