Napatingin siya sa daliri ko, pigil hiningang napatingin sa taas ng cabin bago lumingon sa magkabilang gilid at halos pigilin ko ang sariling tumili nang sapuin niya ang pisngi ko at halikan.Pigil ngisi akong hinayaan siya na halikan ako na para bang wala ng bukas, nang pumagitna siya sa hita ko ay awtomatiko kong tinakpan ang bibig nang sandaling ipasok niya ang palad sa shorts ko.Nahihiya akong umiwas tingin nang maramdaman ang sariling kabasaan ko mula sa ibaba, his fingers played with my wetness as he watched me stopped myself from making a sound.His serious face instantly changed when I bit my lips hard, a smirk plastered on his lips as he try to enter a finger.“Don’t cúm unless I say so,” he whispered and watched me having difficulty of breathing as he goes fast.“E-Eros,” hirap na hirap kong tawag sa pangalan niya, he went faster and I stopped myself from wetting myself from cúmming on his fingers.“A-Ah—” He instantly covered my mouth with his palm when I burst out, sinama
Pagkalipas ng ilang mga linggo ay napag-aralan kaagad ni Eros ang kaso na isasampa sa nobyo ni Espiranza na gumahasa sa kaibigan namin. Ngunit bago magsimula ang trial ay sinalubong ako ni Rocco. “Just choose me and I’m willing to put them in jail, together with my own father.” Nangunot ang noo ko sa sinabi niya, “Nahihibang ka na ba Rocco? Justice should be right! Hindi mo dapat gagawin ang isang bagay na tama nang may kapalit.” “I’m making it easy for you, Mayella. Don’t make it hard for me to allure you, I’m giving you an option.” Sinamaan ko siya ng tingin, may tiwala ako kay Eros, alam kong kaya niya ipanalo ang kaso kahit ilang trial pa ang buksan at gawin namin sa bawat kaso. “Don’t keep your hopes high, h-hinding hindi kita kayang mahalin, Rocco. N-Nababaliw ka na,” banta kong sabi at iniwan siyang nakatayo doon. Bumalik ako sa courtroom, sinimulan na ang panibagong trial at sa huli ay hindi pa rin naatasan na guilty ang nobyo ni Espi sa nagawa nito. Lahat kami a
“Simple lang, piliin mo ‘ko at magiging ligtas ang mahal mo sa buhay.” Maganda ang ngisi niyang sabi dahilan para kumuyom ang kamao ko. “Mali na ang ginagawa mo, Rocco!” “Alam ko, but I can’t stop myself from liking and wanting you so bad. You made me a fool, Mayi. Foolishly in love with you,” he whispered and gave me a smirk. “I can hit two birds with one stone, pick me, leave Eros and I’ll do you a favor.” Hinawakan niya ang mukha ko, “Kahit tatay ko tatraydorin ko para sa’yo,” sabi pa niya. “Mamili ka ngayon na, buhay nila o makasama ako?” Sumama ang tingin ko sa kanya ngunit halos manlaki ang mata ko ng makita ang lalake na may hawak na baril at handang nakatutok ‘yon kay Espi at Eros. “Only your dad knows about this, isang mali na kumalat ang mga sinabi ko ay kahit tatay mo pahihirapan ko,” naiiyak akong umiwas tingin. “In a count of three— isa!” Nangilid ang luha ko habang pinanonood ang footage na ngayon mismo. “Dalawa! Sagot Mayi!” Mariin akong napapikit. “Tatl
“I felt like the world will once again separate us, and this I promise you, Mayella Zamora whatever happens this ring will seal my promise that I will marry you, only you.” Tila may nakabara na kung ano sa lalamunan ko. “Mayella Zamora, will you be this attorney’s wife for the rest of our lives?” he said in a whisper tone which made me pout and gave him a nod. “Promise me whatever happen ha—” I was cut off when he inserted the ring on my fingers, “I love you.” Ngumiti ako sa sinabi niya, “I love you too, no matter what happens win every case for me.” “Sabi ko naman sa’yo, ipapanalo ko lahat ng kaso.” Yumakap ako sa kanya, if I killed someone. Please defend me, Eros. “Nauna pang naging fiance bago maging girlfriend ah?” nang-aasar na sabi ko dahilan para ngumisi siya. “Sorry, fast forward kasi akong tao, mas mabilis pa sa fast.” Parehas kaming natawa sa biro niya, dahil doon ay nagsama kaming dalawa buong gabi. Ngayon ay kaharap ko si Espi, “I’ll compile a lot of evide
Nasulit ko naman ang mga oras na kasama si Eros, ngunit huling araw na ngayon. Kailangan ko ng tapusin ang meron kami, ngunit sana ay maunawaan niya ang ginagawa ko. “Eros,” tawag ko sa kanya. “I don’t think I can handle a relationship while pursuing my dream,” natigilan siya at napatitig sa akin. Matipid siyang ngumiti, “Hindi pa naman tayo magpapakasal agad, no pressure babe.” Huminga ako ng malalim, “I’m talking about what we have right now, gusto ko mag-focus muna sa sarili ko.” Umiwas tingin ako at napaghawak ang mga kamay. “What do you mean?” Nangunot ang noo niya at nagtataka akong tinignan, mapaupo pa siya sa gilid ko. “I think we should stop this nonsense, Eros.” Ibinaba ko ang kamay sa kandungan ko at seryoso siyang tinignan. “Huh?” Hindi makapaniwala niyang sabi. “We just got engaged, Mayi. May problema ba? Hindi naman kita hahadlangan sa pangarap mo.” Paliwanag niya pa at sinubukan hawakan ang kamay ko. “I can wait, I promised, remember?” Matipid akong t
“Stop being sarcastic with me, that only means I don’t see you in my future and that’s it, that’s the real reason why I wanted to end this non-benefiting relationship,” mariing sabi ko habang matalas ang tingin sa kanya. “Non-benefiting? Woah, did you invest? What is our relationship? A business?” Umiwas tingin ako. “You just don’t remember what type of person I am, Eros. Hindi ka na nga dapat nagtiwala pa sa akin e, hindi mo ba naalala ang ginawa ko sa’yo noon?” Sinamaan niya ako ng tingin. “How would I know? Nawalan nga ako ng ala-ala hindi ba?” he sarcastically said and plastered a smirk. “That’s why I’m telling you to back off, kung ayaw mong mas masaktan pa, pero ano? Pinaglalaban mo pa ang relasyon na wala namang silbe? We’re just fuck buddies and you trusted a woman like me?” Hindi makapaniwala niya akong tinignan. “Fuck buddy huh?” “Yes! You don’t remember how you easily took me home? Hindi lang ikaw ang gumagawa no’n, iba’t ibang lalake.” Ngumiti ako at pekeng tu
Ngunit naging madali nga talaga ang trial dahil hindi na gaano pinagtanggol ni Rocco ang rapist ni Shobe. Dahil doon ay masaya sila, ngunit tahimik lang si Espi na nagmamasid sa akin. “Thank you Atty. Fuentabella.” Pasalamat nila kay Eros. “Yeah,” walang gana niyang sabi at bago ako sulyapan ay umiwas tingin na ako sa kanya. Maya-Maya ay yumakap sa akin si Espi, “You’re doing great,” mahinang sabi niya at tinapik ang likod ko. “Stay strong, Mayi. Matatapos rin ang lahat,” bulong niya kaya saglit akong pumikit at idinantay ang mukha ko sa balikat niya. “Sige na, I have to meet him.” Paalam ko at kinawayan sila, nauna umalis si Eros kaya naman pumuslit ako para puntahan si Rocco. “Do they feel great?” he questioned. “They did,” I replied. “But Eros doesn’t seem to be happy, you really broke him didn’t you?” I gave him a nod, nagmaneho na siya at dinala ako sa bahay nila. Halos tatlong linggo naging ganoon ang sitwasyon, tinitiis kong makasama siya hanggang maikulong ni
Inilahad niya ang kamay sa harapan ko, “Give me your phone,” mariing sabi niya. “N-No,” mahinang sabi ko at halos mapasigaw ako nang sampalin niya ako dahilan para sumalampak ako sa sahig. “You’re a sly fox aren’t you?” galit niyang sabi, halos mangiyak ako nang hablutin niya ang buhok ko dahilan para mapahawak ako sa kamay niya. “Sorry, sorry!” nagmamakaawang sabi ko at nakiusap. “Kinuhanan ko lang ng picture just in case talikuran mo ‘ko!” pabato niya akong binitiwan at binuksan ang cellphone ko. Buti na lang meron sa gallery ko ang isang litrato ng file na meron siya, “You don’t have to do this, ipapasa ko rin ‘to sa korte.” “H-Hindi ako sigurado kaya nagawa ko ‘yan, hindi ako sigurado kung mas mahal mo ako kumpara sa daddy mo.” Huminga siya ng malalim at parang baliw na ngumiti. “I’m sorry nasaktan kita, akala ko ginawa mo ‘yon laban sa akin.” Bigla ay bumait ang tono niya kaya huminga ako ng malalim. “K-Kasalanan ko, hindi ako nagtiwala, sorry. N-Narinig ko kasi
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Hindi ko alam kung dahil ba sa paraan ng pagkakasabi niya o dahil sa titig niyang parang binabasa ang buong pagkatao ko, pero hindi ako mapakali sa sasakyan. Everything between us will change? Anong ibig sabihin niya roon? At bakit parang may alam siyang hindi ko alam? Huminga ako nang malalim at pilit na binalewala ang kung anong gulo sa dibdib ko. Ayoko nang bigyan ng kulay. Kung may binabalak siyang kalokohan, hindi ako papayag. “Enzo,” matigas kong sabi. “Hmm?” Hindi man lang siya nag-abala na lingunin ako, pero naroon pa rin ang ngiti sa labi niya. “Hindi ako pumayag. Hindi ako sasama sa gala.” Tila ba inaasahan na niya ang sagot ko dahil napailing na lang siya at napangisi. “Oh, you will.” Nagtaas ako ng kilay. “At paano mo naman nasigurado ‘yan?” “I sent an invitation to your hospital’s board of directors.” Halos mapanganga ako. “You what?!” “Yeah. Your name’s already on the guest list, and guess what?” Binalingan niya
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagkatapos ng pang-aasar niyang ‘yon, nagpatuloy kaming kumain, pero hindi ko na siya halos tiningnan. Baka kasi makita niya kung gaano ko na pinipigilan ang sarili kong hindi ngumiti. Lintek na Enzo. Kahit kailan hindi ko siya natalo sa mga asaran namin. Kahit noong mga panahong mag-best friends pa lang kami, laging siya ang may huling banat, laging siya ang may pang-aalaska na hindi ko masabayan. Akala ko ba, Aria, hindi mo na siya hahayaang makaapekto sa’yo? Pero heto ako ngayon—hindi mapakali, hindi makatingin nang diretso, at parang may butteflies sa sikmura tuwing ngingisi siya. Damn it. “I feel like I deserve a reward,” biglang sabi niya habang inaayos ang manggas ng suit niya. Napasulyap ako sa kanya, pinipilit maging deadpan. “Para saan?” He smirked. “For making you smile.” Napaigtad ako. “Anong—Hindi ako nakangiti!” “Tanggi ka pa,” natatawa niyang sabi. “Kitang-kita ko kanina. Akala mo hindi ko nahuli ‘yung maliit na ngi
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagdating ko sa coffee shop na malapit sa ospital, halos kalahating oras na ang lumipas pero wala pa rin si Enzo. Hindi naman ako naiinip, pero bakit parang may kaunting kaba sa dibdib ko? Umorder ako ng cappuccino at umupo sa sulok kung saan hindi ako madaling mapansin. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nag-aalalang makita ako ng ibang tao kasama si Enzo. Alam naman ng lahat na magkaibigan kami noon pa, hindi ba? Pero bakit parang may ibang pakiramdam ngayon? Ilang minuto pa ang lumipas nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Enzo. Suot pa rin niya ang itim niyang suit, bahagyang magulo ang buhok, at mukhang pagod. Pero kahit pagod siya, hindi pa rin nawawala ang presensya niyang kayang punuin ang isang buong silid. Dire-diretso siyang lumapit sa akin at walang sabi-sabing umupo sa harapan ko. “Late ka,” bungad ko, sinadyang gawing impit ang tono para hindi mahalata ang pang-aabang ko sa kanya. Tumaas ang isang kilay niya
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkapasok namin sa opisina niya, agad akong umupo sa sofa habang siya naman ay tumayo sa harap ng mesa, niluwagan ang tie niya at bumuntong-hininga. Ngayon ko lang talaga napansin—he looked exhausted. Ang Enzo na kilala ko ay laging maayos, laging handa sa kahit anong laban, laging may pang-asar na ngiti sa mukha. Pero ngayon, para siyang may bitbit na buong mundo sa balikat niya. “You sure you’re okay?” tanong ko ulit, mas mahinahon na ngayon. “I’m fine, doc.” Iyon lang ang sagot niya, pero halatang hindi siya okay. Pinagmasdan ko siya habang dumaan siya sa gilid ng mesa, kinuha ang basong may tubig at uminom. Ang bawat galaw niya ay parang mabigat, pero hindi niya ito ipinapahalata. Napansin yata niyang hindi ako natitinag sa pagtitig sa kanya kaya napangisi siya nang bahagya. “You’re staring.” Napaayos ako ng upo. “Wala kang pakialam.” “Hmm, let me guess… you missed me?” tukso niya, pero halata sa tono niya na gusto lang niyang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a