Papalapit na tayo lalo, pero sino naman kaya ang magiging leading lady ni Enzo? Any idea? Unang makahula ng tama lilibre ko ng coins once story na ng kanilang anak na si Enzo. 🤍
Tulala ako sa mataas na ceilings ng condominium ni Eros ngayon, malalim ang iniisip dahil sa mabilis na proseso ng kasal. Ihahatid ko pa si Enzo kila Shobe dahil ika ng anak namin ay kailangan niyang kalaruin si Aria dahil wala daw itong kaibigan. Kasama rin nila ang kapatid ko sa father side, yes yung anak ng step mother ko na halos same age lang kay Aria. Lalake rin ito at kailan lang nila naging close. “Mommy let’s go na!” Anyaya ni Enzo habang dala-dala ang new set of toys niya na balak niyang ipahiram kay Aria. Hinila na nito ang kamay ko kaya naman binuhat ko na rin ang paper bag na naglalaman ng toys niya. Sakto namang nakasalubong ko ang yaya ni Marco, si Marco ang kapatid ko na 3 years old. Gwapo rin ito at syempre kanino pa ba magmamana? Our face card never declines! “Ate!” Malakas na tawag nito sa akin which made me smile, hinawakan nito ang kamay ko at sinisilip ang anak kong si Enzo. Nakilala na nila ang isa’t isa at ilang beses na rin. “Let’s go kids,” I said
=Eros Dane’s Point Of View= I kept on checking my phone as more than 30 minutes passed by and Mayi’s not here yet. Wala naman siyang text message? I bit my lower lip and decided to call her again, but her phone kept on ringing but she’s not answering. That’s when I decided to leave my office, maybe nasa site siya? I was about to leave my office but then Espiranza, Mayi’s friend barged inside my office while running out of breathe. “Mayi’s not here yet attorney?” Nangunot ang noo ko ngunit mabilis na tumango. “May malaking aksidente sa daan papunta sa atin attorney, sumasagot ba sa tawag?” kinakabahan niyang tanong at doon na ako kinabahan ng sobra. “H-Hindi rin, she’s not answering her phone..” “Pucha! Check natin!” suhestyon niya kaya naman mabilis akong humabol sa kanya na mabilis tumakbo. Halos hampasin ko ang elevator button dahil ang tagal nito. “What kind of accident, Espi?” Huminga ako ng malalim upang magawang kumalma. “12 wheeler truck yung unang cau
Humahangos akong napakapit ng mahigpit kay Eros nang sunod-sunod niyang ibaon ang alaga sa kaibuturan ko. “I’ll make sure to cùm twice to have twins,” he huskily whispered as he cupped both of my brèast. “Oohh..” “E-Eros oh my gosh!” ungol ko nang laruin niya ang tínggil ko habang labas masok ang mahaba niyang alaga. Niyuko niya ang aking labi at siniil iyon ng paulit-ulit. Halos hindi ako makapalag nang pagdikitin niya ang dalawang kamay ko at hawakan. Hindi ko magawang pumalag nang mas bilisan niya at para akong tangang hindi maipilig ang sariling ulo at sarap na sarap. Binitiwan niya ang kamay ko at sinapo ang pisngi ko upang mas halikan hanggang sa dahan-dahan na bumagal ang kanyang pag-galaw sa aking ibabaw at doon ko naramdaman ang mainit na likido. “Damn, I hope the twins would arrive ASAP,” nakakaakit na bulong ni Eros at hinalikan ang noo ko. Ngumuso ako. “Ano ako breeding station mo?” bulong ko na mahina niyang ikinatawa. “You’re my queen, babe. The only woman
=Mayella’s Point Of View= Dalawang linggo ang dumaan matapos ng kasal namin ni Eros, grabe ang kaba naming dalawa ngayon habang inaantay ang doctor na i-test ako for pregnancy. Nakahawak ang kamay ni Eros sa aking palad, ramdam na ramdam ko rin ang panlalamig ng mga palad niya. 2 weeks delay na rin kasi ako at sabi ni Eros baka ito na daw. “Oh, congratulations Mrs. Fuentabella, you’re positive on pregnancy test. Let’s now check the ultrasound,” Nakangiting sabi ng doctor. “Please make it twins, please..” Nalingon ko si Eros na nakapikit sa gilid kaya naman pinalo ko ang kamay niya. “Umayos ka nga,” natatawang aniya ko pa at tumingin sa screen. Naramdaman ko ang malamig na gel sa aking tyan, napahinto pa ako nang kumunot ang noo ni doctora habang idinidikit sa akin ang kung ano mang malamig. “Hmm..” “What’s wrong doc?” tanong ni Eros, mukhang napansin ang pagkabalisa ni doctora. “There are two heartbeats, but the other one is very faint..” Nangunot ang noo ko sa sinabi n
=Aria Maeve’s Point Of View= A FEW YEARS LATER.. “S-Sinong uuwi?!” gulat na tanong ko kay Elysia, kapatid ni Enzo. “Si Kuya Enzo daw po ate, hindi sinabi ni Tita Shobe sa’yo?” nagtatakang tugon niya dahilan para umawang ang labi ko. Mula nang umalis kasi si Enzo sa bansa nawalan rin kami ng komunikasyon hanggang sa grumaduate ako ng college. ‘Parang hindi kaibigan nga eh, bwisit!’ “Hindi sinabi ni mommy, ano ba meron sa bahay niyo?” bulong ko pa kay Elysia dahil nasa library kami. Well, graduate na nga ako as a psychologist, pero mahilig pa rin ako magbasa ng mga libro. “Ate Aria hindi ka naman nakikinig sa akin,” Nalingon ki agad si Elysia at alanganin na ngumiti. “Sorry, ano ‘yon?” “May welcoming party daw si kuya mamaya, sabi naman ni dad nagwowork rin yata si kuya sa law firm,” kwento ni Elysia kaya napatango na lang ako. “Bwisit naman ‘yang kuya mo, nakakatampo. Hindi man lang ako replyan, limang taon siyang nawala.” Dismayadong sabi ko at tumayo na. “Aria,
=Aria Maeve’s Point Of View= Pagkarating sa bar ay nawalay agad sa paningin ko si Enzo dahil hinila siya ng mga kaibigan niya nang high school siya rito. Para tuloy akong tanga dahil wala naman ang mga kaibigan ko rito. ‘Best friend naman ako..’ Naupo na lang ako sa isang gilid, si Marco naman ay nawala rin. “Alone ma’am?” takang tanong ng waiter. “At the moment, yes. I’m waiting for my friends pa,” nakangiting sabi ko. “Order na po kayo?” inabot nito sa akin ang menu kaya naman umorder ako ng tequila dahil iyon lamang ang alam ko. Hindi naman kasi ako pala-inom. On my 5th shot biglang sumulpot si Enzo at natatawang naupo sa bandang gilid ko. “Buti naisipan mo pa akong hanapin?” pairap kong tanong. Mahina siyang natawa at sinuklay ang buhok paitaas. “Hindi ko naman alam na matampuhin ka pala—” “Excuse me, Enzo. 5 years! Duh? Kinalimutan mo kahit birthday ko!” reklamo ko. Napatitig siya sa mukha ko bago ngumisi at nag-shot. “I was busy,” mahinang sagot niya at ibinalik
=Aria Maeve’s Point Of View= “You don’t have a girlfriend?” I asked. “None,” mahinang tawa pa niya. “Are you the flirty type of man?” bulong ko pa. Mahina siyang natawa. Tumaas ang isang kilay niya at ngumisi. “Why? Do you want to try flirting with me?” he replied which made me giggle. “No, nagtatampo ako sa’yo. How about you allure me?” I suggested and touched his face. Napahinto siya at bahagyang nilingon ang kamay kong nasa pisngi niya. “Just get some sleep, you’re talking a little bit of nonsense don’t you think?” natatawang sabi niya at hinawakan ang kamay ko para pigilan. “You can sleep here, just don’t leave me alone. B-Baka mangyari ulit yung noon,” nakalabing sabi ko at humiga na ng ayos. “What happened before?” “When you didn’t answer your phone, someone almost got inside my condo. But don’t worry, Marco appeared.” Inaantok kong sabi at niyakap na ang unan. Hindi na siya nakapagsalita pa. KINABUKASAN“Aww! Shit!” rekl
=Aria Maeve’s Point Of View= “H-Huh? B-Bakit?” nalilitong kwestyon ko at hindi makapaniwala siyang tinitigan. “Wala lang? I thought you want me to allure your sulking heart?” he said and plastered a smirk on his reddish lips. ‘Naka lipstick ba siya?’ “Look, alluring someone is not like spending all your money on that person—” “This is part of how I allure, Aria Maeve. Don’t teach me, I’m not that clueless.” He said and leaned which made me roll my eyes and faced the other way. “Look attorney, nakakahiya. I am not your girlfriend, best friend lang tayo oy baka iba pa isipin ng parents natin nyan—” “Oh you talk a lot. Excuse me, we’re taking this.” Enzo gestured the clothes on the mannequin and glanced at me. “Ano pa?” Umismid ako sa tanong niya. “H-Hoy mahal na nga ‘yon, tingin mo ba iisa pa ako?” bulong na sabi ko. Tinignan niya lang ako at nagkibit balikat. “Ikaw rin.. Minsan lang ako manlibre, tsk. Sakto kababalik ko lang galing ibang bansa hindi mo pa suliti—”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A few days later… It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated. Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila. “Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo. ‘I am sa surgeon…’ “Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff. “Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.” “Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…” Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, p
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k