Sorry for the late update! Babawi ako after my exams huhu! 🤍
=Aria Maeve’s Point Of View= “H-Huh? B-Bakit?” nalilitong kwestyon ko at hindi makapaniwala siyang tinitigan. “Wala lang? I thought you want me to allure your sulking heart?” he said and plastered a smirk on his reddish lips. ‘Naka lipstick ba siya?’ “Look, alluring someone is not like spending all your money on that person—” “This is part of how I allure, Aria Maeve. Don’t teach me, I’m not that clueless.” He said and leaned which made me roll my eyes and faced the other way. “Look attorney, nakakahiya. I am not your girlfriend, best friend lang tayo oy baka iba pa isipin ng parents natin nyan—” “Oh you talk a lot. Excuse me, we’re taking this.” Enzo gestured the clothes on the mannequin and glanced at me. “Ano pa?” Umismid ako sa tanong niya. “H-Hoy mahal na nga ‘yon, tingin mo ba iisa pa ako?” bulong na sabi ko. Tinignan niya lang ako at nagkibit balikat. “Ikaw rin.. Minsan lang ako manlibre, tsk. Sakto kababalik ko lang galing ibang bansa hindi mo pa suliti—”
=Aria Maeve’s Point Of View= Dalawang araw ko ng iniiwasan si Enzo dahil sa nangyaring aksidenteng paglapat ng labi niya sa labi ko nang lumingon siya. Hindi ko siya magawang harapin! Para akong kinakapos ng hangin at hindi ko maintindihan ang tibok ng aking puso. “Huy! Tulala ka diyan?” Napapitlag ako nang dumating ang kaibigan kong si Ysay. “W-Wala may iniisip lang,” pagsabi ko pa at huminga ng malalim. “Hmm okay! So ano sasama ka ba sa party night out later? Maraming pogi doon sis!” pang-enganyo pa niya kaya lumabi ako. “Iinom na naman ako?” “Sakto lang naman! No need malasing ‘no, wala kasi akong kasama mamaya sis..” “Oo na,” tugon ko. Dahil doon ay maaga akong umuwi upang makapagbihis. Around 7:30 ay pumunta na ako sa bar, at ang dami na ring mga tao dito. Parang sikat talaga yung magb-birthday. Hinanap ko kaagad yung kaibigan ko. Nang makita siya ay kumaway siya kaagad sa akin. “Hala ang ganda mo sis! Ang ganda rin ng damit mo!” excited na sabi niya at pinuri
=Aria Maeve’s Point Of View= Habang umiinom kami ay natigilan ako nang maramdaman ang braso ni Enzo sa sinasandalan kong sofa habang eleganteng naka-dekwatro ang kanyang legs. ‘Is he drunk?’ “But I heard Andrea got pregnant while we’re in high school? I don’t know. She’s a single mom right now,” sabi ng isang babae kaya ngumiwi ako. Hindi naman kailangan i-bring up ‘yon, especially on occasions like this. “I heard she have an only fan account, have you ever tried paying or subscribing?” sabi pa ng babae kaya napairap ako. ‘What does she think she’s doing? Is degrading someone makes her better?’ “I tried! Her boòbs were big dude! Dang, I cùmmed instantly—” Napatayo ako nang hindi ko na kayanin ang mga naririnig. “I’ll just go to the bathroom,” paalam ko at maglalakad na sana ngunit bahagya akong nawalan ng balanse. “Can you go alone?” Enzo worriedly asked, nilingon ko siya at tinanguan. Matapos ko magbanyo ay lumabas rin agad ako, ngunit halos bawiin ko ang sarili nang
=Enzo Dane’s Point Of View= It was so hard to carry Aria because she moves a lot, I was also carrying her bag and her sandals that fell off a while ago. She was very drunk, and my head was aching because of how restless she was. When we got to the elevator, another person got on and looked at me as if I were doing something wrong. "Oh, she's my friend, I'm a lawyer," I clarified to the woman. She smiled awkwardly and just looked away. When we reached her floor, I almost dropped her on the ground, but I didn't. I tried my best to input the passcode and let the door open on its own. When I glanced at Aria, she had her eyes closed and seemed asleep. I carried her to her room and laid her on the bed, but my eyes widened when she suddenly kicked me in the stomach. I staggered back and clutched my stomach. That hurt... This woman is way too strong... I stared at Aria, who was smiling while her eyes were still closed. I was about to cover her with a blanket when I held my head a
=Aria Maeve’s Point Of View= “B-Bat wala tayong damit? Oh my goodness Enzo!” nagwawalang sabi ko. Si Enzo naman ay nakapikit pa ang isang mata na naupo. Lumantad sa harapan ko ang magandang katawan niya. Napahinto ako nang makita ang hulmado niyang abs na mabilis na pinainit ang mukha ko. “Nothing happened okay? Tsk, can’t you let me sleep every time? Pupuyatin mo ‘ko tapos ang aga mo mambubulabog,” singhal niya at humiga na ulit. “Hoy! Normal ba sa’yo matulog ng may katabing babae? Kung oo, ibahin mo ‘ko!” mahina ko pa siyang sinipa ngunit hindi na siya tumugon sa akin. Nang wala akong magawa ay napasinghap ako at patakbong pumasok sa banyo. Matapos maligo ay napahinto ako nang mukhang kakahilamos lang ni Enzo at kakasepilyo. Napasinghap ako nang salubong ang kilay niya at direktang nakatingin ang kanyang asul na mata at humakbang papalapit sa akin. “W-What???” Natatarantang usal ko at labis na napaatras. Halos malunok ko ang dila nang sobrang lapit niya na sa akin. “I
=Aria Maeve’s Point Of View= He looked away. “Never mind.” Umawang lalo ang labi ko at hindi nakasagot. Habang nasa sasakyan ay sakto lamang ang bilis ng kanyang pagmamaneho. Hindi ganoon kabilis at hindi rin ganoon kabagal. Isang kamay lamang ang nasa manibela at nasa kandungan niya ang isa. His back is relaxed and his eyes were on the road. Panay ang sulyap ko sa kanya. Hanggang sa huminga siya ng malalim. “Know that I can see you on my peripheral view, Aria.” Pagpansin niya kaya pasimple akong umiwas tingin. “You’re so quiet, I’m not used to it.” “I am always quiet. Ngayon ka pa nanibago?” sarkastikong aniya niya at tinaasan ako ng kilay. Lumabi ako at hindi ginawang umimik. Pagkarating sa bahay ay binuhat niya rin ‘yon ngunit halos matigilan ako nang matanaw ko si mommy at daddy na nag-aaway. “Palagi kang wala sa bahay, Veyn! Tapos ngayong uuwi ka sasabihin mo na namang aalis ka sa susunod na linggo? Unamin ka nga sa akin! May babae ka ba sa ibang bansa ha?!” siga
=Aria Maeve’s Point Of View= Tulala akong nakatitig sa kawalan habang ngumunguya. Iniisip ang lahat ng mga nangyari kanina lang dahil sobrang dami ang nangyari! “do you want to stop their divorce? You can rebel, pretend to..” biglang sabi ni Enzo na ikinatikom lalo ng bibig ko. “paano?” gulat na tanong ko. Puno ng pagtataka. “Simple, pretend that you’re doing something that they’re against at,” he stated, natigilan ako nang kuhanin niya ang plate ko, napatitig ako sa kanya nang hiwain niya ang stake ko into bite size at ibinalik ‘yon sa akin dahilan para mapangiti ako. “Sweet mo yata?” biro ko. “Yeah, one of my love language is act of service.” Taas kilay niyang sabi kaya ngumisi ako at kumain na lang. Matapos naming kumain ay hinatid niya ako sa bahay ngunit napakatahimik ng magulang ko. Napalingon ako kay Enzo na nakikiramdam sa buong paligid. “D-Do you want to go upstairs?” pabulong na tanong ko sa kanya. Napatigil siya at ako ang tinignan. Kumunot ang noo niya at
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Walang imikan ang mga magulang ko kada kasabay ko sila sa hapag kainan. Hindi ko man aminin ay wala akong ganang kumain. Napabuntong hininga na lang ako at nang matapos kumain ay na-receive ko ang text message ni Enzo sa akin using his number. From Enzo Dane: Morning. Let’s eat lunch together. Received 9:13 AM. Dahil wala akong pan-text sa kanya ay nag-online ako sa social media sa kung saan ay pwedeng makapag-chat gamit ang wifi at data. Hinanap ko ang kanyang profile picture at sinimulan siya i-chat. Aria Maeve Sienna: Saan ka ba? Wala ako load! Enzo Dane: At my workplace. Enzo Dane: Load? Do you even need that? Connect on a line. Aria Maeve Sienna: Ang mahal-mahal no’n. Chat na lang kase. Enzo Dane: Yeah yeah fine. Bye. Aria Maeve Sienna: Bye. Punta muna ako kay Elysia at Elias. Enzo Dane: Gagawin mo? Aria Maeve Sienna: Maghahanap ng lalake. Enzo Dane: What??? Natatawa kong itinago ang cellphone ko at kinuha ang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A few days later… It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated. Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila. “Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo. ‘I am sa surgeon…’ “Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff. “Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.” “Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…” Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, p
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k