"Harper, is that you? Oh! It is really you!" Napalingon si Harper sa pagtawag na iyon ng isang pamilyar na boses sa kan’ya. It’s not as if she wasn't expecting him to be here, but she still can’t help but be surprised to see him. Everyone knows that he will be here, of course. After all, si Ever Ruiz at ang mga Ruiz pa rin naman ang pinaka-maimpluwensya sa buong circle kahit na sabihin na matagal na rin na hindi nagpapakita si Evan sa kanilang lahat. "How are you?" Nakangiti na lumapit sa kan'ya si Ever habang hawak-hawak pa ang isang baso ng alak. Kasama nito si Tofer na mukhang masaya rin naman na makita siya ulit. And unlike the last time that they met, Ever looks relaxed and at peace. Mukhang wala na rin ang sama ng loob nito para sa kan’ya at sa mga nangyari sa nakaraan sa pagitan ng pamilya nila. "Ever, Tof." Nag-aalangan na bati naman niya. Ngumiti rin siya pabalik sa dalawang lalaki bagama’t nagsisimula na naman ang mabilis na dagundong ng puso niya. Hindi niya kasi alam kung
"I've heard about what Jared did, Harp." Lumungkot ang mukha ni Harper nang madako ang usapan nila sa kapatid niya. "He shouldn't have done that. Evan and him—" Napatigil pa si Ever sa hindi inaasahan na pagbanggit niya ng pangalan ng kapatid niya sa babae. "I mean, we had an agreement that all we need from him is the truth, and then he can walk away freely." Napatikhim na lamang siya nang mabanggit ni Ever ang pangalan ng lalaking hanggang ngayon ay nagpapakaba sa kan’ya. Alam niya na hindi naman maiiwasan na hindi mabanggit si Evan, lalo na at kapatid nito ang kausap niya. And, yes, she knew about that agreement because Jared told them so, but her brother’s decision is beyond her already. Ang kapatid na niya mismo ang nagpasya na nais nito na pagbayaran ang mga naging pagkakamali rin nito sa kan’ya. "It was his decision, Ever. At siguro ay mabuti na rin na nangyari ang bagay na iyon dahil naging daan iyon upang unti-unti rin na maayos ang pamilya namin. Hindi naging madali ang l
Nagmamadali ako na lumabas sa lugar na iyon upang takasan ang eksena na bumulaga sa akin. Agad ko na hinanap ang driver namin at mabuti na lamang din at nakaabang lamang siya sa may labasan kaya agad kami na nakaalis sa pagtitipon na iyon. Nakita ko pa ang paghabol sa akin ng mga magulang ko at nina Ever, pero pinili ko ang katahimikan ko sa punto na iyon kaya tuluyan na lamang ako na nagdesisyon na umalis. Alam ko na magiging tampulan na naman ako ng tsismis at pagkapahiya, at ikakatuwa iyon ng mga tao na patuloy na naniniwala na ako ang masama sa kuwento na ito. Ayaw ko na rin na marinig pa ang mga sasabihin ng lahat patungkol sa akin dahil ang opinyon nila ay naka-base sa inis na nararamdaman nila para rin sa akin. Ayaw ko na makita nila na luhaan ako; ayaw ko na makita nila na nasasaktan ako; at lalo na ayaw ko na makita ni Evan na hanggang ngayon ay umaasa ako sa pagmamahal niya. Pakiramdam ko tuloy ay ang tanga-tanga ko pa rin hanggang sa ngayon. And just like what happened to
"Where is she? Did you find her?" Natatarantang tanong ni Evan sa kan’yang kapatid at kay Tof. Pag-iling lamang ang naging sagot ng dalawa habang habol-habol pa ang kanilang hininga. Kababalik lamang nila sa pagtitipon pagkatapos nilang subukan na habulin si Harper na bigla na lamang na tumakbo palabas nang makita si Evan at ang babae na kasama nito kanina. "Bakit kasi hinayaan mo na umalis, Ever? Katabi mo na, nakatakas pa sa’yo." Awtomatiko na nagsalubong ang kilay ni Ever sa kan’yang kapatid na mukhang siya pa ang sinisisi nito sa mga nangyari kanina. "Are you really putting the blame on me here when it was you who decided to put on a show again? Kailangan ba kasi na lagi ka na lamang na may pa grand entrance pa sa tuwing darating ka? Goodness, Evan!" "You know that I always arrived with a grand entrance. I am a Ruiz, and a grand entrance is always a must." giit pa niya. "Bakit naman kasi hindi ninyo man lamang nakuha na sabihin sa akin na narito pala siya? You told me that the Me
"Harper, are you okay? Mi amore, please wake up. You are scaring me again." Hindi ko alam kung nananaginip lamang ba ako dahil sa mga pagtawag na iyon na aking naririnig. "Mi amore, I am here; please wake up now." Mi Amore. Sa lahat ng mga pagbulong na iyon na aking naririnig ang salita lamang na "mi amore" ang tumatatak sa magulong isipan ko. Isang tao lamang kasi ang tumatawag sa akin ng gano’n, at ang lalaki na iyon ay ang taong pilit ko nang tinatanggal sa buhay ko dahil masaya na siya sa piling ng iba. Hindi ako dumidilat sa kabila ng mga bulong-bulungan na aking naririnig. I am not even sure what to make of all of this. I am not sure if this is true or not. I know that I am heavily drunk, and maybe all these are just parts of my imagination or my dream. If it is, I don't want to wake up. But wait? What if I don't really wake up? What if I'm dead now? Ang huling naaalala ng magulong isip ko kasi ay nais na ako kuhanin ng mga liwanag ng dalawang buwan na iyon. Isa na bang premo
Nang magdilat ako ng aking mata ay agad ko na inilibot ang paningin ko sa kabuuan ng silid na kinaroroonan ko. I just had a very beautiful dream last night, and I don’t want to wake up from it because, in that dream, I was with Evan. And in that dream, we are back in each other's arms. At sa totoo lamang ay may kaba ako habang kinikilala ang lugar na ito. Ayaw ko kasi na umasa at masaktan lamang sa huli. Ngunit nang maaninag ko ang kabuuan ng kuwarto na kinalalagyan ko ay lalo lamang na nahigit ko ang aking hininga. Ang silid kung na saan ako ngayon ay ang silid ni Evan. At ito na ang kompirmasyon na hindi talaga ako nananaginip lamang. Totoo ang lahat ng mga nangyari kagabi. Totoo na kahalikan ko si Evan at katabi ko siya na natulog kagabi. We were both hugging each other last night, and after several months of restless sleep, I have finally managed to sleep peacefully because I am in his arms. Napasulyap ako sa aking tabi nang maalala ko na magkasama kami ni Evan. Pilit siya na h
Nagsusukatan kami ng tingin at hindi ko alam kung hinahamon ba niya ako ng away ngayon. Sinasabi ko na nga ba at pagpapanggap lamang niya ang pagiging mabait at malambing niya kanina. Just as I perceived her to be, I know so well that she is seeing me the exact same way as I view her: as an enemy. Ipinagkrus pa niya ang mga braso niya sa kan’yang harapan at ipinapakita niya sa akin na hindi siya magpapatalo. Puwes, hindi rin ako magpapatalo sa kan'ya ngayon! Pero kaya ko nga ba na panghawakan ang katapangan na iyon? Sinabi sa akin ni Evan na mahal niya ako, pero iyon ba ang katotohanan? "You are crazy!" Wala na ang malambing na itsura niya sa akin at blangko na ang emosyon ng mukha niya nang sabihin niya iyon. At ang bawat salita niya ay binibigkas niya ng may diin sa akin. "Hindi na ako nagugulat dahil hindi nga nagkamali si Evan sa pagpapaalala sa akin tungkol sa’yo." Salubong na salubong na rin ang kilay ko sa kan'ya dahil sa sinabi niya. Lalo lamang ako na nagagalit na ipinapam
Pangisi-ngisi sa akin ang magkapatid na sina Evan at Ever habang magkakaharap kami ngayon dito sa may patio. Kasama rin namin si Clarise ngayon at simula pa kanina ay walang nagsasalita sa amin upang simulan ang pag-uusap na ito. I was rooted to my place when I heard what Clarise had to say earlier. Hindi ako nakahuma kaya naman inabutan kami ng magkapatid habang titig na titig lamang kami ni Clarise sa isa't-isa. And when Evan arrived, the first thing he did was walk straight to me and hug me, and once again I was left speechless. Hindi ko nga rin alam kung paano ako nagkaroon ng lakas ng loob na lumabas sa silid kanina upang harapin silang lahat kahit na ang nais ko na lamang talaga na mangyari ay ang sana bumuka ang lupa at kunin na lamang ako nito. Hiyang-hiya ako sa inasta ko at sa mga nasabi ko, lalo na kay Clarise. But then again, in my defense, I don’t know her. I don't know who she is or her connections with these two brothers. And yet, in her defense as well, she tried to
Another story has come to an end, and thank you so much for the support. Maraming salamat po at hindi ninyo iniwan ang istorya nina Harper at Evan. Pasensya na po at natagalan lang sa pag-update dahil naging busy po sa work. Sobrang thank you po at sana nagustuhan po ninyo ang kuwento nila. Pa-follow po and pa-support din po ng iba ko pa na stories kay GN: Completed Stories: The Invisible Love of Billionaire (Taglish) Married to the Runaway Bride (Taglish) Falling for the Replacement Mistress (Taglish) My Back-Up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Ongoing Stories: Entangled to the Hidden Mafia (Taglish) The Dragster's Mafia Heiress (English) The Runaways' Second Chance Mate (English) In Love with His Brother's Woman (Taglish)
"Sign the papers, Harper. This is it. This is the end." Halos mabingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko nang marinig ang mga sinabi na iyon ni Evan. Hindi ko napaghandaan ang mga bagay na ito kaya hindi ako nakasagot at nanlalaki lamang ang mga mata ko na nakatitig na lamang sa dokumento na ipinatong niya sa lamesa sa harapan ko. Gulat na gulat ako sa desisyon niya na ito. Bakit may ganito? Ano ang naisipan niya at bigla na may ganito na dokumento sa harapan ko? I am just a few weeks into my preganancy, tapos ay may ganito pa? "A-ano ang ibig sabihin nito, Evan?" Ito lamang ang tanging salita na nabanggit ko sa nauutal na paraan ilang minuto matapos ko na mahimasmasan sa sinabi niya. "Bakit may ganito? Ano ang ibig sabihin nito?" "Kung ano ang nakikita mo, iyon na ang ibig sabihin niyan. Don't ask me further quest
Pagpapatawad. Isang salita na madaling sabihin pero mahirap na gawin. Sa isang tao na lubos na nasaktan ang bagay na ito ang pinaka mahirap na ibigay, pero kapag nagawa naman ay siya rin pinakamasarap sa pakiramdam na matamo. Hindi ko akalain na kakayanin ko pa na magpatawad matapos ang nangyari sa aking pamilya. I was overwhelmed by the anger that I felt when I thought that Harper purposely turned her back on our supposed marriage. Binulag ako ng galit na nararamdaman ko para sa kan’ya kaya wala akong ginawa kung hindi ang planuhin ang paghihiganti ko, but seemingly, fate had other plans for us. Ang dapat na paghihigantihan ko ay natutunan ko na mahalin. At wala akong pinagsisisihan ngayon sa naging desisyon ko na iyon na aminin sa sarili ko ang espesyal na emosyon na iyon. If you genuinely loved that person, it would be much easier to forgive them. Hindi mahirap ang salitang pagpapatawad kung ibibigay mo iyon sa taong mahal mo. At kahit na paulit-ulit pa ang sakit na maramdaman mo,
Days had passed since Harper made peace with her past. Tinapos na niya ang galit sa puso niya at tuluyan na niya na pinalaya ang kan’yang sarili sa lahat ng hinanakit at sakit ng kalooban niya. Matapos ang naging pag-uusap nila ng mga magulang ni Brent at ang pagpunta niya rin mismo kay Brent ay pakiramdam niya ay nawala na ang tali na gumagapos sa kan’ya sa nakaraan upang tuluyan na siya na maka-usad sa kan’yang buhay. And she is thankful that she did that because she did not have to regret not being able to do so. Just yesterday, the news came to them that the inevitable had happened: Brent did not survive, at sa pagkawala nito ay tuluyan na rin na natuldukan ang lahat-lahat ng hindi matapos-tapos na problema sa pagitan nilang lahat. Hindi iyon ang nais niya na mangyari sa dating asawa niya pero iyon na rin ang ninais ng tadhana para sa kanila. And it may be better for him because now there will be no more pain for him. May bahagi niya ang nalungkot sa sinapit nito pero kahit paano
Panay paghikbi lamang ang maririnig buhat sa silid ng ospital na iyon. May ilang minuto na rin buhat ng dumating si Harper at iyon na ang naabutan niya na tagpo. At inaasahan na niya ang senaryo na ito, lalo pa at sinabayan niya ang pagdalaw ng mga magulang ni Brent sa ospital. Harper and Ever both agreed that Brent’s parents would be able to visit him. Nagkasundo sila pareho na wala rin naman masama sa hiling na iyon, kaya iyon na rin ang pagkakataon na kinuha ni Harper para makita ang dating asawa niya. She wanted to end all the pain and hatred that she has for Brent and his parents kaya nagdesisyon siya na silipin sa ospital sa Brent kahit na hindi na nito maririnig ang mga nais niya na sabihin. Hindi rin inaasahan ng mga magulang ni Brent ang pagbisita ni Harper sa kanilang anak, pero lubos nila na ipinagpapasalamat iyon sa kabila ng kaguluhan na nagawa ni Brent sa kasalan nina Harper at Evan. "Harper, maraming salamat sa pagpayag ninyo na makalabas kami pansamantala sa kulugan
"Ano ang balita, Tof?" Hindi pa man nakakalapit si Tof sa kaibigan na si Ever ay tanong na agad ang salubong nito sa kan’ya. "Dead or alive?" Nahahapo na umupo siya sa tabi ng kaibigan niya at walang pag-aalinlangan na sinagot ang tanong nito. "In between. Critical and almost on the verge." Kagagaling lamang niya kasi sa ospital kung saan itinakbo si Brent matapos na masukol ng mga bodyguards ng mga Ruiz dahil sa ginawa nito sa kasal nina Evan at Harper. Isang malalim na pagbuga ng hininga ang ginawa ni Ever kasabay sa pagkuyom ng kamao niya. Nanggagalaiti siya sa nangyayari ngayon sa buhay nila, at mas lalo ang galit niya sa gumawa nito sa kanila, kaya naman maganda ang balita na iyon na nakuha niya buhat sa kaibigan niya. "That’s the best news that I've gotten so far, for now. He can’t die, not just yet. Mabuti naman at alam niya ang bagay na iyon. Hindi pa siya maaari na malagutan ng hininga dahil kailangan pa niya na maghirap bilang pambayad utang sa lahat ng kasamaan niya sa pa
Ang sabi nila ang pangarap ng mga kababaihan ay ang maikasal. Every woman dreams of having to walk down the aisle to meet the man of her dreams. Most women dream about this, but not all are fortunate enough to be able to experience marriage bliss. At isa ako sa mga babae na iyon: nangarap; naikasal at nasaktan. Isa ako sa hindi sinuwerte noon na mahanap ang tunay na kaligayahan sa lalaking aking pinakasalan, pero hindi huminto ang pangarap ko na iyon dahil lamang sa sakit na aking naranasan. Patuloy ako na umasa na isang araw ay darating din ang tamang lalaki para sa akin. Nang unang beses kami na maikasal ni Brent ay halo-halo ang mga emosyon ko: Joy, sadness, excitement, and even anxiety. Masaya ako dahil ikakasal ako sa lalaking mahal na mahal ko, pero malungkot ako dahil nang ikasal kami ay walang ibang tao na nakisaya sa pag-iisang dibdib namin na iyon. It was a secret marriage because it was a decision that had not been carefully thought of. Ang alam lang namin ay mahal namin
"Ayos ka na ba? Are you sure about this, Evan? Are you really ready to see her again, just in case?" Napapangiti na lamang si Evan nang marinig ang mga tanong na iyon sa kan’ya ni Clarise. "Sigurado ka na ba talaga na ito ang nais mo na mangyari? Alam mo na ba kung ano ang sasabihin mo sa kan'ya at kung paano mo siya haharapin?" "You are overreacting again with those questions, Clar. Bakit ba ang dami mo na naman na mga tanong sa akin? Hindi ba at nakausap ka na ni Ever tungkol dito? Nasabi na niya sa'yo ang dapat na mangyari kaya wala na tayo na dapat pa na pag-usapan." Natatawa na sagot niya na lamang sa babae. "Tapos na ako na mag-ayos at kanina pa ako sigurado sa plano ko na ito, kaya kanina pa rin ako handa na pumunta sa party." "Hindi naman ang pag-aayos mo ang sinasabi ko. Can’t you read between the lines? I honestly just want to make sure that you are ready for anything that’s about to happen, just in case. Hindi man tayo sigurado na darating siya, pero handa ka ba na maging
Pangisi-ngisi sa akin ang magkapatid na sina Evan at Ever habang magkakaharap kami ngayon dito sa may patio. Kasama rin namin si Clarise ngayon at simula pa kanina ay walang nagsasalita sa amin upang simulan ang pag-uusap na ito. I was rooted to my place when I heard what Clarise had to say earlier. Hindi ako nakahuma kaya naman inabutan kami ng magkapatid habang titig na titig lamang kami ni Clarise sa isa't-isa. And when Evan arrived, the first thing he did was walk straight to me and hug me, and once again I was left speechless. Hindi ko nga rin alam kung paano ako nagkaroon ng lakas ng loob na lumabas sa silid kanina upang harapin silang lahat kahit na ang nais ko na lamang talaga na mangyari ay ang sana bumuka ang lupa at kunin na lamang ako nito. Hiyang-hiya ako sa inasta ko at sa mga nasabi ko, lalo na kay Clarise. But then again, in my defense, I don’t know her. I don't know who she is or her connections with these two brothers. And yet, in her defense as well, she tried to