Sorry medyo maiksi! May special occasion lang ang family. Will try to update later pa salamat!
Nagmadali akong pumunta sa law firm ni Eros at grabe ang bilis ng tibok ng puso ko. Halos kinakapos ako sa hininga at ang elevator ni Eros ay napakatagal. Tila bumagal ang lahat.. Pagkarating sa opisina ni Eros ay hindi ko magawang pihitin ang door knob niya. Napapikit ako ng mariin at pagpihit ko ay natanaw ko ang seryosong mukha ni Eros habang kaharap ang dalawang bata. Sabay-Sabay nila akong nilingon, at ang naguguluhan na tingin ni Eros ay agad kong nakita. “M-Mommy..” Natatakot na tawag sa akin ni Enzo dahilan para lumapit ako at doon ay nagsimula na itong umiyak. “Tell me, w-why did you go here?” nauubos pasensya kong sabi. I was waiting for the right time to introduce him but now he’s here in front of his dad! “M-Mommy I’m sorry!” malakas siyang umiyak at lumapit sa binti ko. Hindi ko magawang tignan si Eros. Mariin akong napapikit at kusa na lang naluha. “T-Tita I’m sorry po..” rinig ko ring sabi ni Aria. “Mommy! Are you mad? I’m sorry mommy!” paulit-uli
“Oy gaga! Papatayin mo ba sarili mo? Kumain ka nga. Dalawang araw ka ng tulala,” sermon ni Shobe at inis na inilapag ang plato na puno ng pagkain. “W-Wala akong gana,” nakangusong sabi ko. “Pisting yawa. Look, Eros is doing good and he’s normal. Susunduin nga niya mamaya si Enzo, kaya yung pagmumukha mo ayusin mo. Make him fall in love again with you—” “Wala namang issue sana kung hindi ikakasal yung tao, Shobe. Kaso ikakasal ang kapal naman ng mukha ko sirain ulit yung buhay niya,” singhal ko at pinagkrus ang braso. “‘Wag nga ako. Kahit pa hindi ikakasal si Eros, you’ll keep on stalling time. Sayang! Huwag ka ngang tanga,” sermon pa nito sa akin at siniko ang tagiliran ko kaya lumabi ako. “Nakakabigla. Ito kasing si Aria pakielamera. Nainip yata, siya na ang gumawa ng paraan para magtagpo ang dalawa,” natatawang sabi ni Shobe na mas ikinanguso ko. “Okay na rin ‘yon. Hindi ko na kailangang mag-build ng courage to tell, Eros.” Pagsasabi ko ng totoo, doon rin naman ako nahihi
“H-Hoy Eros.. N-Nasisiraan ka na ba ng bait?” Napatayo ako ng deretso at ganoon rin siya. Mas nagtaka ako nang mahina siyang natawa habang nakatitig sa akin. Ngunit napaatras ako nang humakbang siya papalapit. ‘Ikakasal na siya! Ikakasal na pero ‘yon ang sasabihin niya sa akin?!’ “It was a joke, hindi mo kailangang mamula,” ngising sabi niya at iiling-iling na tinalikuran ako. ‘Wow! What a player!’ Hindi talaga kumupas pagiging malandi niya ‘no? Nang maayos ang gamit ay kinuha na ‘yon ni Eros. “Come visit us if you miss me— I mean Enzo,” ngising sabi niya. Nagsalubong ang kilay ko. “Stop flirting with me, attorney.” “Oh am I?” Taas kilay niyang sabi kaya umirap ako. “Sige na, alis!” taboy ko. ‘Nahihibang na yata siya para banggitin ang kauna-unahang relasyon na meron kami.’ *** Two Days Later! Hindi ko naman dapat bibisitahin si Enzo kila Eros pero namimiss ko na rin ang anak ko. Kaya naman nag-bell na ako dala ang pasalubong ko kay Enzo. Nang bumukas ang pi
“Teka nga, teka— why are you explaining to me?” kwestyon ni Aleisha sa akin kaya umawang ang labi ko. “‘Di ba a-ano?” turo ko sa kanila ni Eros. “She thinks, Aleisha’s my fiance kuya,” natatawang sabi ni Eros at inakbayan si Kuya Ashanti. “P-Pero ‘di ba m-magkasama kayo nang ano sinukatan ko siya?” tukoy ko. “And she called you darling,” pabulong kong sabi. “Oh, love. I told you not to call my brother’s darling. Ilang beses ka na pinagselosan nang mga nobya nila,” natatawang sermon ni Kuya Ashanti. Humaba ang nguso ni Aleisha at yumakap kay Kuya Ashanti. “How could I not? It’s like I watched them grow up.” Maktol ni Aleisha kaya natakpan ko ang bibig. Malakas na natawa si Kuya Ashanti. “I’m sorry about that, Mayi—” “Oh! Now I remember who she was! Siya yung humalik kay Eros sa bar noon?” aniya ni Aleisha dahilan para mas mahiya ako. “Yep. Siya nga,” asik ni Kuya Ashanti. “I knew it she was very familiar!” Dahan-Dahan akong nagtakip ng mukha sa sobrang hiya. “So Ku
Isang linggo ang nakalipas at kakapasok ko pa lang ng law firm ni Eros ay mabilis ng umangat ang init ng aking ulo. Salubong ang kilay kong pinapanood si Eros kausap ang hindi pamilyar na babae sa akin. How can I blame him? Hindi ko nga alam kung anong relasyon namin ngayon bukod sa maayos kami. Nang matapos niyang kausapin ‘yon ay lumapit ako ng dahan-dahan. “Sino ‘yon?” bungad ko kaagad at hinabol ng tingin yung babae. Nang tignan ko na si Eros ay matipud siyang ngumiti. “Glad you visit me on your busy schedule, should we head inside?” anyaya niya at hindi sinasagot ang tanong ko kung kaya’t sumama ako. Pagkapasok ay naupo ako sa kanyang harap. “Kliyente mo ba ‘yon?” dagdag katanungan ko. “Yeah, my client since last year.” Sagot niya at tila inaantok akong tinignan. Lumabi ako. Ang sigla-sigla niya kanina ah? Ba’t sa akin parang inaantok? Ngumiwi ako at huminga ng malalim sa halo-halo na tumatakbo sa isip ko. Tila ay nawala ako sa mood sa pag-iba ng kanyang ugali sa aki
I brought the cheque for the partial payment, sobra akong nahihiya but this is the only excuse I have to have him vent his anger and pain. Dahil batid kong marami kaming hindi napag-usapan ng tama, marami rin kaming inilihim sa isa’t isa. Tinaon ko talagang hiniram ni Shobe ang anak namin para paglaruin ang mga bata dahil kakausapin ko si Eros after 7 days of not speaking to each other. I rang his bell. Paano ko siya mapapag-open up? Nang buksan niya ang pinto ay tila nagulat rin siyang makita ako. “P-Pasok ka,” mahinang sabi niya. Dumeretso naman ako sa loob at sumunod siya kaagad. Nang makaupo sa harapan niya ay inilabas ko ang isang pirasong papel na nagkakahalaga ng 50 billion. Inilapag ko ‘yon sa center table at inusod papalapit sa kanya. He took a glanced on it and then he sighed. “What’s this?” “The partial payment for the land,” matipid kong sagot. “Hindi kita sinisingil, Mayi. I don’t need it,” seryosong sabi niya habang nakatingin sa akin. “I want to do th
Hinarap niya ako at niyakap ng mahigpit. Nanatiling nakababa ang mga kamay ko sa pagkabigla sa kanyang anyaya. I heard his deep breath before he spoke again. “I’m ready to be your husband, Mayi. J-Just let me be your husband for the rest of your life. I-I’ll take care of you and Enzo,” he said softly, and it was full of emotion as he held me tightly. I closed my eyes tightly, and when he briefly pulled away, I shut my eyes again as he quickly kissed my lips. “W-Where’s my ring? W-Wait babe…” he said quickly and went up to the mezzanine. As I watched him rush back down, he almost slipped. I froze when he was holding a velvet box, and as soon as he opened it, the diamonds on the ring sparkled. I looked at him in disbelief. “Let’s get married. I can’t lose you this time, Mayella. Not again, not ever. I will never let you leave me behind. Wherever you go, I’ll follow you. Even if it’s Paris,” he said emotionally, his blue eyes filled with tears. I pouted and nodded at his propo
Tulala ako sa mataas na ceilings ng condominium ni Eros ngayon, malalim ang iniisip dahil sa mabilis na proseso ng kasal. Ihahatid ko pa si Enzo kila Shobe dahil ika ng anak namin ay kailangan niyang kalaruin si Aria dahil wala daw itong kaibigan. Kasama rin nila ang kapatid ko sa father side, yes yung anak ng step mother ko na halos same age lang kay Aria. Lalake rin ito at kailan lang nila naging close. “Mommy let’s go na!” Anyaya ni Enzo habang dala-dala ang new set of toys niya na balak niyang ipahiram kay Aria. Hinila na nito ang kamay ko kaya naman binuhat ko na rin ang paper bag na naglalaman ng toys niya. Sakto namang nakasalubong ko ang yaya ni Marco, si Marco ang kapatid ko na 3 years old. Gwapo rin ito at syempre kanino pa ba magmamana? Our face card never declines! “Ate!” Malakas na tawag nito sa akin which made me smile, hinawakan nito ang kamay ko at sinisilip ang anak kong si Enzo. Nakilala na nila ang isa’t isa at ilang beses na rin. “Let’s go kids,” I said
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A few days later… It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated. Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila. “Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo. ‘I am sa surgeon…’ “Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff. “Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.” “Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…” Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, p
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k