LOGINShare
Chapter 17.4
Last Updated:
2021-11-16 16:00:59"Hindi na lang kayo sa estado ng buhay na ganito at ganyan. Mayroon na kayong obligasyon sa buhay, at hindi niyo kailangan na divorce-divorce na 'yan, dahil paano ang mga maapektuhan sa mga ito? Paano 'yong mga taong nakapaligid sa inyo? Iyong pamilyang gustong-gusto mo? At lalong-lalo na 'yong mga anak niyo? Hahayaan niyo na lang dahil gusto niyo pa rin ituloy 'yang Divorce na 'yan in The Philippines?" mahabang salaysay ng kabilang kampo at agad kong inangat ang mikropono ko sa bibig ko at nagsalita.
"Syempre may batas tayo patungkol sa topic na 'yan. Alam mo? Lumalayo ka kasi masyado, ang tinatanong ko kanina na ayos lang ba sa iyo na maging nasa isang relasyon ka ng isang toxic, immatured, at hindi na gumagana pang relasyon?" mataray kong tanong at saglit na tumigil at muling nagsalita.
"Hindi ba hindi naman na? Kaya bakit mo pa ipagpipilitan ang sarili mo sa g
Related chapters
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 17.5
"Ikaw ang harot-harot mo talaga sa buhay mo Constraire! Talagang kinapalan mo na ang mukha mo sa lalaki na 'yon ah? Infairness! Standard din 'yon! Ang guwapo at ang tangkad pa, kanina naamoy mo rin ba? Ang bango-bango niya rin," sabi ni Stamim habang kumakain kami. Nakikinig lang kami ni Dorothy sa usapan ng dalawa at naka-focus lang kaming kumain. "Oo! Naamoy ko nga kanina, ang kinis pa ng mukha! Sabay kinikilig na rin talaga ako sa loob-loob ko habang nagkakasagutan kami dahil ramdam ko na matalino siya. Saka palaging may substance ang lumalabas sa bibig niya!" sabi ni Constraire at ramdam na ramdam ko ang kilig niya. Ang landi niya, parang walang ano ah. Kinuhanan ko siya ng video habang nagda-Dalagang Pilipina pose siya, talagang kilig na kilig si Constraire habang nagkukuwentuhan kami tungkol doon sa crush niyang nakalaban namin. Tawa kami nang tawa sa itsura
Last Updated : 2021-11-17The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 18
Matapos naming magsaya-saya ay nag-celebrate na agad kami sa bahay nila Dorothy, dahil alam pala ng magulang niya na sumali kami sa patimpalak na ito. Dumiretso kami sa bahay nila Dorothy gamit ang sasakyan niya at papalapit kami nang papalapit ay kinakabahan na ako. Dahil may posibilidad na naroon siya at baka maabutan niya ako na naroon ako. Hindi ko makalma ang sarili ko sa isang rason na 'yon. Ang dami ko ring inisip upang maibsan 'man lang ang kabang nararamdaman ko, at sinabi ko sa sarili ko na ayos na rin ang makipagkita kay Tito at Tita upang magpasalamat na rin dahil sa tulong nila no'ng panahon na kailangan ko sila, at sila lang ang gusto ko lang din makita roon. Nasa tapat na kami ng bahay nila Dorothy at nanginginig ang aking kamay at paa. Bumaba na kami sa kotse ni Dorothy at saka tumuloy na kaming pumasok. "Papa, Mama! Narito na po kami, kasama ko ri
Last Updated : 2021-11-18The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 19.1
"Iba talaga si Nezoi kapag nage-English na! Lakas ng charisma, paturo naman ako oh," sambit ni Tito at nagtawanan ang lahat dito. Ito ako, hindi makagalaw at hindi alam ang gagawin dahil sa sinabi niyang 'yon. Ang tapang niya talaga, ano bang nangyayari ngayon?! Hindi ko na rin talaga alam at gusto ko na lang na matapos na agad itong araw na 'to. But behind my head, gusto ko na rin siya makausap at pag-usapan na rin namin ang mga bagay-bagay. Gusto ko na ring humingi ng pasensya at magsabi ng pasasalamat sa mga ginawa niya sa amin ng kambal. I've been blinded by my emotions, and I've forgotten my core values; I should stick to my values, and I know what I should do. "Oh, Themis... kumusta nga pala sa school mo?" pababalik na tanong ni Tito at saka naman ako huminga nang malalim para lubusan ko na ring mapakalma ang sarili ko.
Last Updated : 2021-11-18The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 19.2
"Where do you wanna talk about it?" tanong niya habang nakatingin ito sa akin nang seryoso. Ayaw ko sana rito, pero gabi na rin kasi. Isang salamat at paghingi ng tawad lang naman ang pinunta ko rito, at uuwi na rin naman na ako sa amin. Pero nasambit ko kasi ang salitang patungkol sa amin.Bakit ko ba kasi sinabi 'yon? Mukhang mapapahaba pa ang usapan namin. Pero puputulin ko naman agad 'yon pagkatapos kong sabihin ang dapat ko lang sabihin. At wala na rin dapat pang pag-usapan pa dahil ayon lang naman talaga ang concern ko rito. Inisip ko muna nang mabuti ang mga sasabihin ko at nagsalita."Huwag dito, ayos lang ba?" Nagliwanag agad ang mukha niya, dahil ba mag-uusap na kami? O dahil mukhang balak niyang lumabas na kami lang dalawa? Ganoon naman kasi siya palagi mag-isip. Nagtaka naman ako sa inasta niyang 'yon at inilingan ko na lang 'yon. Umalis agad siya sa harapan ko
Last Updated : 2021-11-19The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 20.1
Tumayo ako at saka naman inaya na siyang umuwi. At gusto ko na lang na pag-usapan namin ang nangyari tatlong taon na nakakalipas sa kotse niya na lang. Kailangan ko na ring umuwi dahil alam kong hinihintay na ako ng mga kapatid ko. Tumayo na rin siya at sabay kaming naglakad. Hinawakan niya ang kamay ko at natigilan naman ako roon pero patuloy lang ako sa paglalakad.Nagproseso pa sa aking isipan ang ginawa niyang 'yon. Naging blanko ang isipan ko roon. At hindi ko rin alam ang sasabihin at ganoon din ang gagawin ko roon. Sa sandali rin no'n ay siya namang pagtibok nang mabilis ng puso ko, dahil sa iba't ibang emosyon na nararamdaman ko.Hinayaan ko na lang 'yon, at saka bumili muna kami ng pagkain dahil sabi niya para daw sa kambal 'yon. Ayaw ko sana pero pumayag na lang din ako para naman kahit papaano ay may maibibigay kami sa kambal pag-uwi namin. Pumunta na kami sa sa
Last Updated : 2021-11-20The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 20.2
Naging mabilis ang pangyayari. Tumayo lang ako nang casual at umalis na lang ako roon agad. Iniwan ko ang lahat doon, at kahit alam ko ang nangyari sa amin pero mas nangibabaw sa akin ang sobrang bigat ng nararamdaman ko. Umuwi ako sa apartment ko at hindi ako lumabas ng ilang araw. Narito lang ako umabot ng linggo at buwan. Binisita ako ng kaibigan ko at unang-una roon si Constraire.Siya lang ang sinabihan ko ng problema ko pero napansin din ng iba pa naming kaibigan ang hindi ko pagpaparamdam sa kanila, kaya nag-alala na rin sila at pinuntahan ako rito sa apartment ko. Kinuwento ko sa kanila ang nangyari at si Dorothy ang unang nagalit. dahil malaman-laman niya na ganoon ang kapatid niya. Umuwi siya nang mabilis sa bahay niya kasama si Stamim, at sabi niya na kakausapin niya ang kapatid niya.Noong sumunod na araw nalaman ko na lang na sinipa pala ni Dorothy 'yong kapat
Last Updated : 2021-11-21The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 21
"What?!" malakas kong tanong dahil seryoso ba siya sa sinabi niyang 'yon? At kung seryoso nga siya, ang kapal talaga ng pagmumukha niya. Nakita ko ang pag-angat ng gilid ng labi niya dahil nasisiyahan siya sa nakikita niya. Mukhang seryoso nga talaga siya sa sinabi niyang 'yon. Napairap naman ako roon at as if din naman na gagawin ko 'yon."Just be with me and I will give you some money," he said while smiling like crazy. Sino namang uto-uto ang gagawa no'n? Malamang wala pero no'ng nabanggit niya ang pera. Napaisip ako bigla, alam kong seryoso siya rito sa usapan na ito. At mukhang hindi talaga siya nagbibiro dito. Pero napairap lang ulit ako roon at saka tuluyan na akong pumasok sa apartment namin.Inasikaso ko na ang mga kapatid ko at saka nakita ko ang kiligan at hiyawan nila. Napataas naman ako ng kilay ko roon, mukhang may sinabi si Nezoi sa kanila. Pumamewang naman
Last Updated : 2021-11-22The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 22
Inaasikaso ko ang isang customer na mali-mali raw ang binigay sa kanyang order mula sa kabilang linya. Sinabi ko na papalitan namin 'yon right away. Pero talagang galit na galit siya kaya kung anu-ano na lang na mabulaklak na salita ang sinabi ko, at kahit papaano ay sana mabawasan ang galit niya."I understand your frustration, Ma'am. And I assured of you that we will replace that right away," mahinhin kong sambit para manatili akong kalmado. Kahit sa loob-loob ko ay hindi na ako natutuwa sa inaasta niya. Puwede namang palitan. Wala namang perpekto sa mundo, kung magalit akala mo hindi sila nagkakamali. Paano ba maging kayo? Ang kulit niyo ah."Ang t*nga niyo! Buti nga nagtitimpi pa ako dahil alam ko naman ang pamamalakad niyo. Kaso nakakapuno na gutom na gutom na 'yong tao rito sabay mali-mali pa ang maiibigay sa amin?! Sobrang t*nga lang!" sigaw na naman niya ulit mula
Last Updated : 2021-11-23
Latest chapter
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (4th Part of 4)
I did everything I have to do in the operating room, saving a patient from a family someone who has a severe situation. After a long operation, we have successfully saved him. I get out of the room and I talked to the family and I smiled at them as I say that we saved their father. They lend their gratitude and I just smiled at them, they are now at once, home. So am I. I went to my office and I get all of my things, after that, I went to the front desk because I'm about to go home. "I am Surgeon Emperor Nezoi Palmadez, and I'm on leave." Lumipas ang mga buwan, naging sobrang busy na rin namin ni Themis. Hinahanda na namin ang magiging kasal namin. Sinigurado naming pareho na maging engrande ito, dahil sa napakaraming nangyari sa buhay at pagmamahalan naming dalawa. Alam namin na deserved namin ito. &nbs
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (3rd Part of 4)
"It's fine, you don't have to worry about it. Go chase your dream," I sincerely said to her. Wala na sa isip ko na maglabas ako ng pera ko sa kanya at siguradung-sigurado na rin naman na ako sa kanya. Palagi akong suportado sa kahit na saan siya. Kahit saan pa iyan, basta magiging masaya siya kahit saan dahil doon din ako. A year passed and I became super busy. Wala na rin akong masyadong oras para kay Themis, nag-aalala na rin ako minsan. Pero alam ko naman na hindi ganoon kababaw ang relasyon namin, we're both busy into our dreams. It was my clerkship and I'm in my psychiatric, medyo nakakatakot pero may mga kasama naman ako. "What do you think is our patient problem? and the outcome of the test?" tanong ng Senior namin, natapos naming kausapin ang isang pasyente. "It is not Schizophrenia at all, then the exam results that i
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (2nd Part of 4)
Oo, aaminin ko naman, eh. Ang bob*, na ang t*nga ko, na wala akong puso, lahat-lahat na. Ngayon ko lang na-realized ang lahat sa akin. Ang dami kong nagawang mali, ang dami kong nagawang hindi maganda, at nasaktan ko pa ang babaeng alam ko namang mahal na mahal ko. Pero natakot lang din kasi ako.Natakot ako baka iwan niya lang din naman ako at masyado pa kaming bata, masyadong pang maaga para sa aming dalawa. Hindi pa namin ito oras, kaya ginawa ko ang mga bagay na sobra-sobra na pala. Hindi ko 'man lang napansin. Napahilamos ako ng mukha ko.Ang bob* ko sobra!Wala na dapat pang kahit anong excuse na ginawa ko sa kanya. Niloko ko siya. The blame is on me. Now I should accept my fate. Iyong taong nariyan 'yong panahon na kailangan ko ng kakampi ay wala na, 'yong taong naniniwala sa akin kahit na sa tingin ko ay hindi ko na kaya, at 'yong
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (1st Part of 4)
"Hi! My name is Themis." Napakamot naman ako sa ulo ko dahil sino ba ito? Kakauwi lang ni Dorothy mula sa school at may mga kaibigan kaagad siyang dala-dala rito, at ngayong mayroong nagpapakilala sa aking kaklase niya. But I have to be nice, she's our visitor after all. "Hey, Themis. I am Nezoi," I simply introduced myself, trying so hard not to get sarcastic. "Nezoi... nice name, but it would be nicer if I call you to mine?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya, ang tapang niya ah. Kakakilala lang namin ganito na siya? Ang bata niya pa. "Char! Babanat lang eh!" Tumawa naman siya dahil sa itsura kong hindi makapaniwala sa inaasta niya. "Landi mo," tanging nasabi ko at saka umalis sa harapan niya. Tumawa naman siya nang malakas habang papaalis ako, weird. Bakit kasi ganoon siya? Lumipa
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 63
In a snap, I did everything in the court defending someone who is actually innocent. After a long discussion and argument, and to everything I said to the Judge, I smiled. I face the crowd with confidence and I gave them my sweetest smile and turned my back. "It is I Attorney Themis Lex Pravitel, and I rest my case." Lumipas muli ang buwan at umabot na ito sa taon, sobrang naging busy talaga kami ni Nezoi. Matapos ang event ni Tito ay mas naging motivated akong magpatuloy, at talaga nga namang oo nakakapagod, pero tuloy lang sa buhay. Para sa pangarap, sa gusto natin maging, para sa sarili, at lalo na para sa kinabukasan. Kaya rin naman pala naging espesyal iyong event na iyon, dahil si Nezoi ay tinanong ako kung puwede ko na ba siyang maging official boyfriend. Tinatanong pa ba 'yon? Nag-oo naman ako kaagad. Natawa p
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 62
Natapos ang araw na isa sa mga araw na hinding-hindi ko makakalimutan, lahat kaming na naroon ay hinding-hindi namin iyon makakalimutan. Ang bilis ng araw, at ng panahon. Lumipas na ang halos limang buwan at ito magka-text kami ni Nezoi at saglit niyang pahinga at ako naman ay wala na ganoong ginagawa. Habang naiisip ko ang mga nagdaang araw ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa akin o sa amin sa buhay ko. Naging tuluy-tuloy ang pagda-date namin ni Nezoi at palagi niya akong dinadala sa iba't iba lugar, kainan, at marami pa kaming ginawa na talagang nasisimulan na naming i-fulfill ang mga pangakong hindi namin nagawa noon. Habang kausap ko sa telepono si Nezoi ay hindi ko maiwasan na mapalipad ang aking isipan dahil sa loob lang ng limang buwan ay marami na kaagad talaga ang mga nangyari. Nakapagtayo na ako ng business ko na coffee shop, at nakahan
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 61
"Hmm..." Tinanggal ko pa ang mukha ni Nezoi sa mukha ko dahil paulit-ulit niya na akong hinahalik-halikan, ginigising ako. Inaantok pa ako at tinatamad din akong tumayo. Kanina niya pa ginagawa iyong paghalik sa aking mukha kung saan-saan, pero gusto ko rin naman. Nag-iinarte lang talaga ako, pero mas nangibabaw ang antok ko ngayon kaya huwag siyang mangulit kung hindi ay makakasapak ako. "Come on, baby... kumakain na sila sa baba at tayo na lang 'yong hinihintay nila. Baka ano pa isipin nila? Hindi ba ayaw mo naman 'yon? Pero okay lang din na rito muna tayo para mayakap at makasama pa kita." Humiga siya ulit at niyakap niya ako mula sa likod. Nilalambing niya oa ako. Hindi ko na pinansin iyon at nagpatuloy pa rin ako sa pagtulog ko. Habang yakap-yakap ako ni Nezoi ay hindi niya na ako ginulo pa at nakatulog na ata kami pareho ngayon. Dahil hindi niya na ako kinul
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 60
Nagpatuloy ang kasiyahan namin at talagang ginawa na rin namin itong araw na ito na hindi makakalimutan na talagang naglasing ang lahat. Ito na rin ang way namin para makalimutan ang mga nangyari nitong nakaraang mga araw. Nagkaroon pa ng mga nakakatang*ng pinagsasabi sila Stamim tungkol sa pag-ibig, pero kung makapag-flex si Constraire no'ng kanila ay wagas. Si Stamim naman ay sobra pa sa sobra dahil sa sawi nitong mga naging karelasyon.Si Dorothy naman ay nakakayanan niya na rin. Kinakaya niya na ang pang-araw-araw na pagsubok sa kanya at iyong sessions niya sa isang psychiatrist ay nagiging maayos na ulit ang lagay niya. Ako? Ito katabi si Nezoi at hanggang ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa kakainom niya, mukhang naging minsan na lang din sa kanya ang ganito kaya hinahayaan ko lang siyang i-enjoy ang pagkakataon na ito."Buti pa si Themis, nasa harapan niya na
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 59
Natapos na ang hatol sa parehong partido at napatunayan ko na walang kinalaman si Nezoi sa lahat ng nirereklamo ng pamilyang ito. Tinanong ko pa nang tinanong kung sino ang nag-utos at sino ang nasa likod ng lahat ng ito pero hindi naman nila ito sinasagot, at palagi lang nilang sinasabi na wala. Nagde-deny pa rin sila kung sino at palagi nilang sinasabi na wala silang alam tungkol sa mga binabato kong mga tanong sa kanila. Talagang pinagtatakpan nila nang matindi, malaki siguro ang binayad sa kanila ng ga Villocarte. Hindi ko na ito pinilit pa dahil wala na rin naman na akong magagawa pa kung ganoon naman pala ang sasabihin nila. Sinasayang ko lang ang oras ko, nakulong ang manyak at iyong mga kasamahan nila. Nilahad ko rin ang naging sitwasyon nila sa akin, naging sobra-sobra ang babayaran nila at matagal din ang pagkakakulong. Deserved naman nila 'yon. Dapat lang.
