Maaliwalas ang kalangitan at maganda ang kulay nito.
Kasalukuyan kaming nakasakay ngayon sa sasakyan namin. Si Mommy ay busy sa pagpapatahan kay Ranie na umiiyak dahil ayaw pa niyang umuwi ng bahay.
"Daddy," pagtawag ko kay daddy habang patuloy siya sa pagmamaneho.
Nakaupo ako sa passenger seat katabi ni daddy. Dapat si Mommy ang nakaupo rito ngayon pero hindi niya kasi mapatigil sa pag-iyak si Ranie.
Buntis ngayon si Mommy sa lalaki at bunso naming kapatid. Pagkagaling namin sa hospital para ipa-check up si Mommy ay pumunta kaming mall para mamasyal.
Alam ko nga ay hindi pa dapat kami uuwi pero biglang nagbago ang isip ni Daddy.
"Daddy," pagtawag ko ulit sa kanya.
Hindi ko kasi alam kung bakit pakiramdam ko ay aligaga siya at parang kinakabahan.
"
Kagat ko ang pang ibaba kong labi habang patuloy ang paghalik pababa ni Michael. Wala na ako ngayong suot na kahit anong saplot, lahat ng mga 'yon ay mabilis nang natagal ng lalaking nasa harapan ko. "Ohh," impit na ungol ko nang maramdaman ko ang paglalaro niya sa magkabilaan kong dibdib. Ito ang pangalawang beses na ginawa namin ang bagay na ito. Hindi ko alam kung kailan ako masasanay. "Don't move," narinig kong sabi ni Michael nang subukan kong iiwas ang aking katawan sa kanya. "Ohhh!" malakas na ungol ng mas lalo pa siyang bumaba sa pang ibaba kong parte. Gusto ko siyang itulak nang dahil sa kakaibang sensasyon na nararamdaman ko sa mga oras na ito. "M-Michael," pagtawag ko sa kanyang pangalan bago ko hinawakan ang kanyang buhok. Hindi ko na alam kung saan ko ba dapat ilagay ang aking ulo. "M-Michael, p-please," pakiusap ko kahit hindi ko naman alam kung para saan ang sinasabi ko. Patuloy lang siya sa kanya
Kasalukuyan na akong sakay ng sasakyan ni Redenn at papunta na kami ngayon sa Seth Corporation. Sa totoo lang ay kinakabahan ako dahil baka maulit lang ang nangyari sa akin noon no'ng dapat na ipapakilala ako sa board. "Bakit nga pala hindi natuloy ang meeting at party noon, Renice? Ilang linggo na rin ang nakakaraan pero hanggang ngayon hindi ko pa rin alam bakit hindi natuloy 'yon. Malaki pa naman ang nagastos ni Michael para sa party," biglang sabi ni Redenn sa akin. Natahimik naman ako nang bigla kong maalala ang nangyari noong araw na 'yon. Flashback Hindi ko alam kung bakit kanina pa ako nakatayo sa tapat ng isang malaking pinto. Magmula nang lumabas si Michael at iwan niya ako kanina sa opisina niya ay hindi ko na siya nakita o nakausap pa. Hindi ko tuloy alam kung ano ang kahaharapin ko sa mga oras na ito. Dahil tanging
Renice's POV Kasalukuyan ako ngayong nakaupo rito sa desk ko rito sa opisina ni Michael. Hanggang ngayon ay hindi mawala sa isip ko ang kinuwento ni Redenn. Ibig sabihin no'n, noong panahon pa lang na 'yon ay gusto na ako ni Michael? Pero kung gano'n, bakit kaya naging mailap at masungit siya sa akin noong unang pagkikita namin? Siguro gano'n talaga para mailihis kung ano ang tunay na nararamdaman mo. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi nang maalala ko na naman ang araw na 'yon, ang araw kung saan natanggap ako bilang rented wife ni Michael. Flashback Ilang oras na rin ang nakakaraan nang ipasa ko ang form at resume ko sa babae. Ilang babaeng na-interview na rin ang lumabas mula sa kwarto. Sa totoo lang, kanina pa ako napapaisip. Bakit walang mga lalaking applicants? Bakit puro babae lang? Babae lang ba ang hina-hire nila bilang employee? Pero may nakita
"Anong oras magsisimula ang meeting, Michael?" tanong ko sa lalaking kasabay ko ngayon kumain ng umagahan. "Once you are done eating your breakfast. You really like skipping meals, tss," sabi niya sa akin bago pinitik ang aking ilong. Napanguso naman ako. "Nakakahiligan mo ng saktan ako. Baka magulat na lang ako makaya mo na akong saktan talaga," nakangusong sabi ko. Nakita ko naman ang pagkunot ng kanyang noo. "Tss. Stop thinking that nonsense," sabi naman niya bago ako tinignan ng masama. "Anyway, how was your sleep. I intend not to wake you up. Alam ko napagod ka," may pilyong sabi ni Michael sa akin. Halos masamid naman ako sa pagkaing kasalukuyang kinakain ko matapos ng aking narinig. Tinignan ko naman siya ng masama. "B-bastos! Kumakain ako rito ganyan sasabihin mo!" sabi ko bago ako uminom ng tubig at pinig
Tahimik akong nakaupo habang hinihintay si Michael na matapos sa kung sino mang kausap niya. Katatapos ko pa lang kumain nang bigla na lamang may tumawag sa kanya. "Mrs. Seth," pagkuha sa aking atensyon ni Michael. Mabilis namang kumabog ang dibdib ko bago ko siya nilingon. Nakangiti siyang nakatingin sa akin bago siya ngumiti kaya gano'n na rin ang aking ginawa. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa. Kinakabahan ako, natatakot ako. Oo, umamin na kami na gusto namin ang isa't isa pero wala pa rin 'yong kasiguraduhan. Hindi pa ako sigurado kung ano ba talaga ang gustong mangyari ni Michael. Paano kapag bumalik 'yong ex girlfriend niya? Paano kung bumalik si Ylona? Walang wala ako sa babaeng 'yon. Walang wala ako sa unang babaeng unang niyang minahal. Wala ako, sa itsura, sa pera, lahat wala. Hindi ko makakayang makipag sabayan sa kanya kung 'yan ang mga kailangan. Napahinga ako ng m
Tulala lang akong nakatayo ngayon sa tapat ng elevator katabi si Michael. Ito na ang araw na 'yon. Ito na ang araw na makikilala na ako ng board members, at ito na rin ang araw na official na akong ipapakilala ni Michael hindi lang sa board at sa buong kompanya, kung hindi pati na rin sa mga kaaway niya sa underground world. "Hey, are you okay?" biglang tanong ng lalaking kasalukuyang katabi ko at mahigit na may hawak ng kanang kamay ko. Marahan naman akong ngumiti bago ako tumango. "Okay lang naman ako," sabi ko bago ako muling ngumiti. Ayaw kong ipakita kay Michael ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong makita niya na natatakot ako. Natatakot ako hindi dahil sa ihaharap ako sa mga taong isa sa dahilan kung bakit maganda ang takbo ng Seth Corporation ngayon, kung hindi dahil sa katotohanan na maaari muling malagay ang buhay ko sa tiyak na kapahamakan Hindi ko kaagad narinig ang sagot ni Michael, pero hindi rin nagtagal, narinig ko ang
Patuloy lamang sa paghalik sa akin si Michael habang papasok kami sa kanyang opisina. Mabuti na lang talaga at wala rito ang masungit niyang sekretarya kung hindi ay malamang nakita na niya ang kung ano mang aming ginagawa. "L-late na tayo sa meeting," sabi ko habang pilit na hinahabol ang aking paghinga. "F*ck meeting!" bulong naman niya bago ako muling hinalikan sa labi. Wala naman akong ibang nagawa kung hindi hayaan siyang gawin ang gusto niyang mangyari. Palalim ng palalim ang halik na pinagsasaluhan naming dalawa hanggang sa tuluyan na naming naabot ang kanyang opisina. Sa bilis nang naging pangyayari, heto na kami ngayon at magkatabi sa kama. Pareho kaming pagod at hinahabol ang paghinga. Marahan akong ngumiti, ngunit ang ngiting 'yon ay kaagad naawala nang isang alaala ang biglang pumasok sa isip ko. Flashback Hindi ko alam kung ilang oras ba akong nanatili lang na nakaupo sa kama. Nakatulala lang ako at nakatingin sa k
Redenn's POV "Where are they?" naiinis ng tanong ng isang board member dito sa loob. Napahinga naman ako ng malalim. Nasaan na nga ba ang dalawang 'yon? "Pst. Nag-text ba sa iyo si Michael? Missing in action na naman silang dalawa," bulong sa akin ni Tyron matapos niya akong kalabitin. Napakibit balikat naman ako. "Hindi, eh. Alam ko tuloy na ang meeting ngayon," sagot ko naman bago ako napatingin sa paligid. Kanina pa dapat nakapag simula ang meeting at introduction ni Michael kay Renice. Pero ni-isa sa kanilang dalawa ay walang sumasagot sa kahit anong tawag at messages namin ni Tyron. "Tsk. Pasaway rin talaga 'tong si Michael. Pero never niya naman ginawa ito before, right? Simula lang noong nakilala niya si Renice," sabi naman ni Tyron bago luminga sa paligid. Gano'n na rin naman ang ginawa ko. Taong mapagpahalaga sa oras si Michael, kaya hindi ko alam na magagawa niyang magsayang ng oras lalo na kapag involve ang S
Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpleng pagsagot lang niya. Napaiwas naman ako ng tingin. Nasa labas kami ng mansion at m
Papunta kami ngayon ni Michael sa conference room para sa susunod na meeting ko with the board members.Marahan kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtama ng sinag ng araw sa aking mukha. Kaagad kong iniharang ang aking kamay upang mawala ang liwanag na ngayon ay patuloy na sumisilaw sa akin."Goo--" hindi ko na natapos pa ang kung ano sanang sasabihin ko nang matapos ko6ng tumingin mula sa aking likod ay wala na ang lalaking sa huli kong pagkakatanda ay katabi kong natulog kagabi."Michael?" pagtawag ko sa kanya. Baka kasi nasa cr lamang siya ng kwartong ito."Michael?" pagtawag ko ulit bago ako mabagal na umupo mula sa pagkakahiga at iniharang sa aking hubad na katawan ang comforter na kagabi ay sabay pa naming gamit.Nasaan ba ang lalaking 'yon?"Michael? Nasaan ka?" pagtawag ko ulit bago ako bumaba sa kama at hinanap kung saan inilagay ni Michael ang mga damit na suot ko kagabi. Napakagat naman ako ng pang ibabang la
I don't know how can someone be so harsh to someone. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. Magkasama na kami ngayom ni Michael. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung ano mang mga gulo na ngayon ay pumapasok sa isip ko.
"Kumusta ka naman, Renice?" rinig kong tanong sa akin ni Redenn habang diretsong nakatingin sa daan. Nakasakay kami ngayon sa sasakyan ni Redenn. Papunta kami ngayon sa Seth Corporation para asikasuhin ang mga bagay na naiwan ni Michael. "Ayos lang naman ako," sabi ko habang may pilit na ngiti. Hindi ako ayos. Walang maayos. Nasasaktan ako, parang bigla akong iniwan ni Michael matapos niyang makuha ang lahat lahat sa akin. "Galit ka ba, Renice?" biglang tanong ni Redenn matapos ang ilang segundong pagiging tahimik namin. "Ha? Bakit naman?" tanong ko bago ako napatingin ng diretso sa daan. Bakit naman ako magagalit? At kanino naman? "Dahil ilang araw ng 'di nagpapakita si Michael sa iyo?" sagot naman nito sa akin. Hindi ako kaagad nakaimik. Nakakaramdam ako ng inis, at tampo dahil bigla na lang siyang nawala ng walang pasabi. Pero hindi ko 'yon maaaring aminin dahil alam ko naman sa sarili ko na wala akong karapatan. "A-ano namang magagawa ko kung ayaw niya magpakita o kung gus
Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano.Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko.Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife?Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano.Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa kisame.Kinagat ko rin ang pang ibaba kong labi nang maramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata at ang pang iinit nito.Kung nasaan man si Michael, sana maalala niya man lang ako. At sana naaalala niya rin ako kagaya ko n
Tulala lang akong nakatayo ngayon sa tapat ng elevator katabi si Michael. Ito na ang araw na 'yon. Ito na ang araw na makikilala na ako ng board members, at ito na rin ang araw na official na akong ipapakilala ni Michael hindi lang sa board at sa buong kompanya, kung hindi pati na rin sa mga kaaway niya sa underground world. "Hey, are you okay?" biglang tanong ng lalaking kasalukuyang katabi ko at mahigit na may hawak ng kanang kamay ko. Marahan naman akong ngumiti bago ako tumango. "Okay lang naman ako," sabi ko bago ako muling ngumiti. Ayaw kong ipakita kay Michael ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong makita niya na natatakot ako. Natatakot ako hindi dahil sa ihaharap ako sa mga taong isa sa dahilan kung bakit maganda ang takbo ng Seth Corporation ngayon, kung hindi dahil sa katotohanan na maaari muling malagay ang buhay ko sa tiyak na kapahamakan Hindi ko kaagad narinig ang sagot ni Michael, pero hindi rin nagtagal, narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. "Why are
"I want to hear a lot of things behind your life," sabi niya pa bago ako tinignan ng diretso muli sa mata.Natatakot ako, natatakot akong mahusgahan niya nang dahil sa nagawa ko sa aking ama.Napaiwas naman ako ng tingin bago ako huminga ng malalim. Makakaya ko bang aminin sa kanya ang totoo?"A-ano naman ang gusto mong malaman?" tanong ko pa."How was he as a father to you and to your siblings?" tanong niya. Hindi ako kaagad nakaimik.Mabait, responsable, at higit sa lahat mapagmahal na ama siya sa amin ni Ranie noong panahon na nabubuhay pa siya. Wala kaming narinig na kahit anong reklamo mula sa kanya kahit pa buong araw siyang nasa labas ng bahay at nagta-trabaho."Mabait si daddy. Mabait siya at responsable. Wala akong ibang nakita na ni-minsan ay nagreklamo siya kay Mommy tungkol sa trabaho niya," sagot ko bago ako bumuntong hininga.Maganda ang pamumuhay namin noon. Maganda at masaya, akala ko nga ay panghabang buhay na."What was his job?" biglang tanong ni Michael.Natigilan
I was still in awe whenever I think about what had happened to us. I still love him. Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpl
I don't know what to do anymore. Maybe life is indeed harsh to me. Nanatili kaming sakay ng nirentahang jeep ni Michael. Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo at naghihintay na marating na namin ang palengke. Patuloy akong nanahimik, at hindi kumikibo ngunit agad nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na dala-dala ko nga pala ang cellphone na ibinigay sa akin ni Michael. Mabilis kong kinapa ang suot kong dress na above the knee. Ngayon ko lang din naalala na wala nga pa lang bulsa ang suot kong damit. "Hala, saan ko inilagay 'yon?" tanong ko sa aking sarili. Mabagal at marahan ko namang nilingon si Michael na nakatingin na pala sa akin sa mga oras na 'to. Mabilis ko naman siyang kinunutan ng noo. "Ano? Tinitingin-tingin mo?" tanong ko bago ko muling ibinaling ang aking paningin sa labas ng jeep. Kunwari ay kalmado lang ako pero ang totoo n'yan ay abot-abot na ang aking kaba dahil hindi ko maalala kung saan ko nga ba inilagay ang phone na ibinigay sa akin ng lalaking 'to. I