Bigla ngang nanlamig ang mga mata ni George. Maingat nga niyang inalalayan ang kanyang ina na si Melanie at saka nya ng aito pinaupo sa isang bakanteng upuan. At hindi nga siya umalis sa tabi ng kanyang ina na para bang isa siyang guardian angel nito.“Mukhang matanda na nga talaga ang kasalukuyang namumuno sa kumpanyang ito. Ni hindi na niya marinig ng maayos ang mga sinasabi,” matatag na sabi ni George.“Ang nanay ko, simula pa lang sa unang salita ay ipinakilala na ang sarili niya. Ang shares na hawak namin ang dahilan kung bakit kami narito para dumalo sa board meeting ng Marquez Group,” pagpapatuloy pa ni George.Pagkatapos nga niyang sabihin iyon ay isa-isa na nga niyang iniabot ang mga kopya ng share certificate sa lahat ng direktor.“Ito ang dokumentong nagbibigay sa amin ng karapatang makapasok at makiisa sa board meeting na ito. May tanong pa ba kayo?” sabi pa ni George. “Yung ibang ‘nakakatanda’ r’yan na masyadong naging romantio noong kabataan niya at ngayon ay may madumi
Pero ano nga ba ang ginawa ni Nelson? Wala dahil pawang kahangalan.Ang ilang mga direktor ay nagsimula nang mag-isip ng ibang opsyon. Hindi para tulungan si Melanie kundi dahil gusto nila ng pagbabago at hindi nga sila bobo.Si Melanie ay presidente ng Galvez Group ang pinakamatinding kalaban ng Marquez Group. At siya rin nga ang ating kabit ni Nelson.Para nga sa iba sa kanila ay hindi lang nga ito tungkol sa negosyo dahil ito ay personal din na laban. Para sa kanila isa si Melanie sa mga babaeng walang awa at handa kang pabagsakin kahit mahal a niya noon.At kung siya nga ang papalit kay Nelson? Parang ilalagay nila ang kumpanya sa apoy at pagkatapos ay papanoorin nila itong masunog.Kaya kahit may ilan sa kanila ang nagdadalawang-isip ay mas marami pa rin ang pipiliing manatili kay Nelson dahil sa prinsipyo, dahil sa takot at dahil na rin sa may utang na loob nga ang mga ito.Pero gaya nga ng dati ay wala rin silang pakialam sa magiging resulta nito. Tahimik lang naman na nanonood
CHAPTER 206Galit na galit nga si George kay Nelson at sa sobrang inis nga niya ay bawat salitang binibitawan niya ay parang kutsilyo na tumutusok sa kaibuturan nito. At para bang gusto na niyang mamatay si Nelson sa sait bago pa siya manahimik.“Tama na ang satsat mo. Kung magaling ka talaga ay ipakita mo,” galit na sigaw ni Nelson habang dinuduro nga niya si George.Bigla naman ngang tumawa si Director Marco na laging tagapamagitan at nagmungahi.“Pwede siguro nating pakinggan ang mga plano ng mga direktor na interesado na maging sususnod na pinuno ng kumpanya ng Marquez?” sabi ni Director Marco.Ngumisi naman nga si Nelson naa para bang minamliit nito ang iba at inilatag ang kanyang plano na isang lumang pamamaraan na sa tingin niya ay matatag at subok na. At ang mungahi nga niya ay ipagpatuloy ang paggawa ng medium quality na tela, maipag collaborate sa ibang clothing companies at magtatag ng sariling mid-to-high-end clothing brand. Binanggit din niya ang pagtatayo ng isang ‘life
Sinuyod nga ng tingin ni George ang mga muha ng bawat isa ssa loob ng slid na iyon. Binasa pa nga niya ang ekspresyon ng mukha ng mga ito at saka niya itinuloy ang pagpuna ay Nelson habang inilalahad ang sarili niyang pananaw.“At isa pa nga pala. Marami na sa mga malalaking brand ang may sariling live broadcast room sa mga short video apps. At doon ay may mga vlogger na konektado sa kumpanya na nagla-live at nagbebenta ng sariling clothing brand. Sa mga event naman ay pwede pang mag imbita ng mga artista para sumama sa live at painitin ang viewers,” sabi pa ni GEorge.Pero hindi pa nga tapos si George sa kanyang sinasabi ay bigla na ngang sumingit si Nelson.“Ano yan biro? Live para lang magbenta ng damit?” halos pasigaw nga na sabat ni Nelson at halatang nasasaktan ang ego nito. “Akala mo ba ang brand natin ay yung tinitinda lang sa mga palengke na mumurahin? Mid-to-high-end tayo. Hindi mura ang mga paninda natin. Kaya yung manonood ng live ay dapat kaya rin bumili,” pagpapatuloy pa
CHAPTER 207“Mr. Nelson ayoko ring makita na tuluyang bumagsak ang Marquez family sa mga kamay mo. Kaya naman dapat lang siguro na naiintindihan mo yan,” sabi pa ni Director Marco na mahinahong nangingibabaw ang katwiran.Ngunit para naman sumabog ang uloni Nelson. Bifla nga itong napatayo at hindi na naman nga niya napigilan ang kanyang sarili at napasigaw na naman nga siya.“Ang pangalan ng kumpanyang ito ay Marquez! Marquez! At hindi Galvez at hindi rin Rodriguez kundi Marquez!” sigaw pa nga ni Nelson.Bahagya naman nga na napalingon si George sa gawi ni Nelson at pinasadahan nga niya ito ng isang malamig na ngiti na puno ng pangungutya.“Hindi ba at Flores ang orihinal na pangalan ng kumpanya na ito noon? Tapos bigla-bigla na lang na naging Marquez? Aba, mukhang pwede na rin sigurong palitan uli ang pangalan nito ngayon,” sabi naman nga ni George.Bigla naman ngang natigilan si Nelson dahil sa sinabi na iyon ni George at napahigpit pa nga ang pagkakahawak niya sa gilid ng mesa. Na
Bigla namang nabasag ang tensyon sa loob ng silid na iyon. Nang bigla ngang may sumipa na isang tao sa pintuan ng conference room. Kaya naman nagulat nga ang lahat ng naroon atang iba nga ay muntik pang mapatayo sa gulat.Isang matingkad at matinis na boses nga ang umalingawngaw sa loob ng silid na iyon atang tono nga nito ay puno ng panlilibak.“Pasensya na. Kanina pa kasi ako nakikinig sa labas at hindi ko na nga matiis na makinig na lamang doon. Kaya heto at makikisali na rin ako sa board meeting na parang isang palabas na comedy,” sabi ng isang babae na kapapasok lamang sa conference room.Matangkad, elegante, naka-high heels at may sariling klase ng presensiya. Ang kanyang suot ay isang haute couture dress at ang kanyang anyo ay nagtataglay ng malamig na kagandahan na oara bang hindi siya maabot. Matalim nga ang titig nito at ang kanyang mga kilay ay bahagya ngang nakataas sa sarkastikong anyo.Ang dumating nga na iyon ay walang iba kundi si Sophia— ang anak na tinutukoy mismo ni
“Hindi ko akalaing malalagpasan pa ni Mr. Nelson ang sarili kong record sa kahihiyan. Ang kapal talaga ng mukha niya at may gana pa siyang sabihin na magkadugo raw kami,” patutsada pa nga ni Sophia at para bang bigla ngang nawala ang hilo at hapo niyang nararamdaman kanina. At sa halip nga na gumaan ang loob niya ay lalo pa ngang nagdilim ang kanyang mukha nang dahil sa galit.“Si Mr. Nelson siguro ay sobra-sobra ang blood relatives. Malay natin baka kaya niyang bumuo ng isang football team gamit lang ang mga anak niya sa iba’t ibang babae,” sabi pa ni Sophia.Pulang pula naman na nga ang mukha ni Nelson ngayon. Hindi nga niya akalain na kakampi si Sophia sa mga kalaban niya lalong lalo na sa mga Galvez. Parang sinampal nga siya nang buong lakas sa harap ng lahat ng naroon ngayon.At hindi lang nga iyon basta sampal dahil sinabayan pa nga ni Sophia ng panlalait at pagtawa iyon. At tila ba nakalimutan na nga nito kung sino ang nagpalaki sa kanya.“Sophia! Ako ang tatay mo!” bulyaw ni N
CHAPTER 208Bigla ngang nagliwanag ang mga mata ng mga direktor na naroon. Noong una nang mabanggit nga ni George ang tungkol sa pakikipag-ayos kay Sophia ay akala nga ng lahat ay imposible iyon.Ngunit kahit gaano pa nga siya kahusay magplano ay hindi niya inakalang magiging kakampi ni Sophia sina Melanie at George para kalabanin si Nelson.Gayunpaman kung iisipin mo nga ay parang tama lang din naman ang lahat. Ang isang kagaya ni Nelson na puno ng baho at kasamaan ay karapat-dapat lang na pagkaisahan.Nahampas naman nga ni Nelson ang kanyang dibdib habang humihingal.“Sophia tumigil ka na. Ama mo pa rin ako. Hindi mo ako pwedeng tratuhin ng ganito,” sigaw pa nga ni Nelson.Nginitian naman nga ni Sophia si Nelson.“Kapatid ko rin ang anak mong lalaki. Anong pakiramdam na ang sarili mong mga anak o kadugo ang bumabawi sa’yo sa isang board meeting? Nagustuhan mo ba ang regalo na inihanda ko para sa’yo?” malamig ang tono na sagot ni Sophia.Binanggit nga niya ang salitang kadugo upang t
“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo. Ikaw mismo ang nagplano para patayin ang tagapagmana mo,” sabi ni Sophia at patuloy pa rin nga sa pag agos ang kanyang luha habang sinasabi nga niya iyon.At talagang napakasakit nga nitong isipin. Siya ang nasaktan pero tila si Francis ay wala ngang pakialam. Paanong nagawa niyang patayin ang sarili niyang anak na para bang wala lang?“Bakit Francis? Bakit mo nagawa ito? Ikaw ang salarin dito. At iaw ang ugat sa lahat ng kasamaan na ito. Kaya dapat lang na magdusa ka rin kasama ko,” sabi pa ni Sophia.Nanatili naman nga na nakatayo lang si Francis at nakaatulala. Paa bang pakiramdam nga niya ay bigla ngang nawalan ng saysay ang lahat. At para bang wala siyang ibang naririnig kundi ang isang pangungusap na paulit-ulit nga sa kanyang isip.“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo.’Napakurap kurap pa nga si Francis habang nakatingin nga siya kay Sophia at tila ba naguguluhan nga siya. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin no’n? Paanong s
CHAPTER 215Sa mga sandali nga na iyon ay para bang tuluyan nang nakalimutan ni Francis ang lahat ng hindi nila pagkakaunawaan ni Sophia.Para bang hindi kailanman nangyari ang diborsyo, ang aksidente o ang lahat ng sakit sa pagitan nila. At para bang mag-asawa pa rin nga sila. At talaga namang nakakatawa nga iyon. KKung noon siguro ito ay maaaring natuwa pa nga si Sophia pero ngayon nga ay tila ba isa na itong katawa-tawang biro na lamang.“Francis, mukhang nakalimutan mo na ang lahat ng pader sa pagitan nating dalawa. Kailangan pa ba kitang paalalahanan ngayon?” sabi ni Sophia at saka nga siya napatingin sa red wine na nasa harapa nga niya at sa loob-loob nga niya ang may bahid nga ng pangungutya.“At saka kelan lang ako nakunan. Masyado pang mahina ang katawan ko. Hindi pa ako pwedeng uminom ng ganyan,” dagdag pa nga ni Sophia.Sa pagbanggit nga ni Sophia ng salitang ‘nakunan’ ay bigla ngang nagdilim ang mata ni Francis.“Huwag mo nang banggitin ang bagay na iyan sa harapan ko,” m
Dahan-dahan naman nga na tumayo si Sophia at muli nga siyang tumingin sa buong paligid at talaga ngang walang nagbago roon.Nandoon pa rin nga ang mga stuffed toys sa sofa na siya nga mismo ang naglagay. Ang mga couple mugs na siya rin nga ang pumili ay nakapwesto rin nga sa mesa. Ang mga upuan ay ganoon pa rin nga ang disenyo. Ang rystal chandelier na siya rin nga mismo ang nagdisenyo ay nandoon pa rin. At ang mga mural sa pader na isa-isa nga niyang pinintahan ng buong pagmamahal noon para sana salubungin ang isang bagong buhay ay naroon pa rin. At halos sa lahat nga ng sulok ng bahay na iyon ay may bakas pa rin nga ng kanyang presensya.“Bakit hindi mo ito pinapalitan? Bakit nandito pa ang lahat ng ito? Iniisip mo ba na babalik pa ako?” mga tanong sa isipan ni Sophia habang inililibot nga niya ang kanyang tingin.Marahil nga sa sobrang liwanag ng ilaw ay itinaasnga ni Sophia ang kanyang mga kamay at saka nga niya tinakpan ang kanyang mga mata. At pakiramdam nga niya ay para bang ma
“Pwede kang bumalik sa bahay natin,” sabi ni Francis at may bahid nga ng hinanakit ang kanyang boses. Matagal na kasing hinihintay ni Francis ito ang pagbabalik ni Sophia sa kanilang tahanan— sa tahanang itinuring nila na tahanan nilang mag-asawa.Ibinaling nga ni Sophia ang kanyang tingin at saka nga siya mahinang sumagot dito. At sa totoo lang ay wala nga siyang pakialam kung saan sila magkikita ngayon.“Sige, pupunta ako,” sagot nga ni Sophia.Pagkababa nga ng tawag ay nanatili pa nga rin na nakaupo si Sophia sa kanyang hospital bed habang hawak nga niya ang kanyang cellphone. At tila ba hindi pa rin nga siya nakakabalik sa kanyang sarili.Maya maya nga ay dahan-dahan na nga siyang tumingin kay Harold.“Dalhin mo ako roon,” mahina ang boses na sabi ni Sophia kay Harold. Alam kasi niyang narinig ni Harold ang buong pag uusap nila ni Francis.Hindi naman din kasi kalayuan ang bahay nila dati ni Francis noon sa ospital kung nasaan siya ngayon. At mga sampung minuto lang naman ang bya
CHAPTER 214Pero ano nga ba ang papel ni Bianca sa lahat ng ito?Mahal na mahal nga ni Bianca si Francis at sa sobrang pagmamahal nga niya rito ay hindi nga niya matanggap na may ibang babae sa paligid ni Francis. Lalong lalo namang hindi niya matatanggap na si Sophia pa ang magdadala ng magiging anak ni Francis.Kaya naman hindi na nga kailangang kumilos ni Francis. Sapat na nga ang ibalita niya ang pagbubuntis ni Sophia at si Bianca na nga ang bahalang gumawa ng paraan para tapusin ito.Ang pagkalaglag nga ng bata na nasa sinapupunan ni Sophia ay dahil nga sa iniinom niyang gamot.Matapos nga na maisakatuparan ni Bianca ang una niyang plano ay mas lalo nga itong naging mapangahas. At unti-unti nga siyang tumapang. Lahat nga ng bagay tungkol kay Sophia ay kinamumuhian niya. At gusto nga niya na tuluyan na nga na mabaliw si Sophia hanggang sa manghina nga ito at sa huli ay mamamatay na lang na parang isang tuyong bulaklak.Sa puso nga ni Bianca ay pareho lang silang anak ni Nelson per
Nanatili naman nga na tahimik si Louie at pinagmamasdan nga niya ang lahat sa harap niya. Ni hindi nga ito ngumingiti at hindi rin nga niya pinipigil ang galit ni Harold. Pero sa totoo lang ay pareho nga sila ng iniisip.Maya maya nga ay lumapit na nga siya kay Dr. Gerome.“Dr. Gerome wala na dapat tayong inaaksaya pa na oras. Kailangan na nating madaliin ito,” mahina ngunit deretsahan na sabi ni Louie.Pero sino nga ba ang maaaring gumawa nito kay Sophia? Wala nga silang kaide-ideya kung sino. At sa totoo lang ay iniisip nila na baka nadiskubre na ang totoong pagkatao ni Sophia na siya pala ang tunay na utak sa likod ng Prudence.Iniisip nila na baka gusto ng mga ito na pigilan ang pagdalo ni Sophia sa paparating na financial summit kaya gumamit sila ng ganito karuming paraan.Kung iyon nga talaga ang dahilan ay napakarami nga ng posible nilang kalaban kagaya na lamang nga pamilya Villamayor, pamilya ng mga Marquez, mga dating kasosyo at pati na rin ang mga tao na galing pa sa malal
Pero kailan nga ba nagsimula na palitan ang gamot na iyon? Bago ba o pagkatapos ng pagkakalaglag ng batang nasa sinapupunan ni Sophia?Tahimik nga na tiningnan ni Dr. Gerome ang report na iyon. At lalo lamang ngang bumigat ang pakiramdam niya.Akala niya ang Shawn Hospital ay isang ligtas na tahanan at isang lugar na kontrolado niya. Pero hindi nga niya inaasahan na may ibang kamay na pala ang humahawak sa loob nito.Napansin naman nga nina Harold at Louie ang biglang pag-iiba ng ekspresyon ng mukha ni Dr. Gerome. Pareho pa nga silang napatingin sa kanya na puno ng kaba.“May problema ba sa mga gamot mo?” hindi na nga napigilan na tanong ni Harold ay Dr. Gerome.Alam kasi niya na para bang may kakaiba nga roon. At ramdam na ramdam nga niya ito noon pa dahil hindi nga ganito si Sophia.Hindi kasi kailanman naging ganito kabaliw si Sophia. Siya kasi ang klase ng tao na paagi ngang kalmado at kontrolado ang kanyang sarili. Kahit noon pa man na napilitan nga itong lumagda sa kontrata na k
CHAPTER 213Kinabukasan nga ay maaga nga na isinalang ni Dr. Gerome si Sophia sa iba’t ibang klase ng test para malaman nga niya kung bakit hindi pa rin nga gumagaling si Sophia.At nang lumabas na nga ang resulta ng lahat ng ginawang test kay Sophia ay napakunot na lamang nga ang noo ni Dr. Gerome habang tinitingnan nga niya ito.Bagamat nagreseta nga siya ng mga gamot na pampalakas ng dugo para kay Sophia ay kitang kita naman nga na lalo nga na nanghihina ang katawan nito. At para bang may sintomas nga ito ng matinding pagkawala ng dugo at higit pa nga roon ay tila ba naapektuhan na rin nga ang kanyang utak.Isang maling galaw nga lang at maaari nga na tuluyan na itong mauwi sa bipolar disorder. Sa mga nakalipas kasi na mga araw ay napapansin nga ni Dr. Gerome na lalo ngang nagiging magulo at hindi na makatwiran ang mga kilos ni Sophia. Kaya nagtataka nga siya kung bakit nga ba ito humantong sa ganito.“Ano ba ang mga kinakain niya nitong mga nakaraang mga araw? unot noo nga na tan
Ang tanging laman ng puso ni Sophia ngayon ay si Raymond lang at wala ng iba pa.Tinitigan nga ni Sophia si Francis at nagtagpo nga ang malamig nilang mga mata at si Sophia na nga rin ang dahan-dahan na umiwas dito. Wala nga ni isang salita ang lumabas sa kanyang bibig. At wala na talaga siyang pakialam ngayon kay Francis.Dapat nga ay noon pa ito nangyari sa mismong araw ng kanilang paghihiwalay. At wala na ring dahilan pa par sa matinding damdamin sa pagitan ng isang dating mag-asawa.“Francis,” mahinang sabi ni Sophia. “Ang dami mong naging malasakit sa butihin mong tiyo. Pero tingnan na lang natin kung kaya mong protektahan ang mga binti niya,” malamig pa na sabi ni Sophia.Pagasabi nga ni Sophia no’n ay unti-unti na nga na umangat ang bintana ng kotse at tuluyan na nga na isinarado ang pagitan nila.Tuluyan na nga na umalis ang sasakyan kung saan nakasakay si Sophia. At naiwan nga si Francis na nakatayo lang doon at tahimik na pinapanood ang papalayong anyo ni Sophia. At sa ilali