"I want you," tila nabingi naman ako sa narinig ko. Para rin akong napako mula sa kinatatayuan ko. "A-anong pinagsasasabi mo d'yan?" kinakabahang tanong ko. "Hindi 'to oras para magbiro," sabi ko pa bago ako humakbang ng paatras. Nakita ko namang napabuntong hininga siya bago niya ininom ang hawak niyang alak. "What will you do once I force myself to you?" tanong naman nito sa akin. Para naman akong napugtuan ng hininga dahil sa sinabi niya. Malakas na kumakalabog ngayon ang dibdib ko pero hindi ko makita ang sarili ko na gustong tumakbo palayo mula sa kanya. "U-umayos ka nga!" sigaw ko. Gusto ko sana magmukhang matapang sa harap niya pero halos lumabas 'yon sa labi ko na parang isang bulong. Nakita ko namang napangisi siya. "Bakit ka ba nandito?" kinakahabang tanong ko pa rin. Gusto ko na sana tumakbo palayo sa lugar na ito ngunit parang ayaw sumunod ng mga paa ko. "I am tired," sabi niya bago mabilis na inisang hakbang ang pagitan naming dalawa. Gusto ko sanang kumawala mul
Nakaupo ako ngayon dito sa mesa habang kumakain. Hindi ko alam kung pagkain ba ang tawag dito, dahil hindi ko pa naman ginagalaw ang pagkain ko na ngayon ay nasa harapan ko. Tahimik lang ako habang nakaupo rito. Hindi rin ako makatingin kay Michael dahil sa tuwing ginagawa ko ay pumapasok sa isip ko ang nangyari kagabi. Pati na rin ang mga sinabi sa akin kanina ni Mommy ay pumapasok sa isip ko. "Have you read the files already?" tanong niya bigla sa akin. Natigilan naman ako bago ako mabagal na napalingon sa kanya. "Anong files?" nakakunot noong tanong ko. Sa totoo lang kanina pa ako wala sa mood, hindi ko rin alam kung bakit pero alam ko nagsimula ito kaninang umaga. "The files that I have given to you," sagot niya bago niya ipinatong sa mesa ang kanyang siko. Hindi naman ako nakaimik dahil patuloy kong inaalala ang files na sinasabi niya sa akin. "Wala ka namang files na ibinigay sa akin. Hindi pa naman ako nakakapasok sa opisina mo," sabi ko habang diretsong nakatingin sa kany
Ylona? Sino si Ylona? Nanatili ang tingin ko sa lamesa kahit pa wala na roon ang cellphone ni Michael. Hawak na niya iyon ngayon at nasa itaas na siya nitong bahay. Hindi ako makaimik. Para kasing may kung anong tinik na nakabara ngayon sa aking dibdib. Malalim akong napabuntong hininga. Nitong nakaraan ko pa iniisip kung bakit ba ganito ang tama sa akin ng mga bagay na 'to. Mga bagay na kinalilito talaga ng sobra ng isip ko. Napahinga ako ng malalim bago ko niligpit ang mga plato namin na parehong walang bawas ang mga laman. Napatingin pa ako sa paligid ko. Sanay akong walang kausap, pero ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kalungkutan. Parang sa mga oras na ito ay kailangan ko ng kung sino mang makakasama at makakausap. Napahinga muli ako ng malalim bago ako tumuloy sa kusina at doon inilagay ang mga niligpit kong plato. Matapos no'n ay mabagal na akong umakyat papunta sa itaas at naglakad papunta sa kwarto kung saan ako ngayon natutulog. Maaga pa, ngunit ang paligid ay 'd
Hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang kaba na nararamdaman ko sa mga oras na ito. Para bang may kung ano akong maaaring matuklasan na talaga namang nagbibigay sa akin ng kakaibang kaba.Napahinga ako ng malalim. Kanina pa ako palakad lakad dito sa kwarto na tinutulugan ko rito sa villa ni Michael. Magmula kasi nang umalis si Redenn matapos naming mag-usap ay hindi na nawala sa isip ko ang mga bagay na napag usapan naming dalawa.Flashback"Wala namang nagsasabi sa akin ng totoo," sagot ko. Napalingon naman siya sa akin.Narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga."Walang nakakapagsabi pa sa iyo ng totoo, Renice dahil hindi pa ito ang tamang panahon," sabi lang niya sa akin bago siya tumayo at naglakad ng mabagal sa aking harapan."Ngayong wala ka pa ngang alam ay ginagamit ka na nila laban kay Michael, paano kaya kapag meron na? Tingin mo ba hindi ka nila gagamitin knowing na ikaw ay asawa ng taong kagalit nila?" bigla niyang sabi sa akin.Hindi naman ako kaagad nakaimik. P
Pakiramdam ko kaagad na nag-init ang buong mukha ko sa inis nang dahil sa narinig ko. Hindi kasi 'yon ang inaasahan kong isasagot sa akin ng lalaking ito. "Maayos kitang kinakausap," sabi ko gamit ang naiinis na boses. Kahit kailan talaga ang lalaking 'to napaka walang kwenta! Nakita ko namang napabuntong hininga siya. "Then let's stop talking," sabi lang niya bago akmang dadaanan ako para lampasan. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata para mapigilan ang inis na nararamdaman ko sa mga oras na ito. "Kailan mo ba planong magpaliwanag sa akin? Kailan mo ba planong sabihin sa akin ang totoo? Hindi ako bulag. Nakikita ko ang mga nangyayari!" naiinis na sabi ko. Mabilis ko siyang tinignan ng diretso sa kanyang mga mata. Wala akong nakitang kahit anong reaksyon mula rito. Nakayuko lang siya habang tulala at nakatingin sa sahig. "Pagod pa ako," sagot lang niya sa akin bago muling naglakad. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi. "Huwag mo akong iwasan. Nagsasawa na ako sa mga pa
Tulala lang akong nakaupo rito sa swing sa malapit na park dito sa villa ni Michael. Kanina pa ako rito, at halos maggagabi na rin. Hindi ko nga alam na rito ako pumunta matapos kong umalis sa bahay na 'yon.Malalim akong napabuntong hininga bago ko pinunasan ang luha na tumulo mula sa aking mga mata.Hanggang ngayon ay nakakaramdam pa rin ako ng bigat sa aking dibdib. Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto sa akin, pero ang sakit. Ang sakit ng mga salitang binitawan sa akin ni Michael.Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Pero sino nga ba naman kasi ako para mag-demand na magsabi siya sa akin ng totoo? Hamak nga namang rented wife lang niya ako.Napayuko ako bago ko ginulo ang kanina ko pang magulong buhok. Hindi ko alam pero naguguluhan ako. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko.Redenn's POVAgad kong pinaypayan ang aking paligid nang mapuno ng usok ang buong kwarto kung nasaan kaming tatlo nila Tyron.Kanina pa kami rito sa hindi namin malamang dahilan. Basta ipinatawag na lang ka
Redenn's POVKanina pa ako kakamot kamot habang nakatayo sa tapat ng pinto ng bahay nila Renice. Matapos kasi namin mag-usap nila Michael ay inutusan niya kaming hanapin ang asawa niyang kanina pa raw nawawala."Sigurado ho ba kayo na wala rito? Hindi ho ba nagawi rito si Renice, Madam?" tanong ni Tyron bago tuluyang lumabas ng pinto."Hindi talaga siya nagawi rito. Bakit? Nasaan ba ang anak ko?" kunot noong tanong nito. Nagkatinginan pa kami ni Tyron. Kung alam lang namin kung nasaan ang anak niya edi sana wala kami rito sa harap ng bahay nila.Napakamot pa si Tyron bago sumagot."Hindi rin ho namin alam, Madam," sabi niya bago ngumiti."Nasaan na kaya 'yon si Renice? Anong oras na pa naman," sabi naman nito sa kanyang sarili bago napatingin sa kalangitan.Napatango naman ako. Iyan ang isa sa dahilan kung bakit nag-pa-panic na sa paghahanap ang inlababo naming kaibigan."Gusto niyo ba tumulong na ako sa paghahanap?" pagpresenta pa nito.Agad naman akong umiling habang si Tyron naman a
"Renice," agad akong napatigil sa paggalaw nang makita ko kung sino ang lalaking ngayon ay nasa aking harapan. Ilang beses ko pang ipinikit at idinilat ang aking mga mata upang masigurado kung tama nga ba ang nakikita ko sa mga oras na ito. Ngunit hindi nga ako nagkakamali, si Michael nga! "M-michael?" kinakabahang tanong ko. Hindi ko alam kung bakit ganito ang kaba na nararamdaman ko. Mabilis din ang tibok ng puso ko. Akala ko ay magsasalita pa si Michael, ngunit nanatili lang kami sa gano'ng posisyon ng ilan pang segundo. "A-anong ginagawa mo rit---" hindi ko na naituloy pa ang akin sanang sasabihin nang mabilis niyang inagaw sa aking kamay ang bato at inihagis iyon sa kung saan. Akma ko na rin sanang ibubuka ang aking bibig upang magsalita, ngunit ang mabilis at sumunod na pangyayari ay kaagad nagdulot sa akin ng katahimikan. Ngayon ay yakap na ako ni Michael. Mahigpit 'yon at puno ng pag-aalala. "I was worried," narinig kong sabi niya habang hawak pa rin ako. Gusto ko sanang
Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpleng pagsagot lang niya. Napaiwas naman ako ng tingin. Nasa labas kami ng mansion at m
Papunta kami ngayon ni Michael sa conference room para sa susunod na meeting ko with the board members.Marahan kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtama ng sinag ng araw sa aking mukha. Kaagad kong iniharang ang aking kamay upang mawala ang liwanag na ngayon ay patuloy na sumisilaw sa akin."Goo--" hindi ko na natapos pa ang kung ano sanang sasabihin ko nang matapos ko6ng tumingin mula sa aking likod ay wala na ang lalaking sa huli kong pagkakatanda ay katabi kong natulog kagabi."Michael?" pagtawag ko sa kanya. Baka kasi nasa cr lamang siya ng kwartong ito."Michael?" pagtawag ko ulit bago ako mabagal na umupo mula sa pagkakahiga at iniharang sa aking hubad na katawan ang comforter na kagabi ay sabay pa naming gamit.Nasaan ba ang lalaking 'yon?"Michael? Nasaan ka?" pagtawag ko ulit bago ako bumaba sa kama at hinanap kung saan inilagay ni Michael ang mga damit na suot ko kagabi. Napakagat naman ako ng pang ibabang la
I don't know how can someone be so harsh to someone. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. Magkasama na kami ngayom ni Michael. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung ano mang mga gulo na ngayon ay pumapasok sa isip ko.
"Kumusta ka naman, Renice?" rinig kong tanong sa akin ni Redenn habang diretsong nakatingin sa daan. Nakasakay kami ngayon sa sasakyan ni Redenn. Papunta kami ngayon sa Seth Corporation para asikasuhin ang mga bagay na naiwan ni Michael. "Ayos lang naman ako," sabi ko habang may pilit na ngiti. Hindi ako ayos. Walang maayos. Nasasaktan ako, parang bigla akong iniwan ni Michael matapos niyang makuha ang lahat lahat sa akin. "Galit ka ba, Renice?" biglang tanong ni Redenn matapos ang ilang segundong pagiging tahimik namin. "Ha? Bakit naman?" tanong ko bago ako napatingin ng diretso sa daan. Bakit naman ako magagalit? At kanino naman? "Dahil ilang araw ng 'di nagpapakita si Michael sa iyo?" sagot naman nito sa akin. Hindi ako kaagad nakaimik. Nakakaramdam ako ng inis, at tampo dahil bigla na lang siyang nawala ng walang pasabi. Pero hindi ko 'yon maaaring aminin dahil alam ko naman sa sarili ko na wala akong karapatan. "A-ano namang magagawa ko kung ayaw niya magpakita o kung gus
Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano.Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko.Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife?Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano.Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa kisame.Kinagat ko rin ang pang ibaba kong labi nang maramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata at ang pang iinit nito.Kung nasaan man si Michael, sana maalala niya man lang ako. At sana naaalala niya rin ako kagaya ko n
Tulala lang akong nakatayo ngayon sa tapat ng elevator katabi si Michael. Ito na ang araw na 'yon. Ito na ang araw na makikilala na ako ng board members, at ito na rin ang araw na official na akong ipapakilala ni Michael hindi lang sa board at sa buong kompanya, kung hindi pati na rin sa mga kaaway niya sa underground world. "Hey, are you okay?" biglang tanong ng lalaking kasalukuyang katabi ko at mahigit na may hawak ng kanang kamay ko. Marahan naman akong ngumiti bago ako tumango. "Okay lang naman ako," sabi ko bago ako muling ngumiti. Ayaw kong ipakita kay Michael ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong makita niya na natatakot ako. Natatakot ako hindi dahil sa ihaharap ako sa mga taong isa sa dahilan kung bakit maganda ang takbo ng Seth Corporation ngayon, kung hindi dahil sa katotohanan na maaari muling malagay ang buhay ko sa tiyak na kapahamakan Hindi ko kaagad narinig ang sagot ni Michael, pero hindi rin nagtagal, narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. "Why are
"I want to hear a lot of things behind your life," sabi niya pa bago ako tinignan ng diretso muli sa mata.Natatakot ako, natatakot akong mahusgahan niya nang dahil sa nagawa ko sa aking ama.Napaiwas naman ako ng tingin bago ako huminga ng malalim. Makakaya ko bang aminin sa kanya ang totoo?"A-ano naman ang gusto mong malaman?" tanong ko pa."How was he as a father to you and to your siblings?" tanong niya. Hindi ako kaagad nakaimik.Mabait, responsable, at higit sa lahat mapagmahal na ama siya sa amin ni Ranie noong panahon na nabubuhay pa siya. Wala kaming narinig na kahit anong reklamo mula sa kanya kahit pa buong araw siyang nasa labas ng bahay at nagta-trabaho."Mabait si daddy. Mabait siya at responsable. Wala akong ibang nakita na ni-minsan ay nagreklamo siya kay Mommy tungkol sa trabaho niya," sagot ko bago ako bumuntong hininga.Maganda ang pamumuhay namin noon. Maganda at masaya, akala ko nga ay panghabang buhay na."What was his job?" biglang tanong ni Michael.Natigilan
I was still in awe whenever I think about what had happened to us. I still love him. Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpl
I don't know what to do anymore. Maybe life is indeed harsh to me. Nanatili kaming sakay ng nirentahang jeep ni Michael. Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo at naghihintay na marating na namin ang palengke. Patuloy akong nanahimik, at hindi kumikibo ngunit agad nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na dala-dala ko nga pala ang cellphone na ibinigay sa akin ni Michael. Mabilis kong kinapa ang suot kong dress na above the knee. Ngayon ko lang din naalala na wala nga pa lang bulsa ang suot kong damit. "Hala, saan ko inilagay 'yon?" tanong ko sa aking sarili. Mabagal at marahan ko namang nilingon si Michael na nakatingin na pala sa akin sa mga oras na 'to. Mabilis ko naman siyang kinunutan ng noo. "Ano? Tinitingin-tingin mo?" tanong ko bago ko muling ibinaling ang aking paningin sa labas ng jeep. Kunwari ay kalmado lang ako pero ang totoo n'yan ay abot-abot na ang aking kaba dahil hindi ko maalala kung saan ko nga ba inilagay ang phone na ibinigay sa akin ng lalaking 'to. I