LOGINShare
Chapter 15: A Love In The Rain
Last Updated:
2022-04-06 01:29:58Rex's Pov:
Dalawang linggo na ang nakalilipas matapos nangyari ang hindi inaasahan. Kasalukuyan akong nandidito sa sementeryo kung saan sila inilibing. Martes ngayon, galing akong Alejandro at dumaan lang ako dito para mag alay ng bulaklak at dasal. Hindi naging dahilan ang ulan para hindi ako matuloy.
Mag-isa akong bumisita sa puntod nilang apat. Ang makita silang nakabaon sa ilalim ng malawak na libingan ay nagbibigay sa akin ng isang malungkot na atmospera. Hindi ko na kailangan pang makipag-sabayan sa ulan para lang mapagtantong umiiyak na ako. Alam ng lahat ng mga santo santo sa kalangitan kung gaano ako nagdadalamhati sa mga puntong ito. Kahit mismong ang Panginoon ay may ideya kung gaano ka bigat sa pakiramdam ang malunod sa mga emosyong ito.
"You all will surely be missed," malumanay ngunit malugod kong bulong sabay patong ng mga bulaklak sa ibabaw ng lapida ng bawat isa sa kanila.
Nag-uumapaw ang aking kalungkutan habang nakaluhod
Related chapters
The Photo Collector Chapter 16: A Walk To Remember
Jode's Pov:Ginising ko si Rex mula sa kanyang pag-iidlip nang mapansin kong tumila na ang ulan. Agad naman siyang bumangon at inunat ang katawan."Good. Sa wakas at tumigil na ang ulan," aniya sabay hikab."Kaya nga. Tara na, uwi na tayo."Kinuha ni Rex ang kanyang bag at saka isinuot ito. "Sige, ihahatid na kita sa inyo.""Kahit huwag na. Kaya ko na ang sarili ko," pagtanggi ko."Kahit kaya mo na ang sarili mo, kailangan pa rin kitang ihatid." Pagpupumilit nito sabay kuha sa aking mga gamit. "Tara na.""Oh sige na nga,hatid mo na ko. Bahala ka, baka pagsisisihan mo to bukas." Pagbabanta ko sa kanya habang nag-umpisa na kaming maglakad.Napatingin ako sa aking relo and it's almost 6:30. Kaya hinikayat ko si Rex na mas bilisan pa ang paglalakad dahil ayokong mapagalitan na naman ni mama. Napagk
Last Updated : 2022-04-06The Photo Collector Chapter 1: The Traumatic Past
Cylvia’s POV:“Dan-dan-soy bayaan ta ikawMapuli ako sa payawUgaling kung ikaw hidlawunAng payaw imo gid lantawun.”Memories kept on flashing in my mind over and over as the song automatically played, giving chills to my entire body and causing my tears to rain down directly on my cheeks. It’s been a year. It’s been a year since my most beloved and cherished person who promised not to leave me alone broke her promise. It’s been a year of carrying heavy emotions on my shoulders. It’s been a year of living alone. At this exact day, at this exact moment, my Mom perished.Pumanaw siya na hindi man lang nakita ang kaisa-isahang anak niya sa huling saglit. Pumanaw siya na hindi man lang nahawakan ang mga kamay ko. Pumanaw siya na hindi man lang natanggap ang patawad na walang pagdadalawang-isip na ipinagkait ko.Isa akong anghel na minsan niya nang tinuring. Isaang hiwaga na kailanma’y hindi niya ginustong matuklasan.
Last Updated : 2021-05-06The Photo Collector Chapter 2: A Call For Help
Samantha’s POVCylvia badly needed me now. She needed someone's shoulder to lean on. Someone who could make her feel comfortable despite of all the problems that had been breaking her. If there's anyone who could fit in that position, it had to be me.Kung hindi lang sana kasi ako inutusan ni Ms. Dolor na hanapin ang principal, maybe I was able to lessen the burden of my dear friend. I'm worried about her. But right now, there's nothing I can do except to find the principal as soon as possible para mabalikan ko si Cylvia.I found myself strolling, following the trail away from the students' study area while giving a gaze at the wide blue sheet of skies with the cottony clouds up above. The glimmering rays of the afternoon sun kissed my face as I went on.I must admit, it felt kind of boring to walk alone in the pathways beneath the green broad quadrangle of the University, that's why I convinced myself to take my he
Last Updated : 2021-05-06The Photo Collector Chapter 3: The Principal
Ok, this is it. At the count of three.One.Two.Three.Buong lakas kong tinulak ang nangangalawang na pinto at lumikha ito ng isang malakas na tunog. Agad na bumungad sa akin ang ‘di hamak na dilim. Nakakabulag na dilim. Nakakalulang dilim.Iniwan kong nakatiwangwang ang pintuan para kahit papaano’ y may kaunting liwanag man lang na magsisilbing ilaw sa silid. Subalit hindi ito naging sapat. Sa katunayan, kinain lang ito ng kadiliman.Kaya napilitan akong paandarin ang flashlight ng aking cellphone na sa pakiwari ko’y hindi na rin magtatagal dahil 12% na lang ang natitirang baterya nito.Nagmatyag ako at muling tinutukan ng atensiyon ang tinig na kani-kanina ko lang narinig. Sa mga puntong ito, mukhang malabo nang maulit pa iyon.Then all of a sudden, namatay ang kakarampot na ilaw na nagmumula sa aking cellphone. I tried to c
Last Updated : 2021-05-06The Photo Collector Chapter 4: Doubt and Curiosity
Vhynz’s POV:Kasalukuyan kami ngayong naglalakad patungong school clinic. Kasama ko sina Andrei, Janvic, Geodie, Jermaine, Rabiya, at Yuri. Wala kaming motibo kung bakit nahimatay si Samantha. I thought it was just an over fatigue. Palagi kasi talaga siyang nahihimatay sa tuwing nagkulang sa kain at nasobrahan sa pagod. Palagi siyang pinagsasabihan nila Mom at Dad na uminom ng kaniyang gamot, pero minsan ay nakakaligtaan niya ito nang hindi sinasadya. Kaya ang mga senaryong ito, hindi na ito bago pa kay Samantha.Takang-taka kami ngayon kung bakit nagkakagulo ang mga estudyante pati na rin ang mga guro. Lahat sila ay mukhang patungo sa likod—sa mini forest, kung hindi ako nagkakamali.“Eh? What’s happening?" Nagtatakang tanong ni Yuri. May mga linyang nakaguhit sa kaniyang noo nang magsalubong ang kaniyang mga kilay sa gitna.“Is there any activities today? Like fire drills, earth
Last Updated : 2021-05-06The Photo Collector Chapter 5: The Uniform
Sobrang takang-taka ako kung bakit sila pumasok dito gayong nalinis na rin naman ‘yong crime scene. Ano pang gagawin nila dito? Are they looking for evidences? Or are they getting rid of them?Bunsod ng labis na pagtatak at labis na pagkasabik na malaman ang kadahilanan kung bakit sila naririto, napilitan akong sumunod sa likod nila. Pinauna ko lang sila nang kaunti upang hindi nila ako maramdaman, habang sa parehong pagkakataon ay naghahanap na rin ng ligtas na lugar na pwedeng pagtaguan. Pumasok ako sa ilalim ng hagdanan sa pagitan ng first floor at second floor ng old building para masiguradong walang makakakita sa akin.Medyo madilim at maalikabok dito pero okay na rin. Kahit papaano ay malapit-lapit sa kanila nang kaunti kaya masasabi kong maririnig ko ang mga pag-uusapan nila nang hindi nila ako nakikita.Malamok sa loob ng limitadong silid na pinagtataguan ko. May parang teacher’s table na luma na; kung ako ang magkikilatis ay mukhang
Last Updated : 2021-06-10The Photo Collector Chapter 6: The Unexpected Farewell
Rabiya’s POV:Parang hagibis ng hanging habagat ang mabilis na pagdaan ng Sabado at Linggo. Parang bente segundos lang ang lumipas at ngayon ay Lunes na naman. Sariwang-sariwa pa sa aking isipan kung paano kami tinakot ng grabe. Kung paano kami pinagpawisan ng grabe. Kung paano kami nanginig ng grabe. Parang sintimyas ng bukang liwayway kung pababalikin pa namin ang mga alaalang iyon. Ang hirap, mga bangungot na hindi na pwedeng takasan, mga sigwa na hindi na pwedeng pagtaguan. Sobrang hirap, pero sigurado akong bukod pa doon ay may mas hihirap pa.“Rabiya! Wala ka bang balak pumasok? Lunes na Lunes ngayon ah?” nakaramdam ako ng isang malakas na yugyog na siyang bumasag sa aking mahimbing na pagkakaidlip. Teka, Lunes na pala? “Bumangon ka na diyan. Wala ka talagang plano sa buhay mo no?” dagdag pa ni Mama na mas maingay pa sa mga manok ni papa, at sa busina ng mga sasakyan na nagsisidaanan sa labas.While taking a quick look a
Last Updated : 2021-06-10The Photo Collector Chapter 7: The Replacement
Samantha's POV:When Ma'am returned from the first section, we remained flooded by our tears. Make-ups were fading on the faces of some girls, while on the eyes of some boys were a massive color of red. In that short span of time, we were able to bring back every single detailed memory of our friend. It was a dumb move. Because as sure as the eggs are eggs, we indeed were hurting.We went directly to the discussion but the atmosphere wasn't fine. Iyong iba ay tulala lang na nakatitig sa labas; may mga hindi mapigilan ang mga luha kung kaya't patuloy pa rin ang paghikbi, samantalang mayroon rin namang dinadaan na lang sa kwentuhan ang emosyon. Kung pagbabasehan ang sitwasyong ito, masasabi kong labis talaga kaming nasaktan sa nangyari.Siguro dahil napalapit na rin kami sa isa't-isa. We've made a lot of memories together. Marami na kaming napagdaanan, siyempre sa star section kasi isa kaming pamilya. Palagi kaming sama-sa
Last Updated : 2021-06-10
Latest chapter
The Photo Collector Chapter 16: A Walk To Remember
Jode's Pov:Ginising ko si Rex mula sa kanyang pag-iidlip nang mapansin kong tumila na ang ulan. Agad naman siyang bumangon at inunat ang katawan."Good. Sa wakas at tumigil na ang ulan," aniya sabay hikab."Kaya nga. Tara na, uwi na tayo."Kinuha ni Rex ang kanyang bag at saka isinuot ito. "Sige, ihahatid na kita sa inyo.""Kahit huwag na. Kaya ko na ang sarili ko," pagtanggi ko."Kahit kaya mo na ang sarili mo, kailangan pa rin kitang ihatid." Pagpupumilit nito sabay kuha sa aking mga gamit. "Tara na.""Oh sige na nga,hatid mo na ko. Bahala ka, baka pagsisisihan mo to bukas." Pagbabanta ko sa kanya habang nag-umpisa na kaming maglakad.Napatingin ako sa aking relo and it's almost 6:30. Kaya hinikayat ko si Rex na mas bilisan pa ang paglalakad dahil ayokong mapagalitan na naman ni mama. Napagk
The Photo Collector Chapter 15: A Love In The Rain
Rex's Pov: Dalawang linggo na ang nakalilipas matapos nangyari ang hindi inaasahan. Kasalukuyan akong nandidito sa sementeryo kung saan sila inilibing. Martes ngayon, galing akong Alejandro at dumaan lang ako dito para mag alay ng bulaklak at dasal. Hindi naging dahilan ang ulan para hindi ako matuloy. Mag-isa akong bumisita sa puntod nilang apat. Ang makita silang nakabaon sa ilalim ng malawak na libingan ay nagbibigay sa akin ng isang malungkot na atmospera. Hindi ko na kailangan pang makipag-sabayan sa ulan para lang mapagtantong umiiyak na ako. Alam ng lahat ng mga santo santo sa kalangitan kung gaano ako nagdadalamhati sa mga puntong ito. Kahit mismong ang Panginoon ay may ideya kung gaano ka bigat sa pakiramdam ang malunod sa mga emosyong ito. "You all will surely be missed," malumanay ngunit malugod kong bulong sabay patong ng mga bulaklak sa ibabaw ng lapida ng bawat isa sa kanila. Nag-uumapaw ang aking kalungkutan habang nakaluhod
The Photo Collector Chapter 14: Minus Four
Rosalyn's POV:Naiwan kaming apat dahil kakababa lang namin mula sa Senior High School building at hindi matawaran ang pagod sa katatakbo sa ilalim ng araw, kaya napili muna naming mamahinga kahit saglit. Nagpunas ng mga pawis, nag-asikaso ng mga sarili, at nagpulong-pulong tungkol sa sayaw na itatanghal namin mamaya.Apat na lang kami ang natitira dito sa dressing room, kaya medyo angkin namin ang lahat ng mga electric fan sa loob, maging ang sapat na espasyo ng buong silid para mag-unat-unat ng mga buto.Habang sinusuklay ko ang aking buhok, bigla akong tinanong ni Leigh Ann. "Alin sa dalawang ito ang sa tingin mo'y mas bagay sa'kin?" tanong niya, pinapakita ang dalawang contact lenses na nasa kulay asul at kulay kape. Hindi ko alam kung bakit siya maglalagay nito sa mata, gayong hindi naman ito makikita sa malayuan. Sobrang laki ng entabladong aming sasayawan, at sobrang layo sa amin ng mga manunuod. Imposibleng
The Photo Collector Chapter 13: Special Performance
Jermaine's POV:Tanghali na.Napagkasunduan naming kumain sa isang seafood restaurant ilang metro lang ang layo mula sa Hamlet Creek University. Maagang natapos ang klase dahil preparation na para sa program mamaya sa school, National Women's Day Celebration. Sampu kaming kasalukuyang magkakasama. Ako, si Arian, si Samantha, si Vhynz, si Yuri, si Cylvia, si Rabiya, si Philip, si Janvic, at si Andrei.Dalawang parihabang mga mesa ang pinagdugtong namin para lang magkasya kaming lahat nang walang hindi nakakasali. It's our odd behaviour as a group; we always settle for what makes us all comfortable. Habang naghihintay ng mga in-order na pagkain, hindi namin napigilang pag-usapan ang sunog na nangyari sa main entrance ng gate kagabi. It really happened so fast. It was just last night, but the way everyone acted today, it felt like it had been wiped out of the history. Tuwing sumasagi ito sa isip ko, bigla na lang lumilitaw
The Photo Collector Chapter 12: Fusion
Cylvia's POV:Tandang-tanda ko pa noong una akong tumapak sa paaralang ito, I was a seventh grader that time. Walang estudyante na hindi ngumingiti, na hindi tumatawa. Bawat daanang aking nalalampasan ay may grupo ng mga kabataang abot langit ang saya, kumikinang ang mga mata sa sobrang ligaya. Hanggang ngayon, malinaw na malinaw pa rin sa aking pananaw ang ganitong mga nakasanayan. Pero habang tumatagal, kumukupas na ang paniniwalang sadyang masayahin ang mga mag-aaral dito sa amin. Habang tumatagal, umiiba ang ihip dito ng hangin. Habang tumatagal, unti-unting nababalot ng misteryo ang dating payapang paaralan. At habang tumatagal, lumilisan na ang saya ng dating kabataan. Iba ang ngiti ng mga kabataan noon sa ngiti ng mga kabataan ngayon. Namin pala, dahil isa din ako sa mga iyon. Noon, ang ngiti ay ginagamit para maglahad ng kasiyahan. Pero ngayon, ginagamit na ito para magtago ng kasamaan. Alam kong may tao talaga sa likod ng bawat buhay na lumisan. At alam k
The Photo Collector Chapter 11: The Cost of Keeping a Secret
Rabiya's POV:Gabi na nang matapos namin ang pag-eensayo. Pauwi na kami mga bandang 8:30 nang madatnan naming nakahiga si Vhynz sa tapat ng nagliliyab na gate. Hindi pa man din kami nakakalayo sa aming pinanggalingan ay kitang-kita na namin ang malaking apoy kaya dali-dali kaming tumakbo papunta rito.Hindi maipaliwanag ang aming mga mukha dahil sa nasaksihan. Napatakip na lang kami ng mga mata dahil sa sitwasyon ng guard. Naaagnas na ito. Ang mga balat ay mistulang basang papel na sa isang dampi lang ng hanging mabini ay agad nang napupunit. Ang kaniyang mga mata'y tila holeng natusta sa malakas na apoy. Ang kaniyang uniporme'y hindi na mahahagilap pa dahil ito ay ngayo’y natatanging abo na lang na nakikipag-isa sa mainit na lupa na maihahalintulad sa impyerno.May pagyanig sa aming mga kalamnan nang masangkot kami sa hindi katangi-tanging sitwasyon.
The Photo Collector Chapter 10: The Fire Man
Andrei's POV:It's almost 6:00 p.m. at uwian na. Walang masyadong estudyanteng umaaligid sa loob ng University. Nagsi-uwian na ang mga teachers at ganoon na rin ang mga staffs, habang kami naman ay nakatambay pa rin sa benches malapit sa students' lockers at wala pang planong umuwi. Nagpa-iwan kaming halos lahat sa star section dahil mag-eensayo kami ng aming intermission number para sa program bukas, National Women's Day Celebration.Hindi ako nag-expect na ang bago naming kaklase na si Nicole ay magaling rin pala sumayaw, hangang-hanga na lang kaming lahat."Woah, uwian na girls, may nanalo na," namamanghang sabi ni Rabiya sabay alay kay Nicole ng palakpak."Iba din itong batang to eh," dagdag ni Jermaine na marunong ding sumayaw ngunit mas dalubhasa sa pagkanta.Magkaakbay na inalayan ng masigabong palakpakan ng dalawa ang bagong lipat naming kaklase na siyang na
The Photo Collector Chapter 9: Odd One In
Nicole's POV:Nakaupo ako ngayon sa students study area at nagbabasa ng paborito kong librong To All The Girls In My Dreams habang naghihintay na ipatawag ng principal para sa final instructions bago ako opisyal na maging student ng Alejandro University.Yes, I am a transferee from a public school somewhere in Los Angeles. Napalipat kami dito sa Pilipinas because of some family problems. Naghiwalay sina Mama at Papa nitong nakaraang buwan lang, at ngayon ay kasalukuyan akong naninirahan sa bahay ni Tita kasama si Mama. Sanay na sanay na ako sa pariwarang buhay. Hindi naman kami mahirap, pero kung tutuusin ay mas mahirap pa kami sa sinumang mahirap dito sa mundo. Sa sobrang gahaman sa pera ng mga magulang ko, nagkulang na sila sa pag-aruga, pagmamahal, at atensiyon sa akin. And it's killing me softly. Minsan na akong nagtangkang lumayas kaso pinigilan nila ako. Sabi nila hindi na mauulit ang mga problemang iyon. Kaya hindi ako natuloy. Pero days,
The Photo Collector Chapter 8: Suspicious
Samantha's POV:Nandito ako ngayon sa classroom ng first section at naghihintay na dumating si Keiciara dahil kailangan naming mag-usap. Kailangan kong masiguradong mananatiling nakatago ang sikreto naming dalawa.Medyo mangiyak-ngiyak na ang kalangitan pero hindi ito naging hudyat upang maubusan ako ng pasensiya sa paghihintay sa kaniya. Lumabas ang mga estudyante sa first section dahil wala rin silang klase. Walang tao ngayon sa kanilang classroom maliban lamang sa'kin. Nakaupo ako malapit sa bintana kaya't napadungaw ako sa labas. Mula sa qking pinagpupwestuhan, kitang-kita ko ang mga kaklase ko sa baba na naglalakad sa ilalim ng nagbabadyang pag-ulan. Alam kong ninanais nilang mahanap ako pero dapat ko talagang makausap si Keiciara.I've been here for more than five minutes already, yet not a single progress had beeen made. Nagtago na ang haring araw sa likod ng nangungulimlim na mga ulap at ang malalaking patak ng u
