Suot ni Iza ang usual outfit nya pagpapasok sya sa main office ng kaniyang Her Bloom. Isang itim na jacket na nakasuot ng hoodie at isang pants. Ito ang lagi nyang suot pagpapasok ng building at sa loob na lamang sya nagpapalit ng kaniyang damit.Mahirap na kasi at baka may mga media at agents na na
Kakatapos lamang maglunch ng lahat. Kasalukuyan ng nagpapahinga sandali si Iza sa office nya para pababain ang mga kinain. Pumikit sya sandali para umidlip dahilan para hindi nya mapansin si Angela sa pagpasok nito sa kanyang office.“Meditation?” pagbibiro ni Angela sa kaniya dahilan para mapadilat
Kitang kita ni Angela kung paano magbago ang mukha ni Iza matapos marinig ang tanong na sinabi ni Kath sa kaniya. Kahit sya ay nagulat. Kahit naman siguro sya sa posisyon ni Iza ay magugulat. For sure ay pagkakaguluhan sila ng mga media doon sa press conference na magaganap mamaya.Kabado na si Ange
Tila naging mabagal ang oras na halos huminto ito sa paningin ni Iza nang makita nya ang pagbaba ni Roman at ni Rebecca sa sasakyan. Those eyes, iyon ang mga mata na matagal na nyang hindi na kikita sa loob ng ilang linggo. Ang asul na mga mata ni Roman na nakuha ni Aikee. Maraming mga media ang ku
Dahil sa pagkabigla ay hindi na ka kilos kaagad si Rebecca sa kaniyang kinatatayuan. Masyado syang na star struck sa paglitaw ni Iza sa pinto. Alam naman nyang nandito ito pero hindi nya inaasahan na lilitaw ito sa pagpunta nya rito sa banyo.“Mukhang nagulat yata kita?” tanong ni Iza na dahan dahan
“S -sinampal nya ako…” naiiyak na sagot ni Rebecca kay Roman na ngayon ay inaalalayan sya. “Sinampal nya ako ng malakas.”Nagkunwaring umiiyak si Rebecca sa harapan ni Roman. Ginamit na nito ang acting skills na meron sya. Kailangan nyang makuha ang simpatsya ni Roman sa sitwasyon na ito. Tamang tam
Halos patapos na ang isang kanta na hinihanda ni Blessy para sa mga media at fans. Inulan ng palakpakan ang event dahil sa mala anghel na boses na ipinakita ni Blessy. Mag-uumpisa na rin sana ang ikalawang kanta nya ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Iza sa pwesto nya. Malapit na ri
Agad na napahinto si Iza nang makalabas sya ng comfort room. Nakita nya kasi kaagad ang director. Pero hindi lang naman sya ang nagulat, maging ang director din ay nagulat kay Iza dahil sa napakaganda nitong ayos. Nakalugay na buhok at ang make up nito na talaga namang mas lalong nagpaangat sa kaniy
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila