Chapter 4

“ELIZABETH.”

Elizabeth immediately stopped from her doing when she heard her husband’s voice. Naroon siya sa bandang likuran ng bahay kung saan nakaparada ang kanyang kotse. Doon ay kasalukuyan niyang nililinis ang kotse.

She saw the furious look on Carson’s face when she looked at him. Nakasuot pa ito ng pang-opisinang damit at mukhang kakarating lang mula sa biyahe. After looking at his appearance, her eyes flew to the papers that he was holding tightly. Malinaw na mababanaag sa anyo ng kanyang asawa ang galit. Dahil naman doon ay unti-unting bumangon ang kaba sa kanyang dibdib.

“Hon—” kaagad na naputol ang mga sasabihin ni Elizabeth nang iabot nito sa kanya ang mga hawak ng asawa na papel.

But to her surprise, it was a picture and she became uneasy when she saw who was in the picture. It was her with Jarren and they are so close to each other. Halos nakayakap na siya sa lalaki. Kinunan ang litrato mula sa labas ng building ng pad nito and they were about to get inside. Bahagya namang nakatalikod sa litrato si Jarren kaya hindi kita ang mukha nito samantalang siya ay malinaw.

“Make sure that you have a better explanation about that, woman.”

Mula sa kinatatayuan ni Elizabeth ay ramdam niya ang malamig na hanging dumadampi sa kanya subalit siya naman ay pinagpapawisan.

How could she tell about their coming baby when this sh*t came first to Carson?

“C-Carson—”

“Sumagot ka, Beth!”

Halos mapalundag siya mula sa kinatatayuan nang bigla na lamang siyang sigawan ni Carson. Mukhang napakatagal na nitong kinikimkim ang galit and obviously, he is about to burst if she stepped on the wrong step.

“Sino ang lalaking ’yan at bakit ka niya hinahawakan sa ganyang paraan?” This time, Carson’s voice is almost growling from anger.

Paano pa ba niya dedepensahan ang sarili? Malinaw na naman sa litratong iyon na may ginawa siyang mali.

Sinubukan niyang lapitan ang asawa upang hawakan sa mga kamay. Nang mahawakan naman niya ang mga kamay ng asawa ay damang-dama ni Elizabeth ang panginginig nito. Doon na rin nagsimulang tumulo ang kanyang mga luha. 

“Believe me, hon. W-wala kaming relasyon. Hi-hindi ko—”

Lalong nagsalubong ang mga kilay nito kasunod ng pagsaklot nnag mariin sa kanyang braso na halos ikapilipit niya. 

“What? Sasabihin mo sa ’king wala kayong relasyon? Oh, c’mon, Elizabeth. Don’t make me a fool this time. Heto na ang ibedensya, oh.” Idinuro nito ang mga litratong kanina ay kanyang nabitiwan nang lapitan ang asawa.

Wala nang nasabi pa si Elizabeth kundi ang umiyak na lamang. Paano niya ipaliliwanag na hindi niya ginusto iyon?

“All this time I was busy, you were here, just fooling me around.” Initsa siya nito na halos ikabuwal niya sa sahig. “Ugh... Why I don’t realize it earlier? Kaya pala sa tuwing aayain kitang sumama sa akin ay tumatanggi ka.” He smiled bitterly.

“Carson, hindi totoo ’yan. Ayaw ko lang talaga sumama dahil alam kong makakaabala lang ako sa ’yo kapag sumama ako.”

“Then, give me a f*cking good explanation what were you doing there while hugging him?!” Sa sobrang frustration ay naihilamos nito ang dalawang palad sa mukha. “You were f*ucking goddamn drunk there.”

Nagpalakad-lakad ito saka huminto sa kanyang harapan habang siya ay patuloy lamang sa pag-iyak. 

“I trusted you so much, Beth. Alam kong nagsasaya ka paminsan-minsan lalo na kung iniiwan kitang mag-isa but I wasn’t aware that you were already putting a sh*t on my head.”

“Carson, I’m sorry. Pero maniwala ka, wala kaming relasyon. I just bumped him in the bar and—”

“And now you were saying that you’ve just met him and you let him f*uck you?”

Lalong napaluha si Elizabeth. Lahat kasi ng sabihin niya ay hindi nakakatulong. Sa halip ay mas lalo pa nga niyang napapalala ang sitwasyon. Lalo lamang niyang naididiin ang sarili sa asawa.

“H-hon, I know— I know na kahit anong paliwanag ang gawin ko,” aniya sa pagitan ng paghikbi. “Hindi ko na mababawi ang nangyari. Pero totoong mahal na mahal kita at hindi ko sinasadyang may mangyari sa amin.”

She saw the disgusting expression on her husband’s face when she said she loves him. 

“I don’t know, Beth. I don’t if I would ever believe you. You cheated on me and that’s clear enough for me that you don’t love me.”

Pagkasabi niyon ay malalaki ang mga hakbang na nilisan siya ng asawa. Kitang-kita niya ang galit sa mga mata nito na kulang na lang ay isumpa siya. 

Sa pakiramdam ni Elizabeth ay tila siya isang kandilang nauupos at malapit nang mawalan ng lakas kaya naman ay napakapit siya sa hood ng kotse. 

Nagpatuloy lamang siya sa pag-iyak habang tila kinakapos na ng hangin. Bahagya lamang iyon nahinto nang maramdaman niya mula sa bulsa ang pag-vibrate ng cellphone. 

Panandalian siyang nagtaka at nag-isip kung sino ang nagmamay-ari ng numerong nakarehistro sa screen ng kanyang cellphone. Wala rin siyang maalalang pinagbigyan niya ng kanyang numero.

She hesitantly answered the call. “H-hello?” Her voice was rough.

“How are you, Beth? Oh, did you cry?” tanong ng tinig ng isang lalaki mula sa kabilang linya.

Her eyebrows knitted. “Sino ’to?”

“Kahapon lang tayo magkasama pero nakalimutan mo na ako agad?”

“Jarren?” bahagyang tumaas ang timbre ng kanyang boses.

Narinig naman ni Elizabeth ang mahinang pagtawa nito. “Inaway ka ba ng asawa mo dahil sa mga pinadala kong pictures?”

Awtomatikong umahon ang galit sa dibdib ni Elizabeth nang marinig ang itinuran nito. 

“Hayop ka! Ano bang kailangan mo sa ’kin? Talaga bang hindi mo ako titigilan?”

“Oh, relax. Na-miss lang kita. Kailan ba tayo ulit puwedeng magkita?”

She gritted her teeth and then she took a deep breath. “Look, Jarren. Can you please stop this? Can we just move on and part ways? Please, nakikiusap ako sa ’yo. I don’t want my marriage to be ruined.”

“But that’s what I want, Beth. I want your marriage to be ruined.”

Napapikit siya upang pakalmahin ang sarili. Pakiramdam kasi niya ay mababaliw na siya sa mga nangyayari.

“Beth, I’ll give you two options. Hihiwalayan mo ang asawa mo o malalaman niyang bukod sa may iba kang lalaking ka-sex, isa ka ring drug user ka.”