Parang tinik na bumara sa lalamunan ni Bella ang narinig. Hindi niya alam kung dapat ba siyang sumagot o manahimik na lang. "Huwag kang mag-alala, hindi ako galit," dugtong ng ginang na tila nabasa ang iniisip niya. "Nagulat lang ako. Alam mo namang hindi sanay ang anak ko sa ganitong bagay, hindi ba?" Napayuko si Bella at marahang tumango. Oo nga po, hindi ko rin po alam paano nangyari ‘to! sigaw niya sa isip niya. "Pero gusto kong marinig mula sa’yo, Isabella. Ano ba talaga ang nangyari?" Dito na siya napalunok. Hindi niya pwedeng sabihin ang totoo—na hindi iyon isang tradisyunal na kasal, kundi isang kasunduang ginawa lang dahil sa sitwasyon niya. Pero hindi rin siya pwedeng magsinungaling, lalo na sa isang taong halatang may malakas na pakiramdam. "H-hindi ko rin po alam paano nangyari," sagot niya sa pinaka-safe na paraan. "Nagdesisyon lang po si Rafael na pakasalan ako… para protektahan ako at ang baby." Nagtagal ang katahimikan. Tila sinusuri ni Amieties ang bawat
Naiwan si Bella sa sala, nakatitig sa kinaroroonan ni Rafael bago ito tuluyang naglaho sa loob ng kanyang opisina. Hindi niya alam kung dapat ba siyang kabahan o hindi. Matagal pa bago siya nakapagbuntong-hininga.Napatingin siya sa kanyang mga kamay. Huwag kong hayaan na ako lang ang nag-a-adjust. Paulit-ulit na naglalaro sa isip niya ang sinabi ni Amieties. Pero paano niya gagawin ‘yon? Kahit gusto niyang magsalita, kahit gusto niyang iparating kay Rafael ang mga nararamdaman niya—wala naman siyang karapatan, ‘di ba?Napailing siya at bumalik sa kusina para uminom ng tubig. Pagdating niya roon, naabutan niya ang dalawang kasambahay na nag-uusap, pero nang makita siya ay agad siyang binati.“Ma’am Bella, nagustuhan n’yo po ba ang bisita kanina?” tanong ni Minda, ang medyo mas matanda sa kanila.Ngumiti si Bella. “Okay naman po siya. Ang bait niya.”“Oo naman! Napakabait ni Ma’am Amieties. Pero kung may ayaw siya sa isang tao… naku, wag na lang,” sabat naman ni Myra, ang mas bata sa k
"Adrian?" Kapwa sila napalingon. Doon, nakatayo si Rafael. At sa itsura ng kanyang asawa, halatang hindi ito natutuwa sa nakita niya. Napako ang tingin ni Bella kay Rafael, tila ba hindi makapaniwala sa timing ng pagdating nito. Bakit ngayon pa? At bakit parang hindi ito natutuwa? Samantala, nagtagpo ang mga mata nina Adrian at Rafael, ngunit sa halip na tensyon, isang ngiti ang lumitaw sa mukha ni Adrian. "Rafael." anito, tila hindi na nagulat at agad na lumapit upang makipagkamay sa lalaki. "Matagal na tayong hindi nagkikita, kaibigan." Nagtaas ng kilay si Rafael ngunit tinanggap ang kamay ng kausap. "Mabuti naman at nandito kana pasensya pala at di ako makarating nong namatayan ka condolences pala, pre." Napapitlag si Bella. Pre? Kaibigan?! Pinilit niyang iproseso ang narinig. Magkaibigan sina Adrian at Rafael? Kailan pa? Paano? Bakit? "Salamat pre, at saka tapos na yun wag munang intindihin yon alam ko naman na busy ka kaya naiintindihan ko, pero mukhang madalas akong n
Pagkatapos ng limang taong pagsisikap sa kolehiyo, sa wakas ay natanggap na rin ni Bella ang kanyang diploma. Hindi siya ang pinakamatalino sa klase, pero ipinagmamalaki niya ang sarili dahil nalampasan niya ang lahat ng pagsubok. Isang selebrasyon ang pinagkasunduan nilang magkakaibigan, kaya naman nagpaalam muna siya sa kanyang mga magulang bago umalis. "Ma, Pa, pupunta lang po kami ng bar nila Erica. Celebration lang po ng graduation namin," paliwanag ni Bella habang tinatali ang kanyang buhok sa harap ng salamin. "Bar? Ikaw?" Napataas ang kilay ng kanyang ina. "Hindi ka naman mahilig sa ganyan." "Minsan lang naman po, Ma," sagot niya. "Tsaka hindi ako magtatagal."Bagaman nag-alangan ang kanyang mga magulang, pumayag na rin sila. Pagkatapos magpaalam, naghintay siya sa labas ng bahay habang hinihintay si Erica na sumundo sa kanya. "Aba, dalagang Pilipina, naghihintay ng sundo," biro ni Erica habang bumaba ng sasakyan. "Ready ka na bang magwala?""Ano ka ba? Wala akong balak
Ang unang liwanag ng umaga ay pumasok sa kwarto, banayad na tumama sa mukha ni Rafael. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata, inaayos ang magulong buhok habang pilit inaalala ang nangyari kagabi. Napakunot ang noo niya nang mapansin niyang mag-isa na lang siya sa kama. Wala na ang babaeng kasama niya kagabi. Agad niyang nilibot ang tingin sa kwarto, at doon, sa ibabaw ng bedside table, may naiwan siyang hindi inaasahang bagay—isang kwintas. Pinulot niya ito at tiningnan ang maliit na pendant. Simple pero elegante. Tila may kakaibang pakiramdam siyang naramdaman habang pinagmamasdan ito. "Iniwan mo ako nang hindi man lang nagpapaalam... pero may iniwan ka namang alaala," mahinang bulong niya, may bahagyang ngiti sa labi. Bumangon siya, nagsimulang magbihis, at kinuha ang kwintas bago inilagay sa kanyang bulsa. Hindi siya madalas mag-isip tungkol sa mga panandaliang relasyon, pero bakit parang may kakaiba sa gabing iyon? Kinuha niya ulit ang kwintas "Sino ka ba? Muli tayong magk
Pagkarating ni Rafael sa kanyang condo, dumiretso siya sa kanyang kwarto at hinubad ang kanyang coat. Napatingin siya sa malaking salamin sa harap ng kanyang kama. He ran a hand through his slightly disheveled hair, sighing deeply. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin matanggal sa isip ang babae. Her touch, her scent—everything about her felt strangely familiar yet unknown at the same time. He unbuttoned the first few buttons of his shirt and poured himself a glass of whiskey. Umupo siya sa kanyang couch at na alala niya ang silver necklace na na iwan ng babae nakatalik niya kagabi. Rafael picked it up, inspecting the delicate piece of jewelry. "Interesting..." yun lang ang nasabi niya habang pinagmamasdan niya itoAlam niyang hindi ito ordinaryong kwintas. Masyadong personal. Kung sino man siya, tiyak niyang hindi lang basta-basta ang babae. Napabuntong-hininga siya habang sinusuri niya ang silver necklace at habang sinuri niya ito at may napansin siya na isang ukit na bulaklak s
Sa kabilang dako naman muling bumalik si Isabella sa normal niyang routine—pagrereview para sa LET at pag-iwas sa anumang hinala mula sa kanyang pamilya. Hindi niya lubos maisip kung paano siya nakaeskapo noong gabing iyon, pero ang mas ikinabahala niya ngayon ay ang kakaibang nararamdaman ng kanyang katawan. Madaling mapagod, parang wala sa sarili, at ang pinakamasama—nagsusuka siya tuwing umaga. Isang umaga, habang nakaupo siya sa kama, nakaramdam siya ng matinding hilo. Agad siyang tumakbo sa banyo at isinuka ang laman ng kanyang sikmura. Napahawak siya sa kanyang tiyan, napapikit, at doon na siya kinabahan. "Hindi kaya..." bulong niya sa sarili. Hindi niya kayang isipin. Hindi siya pwedeng mabuntis. Isa lang iyon—isang gabing hindi dapat mangyari. Pero habang tumatagal, mas lalo siyang natatakot. Kaya napagdesisyunan niyang magpa-check-up nang palihim. Ayaw niyang malaman ito ng kanyang pamilya, lalo na’t kakagraduate pa lang niya. Wala pa siyang trabaho, wala pa siyang
Pagkalipas ng ilang araw, nag-aya si Erica kay Bella na magkita sila sa isang coffee shop. Alam niyang may pinagdadaanan ang kaibigan, kaya gusto niyang makausap ito ng masinsinan. Sa loob ng café, nakita agad ni Bella si Erica na kumakaway sa kanya. Nilapitan niya ito at umupo sa harapan nito. "Uy, girl, kamusta ka na? Para kang multo na bigla na lang naglaho. Hindi ka na nagparamdam!" reklamo ni Erica habang sumisipsip ng iced coffee niya. Napangiti si Bella nang pilit. "Medyo busy lang... at saka, may iniisip ako."Tumingin ng seryoso si Erica. "Yung iniisip mo ba eh yung—"Tumango si Bella, sabay buntong-hininga. "Hindi ko alam, Erica. Nalilito ako. Natatakot ako. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa pamilya ko."Hinawakan ni Erica ang kamay ng kaibigan. "Bella, hindi ka nag-iisa. Kahit anong mangyari, nandito ako para sayo. Pero hindi mo naman pwedeng itago 'yan habang buhay. May plano ka na ba?"“Sa ngayon, gusto ko munang magtrabaho habang nagre-review ako. At least, may
"Adrian?" Kapwa sila napalingon. Doon, nakatayo si Rafael. At sa itsura ng kanyang asawa, halatang hindi ito natutuwa sa nakita niya. Napako ang tingin ni Bella kay Rafael, tila ba hindi makapaniwala sa timing ng pagdating nito. Bakit ngayon pa? At bakit parang hindi ito natutuwa? Samantala, nagtagpo ang mga mata nina Adrian at Rafael, ngunit sa halip na tensyon, isang ngiti ang lumitaw sa mukha ni Adrian. "Rafael." anito, tila hindi na nagulat at agad na lumapit upang makipagkamay sa lalaki. "Matagal na tayong hindi nagkikita, kaibigan." Nagtaas ng kilay si Rafael ngunit tinanggap ang kamay ng kausap. "Mabuti naman at nandito kana pasensya pala at di ako makarating nong namatayan ka condolences pala, pre." Napapitlag si Bella. Pre? Kaibigan?! Pinilit niyang iproseso ang narinig. Magkaibigan sina Adrian at Rafael? Kailan pa? Paano? Bakit? "Salamat pre, at saka tapos na yun wag munang intindihin yon alam ko naman na busy ka kaya naiintindihan ko, pero mukhang madalas akong n
Naiwan si Bella sa sala, nakatitig sa kinaroroonan ni Rafael bago ito tuluyang naglaho sa loob ng kanyang opisina. Hindi niya alam kung dapat ba siyang kabahan o hindi. Matagal pa bago siya nakapagbuntong-hininga.Napatingin siya sa kanyang mga kamay. Huwag kong hayaan na ako lang ang nag-a-adjust. Paulit-ulit na naglalaro sa isip niya ang sinabi ni Amieties. Pero paano niya gagawin ‘yon? Kahit gusto niyang magsalita, kahit gusto niyang iparating kay Rafael ang mga nararamdaman niya—wala naman siyang karapatan, ‘di ba?Napailing siya at bumalik sa kusina para uminom ng tubig. Pagdating niya roon, naabutan niya ang dalawang kasambahay na nag-uusap, pero nang makita siya ay agad siyang binati.“Ma’am Bella, nagustuhan n’yo po ba ang bisita kanina?” tanong ni Minda, ang medyo mas matanda sa kanila.Ngumiti si Bella. “Okay naman po siya. Ang bait niya.”“Oo naman! Napakabait ni Ma’am Amieties. Pero kung may ayaw siya sa isang tao… naku, wag na lang,” sabat naman ni Myra, ang mas bata sa k
Parang tinik na bumara sa lalamunan ni Bella ang narinig. Hindi niya alam kung dapat ba siyang sumagot o manahimik na lang. "Huwag kang mag-alala, hindi ako galit," dugtong ng ginang na tila nabasa ang iniisip niya. "Nagulat lang ako. Alam mo namang hindi sanay ang anak ko sa ganitong bagay, hindi ba?" Napayuko si Bella at marahang tumango. Oo nga po, hindi ko rin po alam paano nangyari ‘to! sigaw niya sa isip niya. "Pero gusto kong marinig mula sa’yo, Isabella. Ano ba talaga ang nangyari?" Dito na siya napalunok. Hindi niya pwedeng sabihin ang totoo—na hindi iyon isang tradisyunal na kasal, kundi isang kasunduang ginawa lang dahil sa sitwasyon niya. Pero hindi rin siya pwedeng magsinungaling, lalo na sa isang taong halatang may malakas na pakiramdam. "H-hindi ko rin po alam paano nangyari," sagot niya sa pinaka-safe na paraan. "Nagdesisyon lang po si Rafael na pakasalan ako… para protektahan ako at ang baby." Nagtagal ang katahimikan. Tila sinusuri ni Amieties ang bawat
Pagkatapos ng masayang kwentuhan sa kusina, nagpasya si Bella na magpunta sa sala para manood ng Netflix. Pinili niya ang isang romantic-comedy series, pero matapos ang ilang minuto, napabuntong-hininga siya. "Nakakabagot."Hindi siya sanay na walang ginagawa. Sa bahay nila, palagi siyang may inaatupag—tumutulong sa gawaing bahay, nag-aalaga kay Kiera, o kaya’y nakikipag kulitan sa kanyang pamilya. Pero dito, pakiramdam niya ay isa siyang prinsesa na walang magawa kundi maghintay. Kinuha niya ang cellphone at napaisip. Sa huli, nagdesisyon siyang i-chat ang kanyang bestfriend na si Erica. Bella: Bes, online ka?Ilang segundo lang ang lumipas bago nag-reply si Erica. Erica: yes bes!! Ano na? Kumusta buntis kong kaibigan?Napangiti si Bella at agad siyang nag-video call kay Erica. Pagkasagot nito, agad niyang nakita ang pamilyar na mukha ng kaibigan—nakasuot ito ng oversized shirt, halatang bagong gising, at mukhang gutom. "Bes!! Grabe, ang tagal mo nang hindi nagpaparamdam! A
Pagbalik ni Bella sa loob ng bahay, ramdam pa rin niya ang bigat sa dibdib. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—bagot, lungkot, at parang may kulang. Habang naglalakad pabalik sa kanyang silid, isang malakas na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Pagpasok niya sa kwarto, dumiretso siya sa kama at naupo. Hindi niya mapigilang mapaisip. ‘Nakakapanibago ang buhay dito. Wala akong ginagawa. Lahat na lang may sumusunod sa akin. Hindi ako sanay.’ Murmur niya sa sarili.Lumipas ang ilang minuto, ngunit hindi pa rin siya mapakali. Napatingin siya sa cellphone niya na nakapatong sa bedside table. Gusto niyang tawagan ang pamilya niya, gusto niyang marinig ang boses ng kanyang ina, ang masayang kwento ng kanyang ama, at ang boses ng mga kapatid niya. Pero hindi niya magawa. Hindi ko sila pwedeng tawagan…Kung tatawag siya, may posibilidad na malalaman nilang wala siya sa ibang bansa. Malalaman nilang kasinungalingan lang ang sinabi niya tungkol sa pag-alis niy
Pagdilat ng mata ni Bella, agad siyang bumangon mula sa kama. Hindi siya sanay magpatumpik-tumpik sa umaga, lalo na’t lumaki siya sa isang simpleng pamilya kung saan sanay siyang kumilos agad pagkagising. Napatingin siya sa paligid ng kanyang kwarto—maayos pa rin ang mga gamit niya. Kahit ilang araw na siyang nakatira rito, hindi pa rin siya makapaniwala sa karangyaan ng lugar. Napailing siya sa sarili. ‘Hindi ako pwedeng maging kampante. Hindi ito bahay ko.’Lumabas siya ng silid at bumaba sa hagdan. Tahimik pa rin ang paligid, pero nang malapit na siya sa kusina, naamoy na niya ang mabangong amoy ng lutong pagkain. Pagdating niya roon, bumungad sa kanya si Rafael na kalmado lang na kumakain ng almusal. Nakasuot ito ng simpleng polo na bahagyang nakabukas ang unang butones, halatang handa nang umalis. Napahinto siya sa pinto ng kusina. Hindi niya inaasahang nandito pa ito. Napatingin si Rafael sa kanya, walang ekspresyon ang mukha. “Gising ka na.” “Uh… oo,” sagot ni Bella, b
Napabuntong-hininga siya habang sinusundan ito ng tingin. Ang lalaking ito talaga—walang pagbabago. Cold pa rin, pero hindi maikakaila na may malasakit.Pagkaalis ni Rafael, naiwan si Bella at ang kasambahay sa tahimik na kusina. Bahagyang napangiti si Bella habang iniinom ang gatas na handa para sa kanya. Pakiramdam niya, kahit malamig si Rafael sa pananalita, halata namang inaalala nito ang kalagayan niya. "Ma’am, kumusta naman po ang paninirahan niyo rito?" tanong ng kasambahay habang inaayos ang ilang gamit sa lamesa. Ngumiti si Bella at bahagyang tumango. "Ayos naman. Malaki at maganda ang bahay… tahimik lang. Medyo naninibago pa ako." "Ano nga po pala ang pangalan niyo, Ma’am?" patuloy ng kasambahay, tila nahihiya pang makipag-usap. "Isabella," sagot niya. "Pero Bella na lang, huwag mo na akong ‘Ma’am’-in. Parang ang tanda ko naman pakinggan." Natawa nang bahagya ang kasambahay. "Sige po, Ma’am… este, Bella. Ako po si Minda. Matagal na rin akong nagtatrabaho rito sa pa
Napabalikwas si Bella mula sa mahimbing na pagtulog. Napatingin siya sa paligid, bahagyang nagtaka sa madilim na kapaligiran. Ang kwarto na pinag pahingahan niya ay tahimik, tanging ang malamlam na ilaw mula sa lampshade ang nagbibigay-liwanag.Napasapo siya sa tiyan, agad na nakaramdam ng gutom. Isang buntong-hininga ang kanyang pinakawalan."Nagugutom ka rin ba, baby?" bulong niya habang marahang hinihimas ang kanyang tiyan. Alam niyang hindi siya maaaring magpabaya, kaya’t minabuti niyang bumangon at magtungo sa kusina.Tahimik ang buong bahay habang naglalakad siya sa malawak na pasilyo. Hindi na siya nangangapa dahil kahapon pa lang ay ipinakita na sa kanya ni Rafael ang kabuuan ng bahay. Kahit papaano, may ideya na siya kung saan nakapwesto ang kusina.Habang patungo siya roon, may nakasalubong siyang isang babaeng nakasuot ng simpleng uniporme ng kasambahay. Tila nagulat ito nang makita siya. "Ma’am, gising na po pala kayo," magalang nitong bati."Ah, oo. Nagising ako dahil s
Napakunot ang noo ni Bella ang tumigil ang isang sasakyan nila sa City hall. Nagtatakang napatingin siya kay Rafael. “Anong ginagawa natin dito?”“Let's go, inside,” sa halip ay sagot ni Rafael sa kanya at nauna ng bumaba sa kotse nito. Napabuntong hininga na lang si Bella at sumunod na lang sa lalaki. Binagtas nila ang daan patungo sa opisina ng kung sino man ay hindi niya alam. Pagdating doon ay agad silang sinalubong ng agad silang sinalubong ng isang staff at iginiya sila papasok sa loob. Agad na tumayo ang isang lalaki na sa tingin niya ay nasa late 50’s na ang edad“Rafael,” nakangiting wika ng lalaki. “Ninong,” sagot naman ni Rafael. Bumaling naman ang lalaki kay Bella. “Ito na na siya?”“Yes, ninong,” agad na sad ni Rafael. “Good. I already prepared the documents we needed,” sabi pa nito sabay kuha ang ng documents na nasa gilid lang niya.. “Which do you prefer? Sundin pa ba natin ang seremonya or pirma na lang agad kayo?”“Pirma na lang tito,” sagot ni Rafael at nauna n