CHAPTER 3: THE RISE TO POWER

Nakatayo si Lila sa harap ng napakataas na glass building ng Skyline Airlines office na kilala bilang Vernia Airlines noon, mabilis na tumitibok ang kanyang puso. Ang huling pagkakataon na narito siya ay noong siya ay isang tinedyer, tumatakas sa buhay na inilaan ng kanyang ama para sa kanya.

Ngayon, bumalik siya, handang harapin ito nang diretso.  

Huminga siya nang malalim at pumasok sa loob. The receptionist’s eyes widened as she recognized Lila. “Ms. Vernia! Inaasahan na po kayo ng iyong ama. Please, go right up.”

Tumango si Lila, ang kanyang mga sapatos na may takong ay kumakalabog sa marmol na sahab habang nagtungo siya sa elevator. Ang pag-akyat sa pinakamataas na palapag ay tila isang walang katapusang biyahe. Nang magbukas ang mga pinto, nandoon ang kanyang ama, si Mr. Harper, na naghihintay sa kanya.  

“Lila,” he said, his voice warm but firm. “I’m glad you came.”

“Wala naman po akong ibang pagpipilian,” sagot ni Lila, ngunit walang bahid ng sama ng loob sa kanyang tono.  

Itinuro ni Mr. Harper siya para sumunod sa kanyang opisina. Ang silid ay malawak, may mga bintana mula sahig hanggang kisame na nagpapakita ng kamangha-manghang tanawin ng lungsod. Umupo siya sa likod ng kanyang mesa, nakatikom ang mga kamay.  

“Nag-isip ako,” simula niya. “Oras na para kunin mo ang nararapat mong lugar sa kumpanyang ito. Gusto kong maging bagong presidente ka ng Skyline Airlines.”  

Namulat ang mga mata ni Lila. “Pangulo? Dad, bago bago pa lang akong flight attendant. Wala akong kaalaman kung paano patakbuhin ang isang airline.”  

“Ikaw ay isang Vernia,” simpleng sagot niya. “Nasa dugo mo ito. At napatunayan mo na ang iyong kakayahan. Nagsumikap ka, nagpalaki kay Mia nang mag-isa—you’re stronger than you think.”

Nag-atubili si Lila. “Paano naman ang board? Ang mga empleyado? Hindi nila ako tatanggapin nang basta-basta.”  

“Tatanggapin ka nila,” kumpiyansa ni Mr. Harper. “Dahil sisiguraduhin kong tatanggapin ka nila. Mamayang gabi, sa company party, ipapakilala kita bilang aking anak at bagong presidente. Oras na, Lila.”  

Tumingin si Lila sa bintana, naguguluhan ang kanyang isip. Ito na ang kanyang pagkakataon para masiguro ang mas magandang kinabukasan para kay Mia, para patunayan sa sarili na kaya niyang maging higit pa sa isang flight attendant.  

“Sige,” wika niya sa huli. “Gagawin ko.”  

---

Nang gabing iyon, ang malaking ballroom ng isang luxury hotel ay puno ng mga kilalang tao sa industriya ng aviation. Nakatayo si Lila sa gilid ng silid, nakasuot ng isang eleganteng itim na gown na nagpaparamdam sa kanya ng kapangyarihan at hirap sa pag-aakma.  

Siyempre, nandoon sina Ethan at Sophia. Kumakapit si Sophia sa braso ni Ethan, tumatawa sa isang bagay na sinabi nito. Kumulo ang tiyan ni Lila, but she forced herself to stay calm.

Umakyat sa entablado ang kanyang ama, tapping the microphone to get everyone’s attention.

“Mga binibini at ginoo,” simula niya, “salamat sa inyong pagdalo ngayong gabi. May mahalaga akong anunsyo. Tulad ng alam ng marami sa inyo, pinag-isipan ko ang kinabukasan ng Skyline Airlines. At napagpasyahan kong ang pinakamahusay na tao para pangunahan tayo sa kinabukasang iyon ay ang aking anak na si Lila Vernia.”  

Nag-ugong ang silid sa mga bulong. Tumungo si Lila sa harap, mabilis na tumitibok ang kanyang puso habang sumasama sa kanyang ama sa entablado.  

“Nag-aral si Lila ng mga taon para malaman ang lahat ng aspeto ng industriyang ito,” ipinagpatuloy ni Mr. Harper. “Nagsumikap siya, at handa na siyang tanggapin ang papel na ito. Please join me in welcoming the new president of Vernia Airlines.”

The applause was polite but hesitant. Lila scanned the crowd, her eyes landing on Ethan and Sophia. Ethan looked stunned, pansamantalang nawala ang kanyang karaniwang malamig na ekspresyon. Si Sophia, sa kabilang banda, ay mukhang galit na galit.  

Huminga si Lila nang malalim at lumapit sa mikropono. “Salamat sa inyong lahat. Ikinararangal kong tanggapin ang papel na ito, at inaasahan kong makipagtulungan sa inyong lahat para dalhin ang Vernia Airlines sa mas mataas na antas.”  

Lumakas ang palakpakan, ngunit ang atensyon ni Lila ay nasa kay Ethan. Nagkrus ang kanilang mga mata, at sa isang saglit, parang nawala ang lahat sa paligid.  

+++++

Pagkatapos ng anunsyo, Lila mingled with the guests, accepting their congratulations with grace. Ngunit hindi niya maalis ang pakiramdam na nakatingin sa kanya si Ethan.  

Sa wakas, lumapit siya, his expression unreadable.

“Presidente Vernia,” wika niya, malamig ang tono. “Congratulations.”  

“Salamat, Ethan,” sagot ni Lila, pinapanatili ang kanyang boses na steady.  

“Hindi ko alam na kaya mo pala ito,” wika niya, lumiliit ang kanyang mga mata. “Using your family name to climb the ladder. Impressive.”

Nanigas ang panga ni Lila. “Hindi ko hiniling ito, Ethan. Inalok ito sa akin ng aking ama, at tinanggap ko. Iyon lang.”  

“Ganoon ba?” tanong niya, lumapit. “O ito ba ay paraan mo para maghiganti sa akin? How did you even convince your sugardaddy to act as your real dad?”  

Kumislap ang mga mata ni Lila. “Hindi ito tungkol sa iyo, Ethan. Tungkol ito sa aking kinabukasan, and what do you mean by sugardaddy, Ethan? Are you mocking me?”  

Pansamantalang lumambot ang ekspresyon ni Ethan, ngunit bago pa siya makasagot, lumitaw si Sophia, matalas ang kanyang ngiti.  

“Lila,” wika nito, puno ng pekeng kabaitan ang boses. “What a surprise. I had no idea you were… well, someone important.”

“Ako rin,” sagot ni Lila, pareho ang tamis ng tono. “Pero nandito na tayo.”  

Nawala ang ngiti ni Sophia, ngunit mabilis itong bumalik. “Sigurado akong gagawin mo… ang sapat na trabaho. I guess you have enough potential, after using someone to get you the position to where you are now.”  

“Well,” wika ni Lila, hindi nagbabago ang kanyang ngiti. “Gagawin ko ang aking makakaya as I do my rightful position without anyone's help, Sophia.”

Habang hinihila ni Sophia si Ethan palayo, ramdam ni Lila ang isang malakas na determinasyon. Hindi niya hahayaang maapektuhan siya nila. May trabaho siyang kailangang gawin, at gagawin niya ito nang maayos.  

---

Nang dakong gabi, habang humuhupa na ang party, nahanap ni Lila ang sarili na mag-isa sa balkonahe. The cool night air was a welcome relief after the chaos of the evening.

Ngunit sandali lang ang kanyang katahimikan. Lumitaw si Sophia, hawak ang kanyang telepono.  

“Nag-eenjoy ka ba sa iyong tagumpay?” tanong ni Sophia, malamig ang boses.  

“Nagpapahangin lang ako,” sagot ni Lila, wala sa mood para sa isa pang away.  

Ngumisi si Sophia. “Huwag kang masyadong magpakomportable. Kahit presidente ka na ngayon, hindi ibig sabihin na nararapat ka dito.”  

Lumingon si Lila para harapin siya. “Ano ba ang gusto mo, Sophia?”  

“Gusto kong malaman mo,” wika ni Sophia, mababa ang boses, “na hindi ko hahayaang kunin mo ang akin. Si Ethan. Ang kumpanyang ito. Wala ni isa.”  

Tumikom si Lila ng mga braso. “Hindi mo kontrolado si Ethan, Sophia. At tungkol sa kumpanya, ito ay pamana ng aking pamilya. Hindi sa iyo iyan kaya wala kang karapatan sa mga pinagsasabi mo.”  

Lumiliit ang mga mata ni Sophia. “Titingnan natin iyan.”  

Lumingon siya at umalis, iniwan si Lila na mag-isa sa balkonahe. Ngunit habang umaalis siya, napansin ni Lila ang isang bagay—hawak pa rin ni Sophia ang kanyang telepono, at ito ay nakatuon diretso sa kanya.  

Biglang bumigat ang puso ni Lila. Nagre-record si Sophia.  

+++++

Kinabukasan ng umaga, nagising si Lila sa isang baha ng mga notipikasyon. Isang video mula sa party ay kumalat na, may caption: “Bagong Presidente ng Vernia Airlines, Nasangkot sa Iskandalo.”  

Nanginginig ang mga kamay ni Lila habang pinipindot ang video.

Ano ba ang ginawa ni Sophia?