"I'll kill you!" asik niya habang palabas ang lalaki sa madilim na kuwartong iyon. "Bumalik ka ritong hayop kaaa!"
Hindi siya makatayo dahil ipinulupot nito sa buong katawan niya ang kumot. Gusto niyang isumpa ang walang hiyang lalaking iyon. Hindi na nga siya binayaran ay inalok pa siya nito ng kasal. Yes, she's really lucky na maalok ng kasal ng isang billionaire pero ang inaalala niya ay ang two choices na sinabi nito. Kapag hindi siya pumayag na magpakasal dito ay baka patayin nga talaga siya nito. "Kasal my foot!" bulong niya sa kaniyang sarili. She rolled her whole body para makaalis siya sa kumot na nakapulupot sa kaniya, ngunit anong malas nga naman dahil nahulog pa siya mula sa mataas na steel bed na iyon. "Damn your whole life..." Naputol ang kaniyang sasabihin dahil hindi niya alam ang pangalan ng lalaking iyon. "Fuck boy," she added. Hindi maipinta ang mukha niya dahil sa sobrang galit at inis na nararamdaman niya. Pagkatapos niyang maalis ang kumot sa buong katawan niya ay dahan-dahan siyang tumayo. Ramdam niya pa rin ang sakit sa pagitan ng kaniyang dalawang hita. Hindi niya maitatanggi that despite the pain she felt down there ay nasarapan naman siya ng sobra. Naghilamos muna siya dahil kumalat ang kolorete sa mukha niya. Pagkatapos ay dumiretso siya sa kinaroroonan ng manager ng nightclub. Magkasalubong ang kaniyang dalawang kilay na humarap dito. "You promised me that he'll pay me for a billion pero tinakbuhan niya ako! Kahit ni piso ay hindi niya ako binigyan. He took my virginity at pinagsawaan niya ang buong katawan ko pero binudol niya ako!" bulalas niya sa baklang naka-crossed arms habang nagmamasid sa ibang bayarang babae na may kasamang customer. "Ano? Maayos ang usapan namin that he will pay you in full. Ano ba ang sabi niya sa iyo?" kunot-noong wika nito sa kaniya. "Pero bakit ganito ang nangyari? I badly need that money! Kilala mo ba siya? Anong pangalan niya para mapuntahan ko siya?" sunod-sunod na tanong niya rito. "I don't know," tugon nito sa kaniya kaya mas uminit ang kaniyang ulo. "Hindi mo alam? Paanong hindi mo alam?" "Through text messages and calls lang kami nag-usap," sagot nito. "Seriously? Nakipag-deal ka sa kaniya through— oh, shit! E, nakita mo ba siya kanina?" "Hindi rin, basta ang sabi niya sa 'kin sabihin ko lang kung saang room ka naroon tap—" "Nagpapatawa ka rin, ano? Puri ko ang pinag-uusapan dito! Kapag hindi ko nahanap ang h*******k na 'yon, tandaan mong babalik ako rito para maningil sa 'yo!" asik niya rito. "Hoy, babae! Hindi ko na kasalanan kung hindi ka binayaran ng lalaking iyon. Ang daming scammer ngayon kaya masanay ka na. Kung kailangan mo talaga ng pera, marami ang regular customers dito at tiyak na hindi ka tatakbuhan. Gora ka?" "Gora your malapad na noo! Sa tingin mo ba magtitiwala pa ako sa iyo? Mukha kang pera! Bakit? Malaki ba ang binayad sa iyo ng lalaking iyon kaya wala kang pakialam na tinakbuhan ako? Babalikan kita, tandaan mo 'yan!" bulalas niya rito saka sinamaan niya ito ng tingin. "Ang kapal din ng mukhang mong babae ka! Itatak mo sa utak mo na kaya ka narito dahil sa salapi, kapalit ng virginity mo. Ten million para sa puri mo? Sino sa 'tin ngayon ang mukhang pera?" pakli nito habang dinuro-duro pa siya ng hintuturo nito. Hindi na siya nakapagsalita pa. Kinuha niya ang bag sa loob ng makeup room saka sinuot niya ang kaniyang shorts at t-shirt na suot niya kanina. Pagkatapos ay naglakad na siya palabas ng nightclub na iyon. This time, labis ang kaniyang pagsisisi. She thought na magiging milyonarya na siya ngayong gabi, ngunit nakuha na nga ang virginity niya ay wala pa siyang pera. Ayaw niya ring banggitin pa sa bulok na manager ng nightclub na iyon ang sinabi sa kaniya ng lalaking iyon. Hindi niya mapigilan ang sarili niyang umiyak habang naglalakad sa kawalan. Hiyang-hiya siya sa kaibigan niya at sa kapatid niya kahit hindi alam ng mga ito ang nangyari sa kaniya. Lalong-lalo na kay Shawn na pinagsalitaan niya ng masasakit na salita. Parang gusto niya na lang mamatay para matapos na ang lahat ng kaniyang paghihirap at para maibaon na rin ang kahihiyang ginawa niya. Pakiramdam niya ay wala siyang kuwentang anak, kaibigan at kapatid. Ayaw niyang umuwi ngayong gabi. Tumungo siya sa Mad Meat Pub para uminom ng alak. Pagpasok niya ay kokonti na lamang ang customers na naroon. Sumalubong naman sa kaniya ang may-ari ng pub. Malawak ang ngiti nito sa kaniya pero nanatiling malungkot lang ang kaniyang mukha. Kahit siguro pilitin niya ang sarili niyang ngumiti ay hindi niya magawa. "Heather, ayos ka lang ba?" Tumango lamang siya rito. Tumungo siya sa favorite spot niyang nasa sulok. Mabuti na lamang at walang nakaupo roon. "Aling Ezpe, dalawang bote nga po ng alak, please..." wika niya rito. "Dalawang bote? Nakung bata ka, sobra naman yata ang dalawang bote. Baka mamaya ay hindi ka na makauwi," wika nito habang nakakunot ang noo. "Ayos lang po iyon, ngayon lang naman po," tugon niya rito. "Mukhang mabigat ang iyong problema, Hija. Puwede mo namang ibahagi sa 'kin, baka sakaling makatulong ako," anito. "Hindi naman po gano'n kabigat," sambit niya. Mabigat. Sobrang bigat. Aniya sa kaniyang isipan. "Ikaw ang bahala." Marahang tinapik nito ang kaniyang kanang balikat. "Sandee, dalawang bote ng alak nga!" baling nito sa crew. Kumuha naman kaagad si Sandee ng dalawang bote para dalhin sa kaniya. "Broken-hearted ka ba? Ano ang nangyari sa 'yo? Masigla ka pa lang kahapon, ah," bulalas nito sa kaniya. "Wala naman ito. Gusto ko lang talagang uminom para nama—" "Makalimot sa nakaraan?" "Ano ka ba? Kahit ilang boteng alak pa ang inumin ko, hinding-hindi ko makakalimutan ang nakaraan, maliban na lang kapag tigok na ako, o baka nga pati sa after life ay hindi ko pa rin makalimutan iyon," pakli niya. "Tigok ng kalokohan mo. Alam mo, hindi magiging masaya ang mga yumaong magulang mo kung magiging ganiyan ka. Oo, mahirap kalimutan ang nangyari sa parents mo pero tandaang mong may kapatid ka pang umaasa sa iyo, kailangan ka niya kaya laban lang kahit sobrang unfair ng buhay," payo nito. "Oo, salamat. Teka nga, bakit umupo ka? Baka mamaya mapagalitan ka ni Aling Espe," sabi niya. Direkta siyang uminom sa bote. Hindi uso sa kaniya ang shot glass dahil mabibitin lamang siya. "Magsasara na rin lang naman kasi kami after lumabas ng dalawang customer na iyon, kaya sabi ni Madam samahan daw kita," anito. "Ay, gano'n? So, kailangan ko na rin pa lang umalis baka nakaabala na ako sa in—" "Hindi naman. Okay lang naman kay Madam kahit abutin ka pa ng umaga rito. Alam mo namang parang anak na ang turing ni Madam sa iyo kaya no worries, uminom ka lang riyan," pakli nito. "Ang bait talaga ng amo mo." Binuksan niya ang isang bote saka ibinigay kay Sandee. "Uminom ka rin, hindi iyong makikipagkuwentuhan ka lang sa 'kin." After an hour nakaubos silang dalawang bote. "Uy, Sandee, ikaw na lang ang bahala kay Heather, ha? Matutulog na ako," wika ni Aling Espe. "Yes, Madam!" "Sweet dreams, Aling Espe!" sigaw niya. "Hoy, Heather! Huwag ka nang uuwi kapag lasing ka na dahil baka kung mapaano ka. Matulog ka na lang sa bakanteng kuwarto rito sa baba," paalala nito. "Opo. Salamat po." Medyo umiikot na ang kaniyang paningin. Silang dalawa na lamang ang naiwan doon. Naka-off na rin ang ibang ilaw. "G-gusto mo pa bang uminom?" "Aba'y siyempre! Kumuha ka pa ng isa pang bote," utos niya kay Sandee. "Shi-sige, pero ikaw na lang uminom dahil n-nahihilo na a-ako," wika nito. Medyo nauutal at nabubulol na rin itong magsalita dahil may tama na ito. "Oo, sige. Ang hina mo talagang uminom," biro niya rito, saka ngumiti siya ng nakakaloko. Dinalhan pa nga siya nito ng isa pang bote. "H-huwag ka nang uuwi, ha?" "Anong 'wag? Kaya ko pa naman, e. Ubusin ko lang itong isa," tugon niya rito. Maya-maya'y nakasandal na sa mesa si Heather habang nagsasalitang uuwi siya. "Uuwi ako, S-shandee," pangungulit nito. "Akin na cellphone mo, tatawagan ko best friend mo para sunduin ka," anito saka dinampot ang cellphone ni Heather na nakalatag sa ibabaw ng mesa. Matagal nito bago nahanap ang contacts icon dahil hilong-hilo na ito. "Got it!" Basta lamang itong nag-view ng isang contact saka pinindot ang "call button". "H-hello! Shunduin mo si Heather dito sa Mad Meat Pub!" bungad nito sa kabilang linya saka binaba kaagad ang tawag. "Heather, punta na ako sa kuwarto ko, ha? Diyan ka lang dahil susunduin ka raw ng friend mo!" Tumalikod na ito habang pasuray-suray na naglakad patungo sa kuwarto nito. After a minute ay may isang kotseng huminto sa tapat ng restaurant. Bumaba ang isang lalaki saka diretsong pumasok sa loob. Nakita niya si Heather na nakasandal sa ibabaw ng mesa. Nakatulog na ito dahil sa sobrang kalasingan. Hindi niya alam kung bakit siya pa ang natawagan para sunduin ang babaeng ito. She's too heavy para kargahin niya. Bigla nitong pinitik ang noo ni Heather, "Hey! Wake up!" "Hmm. Ba...kit ba?" wika nito. "Gusto mo bang umuwi, or I'll leave you he—" "K-kill me? You wanna kill me? Sige, patayin mo na ako" "I will, if you're not going to marry me," tugon niya rito. Dahil sa inis niya ay bigla niyang hinawakan ang magkabilang balikat nito para ituwid ito mula sa pagkakasandal sa mesa. "I-I don't want to marry you," wika nito habang inaaninag ang mukha niya. "Why?" tanong niya kay Heather. "Ang pogi mo naman pero... bakit nagiging dalawa ka?" nginitian siya nito. "Yes, I'll marry you." Ngumiti uli ito saka bumagsak ang mukha nito sa ibabaw ng mesa. He took a deep sigh. Sayang. Sayang dahil lasing ito, hindi niya na-record ang sinabi nito. Pinagmasdan niya ang marilag na mukha nito. She's too gorgeous and naive para paglaruan niya, but he had no choice but to get to his plans. "Poor her." Marahan niyang hinawakan ito sa magkabilang balikat pero bigla niyang binawi ang dalawang kamay niya. Hell no! Bahala siya sa buhay niya! Don't leave her alone, asshole! Said by his stupid inner voice. Kinarga niya ito ngunit bigla itong nagsuka. "Bloody hell," he murmured. Umigting ang kaniyang panga sa inis pero wala na siyang magagawa dahil nasukahan na nito ang damit niyang suot. Ngumisi siya dahil nakaisip siya ng paraan kung paano siya makakaganti sa ginawa nito ngayon. "Have a wonderful night with the insects, Heather.""WHERE am I?" kunot-noong tanong ni Heather nang magising siya. Napahawak siya sa kaniyang ulo. "Aish! Ano bang nangyari sa 'kin? Ang sakit ng ulo at katawan ko," reklamo niya. Marahan siyang bumangon at inikot niya ang kaniyang paningin sa paligid. Nanlaki ang mga mata niya dahil pinagtitinginan siya ng mga tao. She was in the middle of nowhere. Wait, what? She thought nag-time travel siya. "Hija, okay ka lang?" tanong ng isang babae sa kaniya na medyo may katandaan na. "O-opo," tugon niya. "A-anong taon na po ngayon?" Napakunot ng noo ang babae. "Taon ba kamo?" "Opo, opo." "Eighty-eight, Hi—" "Eighty-eight? Seryoso po kayo?" "Aba'y oo naman!" "Kahit mamatay po kayo ngayon?" "Nakung bata ka, akala mo naman kung nagsisinungaling ako sa iyo. Diyan ka na nga! Ayoko pang mamatay. Patawarin ako ng panginoon," pakli nito saka nag-sign of the cross sabay tingin sa langit. "Hindiiiii!" sigaw niya kaya mas lalong naagaw ang atensyon ng mga tao. "Miss, ayos ka lang?" mul
Malalim ang pagkakahinga ni Heather habang bumabalot sa kaniya ang kadiliman. Ramdam niya ang init ng bisig na sumalo sa kaniya bago siya tuluyang bumagsak. Hindi niya alam kung panaginip lang ang lahat o isa iyong bangungot na hindi niya matakasan. Game on… Parang pumailanlang sa hangin ang malalim na tinig ng lalaki bago siya tuluyang mawalan ng malay. NAGISING siya sa loob ng isang kwarto na hindi pamilyar sa kaniya. Malambot ang kutson na hinihigaan niya, at sa paligid ay puro mamahaling gamit—chandeliers, silk curtains, at carpet na tila hindi pa nalalakaran. Napasinghap siya, napaatras nang mapansin ang drip na nakakabit sa kaniyang kamay. "Nasaan ba ako?" bulong niya sa sarili, ngunit sapat ang lakas ng boses niya para marinig ng lalaking nasa kabilang panig ng kwarto. "Sa bahay ko," malamig ngunit may halong amusement na tugon ng isang pamilyar na tinig. Napalingon siya at nakita niya ang lalaking iyon—ang billionaire na tinatawag niyang 'fuck boy'. Nakaupo ito sa i
Heather felt like she was suffocating. The wedding hall was grand—filled with chandeliers, elegant floral arrangements, and a long, white aisle leading to the altar. Lahat ng mga bisita ay pawang mga kilalang personalidad sa business world. She could hear their murmurs, their judgmental stares piercing through her as if she didn’t belong here. And she didn’t. Napalunok siya habang mahigpit na hinawakan ang bouquet ng puting rosas. The weight of the wedding gown felt heavier than it should, almost as if it was dragging her down to her doom. "This isn’t real," she whispered to herself. "This is just a nightmare." Ngunit bumalik siya sa realidad nang marinig niya ang opening notes ng wedding march. Her heart pounded in her chest. She wasn’t ready for this. But she had no choice. Theo Skye Dawson stood at the altar, his hands tucked into the pockets of his perfectly tailored black tuxedo. He looked utterly unfazed, as if this was just another business deal. And to him, it was. H
Pagkarating nila sa mansion ni Skye, agad na naramdaman ni Heather ang pagbago ng hangin. It was just the two of them now, maliban sa mga katulong at pinagkakatiwalaan ni Skye na parang mga hangin lang na dumadaan dahil focus lang ang mga ito sa trabaho nila. The silence was suffocating. Tumigil siya sandali sa harap ng mansyon, pinagmamasdan ang engrandeng istruktura na tila ba isang golden cage. Masyadong malaki, masyadong perpekto pero sa paningin niya, isa itong bilangguan. Narinig niyang bumukas ang mabibigat na gate sa likuran niya, at nang lumingon siya, unti-unting nagsara ito na may malalim na clang. Parang isang pinto ng impyerno na tuluyan siyang kinulong sa loob. Napalunok siya. This is it. This is my life now. Skye walked ahead, his strides confident and controlled, habang siya nama’y nanatili sa likuran. She didn't want to step inside. Pero wala siyang choice. "Don’t even think about running," he murmured, without even looking back. Napakuyom siya ng kam
Heather’s heart pounded as she stood her ground. “I want to see them,” she said firmly, locking eyes with Skye. Skye simply smirked, his arms crossing over his chest. “And I already told you, hindi mo kailangang lumabas.” Her hands clenched into fists. "Huwag mo akong kontrolin as if pag-aari mo ang buong pagkatao ko!" He let out a chuckle, his eyes dark with amusement. “Oh, sweetheart. I already am.” A long silence stretched between them. Heather didn’t dare look away. Then, Skye chuckled softly, shaking his head. “Cute.” Heather’s stomach twisted. She knew that laugh—it meant he was amused, which never ended well for her. Her breath hitched, frustration and helplessness burning inside her. She knew Skye wouldn’t let her leave. He had made it clear—she was his, and she wasn’t going anywhere. "You're not leaving this mansion, sweetheart. But don’t worry, I have my own way of dealing with things." Napakagat siya sa labi. She was about to turn away, knowing this argument was po
Heather gritted her teeth, gripping the edge of the marble table in front of her. The words that had just come out of Skye’s mouth echoed in her head, making her stomach churn. "I’m controlling everything around you." Her hands trembled, but she refused to let him see her weakness. She had lost too much already—her freedom, her parents, and now, even her own brother and best friend seemed to be slipping from her grasp. Skye watched her with quiet amusement, swirling the whiskey in his glass. His gaze never left her, as if he was waiting for her reaction, savoring the slow realization dawning on her face. "You look pale, sweetheart." His voice was smooth, taunting. "Something wrong?" Tiningnan niya ito nang masama. "Tama na, Skye. Stop this game." He chuckled, setting his glass down with a soft clink. "Game? Oh, Heather. This isn’t a game. This is reality. Your reality." She shot him a glare, her breathing uneven. "You think you can just—" "Yes," he interrupted smoothly,
Nakahawak nang mahigpit si Heather sa ilalim ng makintab na lamesang yari sa mahogany, ang buong katawan niya’y naninigas. Sa tapat niya, walang kahirap-hirap na humigop ng kape si Skye, as if he hadn't just ruined her entire life. Lalo lang siyang nag-init nang makita kung gaano ito ka-casual na parang wala lang nangyari. "Eat," he commanded, ang malalim nitong boses ay nagdulot ng hindi kanais-nais na kilabot sa kanyang katawan. "I’m not hungry," she muttered, pushing her plate away. Skye arched a brow, tilting his head as he regarded her. "Oh? Pero kanina lang ay gutom na gutom ka, 'di ba? I heard your worms fighting inside your stomach." Heather scowled. "Nagbago ang isip ko." A slow smirk tugged at his lips. "Suit yourself." He waved a hand, and within seconds, the butlers cleared the table—including her untouched food. Nanlaki ang mga mata ni Heather. "Wait—!"
Heather stood still by the large doors of the Dawson estate, her fingers resting near the handle. For days—no, weeks—she had been trapped in this mansion, subjected to Skye’s torment, mind games, and manipulations. Pero ngayon, parang nilalaro nito ang kanyang isip. "You’re free to leave, sweetheart," Skye had said earlier that morning, his voice annoyingly casual as he sipped his coffee. "Go anywhere you want." Hindi siya makapaniwala. "Ano?" "You heard me." He leaned back in his chair, smirking. "You’re not a prisoner, Heather. If you want to go out, be my guest." Her heart raced. This had to be a trick. Napatingin siya sa paligid, expecting to see some sort of trap. But nothing seemed out of the ordinary. Cautiously, she reached for the handle, twisted it—at hindi gaya ng dati, bumukas ito agad. Fresh air hit her face. She took a hesitant step outside, then another, until she was fully past the threshold. She was free. Or so she thought. A Bugatti was already wait
Nakatitig lang si Heather kay Skye, tinatantiya ang bawat kilos at salitang lumalabas sa bibig nito. Sa bawat sagot niya, tila may panibagong patibong itong inihahanda para sa kanya. Pero hindi siya madaling mahulog. Hindi siya papatalo. She leaned forward, resting her arms on the table. "So, Skye, tell me. Ano ba talaga ang goal mo?" Skye smirked, taking another sip of his coffee. "What do you mean?" She rolled her eyes. "Come on. Huwag mong sabihin sa ’kin na wala kang intensyon sa lahat ng ginagawa mo." "Maybe I just enjoy watching you react," he admitted shamelessly.At least he’s being honest. "I should've known," she said coldly. "Para kang bata na mahilig mang-bully ng kalaro niya." "Except you’re not just some playmate, sweetheart," Skye said smoothly. "You’re my wife." Heather scoffed. "Oh, wow. So now you remember?" Skye tilted his head, amused. "Bakit, nakalimutan mo na ba?" Before Heather could answer, may kumatok sa pinto ng gazebo. Agad siyang napatingin, at hi
Pagbalik ni Heather sa mansion, inaasahan niyang tahimik ito tulad ng dati—pero nagkamali siya. The moment she stepped inside, she froze. Dalawang babae ang nasa sala, parehong naka-red na damit na masyadong hapit at maiksi para maging disente. Ang isa ay nakaupo sa tabi ni Skye, halos nakadikit na rito, habang ang isa naman ay nakatayo, nagbubuhos ng alak sa kanyang baso. Parang may malamig na bagay na gumapang sa kanyang dibdib. Ano ‘to? "Welcome home, sweetheart," Skye said casually. Hindi siya agad nakasagot dahil sa nakikita niya. She didn’t care. She shouldn’t care! Pero bakit may kung anong bumara sa kanyang lalamunan? Walang emosyon siyang lumapit at tumingin sa mga babae. Obvious na high-class escorts ang mga ito—magaganda, perpekto ang makeup, at halatang sanay makipaglaro sa mayayamang lalaki for VIP Service. Bayarang mga babae. Naramdaman niyang nakatingin sila sa kanya, pero si Skye ang tinitigan niya. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin mabasa ang nasa utak nito
Heather stood still by the large doors of the Dawson estate, her fingers resting near the handle. For days—no, weeks—she had been trapped in this mansion, subjected to Skye’s torment, mind games, and manipulations. Pero ngayon, parang nilalaro nito ang kanyang isip. "You’re free to leave, sweetheart," Skye had said earlier that morning, his voice annoyingly casual as he sipped his coffee. "Go anywhere you want." Hindi siya makapaniwala. "Ano?" "You heard me." He leaned back in his chair, smirking. "You’re not a prisoner, Heather. If you want to go out, be my guest." Her heart raced. This had to be a trick. Napatingin siya sa paligid, expecting to see some sort of trap. But nothing seemed out of the ordinary. Cautiously, she reached for the handle, twisted it—at hindi gaya ng dati, bumukas ito agad. Fresh air hit her face. She took a hesitant step outside, then another, until she was fully past the threshold. She was free. Or so she thought. A Bugatti was already wait
Nakahawak nang mahigpit si Heather sa ilalim ng makintab na lamesang yari sa mahogany, ang buong katawan niya’y naninigas. Sa tapat niya, walang kahirap-hirap na humigop ng kape si Skye, as if he hadn't just ruined her entire life. Lalo lang siyang nag-init nang makita kung gaano ito ka-casual na parang wala lang nangyari. "Eat," he commanded, ang malalim nitong boses ay nagdulot ng hindi kanais-nais na kilabot sa kanyang katawan. "I’m not hungry," she muttered, pushing her plate away. Skye arched a brow, tilting his head as he regarded her. "Oh? Pero kanina lang ay gutom na gutom ka, 'di ba? I heard your worms fighting inside your stomach." Heather scowled. "Nagbago ang isip ko." A slow smirk tugged at his lips. "Suit yourself." He waved a hand, and within seconds, the butlers cleared the table—including her untouched food. Nanlaki ang mga mata ni Heather. "Wait—!"
Heather gritted her teeth, gripping the edge of the marble table in front of her. The words that had just come out of Skye’s mouth echoed in her head, making her stomach churn. "I’m controlling everything around you." Her hands trembled, but she refused to let him see her weakness. She had lost too much already—her freedom, her parents, and now, even her own brother and best friend seemed to be slipping from her grasp. Skye watched her with quiet amusement, swirling the whiskey in his glass. His gaze never left her, as if he was waiting for her reaction, savoring the slow realization dawning on her face. "You look pale, sweetheart." His voice was smooth, taunting. "Something wrong?" Tiningnan niya ito nang masama. "Tama na, Skye. Stop this game." He chuckled, setting his glass down with a soft clink. "Game? Oh, Heather. This isn’t a game. This is reality. Your reality." She shot him a glare, her breathing uneven. "You think you can just—" "Yes," he interrupted smoothly,
Heather’s heart pounded as she stood her ground. “I want to see them,” she said firmly, locking eyes with Skye. Skye simply smirked, his arms crossing over his chest. “And I already told you, hindi mo kailangang lumabas.” Her hands clenched into fists. "Huwag mo akong kontrolin as if pag-aari mo ang buong pagkatao ko!" He let out a chuckle, his eyes dark with amusement. “Oh, sweetheart. I already am.” A long silence stretched between them. Heather didn’t dare look away. Then, Skye chuckled softly, shaking his head. “Cute.” Heather’s stomach twisted. She knew that laugh—it meant he was amused, which never ended well for her. Her breath hitched, frustration and helplessness burning inside her. She knew Skye wouldn’t let her leave. He had made it clear—she was his, and she wasn’t going anywhere. "You're not leaving this mansion, sweetheart. But don’t worry, I have my own way of dealing with things." Napakagat siya sa labi. She was about to turn away, knowing this argument was po
Pagkarating nila sa mansion ni Skye, agad na naramdaman ni Heather ang pagbago ng hangin. It was just the two of them now, maliban sa mga katulong at pinagkakatiwalaan ni Skye na parang mga hangin lang na dumadaan dahil focus lang ang mga ito sa trabaho nila. The silence was suffocating. Tumigil siya sandali sa harap ng mansyon, pinagmamasdan ang engrandeng istruktura na tila ba isang golden cage. Masyadong malaki, masyadong perpekto pero sa paningin niya, isa itong bilangguan. Narinig niyang bumukas ang mabibigat na gate sa likuran niya, at nang lumingon siya, unti-unting nagsara ito na may malalim na clang. Parang isang pinto ng impyerno na tuluyan siyang kinulong sa loob. Napalunok siya. This is it. This is my life now. Skye walked ahead, his strides confident and controlled, habang siya nama’y nanatili sa likuran. She didn't want to step inside. Pero wala siyang choice. "Don’t even think about running," he murmured, without even looking back. Napakuyom siya ng kam
Heather felt like she was suffocating. The wedding hall was grand—filled with chandeliers, elegant floral arrangements, and a long, white aisle leading to the altar. Lahat ng mga bisita ay pawang mga kilalang personalidad sa business world. She could hear their murmurs, their judgmental stares piercing through her as if she didn’t belong here. And she didn’t. Napalunok siya habang mahigpit na hinawakan ang bouquet ng puting rosas. The weight of the wedding gown felt heavier than it should, almost as if it was dragging her down to her doom. "This isn’t real," she whispered to herself. "This is just a nightmare." Ngunit bumalik siya sa realidad nang marinig niya ang opening notes ng wedding march. Her heart pounded in her chest. She wasn’t ready for this. But she had no choice. Theo Skye Dawson stood at the altar, his hands tucked into the pockets of his perfectly tailored black tuxedo. He looked utterly unfazed, as if this was just another business deal. And to him, it was. H
Malalim ang pagkakahinga ni Heather habang bumabalot sa kaniya ang kadiliman. Ramdam niya ang init ng bisig na sumalo sa kaniya bago siya tuluyang bumagsak. Hindi niya alam kung panaginip lang ang lahat o isa iyong bangungot na hindi niya matakasan. Game on… Parang pumailanlang sa hangin ang malalim na tinig ng lalaki bago siya tuluyang mawalan ng malay. NAGISING siya sa loob ng isang kwarto na hindi pamilyar sa kaniya. Malambot ang kutson na hinihigaan niya, at sa paligid ay puro mamahaling gamit—chandeliers, silk curtains, at carpet na tila hindi pa nalalakaran. Napasinghap siya, napaatras nang mapansin ang drip na nakakabit sa kaniyang kamay. "Nasaan ba ako?" bulong niya sa sarili, ngunit sapat ang lakas ng boses niya para marinig ng lalaking nasa kabilang panig ng kwarto. "Sa bahay ko," malamig ngunit may halong amusement na tugon ng isang pamilyar na tinig. Napalingon siya at nakita niya ang lalaking iyon—ang billionaire na tinatawag niyang 'fuck boy'. Nakaupo ito sa i