" HINDI ka ba pupunta sa bayan?" tanong ni manang Lucelle sa kan'ya. Tahamik s'yang nagkakape sa balconahe. " Habilin pa naman sa'kin ng iyong ama na dumalo ka sa fiesta. Marami s'yang palaro sa mga kabataan doon at may pa-raffle pa. Alam mo naman na muling tatakbo bilang Gobernador ang iyong papa. Gusto n'ya lamang makasigurado kung may mga tao pa bang gustong sumuporta sa kan'ya doon sa susunod na eleksiyon," dagdag pa ng mayordoma. " Naroroon din ba si Marcus? " " Palagi s'yang kasama ng iyong papa sa mga lakad n'ya. May balak rin kasing tumakbo bilang Mayor si Marcus sa mga susunod na eleksiyon, " tugon naman nito. Maikli s'yang napangiti bago sumimsim ng kape. " Siguro naroroon rin ang fianceé n'ya," hinuha n'ya. " Syempre, bayan ni Snow ang may fiesta kaya nararapat lang na naroon s'ya. Lalo na't Kapitan ang kan'yang tiyuhin sa bayan na 'yon. " Agaran naman s'yang napatayo. Pupunta s'ya roon dahil naroroon si Snow. Gusto n'ya itong makita lalo na't laman ito ng
MAG-ISANG sinukat ni Snow ang wedding gown sa loob ng kan'yang kwarto. Nakangiti s'yang nakatitig sa kan'yang repleksiyon mula sa kaharap n'yang salamin. Sakto ang damit sa kan'ya lalo na't kuhang-kuha nito ang kurba ng kan'yang balingkinitang katawan. Habang nasa galak ang kan'yang puso, sa mga imahinasyong tumatakbo sa kan'yang isipan ay s'ya namang pagsulpot ni Ice sa kan'yang likuran. " Hala ka! Bakit mo sinukat? " Gulat na wika ng kan'yang nakababatang kapatid. Namulagat s'ya ng mata at napalingon rito. " Bawal ba? Ang ganda 'di ba? Bagay na bagay sa'kin, " masayang aniya sa kapatid. " Ate, baka hindi matuloy ang kasal ninyo ni kuya Marcus, " nag-aalalang ika nito. Mahina naman s'yang natawa. " Pamahiin lang 'yan. Paano ko malalaman kung kasya sa'kin kung hindi ko naman isusukat? " Kontra niya naman rito. " O, sige na. Bahala ka, " tanging sagot nito bago humiga sa kama. " Dalawa nalang pala kami ni mama ang maiiwan dito sa bahay. Nakakalungkot naman, " panimu
" PARA saan 'to? " tanong ni Snow kay Marcus noong may inabot itong invitation card sa kan'ya. " Pinapabigay ni dad para sa gaganaping Masquerade Ball sa susunod na araw, " tugon ng kan'yang nobyo. " Gusto ko ikaw ang partner ko, " nakangiting dugtong pa nito. " Wala akong maisusuot, " nahihiyang sagot n'ya rito. " Ano ka ba, love. Si Feurene na ang bahala sa isusuot mo. S'ya na rin ang umako sa ipapasuot n'yang jewelry para sa'yo." Umikot ito at niyakap s'ya mula sa likuran. " Gusto ko, ikaw ang pinaka-magandang dilag na makikita ko sa party," ani nito bago s'ya kinintilan ng halik sa kan'yang braso. Hindi n'ya namang maiwasang hindi mapangiti. " Kailangan ko nang mauna. May pupuntahan pa ako," paalam nito sa kan'ya. Inihatid n'ya ito sa may gate. " Ingat ka, " aniya at kumaway. Noong nakalayo na ang sasakyan ni Marcus at saka naman n'ya napansin sa kalayuan ang isang itim na sasakyan. Mabilis itong umarangkada at nag-menor ng takbo noong malapit na sa kinar
MASQUERADE PARTY... PAGKATAPOS s'yang inayusan ng dalawang nakatukang tauhan na galing sa glam team ni Feurene ay nakahanda na s'yang magtungo sa Grand Hall sa isang mamahaling Hotel. She's wearing a champagne-beaded black evening dress with a shimmering black Venetian lace metal mask. Kahit kinakabahan s'ya, pipilitin n'yang kumalma. Ayaw n'yang mapahiya sa mga bigating bisita sa party lalo na't Sylvestre ang nag-host sa enggrandeng event na 'yon. Pagkalabas n'ya ng building kung saan s'ya inayusan, nakabungad na pala si Mang Sed sa labas. Ilang minuto na itong nag-aantay sa kan'ya. " Miss Snow, ako po ang pinapunta rito ni sir Marcus para ihatid po kayo sa Sapphirean Grand Hotel, " papapaalam nito. Nag-alangan naman s'ya at sumilip sa loob noong binuksan nito ang passenger seat. Nakahinga s'ya ng maluwag noong wala sa loob si Demetri. " Nasa Grand Hotel na po si sir Demetri, " pansin nito noong parang may hinahanap s'ya sa loob. " Akala ko kasi naririto na nama
Nag-uumigting ang mga mata ni Demetri habang nakatitig s'ya sa harapan ng salamin. Bumabalik sa kan'yang isipan ang pagsampal ni Snow sa kan'ya. Ramdam n'ya pa rin ang pagdapo ng palad nito sa kan'yang pisngi. Isang kalaspatanganan sa kan'yang pagkalalaki ang ginawa nito. Wala pang babaeng nagawa s'yang tanggihan. Halos lahat ng mga babaeng nagugustuhan n'ya ay nakukuha n'ya. Lahat sila naghahabol pagkatapos n'yang gamitin ang mga ito. At may iba pang gusto magpatiwakal para sa pagmamahal n'ya. Malakas n'yang sinuntok ang salamin. Nag-crack iyon at muli n'ya itong sinuntok. Hindi n'ya ininda ang sakit at sugat sa kan'yang kamao. Napopoot s'ya at gusto n'yang bigyan ng leksiyon ang babaeng 'yon. Ang lakas ng loob n'yang gawin sa'kin 'to! Sino ba s'ya sa akala n'ya?! Lumabas s'ya ng banyo habang hinayaan ang pagpatak ng dugo mula sa kan'yang kamaong nakasugat-sugat. Nadatnan n'ya ang magkasintahan sa may harden. Itinago n'ya sa bulsa ang kan'yang kamao at naglakad palapit sa magkasi
I LOVE YOU Every time she heard those words come out of Marcus' mouth, pain grudgingly hugged her soul. The bitter smile showed off on her quivered, cracked lips. Her tears started to fall again even though her eyes closed and her brows knitted showing she was in pain of regret. Sobrang sakit na pinagtaksilan ka ng lalaking pinagkakatiwalaan mo. Akala n'ya si Marcus na ang pinaka-matinong lalaking nakilala n'ya, wala rin pala itong pinagkaiba. Kumikislot ang kan'yang dibdib sa hapding nararamdaman ng kan'yang puso. Imagine the five fúcking years she's stupidly in love with a deceptive cheater like Marcus. Nagpapanggap lamang ito na mahal na mahal s'ya. Nagsinungaling na siya ang nag-iisang babaeng minahal nito. Naniwala s'yang iba ito sa mga lalaking ginagamit lamang ang kahinaan ng isang babae. Wala rin pala itong pinagkaiba sa kan'yang ama. " Where's Marcus?" tanong n'ya kay nay Lucelle noong nasa Sylvestre Mansion s'ya. " Hindi kayo nagkita?" Nagtatakang ani nito. Napailing
Tulalang nakatitig sa kisame si Snow. Kanina pa s'ya sa ganitong sitwasyon at kung ano-anong ideya ang pumasok sa kan'yang isipan. Gusto n'yang sundan si Marcus at alamin kung sino ang ibang kalaguyo nito ngunit bachelor's party nga ang magaganap kaya hindi s'ya nagtangkang sumama. Pero, malakas pa rin ang kutob n'ya na iisang babae lamang ang nasa larawan at si Feurene. Dahil sa hindi s'ya mapakali ay napadesisyonan n'yang magtungo sa hotel kung saan gaganapin ang party. Habang naglalakad s'ya sa pasilyo, pabigat ng pabigat ang kan'yang mga hakbang. Natigilan s'ya noong palapit na s'ya sa sinabing k'warto na sinabi ng receptionist kung saan naroroon ang kan'yang nobyo noong makita n'ya si Demetri. Nakasandal ito malapit sa pintuan. Seryoso itong naninigarilyo. Napalingon ito noong napansin s'ya nito. Akala n'ya ay nasa Sicily pa ito. " What are you doing here?" Tanong nito sa kan'ya. Napasilip s'ya sa suot n'yang relo. Maaga pa naman ang oras. " Uuwi ko na ang fiance ko," tugon
Napalingon s'ya sa dancefloor. Kahit lasing na s'ya ay mas pinili n'yang magpunta roon upang makipagsayawan sa mga lalaki. Unang beses n'ya itong gagawin. Ang magpunta sa bar ay hindi n'ya gawain. Ilag talaga s'ya sa maraming tao lalo na kung maraming mga lalaki. Dumutdot s'ya sa mga nagsasayawan at nakisayaw rin s'ya sa mga ito. Wala na s'yang pakialam kung anong mangyayare sa kan'ya kinabukasan. Ang mahalaga sa ngayon ay maibsan ang sakit at hapdi na kan'yang nararamdam. Napasigaw s'ya sa tuwa noong nagsigawan rin ang mga katabi n'yang babae na abala rin sa pakikipag-dirty dance sa mga partner nito. May lalaking dumikit sa kan'ya at hindi n'ya ito pinagbawalan na hawakan s'ya sa beywang. Mas lalo n'yang idinikit ang sarili rito kaya mas lalo itong naganahang sumayaw dahil sa ginawa n'ya. Ilang sandali pa ay may humablot na sa kan'ya palayo sa nakasayawan n'yang lalaki. Akmang lalaban ang lalaking nakasaya niya ngunit may dalawang lalaking humarang kaya napaatras na lamang ito. Nap
I called Demetri again. And again. But his phone was still out of reach. I tried Tiara next, but no matter how many times I dialed, there was no response. My anxiety grew stronger with each unanswered call. Pinatawagan ko na rin siya kay Marshall at Oscar, ngunit kahit iyong kanang kamay ni Demetri na si Pluto ay hindi rin nila ma-contact. Something was wrong. I could feel it. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad sa loob ng sala, habang si Demetria naman ay nakaupo sa couch, pinagmamasdan ako. "Snow, hindi ka ba nahihilo sa ginagawa mo?" reklamo niya sa akin. Nakaramdam ako ng matinding pag-aalala sa asawa ko. Tangina naman kasi! Kagabi lang, isinumpa ko sa hangin ang pangalan niya na sana maglaho na siya sa paningin ko, na sana ay mawala na siya. Pero heto ako ngayon, hindi maintindihan ang nararamdaman ko. I told him to go, die, and disappear and he accepted and agreed to it. Hinayaan niya ako. Hindi na siya nangulit. Umalis siya na hindi man lang nagpaalam sa akin, siguro'y a
Dali-dali kong tiningnan si Demetria. "Sandali lang, Deme," paalam ko bago ko siya tinalikuran at sinagot ang tawag, halos nanginginig ang kamay ko habang inilalapit ang phone sa tainga ko. At ang lakas ng kabog ng dibdib ko. "Ate?" Halos hindi ako makahinga nang marinig ko ang boses ng kapatid ko. "I-Ice? Ikaw ba ito?" Nanginginig ang kamay ko, takot na baka isang panaginip lang ito o mas masahol, baka kaboses lang siya ng kapatid ko. "Oo naman!" sagot niya, puno ng sigla. Napasinghap ako. But… Demetri told me that he killed them. "Hinihintay ka ni Mom, gusto niyang makausap ka." Naging mas excited ang boses niya. "Sensya na, ngayon lang kami pinayagan ni Kuya Demetri na tawagan ka. Ma—si Ate!" Parang nawala ang lahat ng ingay sa paligid. Ang naririnig ko lang ay ang boses ng kapatid ko at ang bilis ng tibok ng puso ko. "Snow, anak? Kumusta? Ayos ka lang ba?" Napasinghap ako at mas lalong humigpit ang hawak ko sa cellphone. Napatakip ako ng bibig, pilit na pinipigilan a
**Demetri’s POV**The entire penthouse was drowning in silence. Walang kahit anong ingay, walang kahit anong buhay, maliban sa bigat na nakadagan sa aking dibdib.Parang nilamon ako ng sarili kong anino.I sat in front of the grand piano, letting my fingers hover over the cold ivory keys. Pero ngayong gabi, parang hindi ko maalala kung paano ito tugtugin.Not because I forgot.But because my own hands… were trembling.I stared at my palms, trying to stop the shaking. Pilit kong pinipigilan, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maitatanggi ang katotohanan.I'm breaking.I bit my lip, forcing myself to suppress whatever emotions were swallowing me whole. Pero kahit anong pigil, naramdaman ko pa rin ang isang bagay na hindi ko inasahan.Something warm slid down my cheek.Damn it.I'm crying.Me. Demetri Sylvestre. A known ruthless mafia leader. A devil feared by everyone.At ngayon, parang isang sirang tao na umiiyak sa harap ng piano dahil lang sa isang babae.But she’s not just a woman.
"Nasaan ang kapatid ko? Nasaan ang nanay ko? Did you kill them?" Malalim ang paghinga ko, pilit pinipigilan ang panlalamig ng katawan ko. I stared at him, my chest tightening, my heart racing in terror and desperation. "Demetri, I need to know kung buhay pa ba sila." Mahina, halos pabulong kong sinabi, pero bawat salita ay mabigat, puno ng pagmamakaawa. Halos manlimahid ang lalamunan ko sa bigat ng hinanakit. Pero nanatili siyang tahimik. "Bakit hindi ka makasagot?!" "Did you kill them?!" Hindi ko na napigilan ang paghiyaw ko. The pain in my chest felt like a thousand needles piercing through me, each second bringing a sharper ache. Sobra na. Bakit hindi niya ako kayang sagutin? Bakit hindi niya man lang ako bigyan ng kahit kaunting pag-asa? Naiiyak akong napatitig sa kanya, searching for any answer in his empty eyes. Pero wala. Blangko. Wala akong mabasa. And that’s when I felt my knees weaken. Bakit? Bakit hindi niya kayang sabihin? "Nasaan sila, Demetri?"
Alam kong hindi lang basta pader ang humaharang sa akin, isang matibay na pader na imposibleng tibagin. Muling sumagi sa isip ko si Wrent. What if... tawagan ko siya? Baka matulungan niya ako. Pero agad ko ring iwinaksi ang ideyang iyon. Si Marcus nga, na sariling kapatid ni Demetri, nagawa niyang patayin. Si Wrent pa kaya na isang hamak na kaibigan lang niya? Napapikit ako, pilit na tinatanggal sa isipan ko ang anumang plano ng pagtakas. Nang makarating kami sa Sapphirean Building, halos bumaba agad ako ng van, pero agad akong pinigilan ni Demetri. Napakunot-noo tuloy ako at naibaling ang tuon ng tingin ko sa kanya. Napansin kong lumalim ang titig niya sa labas, at tila ba may hindi napansin siyang kakaiba sa paligid. Nasa exclusive parking lot na kami, pero may kakaibang tension sa ere. Bigla akong kinabahan. “Wait for a while,” utos niya. Hindi ko alam kung anong nangyayari, pero tumango na lamang ako. Nananatili kami sa loob ng van habang lumabas naman ang mga tauhan ni D
**Snow's POV** I woke up at exactly five in the morning, feeling the warmth of the body beside me. Mahigpit ang yakap niya sa akin, ramdam ko ang bigat ng braso niyang nakapulupot sa bewang ko. Hindi ko namalayan na tinabihan niya pala ako kagabi. Napalunok ako, pinakiramdaman ang bawat paghinga niya. Mabagal at kalmado. Dahan-dahan kong ginalaw ang katawan ko upang matanggal ang braso niyang nakakapit sa akin. Ngunit sa pagbawi ko ng sarili kong katawan ay bigla siyang nagising. Binilisan ko ang kilos at agad akong nagpagulong sa kama upang ilayo ang sarili sa kanya. Kaagad din siyang bumangon, itinuon ang kanyang siko sa kama, at hindi inalis ang tingin sa akin. "What are you doing?" tanong niya na may malamig ang boses, habang pinagmamasdan akong nakatayo. Ibinaling ko ang tingin sa bintana. Nasa biyahe pa rin pala kami. Huminga ako nang malalim, pilit na hindi pinapansin ang presensya ng asawa ko. Then, out of nowhere, I felt a shift in the air. He moved fast. I instinctivel
**Demetri's POV** Matalim pa rin ang tingin ni Feurene habang galit at matinding pagkamuhi ang nakapinta sa kanyang mukha. Hindi siya natinag nang magtama ang mga mata namin. Sa halip, mas lalo niya pang hinigpitan ang kanyang panga, waring sinisikap niyang pigilan ang sarili na sumigaw o magsalita. Hindi ko siya inurungan. I, too, was silently burning inside due to anger. Nasa daungan kami ng isang maliit na isla, ang napili kong lugar para sa pagkikita namin ni Vaughn. The waves gently lapped against the sides of the docked yachts, and the surroundings were quiet except for the faint murmurs of some of my men. "Pinakain ko na siya," biglang sabi ni Tiara mula sa aking likuran. Nilingon ko siya at nakita kong pinagmamasdan din niya si Feurene. Si Feurene naman ay patuloy na nagpupumiglas habang pilit siyang ipinapasok ng aking tauhan sa isa pang yate. "Thank you," I said in gratitude before pulling out a pack of cigarettes. I tapped the box lightly, letting one stick slide out,
**Snow's POV** Pinilit kong iwasan ang muli niyang pagtatangkang halikan ako, pilit na inililingon ang aking mukha, ngunit mas mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking panga. Hindi ako nagtagumpay. Muli niyang idinikit ang kanyang labi sa akin, at ramdam ko ang matinding panggigigil sa paraan ng kanyang paghalik—brusko, walang alinlangan, at parang hayok na hayok. Napapikit ako sa pandidiri at sinubukan kong ilayo ang aking sarili, ngunit tila bakal ang kanyang mga bisig na hindi ko matakasan. Mas diniinan pa niya ang paghalik, tila ba nais akong pigain hanggang sa tuluyang mawalan ng lakas ang aking katawan. Nang maramdaman kong sinusubukan niyang ipasok ang kanyang dila, doon ko na tuluyang naipon ang galit at inis sa loob ko. Sinunggaban ko ang kanyang ibabang labi at mariing kinagat. "Shit!" singhal niya, agad na umatras habang dinadampian ng daliri ang nasugatang labi. Dahil sa aking ginawa, inaasahan ko nang magagalit siya, pero sa halip na umatras, mas lalo siyang nag-init.
"I am happy that I saved you that time—even if I forgot we had met before," Demetri said, his voice laced with something unreadable. Sinimulan niyang kalasin ang sinturon niya. "Tingnan mo ngayon. Kung hindi kita niligtas, malamang isa ka na sa mga babaeng bayaran sa mga brothels—ang mga brothels na pagmamay-ari ng sarili mong ama." Napapikit ako, forcing myself to push away the new pain brought by his words. "Did you know… that your father was the one who decided for me to choose you?" His lips curled into a twisted smirk. "I still can’t believe it. He offered your body to me as a reward for a mission I accomplished for him." "Hindi ako makapaniwala... na anak ka pala ni Tiburcio." Gigil niyang tinanggal ang tanikala sa magkabila kong mga paa. "I knew it," I whispered na may kasamang poot na unti-unting lumalagablab sa kaloob-looban ko. "I knew he was behind the syndicate that kidnapped us. That’s why I hate him." Pinagpantay ni Demetri ang mga paa ko bago dahan-da