Matapos nilang kumain, nag-ayos na si Lila ng kanilang pinagkainan habang si Daniel naman ay nagbayad ng bill. Lumabas sila ng restaurant na may ngiti sa labi, tila ba parehong kontento sa naging usapan at samahan nila."Salamat sa lunch, Daniel," ani Lila habang inaayos ang strap ng kanyang bag."Walang anuman," sagot naman ng lalaki. "Masaya akong makasama kayong mag-ama saka lagi kang magiingat, Lila."Tumango si Lila at saglit na napatigil. Alam niyang kailangan na nilang maghiwalay ng landas para bumalik sa kani-kanilang trabaho."Sige, uuna na ako. Marami pa akong dapat tapusin sa opisina," wika niya.Tumango si Daniel at saglit na pinagmasdan ang mukha ni Lila. "Oo nga pala, huwag mong kalimutan ang mga plano mo. Lalo na ‘yung tungkol kay Mia. Alam mo naman kung gaano siya kasabik na makasama ka."Napangiti si Lila at tumango. "Alam ko. At salamat sa pagpapaalala.""At tungkol sa trabaho mo," dagdag ni Daniel. "Ginawan ko na ng paraan ‘yung schedule mo para mas magkaroon ka ng
Nanlaki ang mata ni Mia sa labis na tuwa. "Talaga po, Mama? Saan po tayo pupunta? Kailan po? Ano pong gagawin natin doon?" Sunod-sunod ang tanong ng bata habang excited na tumatalon-talon sa kanyang upuan.Ngumiti si Lila at umiling. "Secret muna, baby. Pero siguradong mag-e-enjoy ka.""Ay! Mama naman! Sabihin mo na po!" Umarteng nagtatampo si Mia habang nangingiti, sabay hilig sa balikat ng ina at kunwaring nagmamaktol."Nope! Surprise nga, di ba?" sagot ni Lila habang humahagikgik.Napabuntong-hininga si Mia ngunit hindi na maitago ang saya sa kanyang mukha. "Sige na nga! Pero..." Huminto siya sandali at nag-isip. Maya-maya, bumaling ito kay Lila na may matalim na titig, kunwari'y interrogating. "Mama, ang tanong ng bayan! Sasama po ba si Tito Daniel?"Napatingin si Lila sa anak habang nagmamaneho. Hindi na siya nagulat sa tanong nito dahil alam niyang malapit na ang bata kay Daniel. Ngumiti siya at tumango. "Oo naman, baby. Sasama si Tito Daniel."Muling nagningning ang mga mata ni
Nanigas si Lila sa kanyang kinauupuan, mahigpit na hawak ang manibela. Biglang bumilis ang pintig ng kanyang puso. Hindi niya inaasahan na maririnig muli ang boses ni Ethan, at sa hindi inaasahang pagkakataon."Lila?" muling tawag ni Ethan mula sa kabilang linya.Dali-dali siyang nag-isip ng dahilan upang tapusin agad ang tawag. Ngunit bago pa siya makasagot, biglang sumilip si Mia mula sa kanyang upuan at nakisilip sa cellphone ng kanyang ina."Mama, sino ‘yan?" inosenteng tanong ni Mia, ang kanyang munting boses puno ng kuryusidad.Lalong kinabahan si Lila. Hindi niya maaaring ipaalam kay Ethan ang tungkol kay Mia—hindi ngayon, hindi pa siya handa."Ah... wala, baby. May nagtatanong lang," mabilis niyang sagot bago agad bumalik sa tawag. "Ethan, pasensya na, nagmamaneho ako ngayon. Hindi ako makapagsalita nang matagal."Alam niyang hindi iyon kapani-paniwala, pero wala na siyang ibang naisip na dahilan."Lila, saglit lang..." marahang sabi ni Ethan, tila may gustong itanong.Ngunit
Habang nagmamaneho si Lila, pilit niyang iniwasan ang gumugulo sa kanyang isipan. Ngunit ilang minuto pa lang ang lumipas, biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Napatingin siya sa screen at agad na nanlaki ang kanyang mga mata.Si Ethan ulit.Napalunok siya at mabilis na hinanap ang earphones sa kanyang bag upang sagutin ito nang hindi kailanganing hawakan ang cellphone. Hindi siya pwedeng magpanggap na hindi niya nakita ang tawag. Huminga siya ng malalim bago pinindot ang sagot."Lila," agad na sabi ni Ethan sa kabilang linya. "Bakit mo binaba kanina?"Nanigas siya sa upuan. Hindi niya alam kung anong isasagot."Ah... pasensya na, Ethan," mahina niyang tugon. "Nagmamaneho kasi ako at bawal gumamit ng cellphone habang nasa daan."Tahimik sa kabilang linya, tila iniisip ni Ethan kung paniniwalaan ba ang kanyang dahilan."Ganun ba? Pasensya ka na kung bigla akong tumawag," sagot nito sa malumanay na tinig. "Hindi kita gustong abalahin."Napakagat-labi si Lila. May kung anong bumiga
Habang papalapit si Lila sa bahay ni Ethan, napansin niya ang isang tindahan sa gilid ng kalsada. Sa labas nito, may nakapatong na mga bilog at makinis na prutas—mga pakwan. Napahinto siya at napangiti nang maalala ang isang bagay mula sa kanilang nakaraan.Naalala niya kung paano sila madalas kumain ng pakwan noon, lalo na sa maiinit na hapon. Si Ethan ang madalas na naghiwa nito, at palaging may natatapon na katas sa kanyang mga daliri, na palagi nilang pinagtatawanan.Napabuntong-hininga si Lila. Bago pa siya makapag-isip ng kung ano pang dahilan para hindi bilhin iyon, lumapit siya sa tindahan at pumili ng isa. Maganda ang balat nito, tanda ng tamang pagkahinog. Matapos bayaran, nagpatuloy siya sa pagmamaneho patungo kay Ethan.Pagdating niya sa bahay nito, lumabas si Ethan para salubungin siya. Ngunit bago pa siya makapagsalita, napansin niyang may hawak din itong pakwan.Nagkatinginan sila, at ilang segundo lang ang lumipas bago sila parehong matawa."Hindi ka pa rin nagbabago,
Habang binabaybay ni Lila ang madilim na kalsada pauwi, hindi niya maiwasang balikan ang mga nangyari kanina sa bahay ni Ethan. Ang tawa, ang kasiyahan, at ang mga saglit na parang bumalik sila sa dati. Ngunit sa kabila nito, may bumabagabag pa rin sa kanya.Alam niyang hindi niya maitatago nang matagal ang lihim na hawak niya.Bigla siyang napapitik sa manibela nang may isang pigura na lumitaw sa harapan ng kanyang sasakyan. Mabilis niyang inapakan ang preno, at ang matinis na tunog nito ay bumasag sa katahimikan ng gabi. Kasabay ng paghinga niya ng malalim, nakita niya kung sino ang biglang sumulpot—si Sophia.Wasak ang itsura ni Sophia—gusot ang damit, magulo ang buhok, at nangingisay ang kamay habang mahigpit na hawak ang isang bote ng alak. Halata sa kanyang mga mata ang sobrang kalasingan at galit."Sophia?!" gulat na sigaw ni Lila habang mabilis na lumabas ng sasakyan. "Anong ginagawa mo rito?!"Halos hindi makatayo si Sophia. Hindi niya sinagot ang tanong ni Lila at sa halip a
Lumalakas ang kabog ng dibdib ni Lila habang pilit niyang inaabot ang kanyang cellphone. Nanginginig ang kanyang mga daliri habang sinusubukang tanggalin ang seatbelt na tila mas lalong humihigpit sa kanya. Ang amoy ng gasolina ay lalong sumisidhi, sumasakal sa kanyang lalamunan."Tulong! May tao ba diyan?" Pilit niyang isinigaw, pero sa gitna ng dilim at katahimikan ng lugar, tila wala siyang naririnig na ibang tunog maliban sa sariling hingal.Nagpapanic na siyang hanapin ang kanyang cellphone, iniikot ang kanyang tingin sa loob ng sirang sasakyan. Hanggang sa, sa wakas, natagpuan niya ito—nakaipit sa pagitan ng upuan at ng dashboard. Halos mapaiyak siya sa pag-asa habang mabilis itong kinuha.Nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nanginig ang kanyang kamay nang makita ang pangalan sa screen—Ethan.Mabilis niyang sinagot ang tawag. "E-Ethan...!" nanghihinang sambit niya, habang may kasamang luha ang kanyang boses."Lila? Nakauwi ka na ba? Kanina pa kita tinatawagan," nag-aalalang
Dahan-dahang iminulat ni Lila ang kanyang mga mata. Malabo ang kanyang paningin, at tila mabigat ang kanyang buong katawan. May naririnig siyang mahihinang tunog ng kutsilyo at plato na nagbabanggaan. Pumikit siya sandali bago muling dumilat."Gising na siya!" Isang pamilyar na boses ang narinig niya. Napatingin siya sa paligid—nasa loob siya ng kanilang bahay. Sa tabi niya, nakaupo si Daniel na may hinihiwang prutas sa maliit na lamesa. Hindi nagtagal, bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang ama, si Geo."Anak... Salamat sa Diyos!" Napalapit agad si Geo sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay."Saan ako...?" mahinang tanong ni Lila habang iniikot ang paningin sa paligid.Agad na sumagot si Daniel, "Nasa bahay mo. Ligtas ka na."Napasinghap si Lila. "Bahay...?" Biglang bumalik sa kanya ang mga alaala—ang aksidente, ang pagsabog, at ang pakiramdam na parang mamamatay na siya. Nanginginig ang kanyang kamay habang mahigpit na hinawakan ang kumot.Napansin iyon ng kanyang ama at agad siy
Habang nakahiga pa rin si Lila sa kama ng ospital, nanatiling tahimik si Geo sa tabi niya. Alam niyang may bumabagabag sa anak niya. Hindi lang ito tungkol sa aksidente o sa trabaho. May mas malalim pang dahilan kung bakit tila pasan ni Lila ang mundo."Papa..." Mahinang tawag ni Lila sa kanya.Lumingon si Geo at hinawakan ang kamay ng anak. "Ano iyon, anak?"Napabuntong-hininga si Lila bago nagsimulang magsalita. "Nahihirapan na ako. Hindi ko alam kung paano ko iha-handle ang oras ko. Parang hindi ko na kaya."Muling hinigpitan ni Geo ang hawak sa kamay niya. "Anak, sabihin mo sa akin ang totoo. Ano ba ang bumabagabag sa iyo?"Napakagat-labi si Lila, pilit na pinipigil ang luhang gustong bumagsak mula sa kanyang mga mata. "Papa, hindi ko na alam kung paano ko ibabalanse ang lahat. Ang trabaho ko, ang buhay ko, si Mia... Lahat parang sabay-sabay na bumabagsak sa akin. Pakiramdam ko hindi ko na nagagampanan nang maayos ang pagiging ina ko kay Mia."Napuno ng sakit ang mga mata ni Geo n
Habang nakahiga pa rin si Lila sa kama ng ospital, lumapit si Geo at maingat na hinawakan ang kamay niya."Lila, hindi ka maaaring bumalik sa trabaho sa loob ng isang buwan, o mas matagal kung kinakailangan. Kailangan mong magpahinga at alagaan ang sarili mo."Napakurap si Lila at agad na umiling. "Papa, hindi puwede! Kailangan kong bumalik sa trabaho. Marami pa akong kailangang gawin—""Anak, hindi mo kailangang magmadali. Ang kumpanya ay hindi kasing-importante ng kalusugan mo," putol ni Geo sa kanya, halatang hindi siya papayag sa pagtutol ng anak. "Mas mahalaga ka kaysa sa kahit anong negosyo."Napabuntong-hininga si Lila. "Papa, hindi lang naman tungkol sa kumpanya ito. Kailangan kong kumita. Hindi ko kayang umasa lang—""Kung pera ang iniisip mo, kaya kitang bigyan ng kahit ilang milyon sa isang araw, anak. Hindi mo kailangang magtrabaho ng ganito." Malumanay ngunit seryoso ang tono ni Geo.Umiling si Lila, kita sa kanyang mukha ang pagtutol. "Ayoko, Papa. Hindi ko gusto na kumi
Dahan-dahang iminulat ni Lila ang kanyang mga mata. Malabo ang kanyang paningin, at tila mabigat ang kanyang buong katawan. May naririnig siyang mahihinang tunog ng kutsilyo at plato na nagbabanggaan. Pumikit siya sandali bago muling dumilat."Gising na siya!" Isang pamilyar na boses ang narinig niya. Napatingin siya sa paligid—nasa loob siya ng kanilang bahay. Sa tabi niya, nakaupo si Daniel na may hinihiwang prutas sa maliit na lamesa. Hindi nagtagal, bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang ama, si Geo."Anak... Salamat sa Diyos!" Napalapit agad si Geo sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay."Saan ako...?" mahinang tanong ni Lila habang iniikot ang paningin sa paligid.Agad na sumagot si Daniel, "Nasa bahay mo. Ligtas ka na."Napasinghap si Lila. "Bahay...?" Biglang bumalik sa kanya ang mga alaala—ang aksidente, ang pagsabog, at ang pakiramdam na parang mamamatay na siya. Nanginginig ang kanyang kamay habang mahigpit na hinawakan ang kumot.Napansin iyon ng kanyang ama at agad siy
Lumalakas ang kabog ng dibdib ni Lila habang pilit niyang inaabot ang kanyang cellphone. Nanginginig ang kanyang mga daliri habang sinusubukang tanggalin ang seatbelt na tila mas lalong humihigpit sa kanya. Ang amoy ng gasolina ay lalong sumisidhi, sumasakal sa kanyang lalamunan."Tulong! May tao ba diyan?" Pilit niyang isinigaw, pero sa gitna ng dilim at katahimikan ng lugar, tila wala siyang naririnig na ibang tunog maliban sa sariling hingal.Nagpapanic na siyang hanapin ang kanyang cellphone, iniikot ang kanyang tingin sa loob ng sirang sasakyan. Hanggang sa, sa wakas, natagpuan niya ito—nakaipit sa pagitan ng upuan at ng dashboard. Halos mapaiyak siya sa pag-asa habang mabilis itong kinuha.Nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nanginig ang kanyang kamay nang makita ang pangalan sa screen—Ethan.Mabilis niyang sinagot ang tawag. "E-Ethan...!" nanghihinang sambit niya, habang may kasamang luha ang kanyang boses."Lila? Nakauwi ka na ba? Kanina pa kita tinatawagan," nag-aalalang
Habang binabaybay ni Lila ang madilim na kalsada pauwi, hindi niya maiwasang balikan ang mga nangyari kanina sa bahay ni Ethan. Ang tawa, ang kasiyahan, at ang mga saglit na parang bumalik sila sa dati. Ngunit sa kabila nito, may bumabagabag pa rin sa kanya.Alam niyang hindi niya maitatago nang matagal ang lihim na hawak niya.Bigla siyang napapitik sa manibela nang may isang pigura na lumitaw sa harapan ng kanyang sasakyan. Mabilis niyang inapakan ang preno, at ang matinis na tunog nito ay bumasag sa katahimikan ng gabi. Kasabay ng paghinga niya ng malalim, nakita niya kung sino ang biglang sumulpot—si Sophia.Wasak ang itsura ni Sophia—gusot ang damit, magulo ang buhok, at nangingisay ang kamay habang mahigpit na hawak ang isang bote ng alak. Halata sa kanyang mga mata ang sobrang kalasingan at galit."Sophia?!" gulat na sigaw ni Lila habang mabilis na lumabas ng sasakyan. "Anong ginagawa mo rito?!"Halos hindi makatayo si Sophia. Hindi niya sinagot ang tanong ni Lila at sa halip a
Habang papalapit si Lila sa bahay ni Ethan, napansin niya ang isang tindahan sa gilid ng kalsada. Sa labas nito, may nakapatong na mga bilog at makinis na prutas—mga pakwan. Napahinto siya at napangiti nang maalala ang isang bagay mula sa kanilang nakaraan.Naalala niya kung paano sila madalas kumain ng pakwan noon, lalo na sa maiinit na hapon. Si Ethan ang madalas na naghiwa nito, at palaging may natatapon na katas sa kanyang mga daliri, na palagi nilang pinagtatawanan.Napabuntong-hininga si Lila. Bago pa siya makapag-isip ng kung ano pang dahilan para hindi bilhin iyon, lumapit siya sa tindahan at pumili ng isa. Maganda ang balat nito, tanda ng tamang pagkahinog. Matapos bayaran, nagpatuloy siya sa pagmamaneho patungo kay Ethan.Pagdating niya sa bahay nito, lumabas si Ethan para salubungin siya. Ngunit bago pa siya makapagsalita, napansin niyang may hawak din itong pakwan.Nagkatinginan sila, at ilang segundo lang ang lumipas bago sila parehong matawa."Hindi ka pa rin nagbabago,
Habang nagmamaneho si Lila, pilit niyang iniwasan ang gumugulo sa kanyang isipan. Ngunit ilang minuto pa lang ang lumipas, biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Napatingin siya sa screen at agad na nanlaki ang kanyang mga mata.Si Ethan ulit.Napalunok siya at mabilis na hinanap ang earphones sa kanyang bag upang sagutin ito nang hindi kailanganing hawakan ang cellphone. Hindi siya pwedeng magpanggap na hindi niya nakita ang tawag. Huminga siya ng malalim bago pinindot ang sagot."Lila," agad na sabi ni Ethan sa kabilang linya. "Bakit mo binaba kanina?"Nanigas siya sa upuan. Hindi niya alam kung anong isasagot."Ah... pasensya na, Ethan," mahina niyang tugon. "Nagmamaneho kasi ako at bawal gumamit ng cellphone habang nasa daan."Tahimik sa kabilang linya, tila iniisip ni Ethan kung paniniwalaan ba ang kanyang dahilan."Ganun ba? Pasensya ka na kung bigla akong tumawag," sagot nito sa malumanay na tinig. "Hindi kita gustong abalahin."Napakagat-labi si Lila. May kung anong bumiga
Nanigas si Lila sa kanyang kinauupuan, mahigpit na hawak ang manibela. Biglang bumilis ang pintig ng kanyang puso. Hindi niya inaasahan na maririnig muli ang boses ni Ethan, at sa hindi inaasahang pagkakataon."Lila?" muling tawag ni Ethan mula sa kabilang linya.Dali-dali siyang nag-isip ng dahilan upang tapusin agad ang tawag. Ngunit bago pa siya makasagot, biglang sumilip si Mia mula sa kanyang upuan at nakisilip sa cellphone ng kanyang ina."Mama, sino ‘yan?" inosenteng tanong ni Mia, ang kanyang munting boses puno ng kuryusidad.Lalong kinabahan si Lila. Hindi niya maaaring ipaalam kay Ethan ang tungkol kay Mia—hindi ngayon, hindi pa siya handa."Ah... wala, baby. May nagtatanong lang," mabilis niyang sagot bago agad bumalik sa tawag. "Ethan, pasensya na, nagmamaneho ako ngayon. Hindi ako makapagsalita nang matagal."Alam niyang hindi iyon kapani-paniwala, pero wala na siyang ibang naisip na dahilan."Lila, saglit lang..." marahang sabi ni Ethan, tila may gustong itanong.Ngunit
Nanlaki ang mata ni Mia sa labis na tuwa. "Talaga po, Mama? Saan po tayo pupunta? Kailan po? Ano pong gagawin natin doon?" Sunod-sunod ang tanong ng bata habang excited na tumatalon-talon sa kanyang upuan.Ngumiti si Lila at umiling. "Secret muna, baby. Pero siguradong mag-e-enjoy ka.""Ay! Mama naman! Sabihin mo na po!" Umarteng nagtatampo si Mia habang nangingiti, sabay hilig sa balikat ng ina at kunwaring nagmamaktol."Nope! Surprise nga, di ba?" sagot ni Lila habang humahagikgik.Napabuntong-hininga si Mia ngunit hindi na maitago ang saya sa kanyang mukha. "Sige na nga! Pero..." Huminto siya sandali at nag-isip. Maya-maya, bumaling ito kay Lila na may matalim na titig, kunwari'y interrogating. "Mama, ang tanong ng bayan! Sasama po ba si Tito Daniel?"Napatingin si Lila sa anak habang nagmamaneho. Hindi na siya nagulat sa tanong nito dahil alam niyang malapit na ang bata kay Daniel. Ngumiti siya at tumango. "Oo naman, baby. Sasama si Tito Daniel."Muling nagningning ang mga mata ni