Ito na ang araw na pinakahinihintay nilang lahat. Ang araw na lalabas si Iza sa isang show. Inayos ni Iza ang suot na dress habang naglalakad sa mataong backstage area ng reality show na Kumusta Pilipinas, na may halong excitement at pagkabalisa. Ang show na ito ay nakatakdang itampok sa mga sikat
Nakatayo si Iza sa madilim na lugar sa likod ng entablado, ang ugong ng mga manonood ay sumasala sa mabibigat na kurtinang makapal na nasa harapan nya. Ang maliwanag na ilaw ng entablado ay nagpapaliwanag sa kanyang kapatid na si Rebecca, na kumpiyansa na nakaupo sa harap ng isang live audience, ang
Nagtawanan ang mga manonood, at narinig ni Iza ang mga bulong ng pagsang-ayon. Nakakagalit ito. Gusto niyang sumigaw, harapin si Rebecca doon sa entablado, para ilantad siya sa panloloko niya. Pero mas alam niya. Ito ang sandali ni Rebecca, at kinailangan ni Iza na mag-isip nang mas matalino.Habang
Ang studio ay halos umingay na dahil sa kasabikan. Habang ang mga ilaw ay dimmed, at ang pamilyar na theme music ng show ay tumugtog na ay mas lalong umingay nang lumabas si iza sa stage. Ang mga audience ay isang makulay na halo ng mga mahilig sa beauty products, mga CEO and staff sa larangan ng i
Patuloy ng host, “Your story resonates with so many aspiring entrepreneurs. Kung pag-uusapan, pinuri ang Her Blooms dahil sa sustainability nito. Maaari mo bang sabihin sa amin ang higit pa tungkol dito?" Ang mga mata ni Iza ay kumikinang dahil ito na ang pagkakataon nya para itanggi ang paratang n
Sa isang pitik ng kanyang daliri, sumenyas si Angela sa technician sa backstage na ngayon ay tanaw nya. Ang malaking screen sa harap niya ay kumikislap dahil nabuhay, na nagbigay ng mala-bughaw na kulay sa studio. Ang mga audience ay sumandal, ang pag-usisa ay nag-umpisa nang bumalot sa kanilang lah
Tahimik ang mansyon ng mga Peralta. Kakatapos lamang ng kanilang breakfast at kasalukuyan silang nagpapahinga para bumaba ang kanilang kinakain. Kagaya ng kalmadong araw sa labas ay ganoon din kakalmado ang sitwasyon nilang dalawa. Ang ngiti sa kanilang mga labi ay kitang kita mo. Ang hangin ay tila
"We'll be right there," agad na sagot ni Mechille sa police officer, halos pabulong ang boses niya. Ibinaba niya ang telepono habang nanginginig ang kaniyang mga kamay."A -anong gagawin natin, Allan?" tanong niya sa kaniyang asawa, nangingilid ang luha sa kanyang mga mata. "R -rebecca, na sa kulung
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila