Aiden sat in his car, gripping the steering wheel so tightly that his knuckles turned white. His jaw was clenched, his mind running in circles, replaying every conversation, every detail that could lead him to Zephyrine.She was gone.Wala kahit anong bakas.At alam niya kung sino lang ang may kakayahang gawin iyon.Azriel Dela Vega.Napatingin siya sa hawak na larawan ni Zephyrine, kuha noong huling beses silang nagkita. Nakangiti ito, pero sa likod ng ngiting iyon ay ang pagod at takot na hindi nito kayang itago mula sa kanya.He had to find her. Before it was too late.---“No records, sir. Not even a trace.”Aiden’s contact in immigration delivered the news in a hushed voice.“They didn’t leave the country?” Aiden pressed, his tone sharp.“No. But there are no travel records, no credit card activity, nothing under Zephyrine Rivera’s name.”Aiden cursed under his breath. Alam niyang magaling si Azriel sa pagtatago, pero hindi niya akalaing magiging ganito kahirap hanapin si Zephyri
Tahimik na nakaupo si Zephyrine sa loob ng silid habang pinagmamasdan ang kawalan. Ilang linggo na siyang nakakulong sa mansyon na ito, at habang tumatagal, mas lalo niyang nauunawaan ang tunay na kahinaan ni Azriel—ang pagkahumaling nito kay Zarraeah.Kung mayroon mang paraan para makatakas siya, iyon ay ang paglaruan ang obsesyon ng lalaki."You want Zarraeah, don’t you?" bulong niya sa sarili, ang isip ay mabilis na nagbabalangkas ng plano.Kung paniniwalain niya si Azriel na unti-unti siyang bumibigay, maaari niyang paikutin ito. Maaari niyang gawin itong mahulog sa sarili niyang ilusyon.At iyon mismo ang gagawin niya.---Kinagabihan, habang nasa dining hall, ramdam ni Zephyrine ang mga titig ni Azriel na hindi siya tinatantanan. Kahit walang sinasabi ang lalaki, para bang iniisa-isa siya nitong basahin.Binalewala niya iyon at marahang inabot ang baso ng tubig. Pagkatapos, dahan-dahan siyang tumingin kay Azriel, pinilit ang bahagyang pagkalma ng kanyang ekspresyon."Thank you f
Lumipas ang mga linggo, pero kahit anong gawin ni Azriel—kahit ilang beses niyang subukang kausapin, galitin, o hawakan si Zephyrine—hindi pa rin bumabalik si Zarraeah.At unti-unting bumibigat ang pakiramdam niya. Parang may kumakain sa loob niya, isang apoy na hindi niya kayang patayin. Every single day felt like torture. Hindi siya mapakali, hindi makatulog nang maayos. Minsan, nagigising siya sa madaling-araw, pawis na pawis, na parang may kung anong bumubulong sa kanya.What if she’s gone forever?The thought alone made his chest tighten.Nasa opisina siya ng mansion, malalim ang kunot ng noo habang hawak ang isang basong alak. Half-empty na, at parang hindi pa rin sapat para patigilin ang pag-iisip niya. Nagkalat ang mga papel sa lamesa—reports, business contracts, documents na hindi niya magawang tapusin. For the first time in his life, wala siyang pakialam sa trabaho. Wala siyang pakialam sa kahit ano.Tanging isang bagay lang ang nasa isip niya—si Zarraeah.Pero kahit anong g
Gabi na pero hindi pa rin mapakali si Aiden. Ilang araw na siyang walang maayos na tulog, patuloy na naghahanap ng sagot kung nasaan si Zephyrine. Alam niyang si Azriel ang may kagagawan ng pagkawala nito, pero kahit anong gawin niya, hindi niya ito mahagilap.Pero ngayong gabi, may dumating na bagong impormasyon.Nakatayo siya sa harap ng isang lumang mapa, ang mga mata niya nakatuon sa isang partikular na lugar—isang private estate sa labas ng lungsod."Sir, this is the best lead we have," sabi ng isa sa mga tauhan niya. "Pero mahigpit ang security sa estate na ‘yon. Hindi basta-basta makakapasok ang kahit sino."Aiden clenched his jaw.Of course, Azriel would do this. He wouldn't just take Zephyrine—he’d make sure no one could take her back."I need more information," Aiden muttered, rubbing his temples. "Anong klaseng security ang meron sila? How many guards?""Heavy surveillance, sir. Multiple guards on rotation. CCTV sa bawat entrance."Aiden exhaled sharply.He knew he couldn’t
Sa bawat araw na lumilipas, tahimik na inoobserbahan ni Zephyrine ang paligid. Wala siyang ibang choice kundi ang magpanggap—magpanggap na sumusunod, na tinatanggap ang sitwasyon, habang unti-unting inaalam ang bawat detalye ng estate.Napansin niyang may partikular na oras kung kailan nagpapalit ng shift ang mga guwardiya. Mula alas-dos hanggang alas-tres ng madaling araw, may ilang minutong pagitan bago tuluyang makaposisyon ang bagong set ng security. It was a small window of opportunity, but it was enough.Kada gabi, dahan-dahan niyang sinusuri ang bawat pinto at bintana ng mansion. May ilan na mahigpit na nakakandado, ngunit may isang bahagi sa likod—isang lumang storage room—na tila hindi na masyadong binabantayan. It was risky, but it was her best shot.Kailangan lang niyang hintayin ang tamang pagkakataon.Hindi siya pwedeng magmadali.Hindi siya pwedeng magkamali.Lalo na’t hindi niya alam kung ano ang gagawin ni Azriel kapag nalaman nitong muli siyang nagtangkang lumaya.___
Nakatayo siya sa veranda, pinagmamasdan ang malawak na hardin. Tahimik ang paligid, pero sa loob niya, isang bagyong hindi niya maintindihan ang unti-unting bumabangon."Zephyrine…"Napapitlag siya.Mula sa likuran, narinig niya ang isang pamilyar na boses—malambing, may halong pangungutya."Matagal mo na akong itinatago, pero hindi mo ako kayang burahin."Napalunok siya at marahang napapikit. Alam niyang wala namang ibang tao roon, pero ang boses na iyon…Si Zarraeah.Mabilis niyang niyugyog ang ulo niya, pilit itinataboy ang naririnig."Hindi… wala ka rito.""Hindi mo ako maitatanggi habambuhay.""Tumahimik ka!"Mabilis niyang tinakpan ang mga tainga niya, nanginginig ang buong katawan. Alam niyang wala si Zarraeah, na isa lang itong ilusyon… pero bakit parang tunay ang presensya nito?Dahan-dahan niyang idinilat ang mga mata at napahawak sa ulo nang makaramdam ng matinding sakit."Zephyrine?"Mabilis siyang napalingon nang marinig ang boses ni Azriel. Nakita niya itong nakatayo sa
Nanigas si Zephyrine sa kinatatayuan niya nang marinig ang malamig na boses ni Azriel sa likuran niya."Who were you calling?"Dahan-dahan siyang humarap, pilit na pinapanatili ang kalmado niyang ekspresyon. "Wala. Wala akong tinawagan."Pero hindi tanga si Azriel.Mabilis niyang inabot ang kamay ni Zephyrine, hinawakan ito ng mahigpit bago siya nakalayo. Inisang tingin lang niya ang maliit na cellphone na hawak nito—isang lumang modelo, pero sapat para makatawag ng tulong.Napamura siya sa inis at walang sabi-sabing inagaw iyon mula kay Zephyrine."Ano 'to, Zephyrine?" bumigat ang tono niya, puno ng panunuya. "Nagpaplano ka na naman tumakas?""Ibaba mo 'yan, Azriel," mariing sagot niya, pilit na hindi nagpapahalata ng takot. "Hindi mo alam kung anong ginagawa mo."Pero ang galit sa mukha ng lalaki ay isang malinaw na babala.Nang makitang nagri-ring ang cellphone sa kanyang kamay, bahagyang sumilay ang iritasyon sa mukha ni Azriel. Napatingin siya kay Zephyrine, na halatang nagpipigi
Isang araw mabigat ang pakiramdam ng babae nang dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata. Sandali siyang natigilan habang pilit na inuunawa ang paligid. Gumising na sya hindi bilang Zephyrine kundi bilang Zarraeah. Pero hindi ito ang bahay ng kanyang mga magulang. Ang huling natatandaan niya, nasa bahay siya ng pamilya niya, pinipilit na gawing normal ang lahat matapos niyang tapusin ang relasyon nila ni Azriel. Masakit. Hindi niya alam kung paano niya nagawa iyon, pero isang boses ang paulit-ulit na bumubulong sa kanyang isipan—ang boses ni Zephyrine. "Kung ayaw mong mawala sa’yo si Bree, makipaghiwalay ka kay Azriel." Napapikit siya nang mariin. Hindi niya kailanman ginusto ang iwan si Azriel. Mahal na mahal niya ito. Hindi lang basta pagmamahal—hindi niya kayang isipin ang buhay na wala ito. Ngunit wala siyang laban kay Zephyrine. Hindi niya kayang isugal ang anak nila. "Bree..." Napahawak siya sa noo. Hindi niya maintindihan... bakit siya nandito? Ang kwarto ay pami
Azriel froze.The world stopped.At ang tanging narinig niya ay ang munting iyak ng kanilang baby."Congratulations! It’s a baby girl!"Dahan-dahang bumagsak ang mga balikat ni Azriel habang tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. "Oh my God… she's here…"Ngunit hindi pa sila tapos."Okay, Mr. Dela Vega, isa pa!" sabi ng doktor.Napabalikwas ulit si Azriel. "Ha?! May isa pa?!"Napairap si Zarraeah sa kabila ng pagod. "TWINS, AZRIEL! TWINS! KUNG GUSTO MONG BUMUO NG TEAM, TAPUSIN MO NA ANG ARENA TOUR MO NGAYON!"Muling napahawak si Azriel sa kamay niya, halos mapaigtad ulit nang lalo pang lumakas ang kapit ng asawa. "Yes, yes, love! Kaya mo 'to! Isa pa, promise, tapos na!"At isang huling pag-ire pa, isang panibagong iyak ang pumuno sa silid."Congratulations! A healthy baby boy!"Azriel was speechless.Napaluhod siya sa tabi ni Zarraeah, humahagulgol na parang bata habang hinahalikan ang kamay ng asawa. "Love… you did it. We did it."Napahinga nang malalim si Zarraeah, pagod na pagod ng
Maagang nagising si Azriel, puno ng sigla habang naghahanda ng almusal para kay Zarraeah. Naka-apron pa siya, seryosong nagpiprito ng bacon habang sinisiguradong perfect ang sunny-side-up eggs. Everything had to be perfect—his wife was carrying their twins, and he wanted to make her morning special."Hmm, smells good," narinig niyang mahinang bulong ni Zarraeah mula sa likod niya. Napangiti siya at lumingon, pero bago pa siya makapagsalita, bigla siyang natigilan.Napangiwi si Zarraeah, hawak ang tiyan. "Azriel... I think my water just broke."Nanlaki ang mga mata ni Azriel, napaatras siya at natabig ang frying pan. "WHAT?!""My. Water. Just. Broke." Inulit ni Zarraeah, mas mabagal, habang pilit na pinapanatili ang kalmado.Nataranta si Azriel. "Oh my God. Okay! Okay! Ano'ng gagawin ko?!""Dadalhin mo ako sa ospital?" sagot ni Zarraeah, kunot-noo pero halatang inaaliw ang sarili sa kakulitan ng asawa."Yes! Yes! Ospital!" Nagsimula siyang maglakad papunta sa pinto, pero walang sapatos
Habang tinatanggap nina Azriel at Zarraeah ang pagbati ng kanilang mga bisita, hindi maitatanggi ang saya sa kanilang mga mata. Hawak ni Azriel ang kamay ng kanyang asawa, mahigpit ngunit may banayad na pag-iingat, parang natatakot siyang mawala ito sa kanya muli."Are you happy?" bulong ni Azriel habang nakatitig kay Zarraeah.Zarraeah smiled softly, hinayaan ang sarili niyang lumubog sa init ng pagmamahal ni Azriel. "More than I ever thought I could be."Azriel’s lips curled into a soft smile, then he tightened his grip on her hand. "Good. Because I'm never letting you go."---Nagpatugtog ng isang romantic song at tinawag ng host ang bagong kasal para sa kanilang first dance. Tumayo sila sa gitna ng dance floor habang pinapalibutan ng mga ilaw at petals na unti-unting bumabagsak mula sa itaas.Azriel pulled Zarraeah close, wrapping his arms around her waist. Zarraeah rested her hands on his chest, feeling the strong, steady beat of his heart."You look stunning, Mrs. Dela Vega," bu
Samantala, nakatayo si Aiden sa loob ng isang sikat na unibersidad sa Amerika, hawak ang isang stack ng books habang lumalakad palabas ng library. Matagal na rin mula nang umalis siya sa Pilipinas, at sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang kailangan niya itong gawin—para sa sarili niya, para sa bagong simula.Ngunit kahit anong pilit niyang ituon ang sarili sa pag-aaral, hindi niya maiwasang mapaisip tungkol sa nakaraan. Kay Zarraeah. Kay Zephyrine. Sa lahat ng hinanakit at pagsubok na pinagdaanan nila.Huminga siya nang malalim at itinulak ang pinto palabas ng gusali. At doon, sa hindi inaasahang pagkakataon, nakita niya siya.Isang babae ang nakatayo sa may courtyard, tila may hinahanap sa loob ng kanyang bag. Mahangin ang paligid, at bahagyang lumipad ang kanyang buhok, dahilan upang mas lumitaw ang kanyang maamong mukha.Napahinto si Aiden.Ang puso niya ay biglang bumilis ang tibok.Mula sa malayo, para siyang si Zarraeah—ang bawat kilos, ang postura, maging ang paraan ng pa
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---Sa Hotel Room ni Zarraeah“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lan
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Ang araw na hinihintay ni Azriel ay dumating na. Lahat ng plano niya, kasama ang kanyang mga kaibigan, ay nasa lugar na. Isang napakagandang garden venue sa isang private resort ang pinili nila para sa proposal—punong-puno ng fairy lights, eleganteng mga bulaklak, at isang intimate na ambiance na perpektong akma sa gabing ito.Si Miguel ang nag-asikaso ng security at VIP treatment ng mga guests. Si Dylan ang nag-manage ng decorations, ensuring na perpekto ang romantic setup. Si Nagi naman ang nag-aasikaso ng musical arrangement, kasama ang isang violinist na tutugtog ng romantic melody habang nangyayari ang proposal.---____“Bakit kailangan ko pa talagang mag-dress up?” reklamo ni Zarraeah habang nakatingin sa sarili sa salamin. Suot niya ang isang eleganteng white dress na may soft, flowy fabric, na lalong nagpapatingkad sa kanyang natural na ganda.Tumawa si Serenity habang inaayos ang buhok niya. “Wala namang masama kung maganda ka, ‘di ba? Special dinner lang naman ‘to.”Si Xena
Maagang nagising si Azriel kinabukasan, pero hindi niya inalis ang braso niyang nakayakap kay Zarraeah. Pinagmasdan niya ito—ang mapayapang mukha nito habang natutulog, ang bahagyang pagtaas-baba ng dibdib nito sa bawat hininga.He smiled. After everything, she was finally his again.Dahan-dahan niyang inalis ang isang hibla ng buhok na nakalugay sa pisngi nito bago niya marahang hinalikan ang noo nito. Pero nang gumalaw si Zarraeah at bahagyang dumilat ang mga mata nito, napangisi si Azriel.“Good morning, Mrs. Dela Vega,” he whispered in a teasing voice.Napakislot si Zarraeah, at nang maramdaman niya ang init ng katawan ni Azriel malapit sa kanya, agad siyang bumalikwas ng bangon, hinatak ang kumot para itakip sa katawan. “Azriel!” she gasped, her face turning red in an instant.Tumawa si Azriel sa reaksyon nito, halatang natutuwa sa hiya ni Zarraeah. “Bakit parang nagulat ka? Gabi pa lang, alam mo na namang hindi ka na makakatakas sa akin.”“Shut up,” she mumbled, avoiding his gaz
Tahimik na nakatingin si Zarraeah kay Azriel, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nito."Because I love you, Zarraeah. And I want to make you fall in love with me again."Mabilis ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam kung dahil sa kaba, sa gulat, o sa kilig na pilit niyang isinasantabi mula pa noon.Hindi siya nakasagot. Paano nga ba? Kapag tinititigan siya ni Azriel nang ganoon, parang natutunaw ang lahat ng depensang itinayo niya.Tiningala niya ito. "Azriel..."Ngunit bago pa niya maituloy ang sasabihin, hinaplos nito ang pisngi niya—banayad, halos parang panaginip."I missed you." Mahinang bulong ni Azriel, puno ng emosyon ang boses.Napapikit si Zarraeah nang maramdaman ang init ng palad nito sa balat niya. Hindi niya alam kung bakit, pero parang may kung anong pumunit sa loob niya."Mahal mo siya."Hindi na niya kailangang itanggi. Hindi na niya kailangang lumaban.Dahan-dahan siyang lumapit. At bago pa man niya mapigilan ang sarili, nadama na niya ang labi ni Azriel