CHAPTER 21

IT'S 12:55 MIDNIGHT. HE WAS DRIVING HIS CAR.

Hindi pa rin ako mapakali sa kinauupuan ko. Paulit-ulit pa rin na nag e-echo sa isip ko 'yong sinabi niya kanina. Wala namang malisya para sa akin 'yong pagyakap ko sa kanya, simpleng tsansing lang pero hanggang doon lang. Hindi rin naman mahigpit. Hindi magaang. Saktong yakap lang.

Pero bakit niya nasabing kapag nagtagal kami sa ganoong posisyon ay maaari niya akong mahalikan?

Hidden crush kaya ako ng kupal na 'to?

Mula sa pagkakasandal ko sa kinauupuan ko'y napabaling ako sa kanya. Pinagmasdan ko siya kahit alam kong alam niya na nakatingin ako sa kanya. Seryoso lang siyang nagmamaneho habang nakatutok ang tingin sa daan. Magulo ang buhok niya na parang hindi na pinagkaabalahang suklayan. Ang damit niya naman ay t-shirt na puti at grey na jogger, tipong pang tulog niya lang, pero keri pa rin naman.

Simple lang naman ang ayos niya. Simple lang ang itsura niya. Pero ang lakas pa rin ng dating niya at nakakapangliit pa rin kapag katabi siya.