Chapter 03: He Who Saved Her

- THALIA'S P.O.V -

"TITA, hindi ko na po kailangan pumunta kay Steve, ayos lang po ako!" pagpipigil ko kay Tita na tawagin si Steve sa telepono. "No, hindi na magbabago ang isip ko, Thalia."

Napasinghap nalang ako, anyways. Hindi niyo pa kilala si Steve 'noh? Well, Steve is my childhood best friend. Since pagkabata, kasama ko na siya. Sinu-suportahan niya ako kahit ano man ang naiisip ko. Parang iisa nga lang ang utak namin eh. And also, whenever I face gloomy days, siya at si Jamie ang laging tumutulong sa'kin. Ayoko tawagan siya ni Tita kasi alam kong pagod na siya at madaming inaasikaso.

He even supported me being an undercover agent, basta sabi niya, gawin ko daw ang mga ninanaais ko, huwag lang daw masobrahan.

"He acknowledged my call, he said that he will be here in an hour. May emergency lang daw sa place nila." Tita said, sitting at her swivel chair once again.

I bid goodbye and left the room easily. Imbes na inaalala ko si Steve, inaalala ko ang gagawin kong mission. Ang mission para pabagsakin si Andrei Zhong, ang current leader ng Zhong family. 

Habang wala pa si Steve, umupo muna ako sa sofa ng mansion at nagisip kung ano ba ang magagawa ko para mapabagsak ang lalaking iyon.

~~~◈~~~

NAGISING ako ng may bumusina sa may gate ng mansion. Sa una, nahilo ako pero nang makatayo na ako, medyo umayos na. "Nandito na si Steve?" tanong ko kay Jamie na nasa kabilang sofa, naglalaro ng mobile game sa laptop. 

"Yep, I already called the butler to open the gates. Oh d*mn, I'm losing the game!" sabi ni Jamie, mas naging mabigat ang pag-type niya sa keyboard.

Iniwan ko siya sa sala at pumunta sa entrance ng mansion, agad na bumungad si Steve na naka itim na turtle neck at may suot na coat. Napangiti ako at tumakbo palapit sa kanya, agad ko siyang niyakap at ngumiti. Niyakap naman niya ako pabalik.

It's not a romantic hug, isang friendship hug lang naman.

"Hoy! Dalawang buwan kita hindi nakita!" pagsinghal ko sa kanya. "Sorry, busy lang talaga ako. But see, I'm here na!" he answered me. Ngumiti nalang ulit ako. 

Na-miss ko and bestfriend ko ng sobra! "Muta mo, oh." sabi ni Steve at pinunasan ang muta ko sa mata with bare hands. "Joke lang." paghabol nito.

Biglang sumigaw si Jamie sa sala, "Oh come on! Natalo ako! Sh*t!" pagdabog ni Jamie. Napamewang nalang ito nang makita si Steve sa hallway ng mansion.

"Hi, duwag!" pang-asar nito. "Jamie naman eh, 'nagulat lang ako noon! 'Di ako takot!" pagsambat ni Steve kay Jamie. "Nagka-jumpscare lang yung movie, lahat naman ng tao natatakot doon..."

"Anyways, tara sa sala. Gagamutin ko mga pasa mo." sabi ni Steve sa'kin. "Wala naman akong mga pasa━" pagkontra ko pero nilagay niya ang daliri niya sa labi ko. 

"Doctor ako, Thalia. Alam ko kung bakit medyo paika-ika ka maglakad, hindi mo alam na may pasa ka pero ako alam ko." sabi ni Steve sa'kin. Napakunot ang noo ko at hinili ni Steve ang braso ko at hinila ako papunta sa sofa. 

"Take of your socks." sabi ni Steven habang nilalapag ang isang kit sa mesa. Sinunod ko naman siya at tinanggal ito, laking gulat ako ng makita ang ilang mga sugat at pasa dito. "D*mn."

"I told you, hindi mo pa yan nakikita?" tanong sa akin ni Steve. 

"Hindi pa, hindi pa ako naliligo eh." sagot ko sa kanya. 

He just nodded and faced the kit he dropped at the table a while ago. Kumuha siya isang bulak at naglagay ng isang ointment nito sa dulo. Humarap siya ulit sa'kin at pinahid ito. He gently dabbed it with the cotton. 

Napa-imik ako dahil sa hapdi, "Teka, kaya ko na yan gamutin." pagtigil ko sa kanya. Mahapdi, shit.

"Just sit there and shut up," Steve said, continuing his treatment. Napa-roll eyes nalang ako at tumingin sa bintana sa gilid ko.

I tried to endure the pain. "Rely... on me more, Thalia," Steve whispered. I turned my sight back on him and our eyes met. "What do you mean?" I asked him, being a complete fool.

He just sighed and grabbed my hand, his cold lips touched my hands. He kissed it. "I'm just worried," he said, lowering his gaze.

I'm used to him kissing my hand. He said that it's a sign of worry by his family. Is that really a sign?

- STEVE'S P.O.V -  

2 YEARS AGO...

"Tarantado ka! Nasaan si Thalia?!" singhal ko kay Cedric habang hinila ko ang kanyang kwelyo. Siya ang boyfriend ni Thalia na niloloko lang pala siya. "Sumagot ka!" sabi ko sabay suntok sa kanyang pisngi.

Nawawala si Thalia ngayon, dugo't pawis kami naghahanap sa kanya habang siya, andito sa club, nakikipaginoman kasama ang mga babae.

"Hindi ko alam!" pagsagot nito sa akin. Tinulungan siya ng mga kasamahan niyang tumayo. Masamang tinignan ko ang babae na nasa tabi ni Cedric. Napa-lunok ito dahil sa takot. By the way, she looks like she isn't the type who would seduce him. That made me an idea.

"You're just his mistress, he has plenty of lovers. Don't be a fool." I told the girl.

She trembled as if she just lost someone. Then she went back to her senses and looked at Cedric... badly.

Kinuha niya ang isang bote ng alak sa mesa at pinukpok ito sa ulo ni Cedric."How dare you do that to me, you son of a b*tch!?" singhal ng babae kay Cedric. Dumugo ang ulo nito at halos lahat ng tao dito sa club ay lumaki ang mata, "Tandaan mo ito, Cedric! Kapag may nangyaring masama kay Thalia, ikaw ang una kong mapapatay!" panakot ko kay Cedric.

Umalis na ako kaagad sa club at bigla nalang ako napatigil ng biglang pumatak ang ulan. Bw*set! Umuulan pa talaga! Hindi na ako nagdalawang isip at sumugod na ako kahit umuulan. Kailangan mahanap ko na agad si Thalia! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari sa kanya!

Biglang tumunog ang telepono ko at nakita kong tumatawag ang roommate ni Thalia. Agad ko itong sinagot at tumigil ako sa isang puno.

"Nakita ko na si Thalia! Andito siya sa may ilog ng capital!" pagsigaw ni Eloise sa kabilang linya. Maingay ang nasa likod nito. Napakunot ang noo ko... B-bakit nasa tapat ng ilog siya?

T*ngina! Hindi siya mag-papakalunod!

Binaba ko na agad ang tawag at agad na tumawag ng taxi, pumasok ako sa loob habang basang-basa. "Boss, bibigyan kita ng tatlong libo 'pag nadala mo ako sa ilog ng capital sa loob ng limang minuto!" pagmama-kaawa ko kay Manong.

"Sige, sige!" 

Agad na umandar ang kotse, parang walang hinto ang nagaganap dahil sa bilis. Kahit na umuulan, hindi ako takot na madulas ang taxi. Gusto ko talaga makapunta na kay Thalia at pigilan siya.

Hindi nagtagal, nakarating na din ako sa ilog. Dahil sa nagmamadali na ako, ibinigay ko na ang buo kong pitaka kay manong, wala namang mga I.D o cards doon. Wala na akong pake kung mawalan ako ng pera.

Nakita ko ang isang grupo ng mga tao. Nasa mga dalawang pu ang mga tao doon. Agad akong tumakbo sa direksyon na iyon at nakipagsiksikan para makita kung anong nangyari. Alam kong si Thalia ang tinitignan nila. 

"Steve! Si Thalia!" pagtawag ng isang boses. Boses ni Eloise iyon! Lumingon ako sa harap at nakita nga siya. Tama ang hinala ko! Si Thalia nga!

Lumapit ako sa kanya at hinawakan siya sa mga balikat niya, "A-asan siya?" tanong ko sa kanya.

Suminghot si Eloise at parang nagdadalawang isip kung sasabihin ba niya. 

"Please sabihin mo." 

Wala siyang nagawa kung hindi sabihin ang mga nangyari, "Sinubukang magpakamatay ni Thalia sa pamamagitan ng pagtalon sa malalim na ilog na yan... Pero may biglang lumulong sa ilog para mailigtas si Thalia..." 

Hindi ko na siya pinatapos at agad na akong lumayo. Lumapit ako sa ilog at tumingin doon. Ngayon lang ako nakaranas ng paghihinalaho. 

Sana'y mailigtas mo si Thalia kung sino ka man na tumalon.

Napaluhod nalang ako sa ilog at hinintay ng ilang minuto. Nagsimula na ang bulungan sa likuran ko.

"Dalawang minuto na ang nakalipas."

"Baka nalunod na rin sila. Napaka-lalim ng ilog na iyan."

"Baka nga━"

Biglang may isang lalaking lumangoy pataas sa ilog at nakita ko si Thalia sa likuran nito. Buha't buhat nito si Thalia sa mga bisig nito. Nakita ko si Thalia na nakatulog at mukhang napaka-lungkot ng mukha nito.

"Do a CPR."  his chilly voice said while giving me Thalia in his arms.

"Young master, are you alright?" an old man said, bringing him a towel.

Agad akong napakunot noo at inobservahan ko siya ng mabuti. Isang yayamanin na damit, maputing balat at matipunong katawan. Pero higit sa lahat, isang marka ng Zhong family sa damit nito sa dibdib.

Totoo ba itong nakikita ko? Si Andrei Zhong...?

"F*ck! Are you going to stare at me or are you going to save the girl's life?!" he shouted at me when he saw me staring at him.

T*ngina! 

Agad akong lumuhod sa tabi ni Thalia at tinignan ang pulso nito. She has a weak pulse. Dahan-dahan 'kong binuka ang kanyang bibig. I'll do mouth-to-mouth rescue breaths on her. I hope she won't mind.

"You know what, I'll do it myself! You're so slow!" biglang pagtulak sa'kin ni Andrei Zhong. 

"Hoy! Anong ginagawa mo?!" sigaw ko sa kanya.

Hindi siya sumagot at agad niyang dinikit ang bibig niya kay Thalia. Binigyan niya ito ng CPR ng limang beses. Hanggang sa nakagalaw na si Thalia, tumayo na ito at kinuha ang twalyang binigay ng matandang lalaki. 

"She's fine now, deliver her to a hospital nearby. I can't do anything more, I need to attend a meeting in an hour." Sabi ni Andrei Zhong at sumakay sa kotse nito. 

~~~◈~~~

"STEVE! Gising! Thalia just woke up!" paggising ni Eloise sa'kin. Medyo naalipungatan ako sa simula pero nang inulit ni Eloise ang mga salitang nagising na si Thalia. Napatayo ako at tumakbo ako papunta sa kwarto ni Thalia.

Nang binuksan ko na ang pinto, nakita ko si Thalia na nakaupo na sa kanyang kama. Nakatunganga lang siya sa pader na harapan niya.

"S-steve?" pagtawag niya sa'kin ng makita niya ako. Nakita ko ang pagbuo ng mga luha sa kanyang mga mata. Agad ko siyang niyakap at niyakap naman niya ako. 

Nasasaktan ako tuwing makikita ko siyang umiiyak. Bakit kasi hindi nalang ako, Thalia?

"N-niloko niya ako..." bulong ni Thalia sa'kin. "Sobrang tanga ko, Steven." 

Hinimas ko ang kanyang buhok at pinapa-kalma ko siya, "I-iyak mo lang yan, Thalia. 'Mas mailalabas mo ang lungkot o galit mo kapag umiyak ka..." pag-tahan ko sa kanya.

"I'm sorry, dapat hindi na ako tumalon..." paghingi niya ng tawad. 

Napunit ang puso ko ng naisip ko na kaya niya magpakamatay para sa lalaking iyon.

"Don't ever do that again. You are scaring me to death, Thalia." I said, hugging her tightly.

"I won't," she whispered.

~~~◈~~~

BINIGYAN ko ng isang basong tubig si Thalia ng mahimasmasan siya, "I'm fine now, Steve. Thank you for your care." ngiting sabi niya sa akin.

"Anything for you, Thalia." sabi ko sa kanya habang nilapag ang basong binigay niya sa'kin para makisuyo.

Dalawang katok ang narinig namin sa pintuan at napatayo si Joanna para buksan ito. Baka siya ang doctor na titignan si Thalia.

Nang buksan ni Eloise ang pinto, isang babaeng naka-suot ng isang mamahaling pulang bistida.

"Thalia..." she whispered, with tears in her eyes.

"You're the one who invited me, right?" tanong ni Thalia sa babaeng kaka-pasok lang.

Teka, naguguluhan ako. Sino ba siya? Ano bang ibig sabihin ni Thalia na invited siya sa what?

"I'm sorry, may I know who you are?" paningit kong tanong sa babaeng naka-pula.

Mukha siyang nasa-30's, parang sosyalin din ang galawan niya. She's a formal woman I assume. Ang weird lang, naka-pula siya halos sa lahat ng suot niya. Mapa-damit, sapatos at make-up, pula ang bumibida. Is she a devil or what?

"Sia Karina, Thalia's aunt in her father's side. You?"  pagpakilala niya sa'kin. Siya ba ang sinasabi ni Thalia na misteryosong tita niya? 

"I'm Steve, Thalia's best friend since childhood. Nice to meet you, po." I said, introducing myself. She just politely smiled, humarap siya kay Thalia. 

Hindi ko alam kung nagaalala ba siya o hindi, naiiyak ang kanyang mga mata pero nakangiti ang kanyang mapulang mga labi. 

"I came here to check up on my niece if she is in a perfect state, and to hear her answer to my invitation." She said, looking at Thalia in a weird way.

Hindi ko talaga alam kung ano ang sinasabi ng tita ni Thalia. What in the world is the deal between them?

"You're right, pinaglalaruan nga lang ako ni Cedric. Sana nakinig nalang pala ako sayo, Tita. I'm so naive to believe at him!"

Tinignan ko si Thalia. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Nanlilisik ang nga maya niya dahil sa galit. Ang mga kamao niya ay parang nagpipigil manakit. Naawa ako sa pinagdadaanan ni Thalia.

"I think this is the right time to ask for your answer." Tugon ng tita ni Thalia.

Kumunot muli ang aking noo.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Sasali ako at ang uunahin ko si Cedric na maparusahan. No one can stop me." Ani Thalia.

Humarap ako sa tita ni Thalia na may ngiti sa kanyang mga labi.

"Excuse me, Thalia. Pwede ba malaman ko kung ano ang sinasabi niyang sasalihan mo?"  Pagmamakaawa ko kay Thalia na mag kwento.

"Oh, sorry I forgot. Tita, can you at least give us some privacy for a minute?" Tanong ni Thalia sa kanyang kamag anak.

"Of course, and I'm proud you made the right decision, Thalia." The old woman said, leaving with her guards.

Nang sinara na ang pinto, huminga muna si Thalia at nagsimula nang magkwento.

Kwinento niya lahat, kung paano niya nakilala ang tita niya. Nalaman ko sinabi ng kanyang Tita na pinaglalaruan lang siya ni Cedric ngunit hindi siya naniwala at hindi inalala ang iyon. Pero nang nalaman niyang pinaglalaruan nga siya ng totoo, parang nabasag ang mundo niya.

Ngayon naman ay kwinekwento niya kung ano ang papasukan niya. A secret organization is full of women who want revenge for all the playboys who played them. Of course, the leader of that organization is Thalia's aunt.

"I can't stop you anymore, Thalia. Kung iyan talaga ang gusto mo para mawala ang galit at pighati mo, wala na ako magagawa. Basta ang gusto ko lang ay hindi ka masaktan sa ginagawa mo. I wish for your happiness, Thalia." I told her, holding her hands.

Alam kong baka masaktan si Thalia sa gagawin niya ngunit gusto niya ito gawin. Wala akong karapatan makisali sa desisyon niya dahil isang kaibigan lang niya ako.

"Thank you, Steve."

- THALIA'S P.O.V -

"Steve, dear. Why don't you have dinner here?" pagyaya ni Auntie kay Steven.

Napangiti naman si Steve ng marinig ang salitang "dinner", "Of course, Tita! Why not? Masarap ang pagkain dito so kakapalan ko nalang ang mukha ko para makakain dito!" loko-lokong sabi ni Steve. Napahalakhak si Jamie at napangiti naman si Tita.

"Loko-loko ka talagang bata ka!" paghampas ni Tita kay Steve sa pwet.