ibabaw kahit na ang dami raming pagsubok ang pinagdadaanan natin sa loob nang mahabang panahon ay lagi pa rin nating ipagpasalamat ang blessings na laging dumarating sa atin.Yan lagi ang mga katagang lagi kong tinatandaan lalo na't sinabi yan mula sa akin nang aking pinakamamahal na Ina't Ama.Kasalukuyan pa rin akong nakatalukbong nang kumot lalo na at sobrang lamig nang panahon yaong mga puno't halaman ay nagsisiyahan dahil sa lamig nang simoy nang hangin.Subalit natigilan ako bigla nang marinig ko ang boses nang aking Tita Susan na nasa labas nang aking silid kaya naman ay bahagya akong natigilan sa pagyakap ko sa aking malambot na unan."Ellaine wake up now! Its getting too late, You have to take your breakfast" bulalas nang aking Tita Susan na bakas sa kanyang boses ang pag aalalaHindi muna ako nag salita at saka marahang huminga nang malalim ngunit bago pa man bumuka ang aking bibig ay narinig kong kumatok ang aking Tita at muling nagsalita"Ellaine tumayo ka na dyan at mag a
ibabaw kahit na ang dami raming pagsubok ang pinagdadaanan natin sa loob nang mahabang panahon ay lagi pa rin nating ipagpasalamat ang blessings na laging dumarating sa atin. Yan lagi ang mga katagang lagi kong tinatandaan lalo na't sinabi yan mula sa akin nang aking pinakamamahal na Ina't Ama. Kasalukuyan pa rin akong nakatalukbong nang kumot lalo na at sobrang lamig nang panahon yaong mga puno't halaman ay nagsisiyahan dahil sa lamig nang simoy nang hangin. Subalit natigilan ako bigla nang marinig ko ang boses nang aking Tita Susan na nasa labas nang aking silid kaya naman ay bahagya akong natigilan sa pagyakap ko sa aking malambot na unan. "Ellaine wake up now! Its getting too late, You have to take your breakfast" bulalas nang aking Tita Susan na bakas sa kanyang boses ang pag aalala Hindi muna ako nag salita at saka marahang huminga nang malalim ngunit bago pa man bumuka ang aking bibig ay narinig kong kumatok ang aking Tita at muling nagsalita "Ellaine tumayo ka na dyan at
ibabaw kahit na ang dami raming pagsubok ang pinagdadaanan natin sa loob nang mahabang panahon ay lagi pa rin nating ipagpasalamat ang blessings na laging dumarating sa atin. Yan lagi ang mga katagang lagi kong tinatandaan lalo na't sinabi yan mula sa akin nang aking pinakamamahal na Ina't Ama. Kasalukuyan pa rin akong nakatalukbong nang kumot lalo na at sobrang lamig nang panahon yaong mga puno't halaman ay nagsisiyahan dahil sa lamig nang simoy nang hangin. Subalit natigilan ako bigla nang marinig ko ang boses nang aking Tita Susan na nasa labas nang aking silid kaya naman ay bahagya akong natigilan sa pagyakap ko sa aking malambot na unan. "Ellaine wake up now! Its getting too late, You have to take your breakfast" bulalas nang aking Tita Susan na bakas sa kanyang boses ang pag aalala Hindi muna ako nag salita at saka marahang huminga nang malalim ngunit bago pa man bumuka ang aking bibig ay narinig kong kumatok ang aking Tita at muling nagsalita "Ellaine tumayo ka na d
"ikaw ba ang si Josephine ha? naintindihan mo ba ako Lea ha?"isang maarteng boses ang narinig ko sa kabilang linya kaya naman ay kaagad pumasok sa isip ko ang pinsan kong si Josephine ganon kasi ang tono nang kanyang pananalita siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S"Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko"sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga akoHabang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya"Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kasi ako
"ikaw ba ang si Josephine ha? naintindihan mo ba ako Lea ha?" isang maarteng boses ang narinig ko sa kabilang linya kaya naman ay kaagad pumasok sa isip ko ang pinsan kong si Josephine ganon kasi ang tono nang kanyang pananalita siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S "Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko "sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga ako Habang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya "Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kas
Sa maingay at magulong lungsod nang Maynila ay doon nakatira ang pamilya ni Ella Cristobal na sila Ricky at Carmen Cristobal pati na ang kapatid nitong lalaki Masaya at masagana naman ang kanilang pamumuhay dahil sa mayroon naman silang isang munting negosyo kung saan ay doon sila kumukuhang pang tustos sa kanilang mga gastusin sa pang-araw araw Mayaman naman ang kanyang ama ngunit mas pinili pa rin nitong mamuhay nang tahimik kahit sa isang simple at may maliit lamang silang negosyo kaysa bumalik pa at manirahan kasama ang mapang api nyang mga magulang. Mas pinili nya ang bumuo nang isang sariling pamilya kasama ang kanyang dalawang anak at mapag mahal na asawa na si Carmen Doon nya pinalaki ang kanilang dalawang anak na si Ella at Samuel Cristobal at binigyan nang magandang kinabukasan Ngunit isang araw ay bigla na lamang nagbago ang lahat dahil sa isang nakaka gimbal na krimen at ang isang masayang pamilya ay nabalot nang isang nakakatakot na pangyayari na babago sa buhay
"sino ka hindi kita kilala bakit anong sinasabi mo ha sheena ha"isang maarteng boses ang narinig ko sa kabilang linya kaya naman ay kaagad pumasok sa isip ko ang pinsan kong si Josephine ganon kasi ang tono nang kanyang pananalita siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S"Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko"sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga akoHabang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya"Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kasi a
siguro dahil na rin sa na adapt nya na yun sa accent ng U.S"Josephine?" pag sisigurado ko pa kung sya nga ba talaga ang kausap ko"sino pa ba hays.. kung hindi pa dahil kay mom hindi ko pa malalaman na ikakasal ka na pala at ako pa talaga yung nilihiman mo ha" inis na pagkakasabi nya sakin sa totoo lang itinago ko talaga sa kanya ang totoo dahil gusto ko sana syang isurprise kasi sinabi sakin ni tita na uuwi na rin naman sya nang pilipinas para daw magbakasyon kaso mukhang hindi ko na nga yun magagawa ngayon dahil alam nya na ang totoo na ikakasal na nga akoHabang kausap ko si Josephine ay napansin kong sumenyas na si Christine na aalis na kaya naman ay tinakpan ko muna ang cellphone para kausapin sya"Ellaine mauuna na sana ako may mga aayusin pa kasi ako sa Office" pahinhin na sabi pa sakin ni Christine habang dala dala nya ang kanyang mga gamit palabas nang bahay"ah sige thank you ha update mo na lang ako ulit or kindly call me na lang if there's anything problem okay?""yes El
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Ito ang kwento ng isang dalagang nag ngangalang Angel De Leon hindi nya totoong pangalan. Bata pa lamang si Angel ay lumaki na sya sa may tabing dagat kasa-kasama ang kanyang nanay Elena at Tatay Ramon kaya naman sadyang kinasanayan nya na ang buhay sa probinsya at ang buhay sa tabing dagat.Masipag at masunuring bata si Angel kaya naman mahal na mahal sya ng kanyang mga magulang dahil tanging sya lamang ang nag iisang anak ng mga ito,bukod sa pagiging masipag at masunuring bata ay labis rin ang kanyang angking talino at kagandahan kaya naman maraming kalalakihan sa kanilang lugar ang nagtatangkang ligawan sya dahil sa kanyang taglay na alindog.Bagamat nasa 24 years old na sya ay marami pa ring kakulangan sa kanya lalo na at sobrang layo talaga ng kanilang probinsya sa lungsod kaya naman kahit pa nakakapag aral sila sa probinsya nila ay salat pa rin sya sa kanyang mga kaalaman lalo na pag dating sa teknolohiya.Kaya't dahil sa hirap ng kanilang buhay ay tumutulong sya sa kanyang mga ma
Sa pagitan ng mga hinagpis at pagdurusa, sa kabila ng pagkabigo at sakit, walang pigil na sumunod si Simon kay Shaina. Ang kanyang puso ay puno ng pangungulila at pangungulila, handa siyang humingi ng patawad at ipaliwanag ang lahat sa taong mahalaga sa kanyang buhay.Sa pagtahak sa mga daan ng kanyang puso, sa pagtakbo patungo sa direksyon kung saan si Shaina ay nagtungo, ramdam ni Simon ang bigat ng kanyang mga pagkakamali. Ang takbo ng kanyang puso ay nagpapahayag ng takot at pangamba sa posibleng reaksyon ni Shaina.Nang makarating siya sa kanilang tahanan, nakita niya si Shaina na nakaupo sa tabi ng bintana, ang mga mata'y puno ng luha at pagkabahala. Hindi na siya nag-atubiling lumapit at humarap kay Shaina, "Mahal, patawarin mo ako. Ako'y nagkamali at hindi ko sinasadya ang lahat ng ito."Sa bawat salita ni Simon, ramdam ni Shaina ang pagmamahal at pagsisisi sa bawat pagkukulang. Ang kanyang mga mata'y naglalaman ng kahalo ng lungkot at pag-asa, ng sakit at pagpapatawad.Hindi
Sa kakaibang kasalanang ibinubunyag at mga sikreto ng pamilya Alvarez, mahuhumaling ka sa pagtuklas ng lihim ng kanilang nakaraan. Ang pagtuligsa at pag-ibigang samasamang nagpapalit sa kwento, naglalayo't naglalapit, magbubukas ng pinto sa mga kapanapanabik na pangyayari't pagbabago.Sa bawat hadlang ay may pahiwatig ng bagong panimula, nagbibigay-silbi sa pag-unlad at pagbaguhin ang takbo ng kuwento. Sa kabila ng mga pagsubok, ang pag-ibig at katapatan ang nagtataguyod sa pagpapalakad ng kwento, nagbibigay ng bagong kahulugan sa kahulugan ng pagmamahalan at pamilya.Ang paghahabi ng bawat tagpo at pangyayari, ang pagtabi ng ego at pangarap, ang pagtanggap at pagtutulungan, nauukit ang kwentong ito sa malalim na kamalayan ng bawat mambabasa. Sa bawat pagkawala'y may bagong pagtuklas, at sa bawat paghihiwalay ay may bukas na panibagong pagsasanib.Ang kakaibang pagsasama ng pag-ibig at pagnanasa, kasinungalingan at katotohanan, kasalanan at pagbabago, ay nagbibigay-buhay sa kasaysayan
Chapter 2: Ang Lihim sa Likod ng NgitiHabang naglalakad si Evalyn sa hardin, napansin niya ang isang liham na nakapatong sa isang mesa sa ilalim ng isang puno ng mangga. Ang liham ay nasa isang sobre na may eleganteng sulat-kamay. Kuryoso, kinuha niya ito at binasa."Mahal kong Evalyn," ang simula ng liham. "Alam kong hindi dapat ako magsulat sa iyo ng ganito, ngunit hindi ko na mapigilan ang aking damdamin. Ang aking pag-ibig para sa iyo ay lumalaki araw-araw, at hindi ko na kaya pang itago ito. Sana ay maunawaan mo ang aking nararamdaman."Nagulat si Evalyn. Hindi niya alam kung sino ang nagsulat ng liham na iyon. Sino ang nagmamahal sa kanya? Hindi ba sapat ang pag-ibig ni Simon para sa kanya?Nang makita ni Simon ang kanyang asawa na nagbabasa ng isang liham, lumapit siya at hinanap kung sino ang nagpadala nito."Sino ang nagsulat nito, mahal?" tanong ni Simon, ang kanyang boses ay may bahid ng pag-aalala."Hindi ko alam," sagot ni Evalyn, ang kanyang mga mata ay naglalak