Kabanata 8

Ang buwan ay tumaas sa kalangitan, na nagbibigay liwanag sa kagubatan. May napansin si Yekaterina na kumikinang sa katawan ng patay na hayop ilang hakbang ang layo sa kanya. Naglakad siya palapit dito at pumulot siya ng sanga ng puno. Nang malapit na siya, ginamit niya ang sanga ng puno upang paghiwalayin ang nabubulok na laman sa makintab na bagay.

Ito ay isang susi. Yumuko siya at pinulot ito. Hindi pa niya iyon napagmasdan ng mabuti nang biglang may dumating na isa pang grupo ng mga manlalaro at isa sa kanila, isang lalaking mukhang normal ay tumakbo patungo sa kanya at marahas na hinablot ang susi na ikinagulat niya.

Kapansin-pansin ang itsura ng isa sa mga kasama ng grupo. Ngunit hindi sa mabuting paraan. Siya ay isang mapanganib at nakakatakot na lalaki. Matangkad siya at may maskuladong katawan na puno ng mga tattoo, natatakpan lamang ng walang manggas na sandong punit sa magkabilang gilid,  Ang kanyang mga mata ay mukhang walang buhay at ang paraan ng pag-angat ng gilid ng kanyang labi ay may bahid ng kasamaan. Ang palagiang pagkagat niya sa toothpick sa kanyang bibig ay lumilikha ng nakakadiring  tunog habang nilalaro niya ito gamit ang kanyang dila at ngipin.

Ang leader nila, ang nag-iisang babae sa team ay may fake, straight, blonde na buhok na abot bewang. Siya ay matangkad at may isang hour-glass figure. Ang mapupula niyang labi ay nagsasalita ng lakas. Dumapo ang mga mata niya kay Jade at pinagmasdan siya mula ulo hanggang paa. Pagkatapos ay inayos niya ang sarili niyang sweatshirt at ginawa itong parang make-shift crop top, isang hindi magandang kopya ng istilo ni Jade. Tumiklop din siya at itinaas ang sariling leggings at ginawa itong parang maiksing shorts. Ang ibang mga miyembro ay mukhang walang espesyal. 

Sa loob lamang ng ilang segundo, ang player na nagnakaw ng susi mula kay Yekaterina ay inihagis ito sa hangin at ang nakakatakot na mukhang lalaki ay siyang nakasalo nito gamit ang isang kamay. Pagkatapos ay nagsimula silang tumakbo palayo na parang walang nangyari, ang mga susi sa baywang ng nakakatakot na mukhang lalaki ay kumakalansing habang sila ay patakbong umalis doon.

Si Jade ang unang nag-react at sinugod sila para kunin ulit ang susi. Kailangan nila iyon para magbukas ng chest box at makumpleto ang laro. Parang ninakaw ng grupong iyon ang halos lahat ng susi sa iba para matalo sila sa laro.

Sa bilis ng takbo ni Jade, naabutan niya ang grupo. Hinawakan niya ang balikat ng nakakatakot na lalaki para makuha ang atensyon nito at mapalingon ito sa kanya ngunit ang sumalubong sa kanya ay ang biglaang pagdapo ng sakit sa tagiliran niya. Napasinghap siya sa gulat nang mapansing ang kutsilyo na pala ang nakarak ng malalim sa tiyan niya. Ramdam niya ang umaagos niyang dugo pababa sa kanyang binti. Ngumisi at umiling-iling ang nakakatakot na lalaki na para bang sinasabi sa kanya na kasalanan niya at nagkamali siya sa pagsunod sa kanila.

Pinihit nito ang kutsilyo sa loob niya at pagkatapos ay sa isang mabilis na galaw, walang awang hinugot iyon, habang nakatitig sa kanyang nasasaktang mukha. Mas maraming dugo ang bumulwak mula sa kanyang sugat at inabot niya ito, pilit na tinatakpan at pinipigilan ang pag-agos ng sugat. Ngunit walang nagawa iyon.

Nanlabo ang kanyang paningin at bumagsak siya sa lupa, hinawakan ang parteng nasaksak. Narinig niya ang kanilang malakas na tawanan at mapanuksong mga salita habang pinapanood niya silang mawala sa kakahuyan, iniiwan siya roon upang mamatay.

Wala nang malay si Jade sa lupa, nakahiga sa sariling dugo nang dumating si Ahrio at ang iba pa. Yumuko si Yekaterina sa gilid niya upang suriin ang kanyang pulso at suriin ang kanyang estado. Hindi ito maganda, agad niyang naisip. Ang kanyang pulso ay mahina at ang dami ng dugo na nawala sa kanya, lubhang nakakaalarma.

Iniwan sila ni Ahrio doon at tumakbo para habulin ang grupong gumawa nito kay Jade. Ilang minuto siyang nawala at bumalik na may bahid ng dugo ang mga kamay at may mga basang mantsa sa kanyang sweatshirt, which assuming from the blood on his hands, halatang dugo rin ang mga mantsa na iyon. Pero higit sa lahat, hawak niya ang lahat ng susi na ninakaw ng kabilang grupo.

"Paano mo nakuha ang mga iyan?" Tanong ni Zayden habang nakatingin sa mga susi sa kamay ni Ahrio.

“We don’t have time for that. Bilisan na natin." Sabi ni Ahrio, dinismiss ang tanong ni Zayden.

Nag-iisip sila ng paraan para ligtas na madala si Jade nang sabihin ni Zayden. “Ilagay mo siya sa likod ko. “

Pero pinigilan siya ni Blaize gamit ang isang kamay sa balikat niya saka lumuhod, inalok ang likod at handang buhatin si Jade.

Tinulungan nilang maingat na ilagay siya sa kanyang likuran at nang matapos sila, naglakad na  patungo sa labasan ng kagubatan. Sa kabutihang palad ay tumigil na ang mga pana. Nagmamadali silang naglakad, inisip at inaalam ang pinakamabilis na labasan na makikita nila.

“Hoy! Ibalik mo yan, damn bastard!”

Naabutan nila ang parehong pamilyar na mga mukha mula kanina, ngunit sa pagkakataong ito ay lima na lang sila. Muli silang nagnanakaw ng mga susi sa iba. Napansin ng grupo ang kanilang presensya at tila takot na takot nang sumulyap sila kay Ahrio. Walang isa pang salita’y mabilis pa sa alas-kuwatrong tumakbo ang mga ito.

Nagmura at tinawag ulit sila ng babae pero nawala na sila sa paningin. Ang kanyang itim na buhok ay nakapantay sa kanyang balikat, kung titigan and kanyang mga mata siya’y mukhang inosente sa malupit na panganib ng mundo.

Sa wakas ay napansin niya ang mga ito at lumingon sa kanila. Bahagyang nagbago ang kanyang ekspresyon nang dumapo ang kanyang mga mata kay Ahrio, isang hindi mabasang emosyon ang dumaan sa kanyang mga mata ngunit nawala sa isang iglap. Nagbubulungan ang mga miyembro ng grupo niya tungkol sa susing nanakaw sa kanila, sobrang nag-aalala at natatakot ngunit agarang natahimik sila nang masulyapan nila ang mga susi sa kamay ni Ahrio. immediate judgement can be assumed from the loud silence and the way they pass glances at each other like they’re having some sort of communication wordlessly.

Humakbang papalapit si Ahrio sa babae at iniabot sa kanya ang lahat ng susi ng wala sa isip, kasama na ang sa kanila, hindi maalis ang mga mata nito sa kanya.

“Let’s survive in this together." Aniya na may determinadong tingin na nakatitig pa rin sa magandang inosenteng mukha nito.