Malalim ang pagkakahinga ni Heather habang bumabalot sa kaniya ang kadiliman. Ramdam niya ang init ng bisig na sumalo sa kaniya bago siya tuluyang bumagsak. Hindi niya alam kung panaginip lang ang lahat o isa iyong bangungot na hindi niya matakasan.
Game on… Parang pumailanlang sa hangin ang malalim na tinig ng lalaki bago siya tuluyang mawalan ng malay. NAGISING siya sa loob ng isang kwarto na hindi pamilyar sa kaniya. Malambot ang kutson na hinihigaan niya, at sa paligid ay puro mamahaling gamit—chandeliers, silk curtains, at carpet na tila hindi pa nalalakaran. Napasinghap siya, napaatras nang mapansin ang drip na nakakabit sa kaniyang kamay. "Nasaan ba ako?" bulong niya sa sarili, ngunit sapat ang lakas ng boses niya para marinig ng lalaking nasa kabilang panig ng kwarto. "Sa bahay ko," malamig ngunit may halong amusement na tugon ng isang pamilyar na tinig. Napalingon siya at nakita niya ang lalaking iyon—ang billionaire na tinatawag niyang 'fuck boy'. Nakaupo ito sa isang single-seater leather couch, naka-cross legs at hawak ang isang basong may whiskey. "Ikaw?!" Napabangon siya ngunit bigla niyang naramdaman ang pagkahilo kaya napakapit siya sa gilid ng kama. "Easy there, sweetheart. You fainted," nakangising sabi nito. "Don’t call me sweetheart!" sigaw niya, pilit inaayos ang posisyon upang makatayo. "Anong ginagawa ko rito? Bakit ako nandito?!" Naglakad ang lalaki palapit sa kaniya, yumuko upang itapat ang mukha sa kaniya. She could smell his expensive cologne mixed with alcohol. "You said you’d marry me, remember?" Nanlaki ang mga mata niya nang maalala ang mga nangyari. Oh, Gosh! Napasubo siya sa takot. "Hindi ko sinasadya 'yon!" agad niyang depensa. "Nadala lang ako ng emosyon!" Ngumiti ito, ngunit halatang punong-puno ng panlilinlang. "A deal is a deal, Heather." "N-no! Hindi pa rin kita papakasalan! Never!" Tumayo ito nang diretso at iniikot ang baso sa kamay. "Well… kung ayaw mo, pwede kitang ipaubaya ulit sa mga humahabol sa 'yo." Itinaas nito ang isang kilay. "I’m sure they’d love to have a little... chat with you." Napalunok siya. Alam niya kung ano ang ibig sabihin nito. "Bakit mo ba gustong pakasalan kita?" mahinang tanong niya. "Hmm… Wala lang. Bored ako." "Bored?! Pakshet ka! Maghanap ka ng iba!" Tumawa ito. "Ayaw kita palayain, Heather. Sayang ka." Napakuyom ang kamao niya. "Demonyo ka talaga!" Lumapit ito sa kaniya at marahan siyang hinawakan sa baba, pilit siyang pinatingala. "I'm not demonyo, sweetheart, I'm Theo Skye Dawson. Magdahan-dahan ka sa pananalita mo, wife-to-be." Muling nanlaki ang mga mata niya. "You crazy bastard!" Itinulak niya ito, ngunit hindi siya nito binitiwan. Sa halip, mas lalo siyang hinapit nito palapit sa katawan nito. Bigla siyang napakunot ng noo at napatitig sa mukha ni Skye nang mapagtanto niyang isang kilalang actor ang nasa harapan niya. "You are..." "Yes, I’m the billionaire, the famous actor who can buy anything and anyone with a snap of my fingers," madiing sabi ni Skye, at ang malamig niyang titig nakabaon sa kaniya. "And that includes you, Heather." He took a step closer, his dark eyes locking onto hers, daring her to defy him. Pakiramdam niya ay isa siyang hayop na unti-unting sinasakal ng isang mabangis na halimaw. "You will marry me. There’s no other option," aniya, puno ng paninindigan ang boses. "Because if you don’t..." Napangisi ito, isang mapanganib na ekspresyon na nagpatindig ng balahibo niya. "Sisiguraduhin kong mawawala ka sa mundong ito bago ka pa nila mahawakan." Napalunok si Heather, ramdam ang panlalamig ng kaniyang mga palad. She was trapped. And there was no way out. Nanginginig siyang napatitig sa lalaking nasa harapan niya. Hindi siya sigurado kung anong mas nakakatakot—ang mga taong may atraso ang pamilya niya, o ang lalaking pilit siyang kinakasal sa kaniya at walang alinlangan sa pananakot. Pero isa lang ang sigurado niya… This was just the beginning of her nightmare. A Week Later NAGPUMIGLAS si Heather nang tuluyang lumapit si Skye sa kaniya. Hindi siya makapaniwala na sa loob lang ng isang linggo, nalagay siya sa sitwasyong ito—isang kasal na hindi niya ginusto, sa isang lalaking hindi niya kailanman inakala na magiging bahagi ng buhay niya. "Bakit mo ginagawa 'to?" bulong niya, halos hindi lumalabas ang boses sa takot at galit na pilit niyang pinipigil. "I already told you, sweetheart," sagot ni Skye, habang bagyang inaayos ang kaniyang buhok sa harap ng malaking salamin. "Because I can." "Hindi iyon sapat na dahilan!" sigaw niya, hindi na ininda ang pangangatal ng boses. "You ruined my life! You forced me into this! Ano ba talaga ang gusto mo sa akin?" Sa halip na sumagot, pinagmasdan lang siya ni Skye. Tila ba iniisip kung sasagutin siya nito o ipaparamdam lang sa kaniya na wala siyang karapatang magtanong. Lumipas ang ilang segundo bago ito ngumiti—isang mapanganib at nakakainis na ngiti. "What do you think I want, Heather?" pabulong nitong tanong, inilapit ang mukha sa kaniya. Napaatras siya, ngunit hindi siya nito hinayaang makalayo. "I don’t know, and I don’t care!" asik niya. "Ang gusto ko lang ay makawala sa bangungot na 'to!" Nilingon ni Skye ang kanilang repleksyon sa salamin, saka tumawa nang mahina. "Well, sweetheart, too bad." Hinaplos nito ang buhok niya, hinayaan ang mga daliri nitong dahan-dahang dumaan sa malambot niyang mga hibla bago tuluyang lumayo. "Because this nightmare is just getting started." Heather clenched her fists, her entire body trembling in anger and fear. "You’re a monster," she spat, glaring at him. Skye chuckled, as if her words amused him. "I’ve been called worse, sweetheart." Umikot ito sa paligid ng silid, parang isang hari na nagmamasid sa kanyang teritoryo. "But you? You’re just a damsel in distress, desperately trying to fight a war you’ve already lost." Napa-atras siya, ang likod niya sumandal sa malamig na dingding. "I will never love you." His smirk widened. "Who said anything about love?" Yumuko ito sa harapan niya, inilalapit ang mukha sa kaniya. His scent—rich, masculine, and intoxicating—invaded her senses. "I don’t need your love, Heather. I just need you to be mine." Napalunok siya, pilit niyang iniiwas ang tingin. "Gusto ko lang makawala rito," mahina niyang sabi, halos pabulong. "Tsk, tsk." Umiling ito, waring naaliw sa sinabi niya. "That’s where you’re wrong. There’s no escaping me, sweetheart." He traced a finger along her jawline, dahilan upang manginig siya nang hindi sinasadya. "You made a deal with the devil, and now… you’re bound to me forever." Napalunok siya, pinipilit kontrolin ang takot. "Skye, please," mahinang sabi niya, nagbabakasakali. "Huwag mo akong pilitin dito." Tumigil si Skye sa paglalakad na sana ay palabas na ito ngunit dahan-dahang lumingon sa kaniya. Nakakunot ang noo nito, tila hindi natuwa sa sinabi niya. "Do you really think may choice ka pa, Heather?" malamig nitong tanong. Hindi siya sumagot. "Kung hindi kita kinuha, nasaan ka na ngayon?" Patuloy ito, dahan-dahang lumapit ulit sa kaniya. "Dead in a ditch somewhere? Nagpapalimos sa kalsada? O baka naman… kasama ka na ng mga lalaking handang ibenta ka sa kung sino man ang may gustong bumili sa iyo?" Nanginginig ang katawan niya. "Ginamit mo lang ang sitwasyon ko para makuha ang gusto mo," bulong niya. "You manipulated me." "Of course, I did," sagot ni Skye, walang bahid ng pagsisisi. "Pero kahit hindi kita pilitin, Heather, alam mong wala kang ibang mapuntahan. Ako lang ang option mo. I’m your only way out." "You are not my only way out," madiin niyang sabi, nagpipilit lumaban kahit na nanginginig na ang boses niya. "You are my prison." Ngumiti lang si Skye. "Then consider yourself locked up for life." Wala na siyang maisasagot pa dahil mapilit ang actor. Lumabas na rin ito mula sa kwartong kinaroroonan niya. Nakatayo pa rin siya sa harap ng malaking salamin, suot ang isang eleganteng white gown. She was getting married. Sa isang lalaking ni hindi niya gusto. She clenched her fists. This wasn’t how she wanted her life to be. Gusto niya lang naman sanang mabayaran ang mga utang na naiwan ng mga magulang niya pati na maahon sa kahirapan ang kapatid niya. Napatingin siya sa kanyang reflection. "This is just temporary…" mahina niyang bulong sa sarili. "Is it?" Nanigas siya sa kinatatayuan. But she was trapped. And she just made a deal with the devil.Heather felt like she was suffocating. The wedding hall was grand—filled with chandeliers, elegant floral arrangements, and a long, white aisle leading to the altar. Lahat ng mga bisita ay pawang mga kilalang personalidad sa business world. She could hear their murmurs, their judgmental stares piercing through her as if she didn’t belong here. And she didn’t. Napalunok siya habang mahigpit na hinawakan ang bouquet ng puting rosas. The weight of the wedding gown felt heavier than it should, almost as if it was dragging her down to her doom. "This isn’t real," she whispered to herself. "This is just a nightmare." Ngunit bumalik siya sa realidad nang marinig niya ang opening notes ng wedding march. Her heart pounded in her chest. She wasn’t ready for this. But she had no choice. Theo Skye Dawson stood at the altar, his hands tucked into the pockets of his perfectly tailored black tuxedo. He looked utterly unfazed, as if this was just another business deal. And to him, it was. H
Pagkarating nila sa mansion ni Skye, agad na naramdaman ni Heather ang pagbago ng hangin. It was just the two of them now, maliban sa mga katulong at pinagkakatiwalaan ni Skye na parang mga hangin lang na dumadaan dahil focus lang ang mga ito sa trabaho nila. The silence was suffocating. Tumigil siya sandali sa harap ng mansyon, pinagmamasdan ang engrandeng istruktura na tila ba isang golden cage. Masyadong malaki, masyadong perpekto pero sa paningin niya, isa itong bilangguan. Narinig niyang bumukas ang mabibigat na gate sa likuran niya, at nang lumingon siya, unti-unting nagsara ito na may malalim na clang. Parang isang pinto ng impyerno na tuluyan siyang kinulong sa loob. Napalunok siya. This is it. This is my life now. Skye walked ahead, his strides confident and controlled, habang siya nama’y nanatili sa likuran. She didn't want to step inside. Pero wala siyang choice. "Don’t even think about running," he murmured, without even looking back. Napakuyom siya ng kam
Heather’s heart pounded as she stood her ground. “I want to see them,” she said firmly, locking eyes with Skye. Skye simply smirked, his arms crossing over his chest. “And I already told you, hindi mo kailangang lumabas.” Her hands clenched into fists. "Huwag mo akong kontrolin as if pag-aari mo ang buong pagkatao ko!" He let out a chuckle, his eyes dark with amusement. “Oh, sweetheart. I already am.” A long silence stretched between them. Heather didn’t dare look away. Then, Skye chuckled softly, shaking his head. “Cute.” Heather’s stomach twisted. She knew that laugh—it meant he was amused, which never ended well for her. Her breath hitched, frustration and helplessness burning inside her. She knew Skye wouldn’t let her leave. He had made it clear—she was his, and she wasn’t going anywhere. "You're not leaving this mansion, sweetheart. But don’t worry, I have my own way of dealing with things." Napakagat siya sa labi. She was about to turn away, knowing this argument was po
Heather gritted her teeth, gripping the edge of the marble table in front of her. The words that had just come out of Skye’s mouth echoed in her head, making her stomach churn. "I’m controlling everything around you." Her hands trembled, but she refused to let him see her weakness. She had lost too much already—her freedom, her parents, and now, even her own brother and best friend seemed to be slipping from her grasp. Skye watched her with quiet amusement, swirling the whiskey in his glass. His gaze never left her, as if he was waiting for her reaction, savoring the slow realization dawning on her face. "You look pale, sweetheart." His voice was smooth, taunting. "Something wrong?" Tiningnan niya ito nang masama. "Tama na, Skye. Stop this game." He chuckled, setting his glass down with a soft clink. "Game? Oh, Heather. This isn’t a game. This is reality. Your reality." She shot him a glare, her breathing uneven. "You think you can just—" "Yes," he interrupted smoothly,
Nakahawak nang mahigpit si Heather sa ilalim ng makintab na lamesang yari sa mahogany, ang buong katawan niya’y naninigas. Sa tapat niya, walang kahirap-hirap na humigop ng kape si Skye, as if he hadn't just ruined her entire life. Lalo lang siyang nag-init nang makita kung gaano ito ka-casual na parang wala lang nangyari. "Eat," he commanded, ang malalim nitong boses ay nagdulot ng hindi kanais-nais na kilabot sa kanyang katawan. "I’m not hungry," she muttered, pushing her plate away. Skye arched a brow, tilting his head as he regarded her. "Oh? Pero kanina lang ay gutom na gutom ka, 'di ba? I heard your worms fighting inside your stomach." Heather scowled. "Nagbago ang isip ko." A slow smirk tugged at his lips. "Suit yourself." He waved a hand, and within seconds, the butlers cleared the table—including her untouched food. Nanlaki ang mga mata ni Heather. "Wait—!"
Heather stood still by the large doors of the Dawson estate, her fingers resting near the handle. For days—no, weeks—she had been trapped in this mansion, subjected to Skye’s torment, mind games, and manipulations. Pero ngayon, parang nilalaro nito ang kanyang isip. "You’re free to leave, sweetheart," Skye had said earlier that morning, his voice annoyingly casual as he sipped his coffee. "Go anywhere you want." Hindi siya makapaniwala. "Ano?" "You heard me." He leaned back in his chair, smirking. "You’re not a prisoner, Heather. If you want to go out, be my guest." Her heart raced. This had to be a trick. Napatingin siya sa paligid, expecting to see some sort of trap. But nothing seemed out of the ordinary. Cautiously, she reached for the handle, twisted it—at hindi gaya ng dati, bumukas ito agad. Fresh air hit her face. She took a hesitant step outside, then another, until she was fully past the threshold. She was free. Or so she thought. A Bugatti was already wait
Pagbalik ni Heather sa mansion, inaasahan niyang tahimik ito tulad ng dati—pero nagkamali siya. The moment she stepped inside, she froze. Dalawang babae ang nasa sala, parehong naka-red na damit na masyadong hapit at maiksi para maging disente. Ang isa ay nakaupo sa tabi ni Skye, halos nakadikit na rito, habang ang isa naman ay nakatayo, nagbubuhos ng alak sa kanyang baso. Parang may malamig na bagay na gumapang sa kanyang dibdib. Ano ‘to? "Welcome home, sweetheart," Skye said casually. Hindi siya agad nakasagot dahil sa nakikita niya. She didn’t care. She shouldn’t care! Pero bakit may kung anong bumara sa kanyang lalamunan? Walang emosyon siyang lumapit at tumingin sa mga babae. Obvious na high-class escorts ang mga ito—magaganda, perpekto ang makeup, at halatang sanay makipaglaro sa mayayamang lalaki for VIP Service. Bayarang mga babae. Naramdaman niyang nakatingin sila sa kanya, pero si Skye ang tinitigan niya. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin mabasa ang nasa utak nito
Nakatitig lang si Heather kay Skye, tinatantiya ang bawat kilos at salitang lumalabas sa bibig nito. Sa bawat sagot niya, tila may panibagong patibong itong inihahanda para sa kanya. Pero hindi siya madaling mahulog. Hindi siya papatalo. She leaned forward, resting her arms on the table. "So, Skye, tell me. Ano ba talaga ang goal mo?" Skye smirked, taking another sip of his coffee. "What do you mean?" She rolled her eyes. "Come on. Huwag mong sabihin sa ’kin na wala kang intensyon sa lahat ng ginagawa mo." "Maybe I just enjoy watching you react," he admitted shamelessly.At least he’s being honest. "I should've known," she said coldly. "Para kang bata na mahilig mang-bully ng kalaro niya." "Except you’re not just some playmate, sweetheart," Skye said smoothly. "You’re my wife." Heather scoffed. "Oh, wow. So now you remember?" Skye tilted his head, amused. "Bakit, nakalimutan mo na ba?" Before Heather could answer, may kumatok sa pinto ng gazebo. Agad siyang napatingin, at hi
Nakatitig lang si Heather kay Skye, tinatantiya ang bawat kilos at salitang lumalabas sa bibig nito. Sa bawat sagot niya, tila may panibagong patibong itong inihahanda para sa kanya. Pero hindi siya madaling mahulog. Hindi siya papatalo. She leaned forward, resting her arms on the table. "So, Skye, tell me. Ano ba talaga ang goal mo?" Skye smirked, taking another sip of his coffee. "What do you mean?" She rolled her eyes. "Come on. Huwag mong sabihin sa ’kin na wala kang intensyon sa lahat ng ginagawa mo." "Maybe I just enjoy watching you react," he admitted shamelessly.At least he’s being honest. "I should've known," she said coldly. "Para kang bata na mahilig mang-bully ng kalaro niya." "Except you’re not just some playmate, sweetheart," Skye said smoothly. "You’re my wife." Heather scoffed. "Oh, wow. So now you remember?" Skye tilted his head, amused. "Bakit, nakalimutan mo na ba?" Before Heather could answer, may kumatok sa pinto ng gazebo. Agad siyang napatingin, at hi
Pagbalik ni Heather sa mansion, inaasahan niyang tahimik ito tulad ng dati—pero nagkamali siya. The moment she stepped inside, she froze. Dalawang babae ang nasa sala, parehong naka-red na damit na masyadong hapit at maiksi para maging disente. Ang isa ay nakaupo sa tabi ni Skye, halos nakadikit na rito, habang ang isa naman ay nakatayo, nagbubuhos ng alak sa kanyang baso. Parang may malamig na bagay na gumapang sa kanyang dibdib. Ano ‘to? "Welcome home, sweetheart," Skye said casually. Hindi siya agad nakasagot dahil sa nakikita niya. She didn’t care. She shouldn’t care! Pero bakit may kung anong bumara sa kanyang lalamunan? Walang emosyon siyang lumapit at tumingin sa mga babae. Obvious na high-class escorts ang mga ito—magaganda, perpekto ang makeup, at halatang sanay makipaglaro sa mayayamang lalaki for VIP Service. Bayarang mga babae. Naramdaman niyang nakatingin sila sa kanya, pero si Skye ang tinitigan niya. Hanggang ngayon, hindi niya pa rin mabasa ang nasa utak nito
Heather stood still by the large doors of the Dawson estate, her fingers resting near the handle. For days—no, weeks—she had been trapped in this mansion, subjected to Skye’s torment, mind games, and manipulations. Pero ngayon, parang nilalaro nito ang kanyang isip. "You’re free to leave, sweetheart," Skye had said earlier that morning, his voice annoyingly casual as he sipped his coffee. "Go anywhere you want." Hindi siya makapaniwala. "Ano?" "You heard me." He leaned back in his chair, smirking. "You’re not a prisoner, Heather. If you want to go out, be my guest." Her heart raced. This had to be a trick. Napatingin siya sa paligid, expecting to see some sort of trap. But nothing seemed out of the ordinary. Cautiously, she reached for the handle, twisted it—at hindi gaya ng dati, bumukas ito agad. Fresh air hit her face. She took a hesitant step outside, then another, until she was fully past the threshold. She was free. Or so she thought. A Bugatti was already wait
Nakahawak nang mahigpit si Heather sa ilalim ng makintab na lamesang yari sa mahogany, ang buong katawan niya’y naninigas. Sa tapat niya, walang kahirap-hirap na humigop ng kape si Skye, as if he hadn't just ruined her entire life. Lalo lang siyang nag-init nang makita kung gaano ito ka-casual na parang wala lang nangyari. "Eat," he commanded, ang malalim nitong boses ay nagdulot ng hindi kanais-nais na kilabot sa kanyang katawan. "I’m not hungry," she muttered, pushing her plate away. Skye arched a brow, tilting his head as he regarded her. "Oh? Pero kanina lang ay gutom na gutom ka, 'di ba? I heard your worms fighting inside your stomach." Heather scowled. "Nagbago ang isip ko." A slow smirk tugged at his lips. "Suit yourself." He waved a hand, and within seconds, the butlers cleared the table—including her untouched food. Nanlaki ang mga mata ni Heather. "Wait—!"
Heather gritted her teeth, gripping the edge of the marble table in front of her. The words that had just come out of Skye’s mouth echoed in her head, making her stomach churn. "I’m controlling everything around you." Her hands trembled, but she refused to let him see her weakness. She had lost too much already—her freedom, her parents, and now, even her own brother and best friend seemed to be slipping from her grasp. Skye watched her with quiet amusement, swirling the whiskey in his glass. His gaze never left her, as if he was waiting for her reaction, savoring the slow realization dawning on her face. "You look pale, sweetheart." His voice was smooth, taunting. "Something wrong?" Tiningnan niya ito nang masama. "Tama na, Skye. Stop this game." He chuckled, setting his glass down with a soft clink. "Game? Oh, Heather. This isn’t a game. This is reality. Your reality." She shot him a glare, her breathing uneven. "You think you can just—" "Yes," he interrupted smoothly,
Heather’s heart pounded as she stood her ground. “I want to see them,” she said firmly, locking eyes with Skye. Skye simply smirked, his arms crossing over his chest. “And I already told you, hindi mo kailangang lumabas.” Her hands clenched into fists. "Huwag mo akong kontrolin as if pag-aari mo ang buong pagkatao ko!" He let out a chuckle, his eyes dark with amusement. “Oh, sweetheart. I already am.” A long silence stretched between them. Heather didn’t dare look away. Then, Skye chuckled softly, shaking his head. “Cute.” Heather’s stomach twisted. She knew that laugh—it meant he was amused, which never ended well for her. Her breath hitched, frustration and helplessness burning inside her. She knew Skye wouldn’t let her leave. He had made it clear—she was his, and she wasn’t going anywhere. "You're not leaving this mansion, sweetheart. But don’t worry, I have my own way of dealing with things." Napakagat siya sa labi. She was about to turn away, knowing this argument was po
Pagkarating nila sa mansion ni Skye, agad na naramdaman ni Heather ang pagbago ng hangin. It was just the two of them now, maliban sa mga katulong at pinagkakatiwalaan ni Skye na parang mga hangin lang na dumadaan dahil focus lang ang mga ito sa trabaho nila. The silence was suffocating. Tumigil siya sandali sa harap ng mansyon, pinagmamasdan ang engrandeng istruktura na tila ba isang golden cage. Masyadong malaki, masyadong perpekto pero sa paningin niya, isa itong bilangguan. Narinig niyang bumukas ang mabibigat na gate sa likuran niya, at nang lumingon siya, unti-unting nagsara ito na may malalim na clang. Parang isang pinto ng impyerno na tuluyan siyang kinulong sa loob. Napalunok siya. This is it. This is my life now. Skye walked ahead, his strides confident and controlled, habang siya nama’y nanatili sa likuran. She didn't want to step inside. Pero wala siyang choice. "Don’t even think about running," he murmured, without even looking back. Napakuyom siya ng kam
Heather felt like she was suffocating. The wedding hall was grand—filled with chandeliers, elegant floral arrangements, and a long, white aisle leading to the altar. Lahat ng mga bisita ay pawang mga kilalang personalidad sa business world. She could hear their murmurs, their judgmental stares piercing through her as if she didn’t belong here. And she didn’t. Napalunok siya habang mahigpit na hinawakan ang bouquet ng puting rosas. The weight of the wedding gown felt heavier than it should, almost as if it was dragging her down to her doom. "This isn’t real," she whispered to herself. "This is just a nightmare." Ngunit bumalik siya sa realidad nang marinig niya ang opening notes ng wedding march. Her heart pounded in her chest. She wasn’t ready for this. But she had no choice. Theo Skye Dawson stood at the altar, his hands tucked into the pockets of his perfectly tailored black tuxedo. He looked utterly unfazed, as if this was just another business deal. And to him, it was. H
Malalim ang pagkakahinga ni Heather habang bumabalot sa kaniya ang kadiliman. Ramdam niya ang init ng bisig na sumalo sa kaniya bago siya tuluyang bumagsak. Hindi niya alam kung panaginip lang ang lahat o isa iyong bangungot na hindi niya matakasan. Game on… Parang pumailanlang sa hangin ang malalim na tinig ng lalaki bago siya tuluyang mawalan ng malay. NAGISING siya sa loob ng isang kwarto na hindi pamilyar sa kaniya. Malambot ang kutson na hinihigaan niya, at sa paligid ay puro mamahaling gamit—chandeliers, silk curtains, at carpet na tila hindi pa nalalakaran. Napasinghap siya, napaatras nang mapansin ang drip na nakakabit sa kaniyang kamay. "Nasaan ba ako?" bulong niya sa sarili, ngunit sapat ang lakas ng boses niya para marinig ng lalaking nasa kabilang panig ng kwarto. "Sa bahay ko," malamig ngunit may halong amusement na tugon ng isang pamilyar na tinig. Napalingon siya at nakita niya ang lalaking iyon—ang billionaire na tinatawag niyang 'fuck boy'. Nakaupo ito sa i