Ito ang kwento ng isang dalagang nag ngangalang Angel De Leon hindi nya totoong pangalan. Bata pa lamang si Angel ay lumaki na sya sa may tabing dagat kasa-kasama ang kanyang nanay Elena at Tatay Ramon kaya naman sadyang kinasanayan nya na ang buhay sa probinsya at ang buhay sa tabing dagat.Masipag at masunuring bata si Angel kaya naman mahal na mahal sya ng kanyang mga magulang dahil tanging sya lamang ang nag iisang anak ng mga ito,bukod sa pagiging masipag at masunuring bata ay labis rin ang kanyang angking talino at kagandahan kaya naman maraming kalalakihan sa kanilang lugar ang nagtatangkang ligawan sya dahil sa kanyang taglay na alindog.Bagamat nasa 24 years old na sya ay marami pa ring kakulangan sa kanya lalo na at sobrang layo talaga ng kanilang probinsya sa lungsod kaya naman kahit pa nakakapag aral sila sa probinsya nila ay salat pa rin sya sa kanyang mga kaalaman lalo na pag dating sa teknolohiya.Kaya't dahil sa hirap ng kanilang buhay ay tumutulong sya sa kanyang mga ma
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
"Ellaine!" Dave shouted loudly as I felt myself falling from a high cliff into a strong rush of the falls. Suddenly, all my memories flashed back to me, from my childhood to the present moment. Eventually, I felt the impact of my head hitting a large rock, and then I lost track of what happened next. I woke up in a private room with a serene view of leaves and plants swaying gently in the wind, soothing me and helping me relax in a way that made me forget the troubles that caged me. I sat up slowly and felt a throbbing pain in my head, leading me to touch it and realize a bandage was wrapped around my head. "You're awake." A man's voice came from the door of my room. I immediately looked at him and was almost mesmerized by his attractive appearance. He had a strong physique and a mestizo look with porcelain-like skin and a sharp nose, making me feel shy when our eyes met. "How are you feeling? Are you hungry? Would you like to eat?" He asked me a series of questions, prompting
When Manang Minda got the wheelchair for me, she immediately handed it to Ken, and I found myself being lifted and seated in the wheelchair by him. I felt nervous as our faces were close together due to the unfamiliarity of the situation. I didn't speak again to avoid any misunderstandings on his part.Once I was settled in the chair, he pushed the wheelchair, and we headed to the swimming pool in their garden."Is this where you want to be?" he asked me gently, making me look up at him."Yes, this is fine.""I'll stay with you. It's hard for me to leave you alone, especially in your condition."He sat on a nearby bench, which made me slightly embarrassed because I felt like it became their obligation to take care of me when we were practically strangers. While I was lost in thought, I was surprised when he started speaking, causing me to look at him right away."Do you remember your name?"As he asked that, I also pondered why he said that and realized I couldn't recall my actual nam
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Nang biglang lumitaw sa harapan ni Angel ang isang matandang lalaki na may ngiti sa labi, hindi niya maiwasang mapahinto at mapangiti rin sa kanya."Angel, anak! Kamusta ka na? Napakalaki mo na pala!" bulalas ng matandang lalaki, na tila labis ang kasiyahan sa kanilang pagkikita."Wow, Lolo! Ikaw ba 'yan? Ang tagal na nating hindi nagkita. Namiss kita!" sagot ni Angel, na puno rin ng kasiyahan sa kanyang boses.Tumango si Lolo Wang, "Oo, anak. Namiss din kita. Salamat at dumalaw ka. At salamat sa pag-alalay mo sa akin. Napakabuti mong apo."Napangiti si Angel, "Walang anuman, Lolo. Gusto ko lang na maging masaya ka. At masaya rin ako na makita kang masaya."Nagpatuloy sila sa kanilang paglilibot sa garden, habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Sa bawat sandali ng kanilang pag-uusap, lalo pang lumalim ang kanilang samahan at pagmamahalan bilang apo at lolo.Sa pagdating ni Angel sa mansion ng kanyang lolo, hindi lang siya natuwa sa kagandahan ng lugar kundi mas lalo pa siyang napalap
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Matapos ang emosyonal na pag-uusap sa opisina, hindi na napigilan ni Evalyn ang pag-alis nang may sama ng loob. Nakaramdam siya ng lungkot at pagkalungkot sa nangyari, na tila hindi pa kayang tibagin ng kanyang puso.Nang lumabas si Evalyn mula sa opisina, nararamdaman niya ang bigat ng kanyang damdamin. Ang sama ng loob at panghihinayang ay bumabalot sa kanyang puso, na tila hindi niya alam kung paano ito haharapin.Naglakad si Evalyn nang may pagkalumbay sa kanyang mga hakbang. Ang mga alaala ng nakaraan at ang mga saloobin ngayon ay nagdudulot ng kalituhan at lungkot sa kanyang puso.Sa bawat hakbang na kanyang tinatahak, unti-unti niyang naiisip ang lahat ng mga pangyayari at mga saloobin sa opisina. Ang pag-alis niya ay nagdulot ng lungkot at panghinayang sa kanyang puso, at tila hindi pa niya kayang maayos ang kanyang nararamdaman.Sa gitna ng kanyang paglalakad, naramdaman niya ang pag-asa at pangarap na sana balang araw ay magkakaroon ng linaw at katahimikan ang kanyang puso.
Ito ang kwento ng isang dalagang nag ngangalang Angel De Leon hindi nya totoong pangalan. Bata pa lamang si Angel ay lumaki na sya sa may tabing dagat kasa-kasama ang kanyang nanay Elena at Tatay Ramon kaya naman sadyang kinasanayan nya na ang buhay sa probinsya at ang buhay sa tabing dagat.Masipag at masunuring bata si Angel kaya naman mahal na mahal sya ng kanyang mga magulang dahil tanging sya lamang ang nag iisang anak ng mga ito,bukod sa pagiging masipag at masunuring bata ay labis rin ang kanyang angking talino at kagandahan kaya naman maraming kalalakihan sa kanilang lugar ang nagtatangkang ligawan sya dahil sa kanyang taglay na alindog.Bagamat nasa 24 years old na sya ay marami pa ring kakulangan sa kanya lalo na at sobrang layo talaga ng kanilang probinsya sa lungsod kaya naman kahit pa nakakapag aral sila sa probinsya nila ay salat pa rin sya sa kanyang mga kaalaman lalo na pag dating sa teknolohiya.Kaya't dahil sa hirap ng kanilang buhay ay tumutulong sya sa kanyang mga ma
Sa pagitan ng mga hinagpis at pagdurusa, sa kabila ng pagkabigo at sakit, walang pigil na sumunod si Simon kay Shaina. Ang kanyang puso ay puno ng pangungulila at pangungulila, handa siyang humingi ng patawad at ipaliwanag ang lahat sa taong mahalaga sa kanyang buhay.Sa pagtahak sa mga daan ng kanyang puso, sa pagtakbo patungo sa direksyon kung saan si Shaina ay nagtungo, ramdam ni Simon ang bigat ng kanyang mga pagkakamali. Ang takbo ng kanyang puso ay nagpapahayag ng takot at pangamba sa posibleng reaksyon ni Shaina.Nang makarating siya sa kanilang tahanan, nakita niya si Shaina na nakaupo sa tabi ng bintana, ang mga mata'y puno ng luha at pagkabahala. Hindi na siya nag-atubiling lumapit at humarap kay Shaina, "Mahal, patawarin mo ako. Ako'y nagkamali at hindi ko sinasadya ang lahat ng ito."Sa bawat salita ni Simon, ramdam ni Shaina ang pagmamahal at pagsisisi sa bawat pagkukulang. Ang kanyang mga mata'y naglalaman ng kahalo ng lungkot at pag-asa, ng sakit at pagpapatawad.Hindi
Sa kakaibang kasalanang ibinubunyag at mga sikreto ng pamilya Alvarez, mahuhumaling ka sa pagtuklas ng lihim ng kanilang nakaraan. Ang pagtuligsa at pag-ibigang samasamang nagpapalit sa kwento, naglalayo't naglalapit, magbubukas ng pinto sa mga kapanapanabik na pangyayari't pagbabago.Sa bawat hadlang ay may pahiwatig ng bagong panimula, nagbibigay-silbi sa pag-unlad at pagbaguhin ang takbo ng kuwento. Sa kabila ng mga pagsubok, ang pag-ibig at katapatan ang nagtataguyod sa pagpapalakad ng kwento, nagbibigay ng bagong kahulugan sa kahulugan ng pagmamahalan at pamilya.Ang paghahabi ng bawat tagpo at pangyayari, ang pagtabi ng ego at pangarap, ang pagtanggap at pagtutulungan, nauukit ang kwentong ito sa malalim na kamalayan ng bawat mambabasa. Sa bawat pagkawala'y may bagong pagtuklas, at sa bawat paghihiwalay ay may bukas na panibagong pagsasanib.Ang kakaibang pagsasama ng pag-ibig at pagnanasa, kasinungalingan at katotohanan, kasalanan at pagbabago, ay nagbibigay-buhay sa kasaysayan
Chapter 2: Ang Lihim sa Likod ng NgitiHabang naglalakad si Evalyn sa hardin, napansin niya ang isang liham na nakapatong sa isang mesa sa ilalim ng isang puno ng mangga. Ang liham ay nasa isang sobre na may eleganteng sulat-kamay. Kuryoso, kinuha niya ito at binasa."Mahal kong Evalyn," ang simula ng liham. "Alam kong hindi dapat ako magsulat sa iyo ng ganito, ngunit hindi ko na mapigilan ang aking damdamin. Ang aking pag-ibig para sa iyo ay lumalaki araw-araw, at hindi ko na kaya pang itago ito. Sana ay maunawaan mo ang aking nararamdaman."Nagulat si Evalyn. Hindi niya alam kung sino ang nagsulat ng liham na iyon. Sino ang nagmamahal sa kanya? Hindi ba sapat ang pag-ibig ni Simon para sa kanya?Nang makita ni Simon ang kanyang asawa na nagbabasa ng isang liham, lumapit siya at hinanap kung sino ang nagpadala nito."Sino ang nagsulat nito, mahal?" tanong ni Simon, ang kanyang boses ay may bahid ng pag-aalala."Hindi ko alam," sagot ni Evalyn, ang kanyang mga mata ay naglalak