Mabagal akong naglakad papasok sa loob ng bahay. Mabilis ang tibok ng puso ko habang pinakikiramdaman ang paligid. Pigil ko ang aking hininga habang naglalakad. Gusto ko sanang tawagin sila mommy pero natatakot ako. Akma na rin sana akong sisigaw at tatawagin ang mga kapatid ko nang bigla na lamang naglakad papalabas ng kwarto si Ranie habang nag-ce-cellphone. Para naman akong nabunutan ng tinik matapos ko siyang makita. Kung gano'n walang kung anong masamang nangyayari ngayon. Nag-iisip pa lamang ako? Napahinga ako ng malalim bago ako naupo sa sofa. Kinagat ko rin ang pang-ibaba kong labi. Paranoid na ako. Dah matapos ang lahat ng mga nangyari noong kasama ko pa si Michael ay natatakot ako. Lalo na no'ng na-kidnap ako. Flashback Nanatili kaming magkayakap ni Michael, ngunit agad akong humiwalay sa kanyang pagkakayakap nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto kung nasaan kaming dalawa. Mabilis ding itinutok ni Michael ang hawak niyang baril sa pinto at handa na iyong paputukin an
Matapos kong maglinis ng sarili ay pumunta na ako sa kuwarto namin ni Ranie at doon nahiga. Napahinga naman ako nang makaramdam ako ng lungkot. Kahit anong gawin ko si Michael ang pumapasok sa isip ko. Kahit paghiga sa kama mukha niya ang naaalala kk. Flashback Nakaupo ako rito sa sofa sa labas habang pinagmamasdan ang mga lalaking nakaitim at naglilibot sa paligid. Nang lumabas nga ako mula sa loob ay dumoble ang bilang nila rito. "Ma'am, madilim na ho ang paligid. Hindi pa ho ba kayo papasok sa loob?" biglang tanong sa akin ng isa sa kanila. Kaagad ko naman siyang nilingon bago ako ngumiti. "Maya-maya, kuya papasok na rin ako," sagot ko bago ako tumingin sa paligid. Ngayon ko lang napansin na ang villa na ito ni Michael ay napapalibutan ng mga malalaking puno. "Kabilin-bilinan ho kasi sa amin, Ma'am na hindi kayo hayaang manatili rito sa labas lalo kung gabi na. Panigurado ho kasing malilintikan kami kay Sir Michael kapag may nangyaring hindi maganda sa inyo," biglang saad niy
Halos araw-araw ay palaging alaala naming dalawa ang naaalala ko. Hindi ko na nga alam kung ano ba ang dapat kong gawin para lamang makalimutan siya. Gusto ko na kasi maka-move on dahil mukhang wala na talagang pag-asa na bumalik kami sa dati. Mukhang tapos na talaga ang kontrata naming dalawa. Flashback "I said don't move!" striktong sabi sa akin ni Michael nang sinubukan ko muling umupo. Masama ang tingin niya sa akin at mukhang ano mang oras mula ngayon ay kaya niya akong biglang saktan. "K-kaya ko na!" pagpupumulit ko. Hindi ko na kasi gusto pang manatili sa hospital na ito dahil mukhang dito ako tuluyang magkakasakit. "Tss. As if I am going to allow you," biglang sabi ni Michael bago siya naupo sa dulo ng kama kung saan ako ngayon nakahiga. Mabilis na kumunot ang noo ko nang dahil sa kanyang sinabi. "Ano ang ibig mong sabihin?" nakakunot ang mga noong tanong ko. Tumingin siya sa akin ng masama. "You're not allowed to go home yet. Not until your doctor tell us so," sagot
Isa na namang araw ang lumipas. Sana tuluyan ko ng maiwaksi sa isip ko ang lalaking 'yon. Napahinga ako ng malalim bago ako naglakad palabas ng kwarto. Kailangan ko na namang magkunwari na ayos lang ako. "May pasok ka, anak?" narinig kong tanong ni mommy. Kaagad naman akong tumango bago ako ngumiti. Sana maaari kong sabihin kay mommy ang sakit na nararamdaman ko. Flashback Tulala lang akong nakatingin kay Michael. Gusto ko siyang sampalin dahil sa ginagawa niyang pakikipaglaro sa akin. "Itigil na natin ang kontrata. Hindi ko gustong mapahamak ang pamilya ko at ako nang dahil lang sa walang kwentang bagay," sabi ko pa. Hindi naman siya kaagad umimik. "You can't," sagot lang nito sa akin. Gusto ko sanang sumigaw dahil sa sobrang frustration na nararamdaman ko sa mga oras na ito. "May karapatan akong itigil ito dahil wala naman sa usapan natin na wala akong karapatang mag back out," sabi ko. Narinig ko naman ang pagbuntong hininga niya bago siya naglakad papalapit sa akin. "I w
Marahan kong iniunat ang mga kamay ko matapos akong magising mula sa isang mahabang tulog. Kagabi pa ako wala talagang tulog, o kahit kain. Napahinga ako ng malalalim. Pumasok tuloy sa isip ko ang nangyari noon. Flashback "Heads up!" sabi ni Michael habang hawak ang aking kamay. Napanguso naman ako dahil sa hirap ng training na ginagawa namin sa mga oras na ito. "Ayoko na!" reklamo ko bago ko sinubukang hilain ang aking kamay. Kanina pa kami nandito sa training ground ng bahay nila Michael. Sa ilalim kasi ng maganda nilang bahay ay may under ground floor na para sa pag-ti-training na ginawa pa raw ng daddy niya upang turuan siya. "Tss. Wala pa tayong isang oras dito," sabi niya bago ako tinignan. "Again, heads up," sabi pa niya bago itinaas ng maayos ang aking kamay. "Hindi ko talaga kaya," reklamo ko. Akala ko makakarinig ako ng sermon ngunit hindi. Umalis lamang si Michael sa aking tabi bago niya inalis ang suot niyang parang headphone para sa firing. Kasalukuyan niya kasi
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. May part sa akin na nagsasabi na 'wag ko ng habulin si Michael, pero ang puso ko, sinasabi na habulin ko pa. Sa totoo lang, sa tuwing naaalala ko ang mga nangyari noon, napapakunot na lang ang noo ko. Kagaya na lang sa tuwing naaalala ni mommy si daddy. Flashback Tahimik lang akong nakaupo sa sasakyan ni Michael habang binabagtas namin ang daan pauwi sa villa. "Do you want to eat anything?" tanong nito sa akin. Marahan ko naman siyang nilingon. Matapos ang naging pag-uusap namin kagabi ay parang ibang Michael na ang nasa harapan ko. "Hindi na. Gusto ko na lang siguro umuwi muna," sabi ko bago ko siya tuluyang tinignan. Nakita ko ang kanyang naging pagtango bago siya ngumiti. "Okay then. Paglulutuan na lang kita," sabi niya sa akin. Natigilan naman ako. Hindi ko alam kung kailan ba ako masasanay sa trato sa akin ngayon ng lalaking 'to. Simula kagabi ay panay na ang ngiti niya at nag-iba na ang trato niya sa akin. Nalilito ako. Hindi
Kasalukuyan na akong nag aayos ngayon ng susuotin ko para sa school ko mamaya. Sa totoo lang, kanina pa ako nagdadalawang isip na pumasok. Gusto ko kasi sana pumunta ngayon sa Seth Corporation. Malalim naman akong napahinga nang isang alaala na naman ang pumasok sa isip ko. Flashback Tulala akong nakaupo ngayon dito sa table ko sa opisina ni Michael. Ang mga sinabi sa akin ni Redenn ay paulit ulit kong naririnig mula sa magkabila kong tenga. Hindi ko pa nakikita ang babaeng tinutukoy ni Redenn, pero may hinala ako na siya ang babaeng kausap ni Michael nitong nakaraan na narinig ko at si Mommy mismo ang nakakita. Napahinga ako ng malalim. Bakit nga ba may ganitong kaba akong nararamdaman sa dibdib ko? Bakit ba pakiramdam ko ang bigat bigat nito? At nasaan na ba si Michael? Kanina pa ako rito sa opisina niya ngunit wala siya. Sabi niya agahan ko pero siya itong wala rito ngayon. Patuloy lang ako sa pag iisip nang biglang tumunog ang cellphone kong nakapatong lang dito sa lamesa. M
Mabilis kong pinunasan ang luhang mabilis na tumulo mula sa mga mata ko. Nasasaktan ako sa mga alaala naming dalawa. Kung bibigyan lang ako ng pagkakataong pumili kung kakalimutan ko na ba siya, gagawin ko. Flashback Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano. Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko. Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife? Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano. Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa k