LOGINShare
Chapter 38.2
Last Updated:
2021-12-31 20:40:34"Ano pong nangyari? Tita, ano po ang nangyari sa kanila? Bakit po?" tuluy-tuloy kong tanong dahil ang tagal niyang sumagot at hindi niya pa masabi-sabi sa akin kung ano ba talaga ang nangyari. Hindi ako mapakali at no'ng narinig ko na lang ang mahina niyang hikbi at hindi ko na ring napansin na tuluy-tuloy na ang pagpatak ng mga luha ko.
"Tita, p-pasagot naman po, oh. Ano p-pong n-nangyari sa kanila? Nasaan po s-sila ngayon? Nariyan pa po ba kayo? Hello po?" Narinig ko na lumakas na ang iyak ni Tita at doon pa lang ay alam ko na agad at nag-sink in na sa akin kung ano ba ang sinabi niya kanina. Napahawak naman ako sa dibdib ko dahil hindi na ako makahinga nang maayos.
"Ang s-sabi raw ay m-mayroong pumasok sa bahay nila at p-pinagsasaksak daw sila. Mayroon ding sinabi 'yong kapitbahay nila na wala naman daw ingay na nangyari ng gabi at walang narinig na ingay o na kah
Related chapters
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 39.1
Ginawa at binigay ko ang lahat ng makakaya ko para lang may maganda silang burol. Wala na akong paki sa pera ko ngayon, basta ang gusto ko ay mapayapa silang maiilibing at maibibigay ang hustisya sa kanila. Patuloy ang imbestigasyon sa nangyari sa kanila at naging malinis talaga ang nangyaring krimen at walang bahid na nag-iiwan ng marka kung sino ang salarin.Pero hindi ko ito pinatigil at sinabi kong walang perpektong krimen kahit na planadung-planado pa ito. Mayroon at mayroong patunay riyan na makakapagturo kung sino ang gumawa no'n. Hindi ko pina-cremate ang magulang ko at marami rin akong pinaggawa katulad ng pagrosaryo sa kanila, at marami pang iba.Hindi naging madali sa amin ng kambal itong pinagdadaanan namin na ito. Hindi ko sila makausap nang maayos, hindi rin sila pumasok at sinabi ko naman 'yon at nakausap ko ang Teacher nila kung ano ang nangyayari sa amin n
Last Updated : 2021-12-31The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 39.2
Lumipas ang araw at ngayon na ang burol ng magulang namin. Ang bilis ng mga pangyayari at ngayong araw na talagang tuluyang mamamaalam sa magulang namin. Itong araw na ito ang pinakamahirap at mabigat sa aming magkakapatid. Ito ang araw na lubos na pagdadalamhati namin. Hindi ko alam kung paano namin nakayanan ang pang-araw-araw sa pagpapatuloy sa buhay namin. Hindi ko pa rin sila makausap nang maayos at kahit ilang beses kong subukan ay talagang dumidistansya na muna sila. Naiintindihan ko, valid naman ang nararamdaman nila pero umaabot na rin sa puntong sobra-sobra na. Kaya kailangan ko na rin silang pagsabihan, pero no'ng pinagsabihan ko ay umiyak sila nang umiyak sa akin. Doon kami nag-iyakan at sobrang sakit para sa amin ito. No'ng araw na rin no'n ay saka ko naman na nakausap nang maayos ang kambal pero mararamdaman mo pa rin naman na parang wala sila
Last Updated : 2021-12-31The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 40.1
"Pinatawag ko po kayo dahil sa nangyayari sa kambal ngayon, kay Vici at Veni... iyong performances po nila ngayon ay malayung-malayo na po sa dating pinapakita nila noon. Si Vici mula sa pinaka-active na student ay simula no'ng pumasok ay hindi makausap, kapag tatawagin siya tuwing recitation ay hindi makaimik at 'pag pinagsasabihan ito ng mga Teachers ay parang hangin lang sa kanya. "Pasok sa tainga, labas naman sa kabila. Mayroon din 'yong sa quizes niya rito na perfect ang mga ito pero ngayon ay pasang-awa at iba naman ay bagsak na talaga. Si Veni, one of our most competitive student when in terms of extracurriculars, sali nang sali pero ngayon na sumasali nga siya pero hindi namin maramdaman ang best performance niya." Tumango ako nang dahan-dahan habang pinapahiwatig sa akin ng adviser ng kambal sa akin kung ano na ang nangyayari sa kanla. Dalawang linggo pa
Last Updated : 2021-12-31The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 40.2
"What?! No way!" malakas niyang sabi. Inaasahan ko na ito at doon ako tuluyang napaiyak. Parang ang lakas ng impact no'n sa akin at napaupo agad ako sa sahig dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko. Sinabi ko na ang mga katagang 'yon, panindigan ko na dapat 'yon. Hindi ko lang 'yan pinag-isipan ngayon, hindi lang ako nagdesisyon nang ganoon lang. Binigyan ko ang sarili ko para pag-isipan ito. At ngayon nakapag-decide na ako ay final na ito at wala na pang ibang magpapabago sa desisyon ko. Pero no'ng makita ko ang mukha ni Nezoi, 'yong mukha niyang ang sarap mahalin habangbuhay, 'yong maamo niyang mukha na ngayon at tumingin ako s amga mata niya na dahan-dahan na ring tumulo ang mga luha niya. "Please... huwag muna ngayon, nagmamakaawa ako. Please, Baby... huwag muna ngayon." Lumuhod na siya sa akin at alam niya kapag may sinabi ako ay ayon na 'yon. Niyakap
Last Updated : 2022-01-01The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 40.3
"Ang hirap pa rin talaga, Constraire. Ginawa ko naman na ang lahat ng makakaya ko para lang makalimot. Ginawa ko ang lahat para maging busy ako, para makalimutan ko na siya. Lahat-lahat na ay ginawa ko pero talagang sa mga sandaling ramdam ko na mag-isa na lang ako, sa mga sandaling tahimik. Hindi ko maiwasan na isipin siya, parang nakatira na siya sa isip at puso ko simula no'ng una pa lang talaga." Ininom ko ang alak at ang pait no'n! Pero gusto kong magpakalasing ngayon. Wala na akong paki sa lasa no'n. "Aba! Pinili mo 'yan, anong inaasahan mo? Maging ayos ka agad?" Binatukan ko naman siya agad at wala siyang suporta sa akin ngayon. "Iyong mga oras naman na nagkaganito ka rin, hindi naman ako ganito sa 'yo ah! H*yop kang babae ka!" Nagtawanan naman kami agad at saka sinabunutan ko pa siya. Nakakapikon siya! "Huwag kang magu
Last Updated : 2022-01-02The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 41
Months passed and there's nothing really new about my life. I will be working in the morning and I am a law student in the evening. Tuwing hapon hanggang pagabi lang naman available and mga professors namin na mga abogado. Kapag sumapit na ng uwian ay diretso na agad ako sa trabaho at gabi hanggang madaling araw 'yon.Kapag uuwi na ako ay nag-aayos na ang kambal dahil papasok na rin sila at doon pa lang ako makakatulog at makakapag-aral, may klase na rin ako ng by afternoon. Kaya wala na akong oras para sa ibang bagay, wala na nga rin akong oras para sa social life ko, sa mga ibang bagay 'tulad ng pagsali sa mga kompetisyon na gustung-gusto kong salihan ang mga 'yon, pero wala na akong time, lagi kong nade-declined 'yong opportunities mula kay Edry.Ito na lang ang nangyari sa buhay ko sa pang-araw-araw. Sa tingin ko nga ang pahinga ko na lang ay sa tuwing kakain ako
Last Updated : 2022-01-03The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 42
I've got the letter A in the word Atty. a representation that I'm done with my 1st-year as a law student. And now, I am able to continue proceeding to 3rd-year as a law student. Yes! I conquered 2nd-year, that's why the letter Tis claimed. Now, another letter T is about to obtain. My heart is in my throat and I can't believe that I have survived. Naging mahirap sa akin 'to, walang naging madali sa kahit anong daan na tinatahak. Walang shortcuts, walang butas, at walang easy way para makalusot. Lahat ay pinaghihirapan at pinagpapaguran. Kahit 75 lang ang nakuha ko sa ibang subjects ay masayang-masaya na ko roon. Ang highest ko ay 84 kaya talagang masayang-masaya na ako sa nakuha kong 'yon, nagsisisigaw pa ako rito at wala akong pakialam kung pinagtitinginan na ako. Hindi ko na makontrol ang sarili ko dahil sa tuwa. It
Last Updated : 2022-01-03The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 43
I've got the letter A, T, T, and now the letter Yin the word Atty. Certainly, I am done in my 3rd and 4th year. And now, the last one—the period. Which represents the Bar examination. Time passed so fast and now I still couldn't believe that I actually graduating from law school and now that I will be taking the Bar Examination.Sinabi ko na sa sarili ko na kahit pumasa lang ako ay ayos na ako. Gusto ko rin na isang take lang ako, alam ko namang kayang-kaya ko ito at mataas ang kumpiyansa ko sa sarili ko na kakayanin ko ito. I graduated on time even I am a working student, hindi ko rin alam kung paano ko nagawa 'yon.Basta tuluy-tuloy lang ako sa pag-aaral. Nagpatuloy lang ako. Ilang beses din akong umiyak, ilang beses ding pumasok sa isip ko ang tumigil na pero talagang nilaban ko lang ito hanggang sa dulo. Ngayong nasa dulo na
Last Updated : 2022-01-04
Latest chapter
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (4th Part of 4)
I did everything I have to do in the operating room, saving a patient from a family someone who has a severe situation. After a long operation, we have successfully saved him. I get out of the room and I talked to the family and I smiled at them as I say that we saved their father. They lend their gratitude and I just smiled at them, they are now at once, home. So am I. I went to my office and I get all of my things, after that, I went to the front desk because I'm about to go home. "I am Surgeon Emperor Nezoi Palmadez, and I'm on leave." Lumipas ang mga buwan, naging sobrang busy na rin namin ni Themis. Hinahanda na namin ang magiging kasal namin. Sinigurado naming pareho na maging engrande ito, dahil sa napakaraming nangyari sa buhay at pagmamahalan naming dalawa. Alam namin na deserved namin ito. &nbs
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (3rd Part of 4)
"It's fine, you don't have to worry about it. Go chase your dream," I sincerely said to her. Wala na sa isip ko na maglabas ako ng pera ko sa kanya at siguradung-sigurado na rin naman na ako sa kanya. Palagi akong suportado sa kahit na saan siya. Kahit saan pa iyan, basta magiging masaya siya kahit saan dahil doon din ako. A year passed and I became super busy. Wala na rin akong masyadong oras para kay Themis, nag-aalala na rin ako minsan. Pero alam ko naman na hindi ganoon kababaw ang relasyon namin, we're both busy into our dreams. It was my clerkship and I'm in my psychiatric, medyo nakakatakot pero may mga kasama naman ako. "What do you think is our patient problem? and the outcome of the test?" tanong ng Senior namin, natapos naming kausapin ang isang pasyente. "It is not Schizophrenia at all, then the exam results that i
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (2nd Part of 4)
Oo, aaminin ko naman, eh. Ang bob*, na ang t*nga ko, na wala akong puso, lahat-lahat na. Ngayon ko lang na-realized ang lahat sa akin. Ang dami kong nagawang mali, ang dami kong nagawang hindi maganda, at nasaktan ko pa ang babaeng alam ko namang mahal na mahal ko. Pero natakot lang din kasi ako.Natakot ako baka iwan niya lang din naman ako at masyado pa kaming bata, masyadong pang maaga para sa aming dalawa. Hindi pa namin ito oras, kaya ginawa ko ang mga bagay na sobra-sobra na pala. Hindi ko 'man lang napansin. Napahilamos ako ng mukha ko.Ang bob* ko sobra!Wala na dapat pang kahit anong excuse na ginawa ko sa kanya. Niloko ko siya. The blame is on me. Now I should accept my fate. Iyong taong nariyan 'yong panahon na kailangan ko ng kakampi ay wala na, 'yong taong naniniwala sa akin kahit na sa tingin ko ay hindi ko na kaya, at 'yong
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (1st Part of 4)
"Hi! My name is Themis." Napakamot naman ako sa ulo ko dahil sino ba ito? Kakauwi lang ni Dorothy mula sa school at may mga kaibigan kaagad siyang dala-dala rito, at ngayong mayroong nagpapakilala sa aking kaklase niya. But I have to be nice, she's our visitor after all. "Hey, Themis. I am Nezoi," I simply introduced myself, trying so hard not to get sarcastic. "Nezoi... nice name, but it would be nicer if I call you to mine?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya, ang tapang niya ah. Kakakilala lang namin ganito na siya? Ang bata niya pa. "Char! Babanat lang eh!" Tumawa naman siya dahil sa itsura kong hindi makapaniwala sa inaasta niya. "Landi mo," tanging nasabi ko at saka umalis sa harapan niya. Tumawa naman siya nang malakas habang papaalis ako, weird. Bakit kasi ganoon siya? Lumipa
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 63
In a snap, I did everything in the court defending someone who is actually innocent. After a long discussion and argument, and to everything I said to the Judge, I smiled. I face the crowd with confidence and I gave them my sweetest smile and turned my back. "It is I Attorney Themis Lex Pravitel, and I rest my case." Lumipas muli ang buwan at umabot na ito sa taon, sobrang naging busy talaga kami ni Nezoi. Matapos ang event ni Tito ay mas naging motivated akong magpatuloy, at talaga nga namang oo nakakapagod, pero tuloy lang sa buhay. Para sa pangarap, sa gusto natin maging, para sa sarili, at lalo na para sa kinabukasan. Kaya rin naman pala naging espesyal iyong event na iyon, dahil si Nezoi ay tinanong ako kung puwede ko na ba siyang maging official boyfriend. Tinatanong pa ba 'yon? Nag-oo naman ako kaagad. Natawa p
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 62
Natapos ang araw na isa sa mga araw na hinding-hindi ko makakalimutan, lahat kaming na naroon ay hinding-hindi namin iyon makakalimutan. Ang bilis ng araw, at ng panahon. Lumipas na ang halos limang buwan at ito magka-text kami ni Nezoi at saglit niyang pahinga at ako naman ay wala na ganoong ginagawa. Habang naiisip ko ang mga nagdaang araw ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa akin o sa amin sa buhay ko. Naging tuluy-tuloy ang pagda-date namin ni Nezoi at palagi niya akong dinadala sa iba't iba lugar, kainan, at marami pa kaming ginawa na talagang nasisimulan na naming i-fulfill ang mga pangakong hindi namin nagawa noon. Habang kausap ko sa telepono si Nezoi ay hindi ko maiwasan na mapalipad ang aking isipan dahil sa loob lang ng limang buwan ay marami na kaagad talaga ang mga nangyari. Nakapagtayo na ako ng business ko na coffee shop, at nakahan
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 61
"Hmm..." Tinanggal ko pa ang mukha ni Nezoi sa mukha ko dahil paulit-ulit niya na akong hinahalik-halikan, ginigising ako. Inaantok pa ako at tinatamad din akong tumayo. Kanina niya pa ginagawa iyong paghalik sa aking mukha kung saan-saan, pero gusto ko rin naman. Nag-iinarte lang talaga ako, pero mas nangibabaw ang antok ko ngayon kaya huwag siyang mangulit kung hindi ay makakasapak ako. "Come on, baby... kumakain na sila sa baba at tayo na lang 'yong hinihintay nila. Baka ano pa isipin nila? Hindi ba ayaw mo naman 'yon? Pero okay lang din na rito muna tayo para mayakap at makasama pa kita." Humiga siya ulit at niyakap niya ako mula sa likod. Nilalambing niya oa ako. Hindi ko na pinansin iyon at nagpatuloy pa rin ako sa pagtulog ko. Habang yakap-yakap ako ni Nezoi ay hindi niya na ako ginulo pa at nakatulog na ata kami pareho ngayon. Dahil hindi niya na ako kinul
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 60
Nagpatuloy ang kasiyahan namin at talagang ginawa na rin namin itong araw na ito na hindi makakalimutan na talagang naglasing ang lahat. Ito na rin ang way namin para makalimutan ang mga nangyari nitong nakaraang mga araw. Nagkaroon pa ng mga nakakatang*ng pinagsasabi sila Stamim tungkol sa pag-ibig, pero kung makapag-flex si Constraire no'ng kanila ay wagas. Si Stamim naman ay sobra pa sa sobra dahil sa sawi nitong mga naging karelasyon.Si Dorothy naman ay nakakayanan niya na rin. Kinakaya niya na ang pang-araw-araw na pagsubok sa kanya at iyong sessions niya sa isang psychiatrist ay nagiging maayos na ulit ang lagay niya. Ako? Ito katabi si Nezoi at hanggang ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa kakainom niya, mukhang naging minsan na lang din sa kanya ang ganito kaya hinahayaan ko lang siyang i-enjoy ang pagkakataon na ito."Buti pa si Themis, nasa harapan niya na
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 59
Natapos na ang hatol sa parehong partido at napatunayan ko na walang kinalaman si Nezoi sa lahat ng nirereklamo ng pamilyang ito. Tinanong ko pa nang tinanong kung sino ang nag-utos at sino ang nasa likod ng lahat ng ito pero hindi naman nila ito sinasagot, at palagi lang nilang sinasabi na wala. Nagde-deny pa rin sila kung sino at palagi nilang sinasabi na wala silang alam tungkol sa mga binabato kong mga tanong sa kanila. Talagang pinagtatakpan nila nang matindi, malaki siguro ang binayad sa kanila ng ga Villocarte. Hindi ko na ito pinilit pa dahil wala na rin naman na akong magagawa pa kung ganoon naman pala ang sasabihin nila. Sinasayang ko lang ang oras ko, nakulong ang manyak at iyong mga kasamahan nila. Nilahad ko rin ang naging sitwasyon nila sa akin, naging sobra-sobra ang babayaran nila at matagal din ang pagkakakulong. Deserved naman nila 'yon. Dapat lang.
