Don't forget to leave a review
Lumulutang sa sakit at galit ang buong pagkatao ko. Sa sobrang tindi ng hinagpis, hindi ko na kinaya.Muling bumalik ang tingin ko kay Demetri.“Kill me!” Pasigaw kong hiling sa asawa ko, umiiyak na parang isang baliw. "Isama mo na ako! Patayin mo na ako, Demetri!" Hiyaw na dagdag ko pa.Ngunit nananatiling blangko ang mga mata niyang nakatitig sakin."P-Please...""I can't live carrying this kind of guilt! I am the reason he died!"Mas gugustuhin ko pang mawala kaysa patuloy na huminga sa impyernong ito.Ngunit sa halip na sundin ako, tumayo si Demetri and he looked down at me.“No.” Matigas niyang sagot.I looked up at him with tears in my eyes, nanginginig pa rin ako dahil sa takot, paghihinagpis at galit.“I don’t want to kill you, Snow.” Muli siyang napaupo sa harapan ko upang muling titigan ang aking mga mata, at sa malamlam na liwanag, nakita ko ang halimaw sa likod ng asul niyang mga mata.“I will let the sorrow kill you... consume you... until you decide to kill yourself.”N
"I am happy that I saved you that time—even if I forgot we had met before," Demetri said, his voice laced with something unreadable. Sinimulan niyang kalasin ang sinturon niya. "Tingnan mo ngayon. Kung hindi kita niligtas, malamang isa ka na sa mga babaeng bayaran sa mga brothels—ang mga brothels na pagmamay-ari ng sarili mong ama." Napapikit ako, forcing myself to push away the new pain brought by his words. "Did you know… that your father was the one who decided for me to choose you?" His lips curled into a twisted smirk. "I still can’t believe it. He offered your body to me as a reward for a mission I accomplished for him." "Hindi ako makapaniwala... na anak ka pala ni Tiburcio." Gigil niyang tinanggal ang tanikala sa magkabila kong mga paa. "I knew it," I whispered na may kasamang poot na unti-unting lumalagablab sa kaloob-looban ko. "I knew he was behind the syndicate that kidnapped us. That’s why I hate him." Pinagpantay ni Demetri ang mga paa ko bago dahan-da
**Snow's POV** Pinilit kong iwasan ang muli niyang pagtatangkang halikan ako, pilit na inililingon ang aking mukha, ngunit mas mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking panga. Hindi ako nagtagumpay. Muli niyang idinikit ang kanyang labi sa akin, at ramdam ko ang matinding panggigigil sa paraan ng kanyang paghalik—brusko, walang alinlangan, at parang hayok na hayok. Napapikit ako sa pandidiri at sinubukan kong ilayo ang aking sarili, ngunit tila bakal ang kanyang mga bisig na hindi ko matakasan. Mas diniinan pa niya ang paghalik, tila ba nais akong pigain hanggang sa tuluyang mawalan ng lakas ang aking katawan. Nang maramdaman kong sinusubukan niyang ipasok ang kanyang dila, doon ko na tuluyang naipon ang galit at inis sa loob ko. Sinunggaban ko ang kanyang ibabang labi at mariing kinagat. "Shit!" singhal niya, agad na umatras habang dinadampian ng daliri ang nasugatang labi. Dahil sa aking ginawa, inaasahan ko nang magagalit siya, pero sa halip na umatras, mas lalo siyang nag-init.
**Demetri's POV** Matalim pa rin ang tingin ni Feurene habang galit at matinding pagkamuhi ang nakapinta sa kanyang mukha. Hindi siya natinag nang magtama ang mga mata namin. Sa halip, mas lalo niya pang hinigpitan ang kanyang panga, waring sinisikap niyang pigilan ang sarili na sumigaw o magsalita. Hindi ko siya inurungan. I, too, was silently burning inside due to anger. Nasa daungan kami ng isang maliit na isla, ang napili kong lugar para sa pagkikita namin ni Vaughn. The waves gently lapped against the sides of the docked yachts, and the surroundings were quiet except for the faint murmurs of some of my men. "Pinakain ko na siya," biglang sabi ni Tiara mula sa aking likuran. Nilingon ko siya at nakita kong pinagmamasdan din niya si Feurene. Si Feurene naman ay patuloy na nagpupumiglas habang pilit siyang ipinapasok ng aking tauhan sa isa pang yate. "Thank you," I said in gratitude before pulling out a pack of cigarettes. I tapped the box lightly, letting one stick slide out,
Warning: This book contains mature themes and explicit content intended for adult readers. It includes graphic depictions of intimacy, intense emotional situations, and elements of dark romance that may be disturbing or triggering to some individuals. Please proceed with caution if you are sensitive to themes such as abuse, manipulation, violence, or other potentially distressing content. Reader discretion is strongly advised. ---- SIMULA: SABIK na gustong makita ni Snow ang kan'yang nobyo lalo na't mag-iisang linggo silang hindi nagkasama. Naging abala s'ya sa isang taping ng movie na ipapalabas sa susunod na dalawang buwan. Panghuling taping nila 'yon kaya nakahinga s'ya ng maluwag at sa wakas ay makakapagpahinga na s'ya kahit mga ilang araw lamang. Baguhan lamang s'ya sa showbiz ngunit hindi naman s'ya nanghihinayang na isuko ang kan'yang nagsisimulang career para sa isang relasyon. Ang gusto n'ya lamang talaga ay maging isang professional writer ng mga nobelang p'wedeng i-
" Miss Snow, s'ya po si sir Demetri. S'ya po ang nakatatandang kapatid ni sir Marcus, " pakilala ni Sed sa kan'yang panibagong amo habang nasa biyahe sila. May pagkabiglang napalingon si Snow sa g'wapong binata. Sandali s'ya nitong binalingan ng tingin. Medyo may pagka-intimidating ang klase ng bawat titig nito sa kan'ya. " Nice meeting you, " alanganing bati n'ya sa binata. " I am Snow Hidalgo, Marcus' fiancée, " dagdag n'ya pa sabay lahad ng kamay. Napatitig naman si Demetri sa nakaabang na palad ng dalaga bago tuluyang napadako ang kan'yang mga mata sa dibdib nito. Manipis na puting sleeves ang suot ni Snow at nabasa iyon ng ulan kanina kaya bumakat ang suot nitong pulang bra at ang cleavage ng dibdib nito. Snow caught Demetri's sly glance at her outfit and quickly straightened up, clearing her throat. What happened next caught her off guard—Demetri shrugged off his coat and draped it over her shoulders. " Malamig kaya kailangan mo 'yan, " malumanay na wika nito. Napatango na
NAGKAROON ng isang simpleng party sa mansiyon ng mga Sylvestre. Dumalo ang mga kaibigan at kasosyo sa negosyo ni Marcus at iilang kaibigan naman ni Snow ay dumalo rin. Habang nasa gilid siya, tahimik na nakaupo kasama ang ibang kakilala ng kan'yang ama, hindi n'ya naman maiwasang mapatitig sa kinaroroonan ng magkasintahan. Abala ang mga 'to sa pakikisalamuha sa mga bisita. " Kailan ka? " tanong ni Wrent habang hawak ang basong may alak. Hindi n'ya napansin ang pagsulpot nito sa kan'yang likuran. " Tingnan mo ang kapatid mo. Kailan lang ay uhugin pa 'yang nakikipaglaro sa alaga ninyong aso, ngayon ay magpapakasal na, " dugtong nito bago uminom ng alak. Hindi naman s'ya umimik at abala lamang na nakatitig sa likuran ni Snow. Hindi n'ya talaga magawang iwaksi paalis sa kan'yang isipan ang babaeng 'yan. Bakit masyado nitong naaagaw ang kan'yang atensiyon kahit wala naman itong ginagawa? " Amigo, h'wag mong nanaisin ang pagmamay-are na nang iba, " komento naman nito noong mapan
" HINDI ka ba pupunta sa bayan?" tanong ni manang Lucelle sa kan'ya. Tahamik s'yang nagkakape sa balconahe. " Habilin pa naman sa'kin ng iyong ama na dumalo ka sa fiesta. Marami s'yang palaro sa mga kabataan doon at may pa-raffle pa. Alam mo naman na muling tatakbo bilang Gobernador ang iyong papa. Gusto n'ya lamang makasigurado kung may mga tao pa bang gustong sumuporta sa kan'ya doon sa susunod na eleksiyon," dagdag pa ng mayordoma. " Naroroon din ba si Marcus? " " Palagi s'yang kasama ng iyong papa sa mga lakad n'ya. May balak rin kasing tumakbo bilang Mayor si Marcus sa mga susunod na eleksiyon, " tugon naman nito. Maikli s'yang napangiti bago sumimsim ng kape. " Siguro naroroon rin ang fianceé n'ya," hinuha n'ya. " Syempre, bayan ni Snow ang may fiesta kaya nararapat lang na naroon s'ya. Lalo na't Kapitan ang kan'yang tiyuhin sa bayan na 'yon. " Agaran naman s'yang napatayo. Pupunta s'ya roon dahil naroroon si Snow. Gusto n'ya itong makita lalo na't laman ito ng
**Demetri's POV** Matalim pa rin ang tingin ni Feurene habang galit at matinding pagkamuhi ang nakapinta sa kanyang mukha. Hindi siya natinag nang magtama ang mga mata namin. Sa halip, mas lalo niya pang hinigpitan ang kanyang panga, waring sinisikap niyang pigilan ang sarili na sumigaw o magsalita. Hindi ko siya inurungan. I, too, was silently burning inside due to anger. Nasa daungan kami ng isang maliit na isla, ang napili kong lugar para sa pagkikita namin ni Vaughn. The waves gently lapped against the sides of the docked yachts, and the surroundings were quiet except for the faint murmurs of some of my men. "Pinakain ko na siya," biglang sabi ni Tiara mula sa aking likuran. Nilingon ko siya at nakita kong pinagmamasdan din niya si Feurene. Si Feurene naman ay patuloy na nagpupumiglas habang pilit siyang ipinapasok ng aking tauhan sa isa pang yate. "Thank you," I said in gratitude before pulling out a pack of cigarettes. I tapped the box lightly, letting one stick slide out,
**Snow's POV** Pinilit kong iwasan ang muli niyang pagtatangkang halikan ako, pilit na inililingon ang aking mukha, ngunit mas mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking panga. Hindi ako nagtagumpay. Muli niyang idinikit ang kanyang labi sa akin, at ramdam ko ang matinding panggigigil sa paraan ng kanyang paghalik—brusko, walang alinlangan, at parang hayok na hayok. Napapikit ako sa pandidiri at sinubukan kong ilayo ang aking sarili, ngunit tila bakal ang kanyang mga bisig na hindi ko matakasan. Mas diniinan pa niya ang paghalik, tila ba nais akong pigain hanggang sa tuluyang mawalan ng lakas ang aking katawan. Nang maramdaman kong sinusubukan niyang ipasok ang kanyang dila, doon ko na tuluyang naipon ang galit at inis sa loob ko. Sinunggaban ko ang kanyang ibabang labi at mariing kinagat. "Shit!" singhal niya, agad na umatras habang dinadampian ng daliri ang nasugatang labi. Dahil sa aking ginawa, inaasahan ko nang magagalit siya, pero sa halip na umatras, mas lalo siyang nag-init.
"I am happy that I saved you that time—even if I forgot we had met before," Demetri said, his voice laced with something unreadable. Sinimulan niyang kalasin ang sinturon niya. "Tingnan mo ngayon. Kung hindi kita niligtas, malamang isa ka na sa mga babaeng bayaran sa mga brothels—ang mga brothels na pagmamay-ari ng sarili mong ama." Napapikit ako, forcing myself to push away the new pain brought by his words. "Did you know… that your father was the one who decided for me to choose you?" His lips curled into a twisted smirk. "I still can’t believe it. He offered your body to me as a reward for a mission I accomplished for him." "Hindi ako makapaniwala... na anak ka pala ni Tiburcio." Gigil niyang tinanggal ang tanikala sa magkabila kong mga paa. "I knew it," I whispered na may kasamang poot na unti-unting lumalagablab sa kaloob-looban ko. "I knew he was behind the syndicate that kidnapped us. That’s why I hate him." Pinagpantay ni Demetri ang mga paa ko bago dahan-da
Lumulutang sa sakit at galit ang buong pagkatao ko. Sa sobrang tindi ng hinagpis, hindi ko na kinaya.Muling bumalik ang tingin ko kay Demetri.“Kill me!” Pasigaw kong hiling sa asawa ko, umiiyak na parang isang baliw. "Isama mo na ako! Patayin mo na ako, Demetri!" Hiyaw na dagdag ko pa.Ngunit nananatiling blangko ang mga mata niyang nakatitig sakin."P-Please...""I can't live carrying this kind of guilt! I am the reason he died!"Mas gugustuhin ko pang mawala kaysa patuloy na huminga sa impyernong ito.Ngunit sa halip na sundin ako, tumayo si Demetri and he looked down at me.“No.” Matigas niyang sagot.I looked up at him with tears in my eyes, nanginginig pa rin ako dahil sa takot, paghihinagpis at galit.“I don’t want to kill you, Snow.” Muli siyang napaupo sa harapan ko upang muling titigan ang aking mga mata, at sa malamlam na liwanag, nakita ko ang halimaw sa likod ng asul niyang mga mata.“I will let the sorrow kill you... consume you... until you decide to kill yourself.”N
Muli kong inilibot ang paningin sa paligid. Napakatahimik na parang nilamon ng katahimikan ang buong isla. Tanging ang malalalim kong paghinga, pagaspas at huni ng mga ibon sa di kalayuan ang maririnig. Napayakap ako sa sarili, pilit hinahawi ang malamig na hangin na dumadampi sa balat ko. Wala na sa paningin ko si Marcus. Tuluyan na siyang naglaho sa kakahuyan, at ngayon, para bang may hindi tama. Napatingala ako sa langit. Madilim ang kaulapan, mabigat at nagbabadya na tila may babagsak na malakas na ulan. Mas mabuti pang bumalik na lamang ako sa rest house bago pa bumuhos ang ulan. Pagkapasok ko, halos kasabay niyon ang malakas na pagbagsak ng ulan sa bubungan. Humalo sa hangin ang amoy ng basang lupa. Sumabay pa ang nakakatakot na kidlat at dagundong ng kulog. Pilit kong pinakalma ang sarili. Sandali lang 'to, alam ko at umaasa akong babalik din si Marcus maya-maya. Lumpas ang isang oras na paghihintay ko sa kanya, hindi ko namalayang nakatulog na ako sa sofa. Napabalikwas
Hindi ko maintindihan kung saan niya hinuhugot ang lahat ng kabaitan na ito. Paano niya nagagawang maging ganito kabuti sa akin, kahit na ang sitwasyon namin ay isang gulong hindi na yata matutuwid? Paano niya pa nagagawang ngumiti sa kabila ng lahat ng sakit na dulot ng pagmamahal niya sa akin? Napahagulhol ako, hindi ko na kinaya. Mas lalo akong nilukob ng matinding guilt, at ramdam ko ang panik sa mga mata ni Marcus nang makita niya akong nanginginig sa pag-iyak. “Snow… may nasabi ba akong masama? B-Bakit ka umiiyak?” nauutal niyang tanong, halatang hindi niya alam kung paano ako aamuin. Humigpit ang hawak ko sa mga kamay niya, desperadong ipaintindi ang bigat na nakadagan sa dibdib ko. “Mac C-Carlos Sylvestre…” Nanginginig ang boses ko, at bawat salita ay parang kutsilyong mas lalong sumusugat sa puso ko. “I can’t keep s-seeing you like this…” Napapikit ako nang mariin, pilit pinipigilan ang hagulgol na kumakawala sa lalamunan ko. “Seeing you so good to me… you’re co
Napabuga ng hangin si Marcus bago bumuntong-hininga. “I’m glad that you’re awake,” pag-iiba niya ng usapan. "’Yan ba talaga ang gusto mong sabihin, Marcus?" inis kong sagot, isang hakbang ang inilapit ko sa kanya. "Nasaan tayo? Saan mo ako dinala?" seryoso kong tanong. Hindi niya ako agad sinagot. Tumingin siya saglit sa malayo bago bumalik ang tingin niya sa akin. “I can’t tell you where we are. Just know… we’re far away. Far from your husband,” sagot niya bago humakbang palapit. Mabilis akong umatras at itinapat ang palad sa pagitan namin bilang babala, pero hindi siya tumigil. Sa isang iglap, kinulong niya ako sa mga bisig niya. “Marcus, why did you do this?! You just put us both in danger! Once Demetri finds out—he’ll kill you! He’ll kill both of us!” Nanginginig ang boses ko habang nagpupumilit akong itulak siya palayo, pero mas hinigpitan lang niya ang yakap niya. Alam kong hindi nagbibiro si Demetri. Ilang beses na siyang nagbanta noon, at ang huling beses na sinabi niya
**Feurene's POV** "Hindi ka talaga titigil hangga't hindi ka niya napapatay?" I asked Marcus with my voice filled with frustration. He froze for a moment before giving me a sharp, irritated look. Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga, as if he was holding back something he couldn’t say. "Marcus naman... I'm begging you, please stop this," I pleaded, my voice filled with too much desperation. I knew he wouldn’t listen. Alam kong hindi na niya kayang bumitaw. But still, I couldn’t stop myself from trying. "Hindi ko kaya na mawala ka. Please... tama na. Wala kang laban kay Demetri. Kahit anong gawin mo, talo ka pa rin!" Alam kong masakit ang mga salitang binitiwan ko, but what else could I do? Mas masakit kung makikita ko siyang bumagsak dahil sa laban na hindi niya kayang ipanalo. Tahimik siyang napatingin sa kung saan, pero kita ko ang pagdilim ng kanyang ekspresyon. Muli niyang itinikom ang kamao, pilit na itinatago ang emosyon sa likod ng malamig niyang postura. Nasa
**Snow's POV** "How's the shoot? Marami ba kayong natapos na scene ngayong araw? And bakit parang ang aga yata ng balik mo sa resort?" sunod-sunod na tanong ni Demetri sa akin pagpasok namin sa exclusive room. Hindi ko siya pinansin. I went straight to the couch at hinubad ko ang suot kong stocking. "Let me help you," aniya bago lumuhod sa harapan ko. Napatitig ako sa kanya habang marahan niyang hinubad ang suot kong stocking. Pero hindi pa rin mawala sa loob ko ang pagkairita. He had the nerve na magsaya kasama ang babaeng iyon. Naiinis ako. Naiirita sa kalandian nila kanina sa loob ng elevator. Hindi ko tuloy maiwasang kagatin ang ilalim ng aking labi dahil sa inis. "Done," aniya bago nakipagtitigan sa akin. Dumako ang tingin ko sa pisngi niyang may bakas ng lipstick. "Mukhang nag-e-enjoy ka naman na may kasamang iba sa tuwing may trabaho ako. Why don’t you let me have fun outside too?" sarkastikong saad ko. "Gusto ko rin makipagharutan sa iba," dagdag ko pa. "No," ag