Don't be Selfish Self

Chapter 6

Liam's POV

"Percy! Wait!" Imbis na hintayin siya ay binilisan ko ang lakad ko at hindi lumingon.

"Ano ba, sandali lang sabi eh," turan ni Micaela.

Oh well as you can see, nag shoot ulit kami, it's been two days simula nong usapan namin ni Arizoña. Pero nag uusap pa naman kami, about work nga lang.

"Ano ba kasi yun?" Wika ko at kinulikot ang tenga.

Nasa script to okay!

Bumuntong hininga siya at umiling.

"Wala naman, gusto ko lang sana sabay tayo sa paglalakad," may ngiti ang labi niya at para bang kumikinang ang mata.

"Fine," naituran ko nalamang at nagpatuloy sa pag lakakad.

Nasa may dalampasigan kami.

Yung hotel kasi na tinuluyan namin ay may dagat sa likod, well I think it's kind of resort? Bruh I don't know if tama.

Malamig ang simoy ng hangin dahil mag gagabi na rin kasi.

Palubog na ang araw at ito ang pinaka gusto ko.

Kahit na ang ibig sabihin ay paalam.

"Percy," nabaling ang tingin ko kay Micaela ng magsalita siya.

"Hmm"

Bumuntong hininga siya at hinawakan ang dalawang kamay ko.

Bumuka ang bibig niya ngunit walang kahit na anong lumabas na salita.

"May sasabihin ka ba?" Turan ko.

"I like you! No I think I love you. Yes, tama, mahal na kita," wika niya at may abot tenga na ngiti.

Nangunot ang noo ko at marahang tinanggal ang kamay niya.

"What? No way, I'm sorry I can't love you back," deretsahan kung turan.

Argh gusto ko na matapos ito it's making me uncomfortable!

Sanay naman ako na umarte kapag ganito pero iba kasi pag nanonood siya.

Kapag nanonood si Azoña.

Lalagpasan ko na sana siya ng magsalita siya.

"P-Pero paano yung ginawa mo? Wala ba yung ibig sabihin? Paano yung halik? Wala lang ba yun? Percy! Sabihin mo please," hindi ko maiwasan na mamangha dahil sa galing niyang umarte.

Nangingilid na ang luha niya at ramdam mo talaga ang bitterness sa boses.

Tumawa ako ng pagak at tiningnan siya ng maigi.

"It's just a kiss Lia, wag mo na yung gawing big deal... Para saakin wala lang—" hindi ko na natuloy ang aking sasabihin ng sampalin niya ako at itulak.

"Wala! Percy you kissed me! Kung para sayo wala lang yun pwes saakin hindi yun wala lang! Binigyan mo ako ng false hope dahil sa ginawa mo! Then now! Sasabihin mo na wala lang yun! I assume na... Na..."

Lumuluha na siya at matalim na nakatitig saakin

"Na ano? May gusto ako sayo? Lia first of all wala akong kasalanan kung nag assume ka, we're just friends at alam mong hanggang don nalang yun," isang sampal muli ang tumama sa pisge ko.

"Your heartless," hindi makapaniwalang turan niya. "I hate you Percy!"

Pagkatapos niyang sabihin ang mga katangang yun ay tumalikod siya at tumakbo na.

Napagulo nalang ako sa buhok ko at napahilamos sa mukha.

"And CUT!"

Sa isang iglap ay muling umigay ang paligid.

"Bravo! Laim and Micaela you do a great job today! Ni hindi tayo naka ilang take ngayon!"

Tumawa na lamang si Micaela at napailing iling.

Bumuntong hininga na lamang ako at nag lakad patungo sa tubig.

Ang simoy ng hangin malamig man pero napakasarap.

Mariin akong napa pikit at inalala si Azoña.

Galit siya, at ngayon mas lalo siyang naging distance saakin.

Siguro nga panahon na para itigil ko na ang nararamdaman ko at hayaan na siyang maging masaya, kahit masaktan pa ako.

Umupo ako at tiningnan ang palubog na araw. Wala na akong pakialam kahit mabasa ako.

Ang lungkot, kasi kung dati masaya akong pagmasdan ang sunset ngayon para bang ayuko nalang mawala ito.

I want to be selfish pero kasi, kapag naging selfish ako masasaktan ko na naman siya.

Bumuntong hininga ako at tahimik na tiningnan ang palubog na araw.

"Ang lalim non huh," nabaling ang ulo ko sa nag salita.

Yung isa sa camera man.

Napakamot ako sa batok at napatango.

"Sobra lalim po talaga," mahina kung turan.

Umupo siya ilang dangkal ang layo saakin.

"Napapansin ko lang lagi mo siyang tinitingnan," turan niya.

"Po sino? Wala naman— Iho nakikita ko palagi, tinitingnan mo siya. Si Miss Azoña," pinutol niya ang dapat sanang sasabihin ko.

Akward naman akong napatawa.

"Wala ho yun, wag niyo na lang pansinin," wika ko.

"Kakaiba ang tingin mo sakanya, gusto mo ba siya?" Nabigla ako dahil sa prankang tanong niya.

Dapat ngayon naiinis na ako dahil pinapakialaman niya ako pero I don't feel anything uneasy.

Siguro dahil kahit ako nag hahanap ng makakausap.

Wala sa sarili akong napa ngiti.

"Mag sisinungaling ho ako kung sasabihin kung hindi, kaya opo, noon pa naman siya naman talaga," wika ko.

"Kung ganon lapitan mo kausapin mo, mahirap yan iho, dahil baka pagsisihan mo sa huli kapag hindi ka gumawa ng aksiyon," turan niya at tumayo na.

"O siya aalis na muna ako iho, kapag kailangan mo ng makakausap, ako ang lapitan mo," dag dag niya pa.

Hindi niya na hinintay ang isasagot ko at umalis na.

Ang hirap naman non. Pero sa kabilang banda tama siya, kung gusto ko si Azoña kailangan kung gumawa ng aksiyon.

Ngunit paano, ang hirap. Ikakasal na siya at ayukong maging dahilan para guluhin pa ang isipan niya.

Tama, Liam don't do stupid stuff. Baka pag sisihan mo uli. Kaya naman hayaan mo na siyang maging masaya, don't be selfish again Liam!

Arizoña I'm sorry.

Masakit man pero I'm finally letting you go.

Ito na ang huling pagkakataon na sasabihin ko ito. I love you Azoña.