Chapter 2

His aura is commanding. Hati ang atensyon ngayon ng mga tao rito sa loob sa aming dalawa. Ang kalahati ay nasa akin, at ang kalahati naman ay nasa kanya.

Maotoridad na naglakad ang lalaki palapit sa akin. Damit pa lamang niya ay masasabi kong pinanganak siyang mayaman at hindi dumanas ng kahit na anong hirap.

Sino siya?

Nakasuot siya ng kulay itim na beret hat at itim na black suit, pinatungan ito ng mas itim na mahabang coat. Makintab ang suot siyang sapatos, malalim ang kaniyang mga mata, makapal ang itim niyang kilay at mahaba ang pilik mata. Matangos ang kaniyang ilong at natural na mapula ang kaniyang manipis na labi, ang v line niyang panga ay mas nag padepina sa kaniyang itsura. Matangkad din siya kumpara sa akin.

"Please take care of my niece Mr. Elizondo. She's young, virgin and fresh. Wala pang experience ang batang 'yan kaya pakiingatan."

Lumunok ako at umatras. Ayaw ko sumama sa kanya.

"Hindi ko kailanman pinababayaan ang mga binibili ko, Margarita."

Nagtagalog siya. Mas malalim ang kaniyang boses kapag nag tatagalog siya. Ngumiwi ako ng higpitan ni Auntie ang pag kakahawak sa aking kamay na may kasamang pag babanta, masakit bumabaon ng kaunti ang kuko niya sa balat ko.

Tiningnan ko ang isa pang lalaki na nasa likuran ni Mr. Elizondo, hindi hamak na mas bata ito ngunit mag kasing tangkad lamang sila. Pa minsan-minsan ay sumisilip siya sa akin at nag papakita ng tipid na ngiti. Pero hindi pa rin naging dahilan 'yun para gumaan ang loob ko.

"Oh siya, sige. Ikaw na ang bahala sa pamangkin ko. Kapag nagsawa ka ay maaari mo siyang ibalik muli sa amin, at maaari ka pang pumili ng ibang babae rito."

Nagsawa...

Bakit ganon na lamang kadali para kay Auntie na bitawan ang salitang iyon? Ayos lang sa kanya na pagsawaan ako ng lalaking hindi ko naman kakilala at ngayon ko pa lang nakita...

Anong nagawa kong kasalanan bakit ganito ang dinadanas ko?

Natapos ang pag-uusap ay wala na talaga akong magawa kundi ang sundin ang mga sinabi ni Auntie, tiningala ko ang lalaki na ngayon ay mayroong kausap sa cellphone habang naka talikod mula sa aking pwesto.

Hinawakan ko ang aking pulsuhan, wala na ang handcuff ngunit nanatili namang mapula ang aking kamay. Kinagat ko ang aking ibabang labi at muling tiningnan ang lalaki.

I can smell his manly and expensive perfume. Hindi masakit sa ilong. Hindi matamis at hindi rin matapang, ang amoy niya ay 'yung tipong hindi ka mag sasawa.

I stepped back when he unexpectedly turned around to face me.

"Come," he uttered.

Para akong isang robot na kaagad namang sinunod ang kaniyang gusto.

Naglakad na siya at sumunod lamang ako sa kaniyang likuran "Miko," he probably called the man beside him. "You can now leave us."

Tumakbo paalis ang lalaki. Ngayong dalawa na lamang kaming nag lalakad sa madilim na pasilyo ay mas lalo akong nawawalan ng lakas na humingi ng tulong. Kaming dalawa na lamang dito, kahit sumigaw ako ay siguradong wala namang makaka tulong at makaka rinig sa akin.

Bago kami tuluyang maka labas ay humarang ang isang matabang babae, mayroon siyang tattoo sa kaniyang balikat.

"Mr. Elizondo, please remember that you need to bring her back before—"

He cut off the girl and spoke without letting her finish. "I won't bring her back," he uttered without looking her. "She's mine." What does he mean by 'he won't bring me back'?

"But, sir—"

"I paid ten million dollars. Isn't that enough? I paid for this woman and she'll never come back in here. Kung kulang pa ang ibinayad ako ay dadagdagan ko pa."

A-Ano raw?! Anong ibig niyang sabihin doon?!

Gusto ko man magsalita ngunit pinangungunahan ako ng kaba. Yumuko ang babae, senyas ng paghingi ng tawad kaya naman tuluyan na kaming nakaalis.

Napanganga ako nang makalabas ako sa lugar na iyon na hindi ko alam kung saang lupalop ng Pilipinas. At tama nga ang hinala ko. Wala na ako sa probinsya namin. Kahit malayo ang pwesto namin ay nakikita ko ang mga nag lalakihang building, madilim na ang langit ngunit ang mga bituin ay nag bibigay liwanag sa kalangitan.

Napa titig ako sa isang limousine sa harap namin. I blinked. Is this his...?

"Tatayo ka na lang ba riyan?"

Umawang ang aking labi at nag madaling pumasok sa sasakyan katabi ko siya at iba ang driver kaya naman naka ramdam ako ng awkwardness.

Ramdam na ramdam ko ang mabigat niyang presensya. Isiniksik ko ang aking sarili sa gilid upang hindi mag dikit ang aming braso. Lalo pa't maikli pa rin ang aking suot.

Halos twenty five minutes din ang itinagal ng byahe hanggang sa huminto ang sasakyan. Lumabas kami at tiningala ko ang isang matayog na building, nasisiguro kong isa itong hotel.

"Follow me."

I obeyed. Kusa akong sumunod sa kanya at hindi ko alam kung bakit. Siguro dahil sa takot na kung anong gawin niya?

Pinagmamasdan ko ang paligid. Maraming tao, siguro'y kaya kong humingi ng tulong mamaya. Mabilis akong makaka takbo kung aalisin ko ang aking sapatos. Sumakay kami ng elevator at pinindot niya ang number na... 35?

Sa 35th floor pa ang room niya?

Kinagat ko ang aking dila ng buksan niya ang pinto. Pumasok na siya sa loob ngunit nanatili akong naka tayo sa labas, I balled my right palm because of what I am thinking.

"Come in."

Sunod-sunod kong iniling ang aking ulo na nag pa tigil sa kaniya.

"A-Ayoko..." finally, sa wakas ay nagawa ko ring hindi siya sundin. Kinakapos ako ng hininga, paunti-unti akong umaatras.

Inaalis ko ng marahan ang aking sapatos hanggang sa matapakan ko ang malamig na sahig. Ilang beses akong huminga ng malalim.

"Huwag mo akong pag hintayin, pumasok ka sa loob."

"Ayoko nga..."

I licked my dried lower lip, I continued to shook my head while slowly backing away. Ngayon na wala na akong sapatos ay maaari na akong makatakbo ng mabilis.

Gumawa ako ng isang hakbang at sinundan ko pa ito ng malaking hakbang.

"Ana!"

Laking gulat ko ng marinig ang pangalan ko mula sa kaniya ngunit hindi ko na 'yun pinansin pa.

"Ana, come back here!"

I ran faster and I didn't care even if my clothes were rising. I was just about to enter the elevator with one arm wrapped around my stomach.

"Bitawan mo ako!" Pinag hahampas ko ang kaniyang kamay, mas malakas siya sa akin kaya halos hindi ko maialis ang pag kakahawak niya sa aking tiyan. "Bitawan mo sabi ako! Ayoko nga, bitawan mo ako!"

He pressed his arm to my stomach that made me gasp. My eyes widened as he lifted me up like a sack. My butt was on his face while half of my body was on his back.

"Ibaba mo ako, ano ba!"

Hindi niya ako pinakikinggan, ang isa niyang kamay ay umalalay sa likod ng aking hita kaya mas lalo akong nag pumiglas. Nararamdaman ko ang init ng kaniyang palad sa balat ko, pakiramdam ko ay napapaso ako.

Ngayon ay hinahampas ko na rin ang kaniyang likod hanggang sa aking makakaya. Nag simula na akong umiyak at tumulo ang aking luha mula sa pisngi ko at tumulo sa sahig. Umiiyak na ako sa sobrang inis at takot.

"Ibaba mo ako, nag mamakaawa ako! Ayaw kong gawin, ayaw ko... marami pa a-akong pangarap. Pinapangako ko, hindi ako mag susumbong sa mga pulis, huwag mo lang akong gagalawin..."

Hindi pa rin siya nakikinig. Muli akong suminghap ng pisilin niya nang mariin ang likod ng aking hita upang patahimikin ako. Nahihilo ako, buhat niya ako na para bang isang sako kaya naman wala talaga akong laban sa kaniya.

Isinara at ni-lock niya ang pinto, binuksan niya ang ilaw at ibinagsak ako sa kama. Ilang segundo akong naka higa roon, pinalipas ko na muna ang aking hilo bago umupo.

Inalis niya ang kaniyang beret hat dahilan para makita ko ang kaniyang itsura. Lumunok ako, aaminin kong gwapo siya pero—pero hindi pa rin maitatanggi na mali ang ginagawa niya!

"A-Anong gagawin mo...?"

Sunod niyang inalis ay ang kaniyang coat at ang isa pang damit na naka patong doon. Ang itim na sleeves ay tiniklop niya hanggang sa kaniyang siko dahilan para makita ko ang mahaba niyang mga daliri at ang mga ugat nitong lumalabas sa tuwing gumagalaw ang lalaki.

Naglakad siya palapit sa akin kaya naman niyakap ko ang aking sarili. Titig na titig ang mga mata niya sa akin at hindi ko matukoy kung anong reaksyon ang meron siya.

Patuloy pa rin ang pag daloy ng luha ko. Humawak siya sa kama at inangat ang isang kamay kaya napapikit ako ng mariin.

"Huwag... p-please..."

Ilang segundo na ay wala akong kamay na nararamdaman mula sa kaniya. Binuksan ko ang mga mata ko at nakita siyang naka titig sa akin.

He's staring at me like he was memorizing every corner of my face.

"I will just wipe your tears."

Pupunasan niya lang pala ang luha ko pero bakit pinakita niya pa sa akin ang pag hubad niya ng... He handed me a handkerchief at tinanggap ko naman 'yun kaagad.

"I can't believe I bid you for nothing," mahinang sabi niya at napailing. Napatitig ako sa kanya at ganon din siya sa akin.

"H-Hayaan mo ako makaalis," pakiusap ko, nagsisimulang mabasa ang mga mata. 

Sarkastiko siyang natawa at tinalikuran ako. "This is the only safe you place you can go, Ana. Trust me."