CHAPTER 123Si Sophia ay payat at napakagaan ngunit kapag yakap nga siya ni Raymond ay pakiramdam ng binata ay napakalambot nito at tilaba ayaw na nga niya itong bitawan pa.Ngayon nga ay malungkot ang mga mata ni Sophia. Nakikita ni Raymond ang bahagyang pait at lamig na bumabalot dito.“Miss Sophia hindi mo ba kaya na humakbang papunta sa akin? Mukhang kailangan ko pa yatang humakbang ng libu libong hakbang para marating lang kita,” tatawa tawa pa na sabi ni Raymond kay Sophia.Isang mainit na yakap naman ang binigay ni Raymond kay Sophia. Malinaw din na nag ayos din muna ang binata bago nga siya pumunta roon. Napakabango kasi ni Raymond ngayon at amoy na amoy nga ni Sophia ang halimuyak ng pabango na gamit ni Ray,ond.Ipinatong naman ni Raymond ang kanyang baba sa balikat ni Sophia at saka nga niya banayad na hinaplos ang likod ng dalaga upang pakalmahin nga ito. Dumampi pa nga ang pinong intim na buhok ni Raymond sa makinis na leeg ni Sophia at nagdulot nga iyon ng banayad na kili
Bigla naman ngang natauhan si Sophia at bahagya pa nga na nanikip ang kanyang lalamunan kaya napabuntong hininga na lamang nga talaga sya.“R-Raymond h-hindi ko kaya,” mahinang pagtanggi ni Sophia.Isang malalim na buntong hininga naman ang pinakawalan ni Raymond dahil sa sinabi na iyon ni Sophia.“Sige,” bulong ni Raymond kay Sophia at ang kanyang mainit na hininga ay dumadamoi nga sa leeg ni Sophia. “Pero kaya ko,” dagdag pa nya.“Hindi mo kaya,” sabi ni Sophia at saka nga niya itinaas ang kanyang kamay na may bahid ng dugo.Bigla namang natigilan si Raymond dahil doon kaya naman dahan dahan na nga na umatras si Sophia palayo kay Raymond.“Hindi ko kaya at hindi mo rin kaya. At isa pa ay hindi ito maaari,” sabi pa ni Sophia.Nagdadalang tao si Sophia sa anak nila ni Francis ngayon at isa pa ay hindi pa lubos na gumagaling ang katawan ni Raymond.Unti unti naman nga na nawala ang init sa mga mata ni Raymond at tila ba kumalma na rin nga siya.“Pasensya na at naging padalos dalos ako.
CHAPTER 124Katahimikan naman ang bumalot sa buong silid at ang tanging maririnig mo lamang ay ang magkahalong tunog ng kanilang paghinga.Kahit na medyo masakit pa nga ang sugat ni Raymond ay maingat pa rin nga niyang binuhat si Sophia at saka nya ito dinala sa kama. Kinumutan naman na nga rin muna ni Raymond si Sophia at saka nga siya kumuha ng ice pack at saka nya iyon binalutan ng gasa at saka nya inilagay sa namumulang mga mata ni Sophia.Nanatili nga muna si Raymond sa tabi ni Sophia at pinakatitigan nga niya ang maputla at walang buhay na mukha ni Sophia.Tila ba hindi nga maayos ang tulog ni Sophia dahil mahigpit nga nitong yakap ang isang malaking unan at tila ba nagpapakita nga ito ng kawalan niya ng seguridad.Nagyuko naman ng kanyang ulo si Raymond at saka nga niya ikinawit ang buhok ni Sophia na nakatbing sa mukha nito at saka nya nga ito marahang hinalikan sa noo.“Good night Sophia. Have a sweet dreams,” mahinang sabi ni Raymond at pagkatapos nga niyang sabihin iyon a
“Ngayon Jacob sabihin mo sa akin kung paano magagawa ng isang batang babae na ni hindi kayang magbuhat ng mabibigat at tinatrato nang malamig ng sarili nitong ama ang magpalaki ng isang sanggol na halos isang buwang gulang pa lamang? Sa tingin mo ba si Nelson ay may malasakit sa’yo? Sa tingin mo ba ay may kabutihan siya sa puso nya para tulungan ka?” tanong pa ni Raymond kay Jacob at tila ba pilit nyang pinapaunawa kay Jacob ang lahat.Nanatili naman na tahimik lamang si Jacob at ni hindi nga talaga nya magawang magsalita dahil sa kanyang mga narinig na sinasabi ni Raymond."Kung nanatili ka sa pamilya Marquez ay ituturing ka lang niyang tinik sa kanyang lalamunan. Papatayin ka niya sa mga pahirap na hindi mo kayang tiisin," dagdag pa nya. “Kaya mas pinili nga ni Sophia na humanao ng mabuting landas para sa’yo. Hindi nya gusto na masangkot ka pa sa gulo ng pamilya Marquez. Gusto niyang mabigyan ka ng pagkakataon na mamuhay ng normal. Sa tingin mo ba ay mali siya sa ginawa nyang iyon?”
CHAPTER 125Kinabukasan ay nagising nga si Sophia na maliwanag na ang paligid. Halos hindi na nga rin niya maalala pa ang mga nangyari kagabi. Medyo masakit pa nga ang ulo ni Sophia ng mga oras na yun kaya naman naisipan na nga lamang niya na mag shower para kahit papaano ay maginhawaan naman ang kanyang pakiramdam.Nang medyo ayos ayos na nga ang pakiramdam ni Sophia ay parang pelikula naman na bumalik sa kanyang isipan ang mga naganap kagabi.Bigla niyang naalala ang dress na gawa mismo ng kanyang ina na si Theresa ay pina-auction, ang tungkol kay Jacob na pinipilit itong kumuha ng exam para sa ibang tao at ang mag ama na Johnny at Joshua na ikinulong muna nila sa basement ng villa.Napahilot na nga lamang si Sophia sa kanyang sintido ng maalala nya nga ang lahat ng iyon. Pero bigla ngang tumunog ang kanyang cellphone at nakita nga niya na si Harold ang tumatawag kaya agad na nga rin niyang sinagot iyon.“Sophia napalitan na natin ang dress na gawa ni Aunt Theresa. Ang orihinal niyo
Ang mga tauhan kasi ni Bianca kagabi na pinadala nya para turuan ng leksyon sila Sophia at Jacob ay hindi pa rin nga nakakabalik hanggang ngayon. Nababahala na nga siya na baka may nangyari ng hindi maganda kaya nandito sya ngayon para manabotahe.Hindi kasi naniniwala si Bianca na matibay ang pagmamahalan nila Raymond at Sophia. Kaya umaasa nga siya na magkakasira nga ang dalawa.Sa punto nga na iyon ay kumatok naman na si Sophia sa pintuan na bahagya ng nakabukas.“Sophia narito ka pala,” sabi ni Bianca at hindi nga niya pinahalata na nagulat nga siya na naroon pala si Sophia. Tumayo pa nga ito kaagad at nakangiting humarap kay Sophia.“Dinala ko nga pala rito ang dress na ginawa ni Aunt Theresa para ibalik sa’yo. Hindi ko kasi alam kung paano ito napunta sa auction ng Hoya kagabi peto mabuti na lang at binili ito ni Mr. Francid para ibigay sa akin. Kaya narito ako ngayon para isauli ito sa’yo para hindi mo na kailangang mag alala pa,” sabi pa ni Bianca at saka nga niya iniabot ka
CHAPTER 126Paano nga ba naging ganito ang lahat? Kaya pumunta si Bianca sa ospital ay para pagtawanan si Sophia? Pero bakit tila yata ngayon ay siya na ang pinagtatawanan nito.Hindi lubos maunawaan ni Bianca ang mga nangyayari ngayon, hindi niya alam kung saan magsisimula para makipagtalo kay Sophia. Bigla ngang naging magulo ang kanyang isipan.Nagsimula na nga rin si Bianca na sisihin ang kanyang sarili dahil nagpadalos dalos nga siya ng desisyon at hindi na nga muna siya nag isip ng mabuti bago sya pumunta roon. At isang malaking kalokohan talaga ito.Napansin naman ni Raymond na tila ba naiirita at nababalisa na di Bianca kaya naman hindi na nga niya napigilan ang kanyang sarili na tumawa ng malakas.“Ms. Bianca mukhang tama ka nga. Ang mundo nga naman ay puno ng hindi inaasahan na mga pangyayari. Pero alam mo ba na lalabas ngayong araw ang balita tungkol sa pandaraya ni Michael? Hindi ko alam kung nag-invest ang iyong ama roon. Pero kung nag invest nga siya—” sandali pa nga na
[“Napakabobo naman ni Bianca. Nagtatrabaho siya sa finance peto hindi niya naiintindihan ang patibong sa kontrata. Malinaw naman na sinabi ng project manager at ni Mr. Raymond na may bitag ang nasabing kontrata at hindi nga pwedeng mag invest doon. Pero nagmamarunong pa rin siya at pinakalat pa niya ang balita sa internet at maraming kumpanya tuloy ang sumunod at nag invest ng malaking pera. Mukhang kumbinsido talaga siya na walang problema roon kadi nag invest pa ang kanyang ama ng isandaang milyong piso. Isang hangal talaga ang pamilya nila.”][“Yung tatay ko rin pinaniwala ng Bianca na iyan. Kunuha pa nag bahay namin para gawing loan. Ngayon hindi na namin mababawi ang pera namin. Bianca paano mo kami mababayaran ngayon?”][“Grabe may mga naniwala talaga kay Bianca. Hindi naman siya ang dating secretary ni President Francis na nag-negotiate ng bilyong kontrata. Si Bianca ang pinag aralan nya ay sining. Ano namna ang alam ng isang art major sa finance?”]Ilan lamang nga ito sa mga n
“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo. Ikaw mismo ang nagplano para patayin ang tagapagmana mo,” sabi ni Sophia at patuloy pa rin nga sa pag agos ang kanyang luha habang sinasabi nga niya iyon.At talagang napakasakit nga nitong isipin. Siya ang nasaktan pero tila si Francis ay wala ngang pakialam. Paanong nagawa niyang patayin ang sarili niyang anak na para bang wala lang?“Bakit Francis? Bakit mo nagawa ito? Ikaw ang salarin dito. At iaw ang ugat sa lahat ng kasamaan na ito. Kaya dapat lang na magdusa ka rin kasama ko,” sabi pa ni Sophia.Nanatili naman nga na nakatayo lang si Francis at nakaatulala. Paa bang pakiramdam nga niya ay bigla ngang nawalan ng saysay ang lahat. At para bang wala siyang ibang naririnig kundi ang isang pangungusap na paulit-ulit nga sa kanyang isip.“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo.’Napakurap kurap pa nga si Francis habang nakatingin nga siya kay Sophia at tila ba naguguluhan nga siya. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin no’n? Paanong s
CHAPTER 215Sa mga sandali nga na iyon ay para bang tuluyan nang nakalimutan ni Francis ang lahat ng hindi nila pagkakaunawaan ni Sophia.Para bang hindi kailanman nangyari ang diborsyo, ang aksidente o ang lahat ng sakit sa pagitan nila. At para bang mag-asawa pa rin nga sila. At talaga namang nakakatawa nga iyon. KKung noon siguro ito ay maaaring natuwa pa nga si Sophia pero ngayon nga ay tila ba isa na itong katawa-tawang biro na lamang.“Francis, mukhang nakalimutan mo na ang lahat ng pader sa pagitan nating dalawa. Kailangan pa ba kitang paalalahanan ngayon?” sabi ni Sophia at saka nga siya napatingin sa red wine na nasa harapa nga niya at sa loob-loob nga niya ang may bahid nga ng pangungutya.“At saka kelan lang ako nakunan. Masyado pang mahina ang katawan ko. Hindi pa ako pwedeng uminom ng ganyan,” dagdag pa nga ni Sophia.Sa pagbanggit nga ni Sophia ng salitang ‘nakunan’ ay bigla ngang nagdilim ang mata ni Francis.“Huwag mo nang banggitin ang bagay na iyan sa harapan ko,” m
Dahan-dahan naman nga na tumayo si Sophia at muli nga siyang tumingin sa buong paligid at talaga ngang walang nagbago roon.Nandoon pa rin nga ang mga stuffed toys sa sofa na siya nga mismo ang naglagay. Ang mga couple mugs na siya rin nga ang pumili ay nakapwesto rin nga sa mesa. Ang mga upuan ay ganoon pa rin nga ang disenyo. Ang rystal chandelier na siya rin nga mismo ang nagdisenyo ay nandoon pa rin. At ang mga mural sa pader na isa-isa nga niyang pinintahan ng buong pagmamahal noon para sana salubungin ang isang bagong buhay ay naroon pa rin. At halos sa lahat nga ng sulok ng bahay na iyon ay may bakas pa rin nga ng kanyang presensya.“Bakit hindi mo ito pinapalitan? Bakit nandito pa ang lahat ng ito? Iniisip mo ba na babalik pa ako?” mga tanong sa isipan ni Sophia habang inililibot nga niya ang kanyang tingin.Marahil nga sa sobrang liwanag ng ilaw ay itinaasnga ni Sophia ang kanyang mga kamay at saka nga niya tinakpan ang kanyang mga mata. At pakiramdam nga niya ay para bang ma
“Pwede kang bumalik sa bahay natin,” sabi ni Francis at may bahid nga ng hinanakit ang kanyang boses. Matagal na kasing hinihintay ni Francis ito ang pagbabalik ni Sophia sa kanilang tahanan— sa tahanang itinuring nila na tahanan nilang mag-asawa.Ibinaling nga ni Sophia ang kanyang tingin at saka nga siya mahinang sumagot dito. At sa totoo lang ay wala nga siyang pakialam kung saan sila magkikita ngayon.“Sige, pupunta ako,” sagot nga ni Sophia.Pagkababa nga ng tawag ay nanatili pa nga rin na nakaupo si Sophia sa kanyang hospital bed habang hawak nga niya ang kanyang cellphone. At tila ba hindi pa rin nga siya nakakabalik sa kanyang sarili.Maya maya nga ay dahan-dahan na nga siyang tumingin kay Harold.“Dalhin mo ako roon,” mahina ang boses na sabi ni Sophia kay Harold. Alam kasi niyang narinig ni Harold ang buong pag uusap nila ni Francis.Hindi naman din kasi kalayuan ang bahay nila dati ni Francis noon sa ospital kung nasaan siya ngayon. At mga sampung minuto lang naman ang bya
CHAPTER 214Pero ano nga ba ang papel ni Bianca sa lahat ng ito?Mahal na mahal nga ni Bianca si Francis at sa sobrang pagmamahal nga niya rito ay hindi nga niya matanggap na may ibang babae sa paligid ni Francis. Lalong lalo namang hindi niya matatanggap na si Sophia pa ang magdadala ng magiging anak ni Francis.Kaya naman hindi na nga kailangang kumilos ni Francis. Sapat na nga ang ibalita niya ang pagbubuntis ni Sophia at si Bianca na nga ang bahalang gumawa ng paraan para tapusin ito.Ang pagkalaglag nga ng bata na nasa sinapupunan ni Sophia ay dahil nga sa iniinom niyang gamot.Matapos nga na maisakatuparan ni Bianca ang una niyang plano ay mas lalo nga itong naging mapangahas. At unti-unti nga siyang tumapang. Lahat nga ng bagay tungkol kay Sophia ay kinamumuhian niya. At gusto nga niya na tuluyan na nga na mabaliw si Sophia hanggang sa manghina nga ito at sa huli ay mamamatay na lang na parang isang tuyong bulaklak.Sa puso nga ni Bianca ay pareho lang silang anak ni Nelson per
Nanatili naman nga na tahimik si Louie at pinagmamasdan nga niya ang lahat sa harap niya. Ni hindi nga ito ngumingiti at hindi rin nga niya pinipigil ang galit ni Harold. Pero sa totoo lang ay pareho nga sila ng iniisip.Maya maya nga ay lumapit na nga siya kay Dr. Gerome.“Dr. Gerome wala na dapat tayong inaaksaya pa na oras. Kailangan na nating madaliin ito,” mahina ngunit deretsahan na sabi ni Louie.Pero sino nga ba ang maaaring gumawa nito kay Sophia? Wala nga silang kaide-ideya kung sino. At sa totoo lang ay iniisip nila na baka nadiskubre na ang totoong pagkatao ni Sophia na siya pala ang tunay na utak sa likod ng Prudence.Iniisip nila na baka gusto ng mga ito na pigilan ang pagdalo ni Sophia sa paparating na financial summit kaya gumamit sila ng ganito karuming paraan.Kung iyon nga talaga ang dahilan ay napakarami nga ng posible nilang kalaban kagaya na lamang nga pamilya Villamayor, pamilya ng mga Marquez, mga dating kasosyo at pati na rin ang mga tao na galing pa sa malal
Pero kailan nga ba nagsimula na palitan ang gamot na iyon? Bago ba o pagkatapos ng pagkakalaglag ng batang nasa sinapupunan ni Sophia?Tahimik nga na tiningnan ni Dr. Gerome ang report na iyon. At lalo lamang ngang bumigat ang pakiramdam niya.Akala niya ang Shawn Hospital ay isang ligtas na tahanan at isang lugar na kontrolado niya. Pero hindi nga niya inaasahan na may ibang kamay na pala ang humahawak sa loob nito.Napansin naman nga nina Harold at Louie ang biglang pag-iiba ng ekspresyon ng mukha ni Dr. Gerome. Pareho pa nga silang napatingin sa kanya na puno ng kaba.“May problema ba sa mga gamot mo?” hindi na nga napigilan na tanong ni Harold ay Dr. Gerome.Alam kasi niya na para bang may kakaiba nga roon. At ramdam na ramdam nga niya ito noon pa dahil hindi nga ganito si Sophia.Hindi kasi kailanman naging ganito kabaliw si Sophia. Siya kasi ang klase ng tao na paagi ngang kalmado at kontrolado ang kanyang sarili. Kahit noon pa man na napilitan nga itong lumagda sa kontrata na k
CHAPTER 213Kinabukasan nga ay maaga nga na isinalang ni Dr. Gerome si Sophia sa iba’t ibang klase ng test para malaman nga niya kung bakit hindi pa rin nga gumagaling si Sophia.At nang lumabas na nga ang resulta ng lahat ng ginawang test kay Sophia ay napakunot na lamang nga ang noo ni Dr. Gerome habang tinitingnan nga niya ito.Bagamat nagreseta nga siya ng mga gamot na pampalakas ng dugo para kay Sophia ay kitang kita naman nga na lalo nga na nanghihina ang katawan nito. At para bang may sintomas nga ito ng matinding pagkawala ng dugo at higit pa nga roon ay tila ba naapektuhan na rin nga ang kanyang utak.Isang maling galaw nga lang at maaari nga na tuluyan na itong mauwi sa bipolar disorder. Sa mga nakalipas kasi na mga araw ay napapansin nga ni Dr. Gerome na lalo ngang nagiging magulo at hindi na makatwiran ang mga kilos ni Sophia. Kaya nagtataka nga siya kung bakit nga ba ito humantong sa ganito.“Ano ba ang mga kinakain niya nitong mga nakaraang mga araw? unot noo nga na tan
Ang tanging laman ng puso ni Sophia ngayon ay si Raymond lang at wala ng iba pa.Tinitigan nga ni Sophia si Francis at nagtagpo nga ang malamig nilang mga mata at si Sophia na nga rin ang dahan-dahan na umiwas dito. Wala nga ni isang salita ang lumabas sa kanyang bibig. At wala na talaga siyang pakialam ngayon kay Francis.Dapat nga ay noon pa ito nangyari sa mismong araw ng kanilang paghihiwalay. At wala na ring dahilan pa par sa matinding damdamin sa pagitan ng isang dating mag-asawa.“Francis,” mahinang sabi ni Sophia. “Ang dami mong naging malasakit sa butihin mong tiyo. Pero tingnan na lang natin kung kaya mong protektahan ang mga binti niya,” malamig pa na sabi ni Sophia.Pagasabi nga ni Sophia no’n ay unti-unti na nga na umangat ang bintana ng kotse at tuluyan na nga na isinarado ang pagitan nila.Tuluyan na nga na umalis ang sasakyan kung saan nakasakay si Sophia. At naiwan nga si Francis na nakatayo lang doon at tahimik na pinapanood ang papalayong anyo ni Sophia. At sa ilali