Chapter 6

"Ito na ang huling araw ng exam niyo at sa susunod na linggo ang inyong graduation." saad ng instructor namin.

Tatlong araw na akong hindi pumapasok sa trabaho dahil sa exam namin ngayon. Inunahan ko na talaga ang magpaalam sa manager noong nakapag-apply ako kaya't late ko nang nasabi sa amo kong abnormal.

Kamusta na kaya ang ang araw niya? Pasalamat siya at wala ako roon sa opisina para pagtripan na naman siya. Nakakatawa kasi ang itsura niya kapag naaasar siya.

Napabalik ako sa wisyo ng magsimula na ang huling exam namin. Nagsagot lang ako nang nagsagot hanggang matapos ito dahil napaka-basic lang naman nito. Nauna akong nagpasa at rinig ko na naman ang mga bulungan ng mga kaklase ko. Alam kong matalino ako at hindi ko naman ipinagyayabang iyon kasi kahit papaano naman nag-aaral pa rin ako tuwing gabi kung kaya ay naturingan akong nerd sa klase namin. Ang sexy ko talagang nerd.

Maraming nakikipag-kaibigan sa akin, gayunpaman ay may iilan lang talagang tao na tatapakan ka kahit wala ka namang ginagawa sa kanila. Basta masaya na ako sa mga taong hindi nakikipagplastikan lamang sa akin kasi ramdam ko ang pagmamahal nila na ni minsan ay hindi ko na muling naramdamang muli simula noong mawala ang aking mga magulang.

Inunahan ko sa paglabas ang ibang kapuwa ko kamag-aral at patakbong lumabas sa university. Dahil ayaw ko naman na maghintay muli ng masasakyan pauwi.

" Uy, nerd. Sinong hinihintay mo? Mga kaibigan mong pangit katulad mo?"

Napatingin ako sa aking likod ng marinig ko ang boses ng mga mean girls. Nakangisi silang lahat at kita rin ang pormadong-pormado nilang awra dahil sa mga branded na gamit nila. Mayaman nga pero masasama ang budhi sayang lang ang ganda nila.

Ngumiti lang ako sa kanila sa paraang nakakapang-insulto. "Wala. Hinihintay ko lang na lumayas kayo sa harap ko. At saka ako, pangit? Anong tingin niyo sa sarili niyo? Maganda?" usal ko.

Umirap silang lahat sa akin. Wow! Imagine lahat sila umirap akala mo naman kung sinong kagandahan.

"Us? Of course, we are maganda. Hindi tulad mo ugly na nga, nerd pa. So eww!" maarteng sagot ni Lavinea—ang leader ng mean girls sa campus. Dakilang inggitera at bully.

Ngumisi ako lalo sa kanila. Hindi naman ako agad magpapatalo dahil wala lang lahat ng sinasabi nila sa akin. "Kung nerd ako, pwede ko namang tanggalin ang glasses ko at kung ugly ako bakit ang sexy ko? Kung ugly ako baka konting make-over ko lang kabog na kayo. Kapag ba sinabi kong pangit na talaga ang ugali niyo, magagawan niyo ng paraan?" I said.

"Our ugali is not pangit. Ikaw lang talaga ang nakakapangit sa amin." sagot ng kaibigan nito.

"Ah maganda ka na pala sa lagay na iyan? Mukhang espasol naman ang mukha mo, tsaka ang dibdib mo mukhang pinagawa lang para lumaki pa lalo. Ikinaganda niyo? Patawa ka?" sagot ko.

Nanlilisik naman ang mata nitong tumingin sa akin. "How dare you insult us?"

"Oh? How dare me to insult you all?" panggagaya ko sa boses nitong matinis.

Nagpupuyos sa galit ang kaniyang mata dahil sa sinabi ko sa kanila. Anong akala nila sa akin na hindi porket nerd ako ay hindi na ako papatol sa kanila? Nagkakamali sila sa akalang iyon. I can protect myself at hindi ko hahayaan na apihin ako ng mga matapobreng ito.

"You bitch!" sigaw ng isang kaibigan ni Lavinea sa akin at akmang sasampalin ako ngunit nahawakan ko ang kamay nito.

I smirk at them. "Are you seriously referring to yourself, lady?"

Syempre dapat kapag gagawa sila ng move, mabilis dapat ang reflexes mo para maiwasan ang atakeng ibibigay nila.

"L-let go of me, Evann." daing ng babaeng ito. Hinigpitan ko lalo ang paghawak sa kaniyag palapulsuhan.

"Oh? Don't order me around, bitch. Dahil kung hindi mo ako sasampalin, wala sana ang palapulsuhan mo sa aking kamay." may mapaglarong ngiti sa aking labi.

Binitawan ko naman ang kaniyang kamay dahil ang mukha niya nakakaawa na. Marunong naman akong maawa ng kahit konti lang.

"Ang pangit mo talaga at mahirap ka lang kaya't hindi ka bagay rito." usal ni Lavinea.

Napatawa naman ako. Nagsasayang lang sila ng oras sa akin. "Tapos kayo nababagay rito? Tandaan niyo, hindi sa inyo ang paaralan na ito at wala kayong karapatan para husgahan ako. Tsaka hindi kayo ang nababagay sa eskwelahang ito dahil sa masasama niyong ugali. Nababagay lamang kayo rito dahil mayaman kayo at kaya niyong bayaran ang lahat pero ang ugali, patapon naman." mahabang litanya ko sa kanila at umalis na roon para sumakay sa ibang lugar.

Bumuntong hininga ako tsaka naghintay ng sasakyan. May iilan pa rin na estudyante ang lumalabas sa campus. Napayuko na lamang ako sa ilang oras na paghihintay ko.

Hindi ko napansin ang oras at nabigla na lamang ako nang may magarang sasakyan ang pumarada sa harap ng inuupuan ko. Tumapat sa akin ang bintana at mukhang may hinihintay ito.

Ibinaba nito ang bintana ng sasakyan kaya't nagulat ako ng mapansin na ang amo ko pa lang abnormal ito.

"What are you waiting? Sasakay ka ba o gusto mong pagbuksan pa kita nang pintuan?" malamig na turan nito sa akin.

Napailing na lamang ako. Iisipin ko pa man din na ang bait niya sa lagay na iyon pero hindi pala. Bubuksan na nga lang ang pinto tinamad pa. Sabagay sino ba naman ang ako para pagbuksan niya, hindi ba?

Pumasok na ako sa loob ng sasakyan niya at halos manginig ako sa lamig ng aircon. "Pwede ba na hinaan mo ang aircon nitong sasakyan mo?"

Seryoso lamang ang mukha niyang hininaan ang aircon nito. Nakahinga naman ako ng maayos dahil doon. Hindi naman kasi ako sanay sa aircon kasi mas gusto ko pa na bukas ang bintana ng sinasakyan ko para malanghap ang mahalimuyak na hangin.

Hindi ko pa natanong kung ano ang dahilan niya para dumaan sa university namin at kung bakit siya naroon. "Bakit ka pala naroon sa university namin?" matapang kong tanong.

"Napadaan lang ako," maikling sagot niya pero diretso pa rin ang tingin sa daan.

"Ah okay, akala ko kung ano na." sagot ko.

Napansin kong kumunot ang noo niya. "Anong ano na? Umaasa ka ba na susunduin kita?"

Aba't! Ang kapal ng mukha ng impaktong ito. Nagsisimula na naman siya. "Hindi ah. Bakit ako umaasa? Kung wala namang pag-asa." makahulugang sagot ko.

Napalitan ng sarkastikong ngisi ang pagkunot ng kaniyang noo. "Wala ka talagang pag-asa kaya huwag ka nang umasa."

Antipatiko talagang lalaki ito. But deep down in my heart parang may inis na gustong kumawala rito. "Hoy! Pinasakay mo lang ba ako rito sa sasakyan mo para asarin?" inis kong usal sa kaniya.

"Hindi. Kawawa ka naman kasing naghihintay roon ng masasakyan. May konsensya naman ako, ano." giit niya.

"Hindi ko sinabing maawa ka sa akin. Kasi kahit hanggang anong oras ako maghintay ng masasakyan wala akong pakialam dahil wala naman na akong gagawin." sagot ko at tumingin ng diretso sa harapan.

"Simpleng thank you lang hindi pa magawa." bulong bulong niya pero rinig ko naman.

Ano ba talaga ang problema ng lalaking ito? "Wow! Thank you, hah." sagot ko. "Okay na ba?"

"Tsk. Nevermind poor ugly creature."

Nakakainis na siya ah. Pare-pareho lamang sila ng mga babaeng iyon kanina. Nakakaasar! Napakamatapobre at napakayabang nila, hindi porket mayayaman na sila.

"Una, kung mahirap ako, kaya kong umangat dahil masipag ako. Pangalawa, ugly ako, pero kaya kong gawan ng paraan para gumanda ako, konting make-over lang kabog na ang mga babae mo and plus I'm sexy already. Pangatlo,creature? Sure I am a beautiful creature that God created in this world." mahabang litanya at sagot ko sa kaniya.

Napangisi naman ako nang mapansin na laglag ang panga niyang nakatingin sa akin. Ngayon ko lamang rin napansin na nakatigil na pala ang sasakyan niya sa gilid ng kalsada.

"Sa mga sagot mong iyan, maganda ka na talaga? Hindi ka lang matalino ano? Mautak ka talaga." he playfully smirk.

May mapaglarong ngiti naman ako sa aking labi. "Bakit mo itinigil ang sasakyan kung hindi ka guilty sa sinabi ko?"

"Huwag ka mag-assume, hindi ka maganda." pang-asar niya.

"Bwesit ka talagang lalaki ka! Ampatikong abnormal." inis kong bulyaw sa kaniya.

He just chuckle at parang tumigil ang mundo ko pagkarinig ko sa tawang iyon. Bakit ang sexy ng tawa niya? Hindi ko namalayan na nakatitig na ako sa kaniya habang siya'y tumatawa pa rin. Napansin niya sigurong nakatingin ako sa kaniya kaya't napatingin ito sa akin.

Tinaasan niya ako ng kilay. "Alam kong gwapo at sexy ako, pero huwag mo naman akong tunawin." pilyo nitong sambit.

Napabalik ako sa wisyo ng wala sa oras at napaubo ako sa sobrang kahanginan niya. Mukhang nakikisama pa ang pisngi ko dahil ramdam ko ang pumumula nito ngayon.

"May bagyo ba? Humahangin kasi ng malakas, putangina!" nagkunwari akong nasusuka at napahawak pa ako sa aking dibdib na para bang aatakihin na ako.

"Your mouth," pagsita nito sa akin.

"Bakit? Gusto mo?" asar ko rin sa kaniya.

Umiling ito. "Hindi. Baka mahawa pa ako sa pagiging bungangera mo."

"Hoy! Ihatid mo na nga ako sa apartment ko!" dahil hindi ko alam ang sasabihin at ayaw ko nang makipagtalo ay iyon na lang ang nasabi ko.

Hindi na ito nagsalita at itinuloy ang pagdradrive. Tumingin ako sa relo ko at pasado alas syete na pala. Ang tagal naman yata naming makarating sa apartment---kaya naman pala. Iniba niya ang daan patungo sa apartment ko.

Tsk. Napailing na lamang ako at tahimik na muli kami sa loob ng sasakyan. Ilang minuto pa ang lumipas ay huminto ang sasakyan sa kanto malapit sa apartment ko.

"Dito na lang. Huwag mo nang ipasok pa sa loob baka pagkaguluhan ka lang ng mga tambay." sabi ko.

Inihinto nito ang sasakyan. "Salamat sa paghatid," pasalamat ko sa kaniya.

Binuksan ko na ang pinto at bumaba na sa sasakyan. Binuksan niya ang bintana at kumunot ang noo nito na sinuri ang buong lugar. I give him an assuring smile na magiging okay lang ako. Ayaw ko naman na ihatid pa niya ako at sobrang nakakahiya sa mayaman na katulad niya ang pakalat-kalat sa lugar namin.

"Dito ka nakatira? Are you serious? Halata nga talagang mahirap ka." aba't lokong ito. Akala ko concern, iyon pala ay manlalait lang.

Inirapan ko siya. "Umuwi ka na nga at oo mahirap ako kaya hindi ka bagay rito. Lumayas ka na." pagpapaalis ko sa kaniya.

Isinara niya ang bintana ng sasakyan at pinaandar muli ang sasakyan bago lumisan sa lugar namin. Tinanaw ko pa rin ito hanggang sa mawala ito sa paningin ko bago sinimulang maglakad pauwi sa apartment ko.

Madilim malamang dahil walang ilaw. Wala pa kasing ginagawang aksyon ang barangay ukol sa street lights. Ang tanging nagsisilbing ilaw lamang rito ay ang mga tindahan kung saan may mga tambay pa rin nag-iinuman. Binilisan ko na lamang ang paglalakad hanggang makarating ako sa apartment ko ng ligtas.

Sumalampak ako ng upo sa aking kama at inilabas ang cellphone ko dahil tumunog ito. Tinignan ko ang mensaheng natanggap ko at nakita ko ang text ng boss ko.

From: Boss abnormal

Maayos ka ba na nakauwi ?

Napangiti na lang ako hindi dahil iniisip kong concern ang lalaking ito bagkus napangiti lang ako dahil alam kong mang-aasar na naman ito kaya't hindi ko na lamang siya ni-replyan. Magkikita naman kami bukas sa opisina tsaka isa pa, wala akong load.

Nagluto na lamang ako ng noodles na kakainin ko bago at matulog. Hindi ko kasi ramdam ang gutom ko kaninang kasama ko siya dahil natutuwa akong asarin ang abnormal kong boss kahit hindi ko alam kung anong rason niya na mapadaan sa university namin. Siguro ay may girlfriend siyang kasama kanina at nadaan lang talaga siya roon o sadyang napagpasyahan niyang sunduin ako? Pero wala akong pakialam sa abnormal na iyon kung ano man ang ganap niya sa buhay.

Hindi ako umaasa kasi wala naman talagang pag-asa. Magkaiba kami ng mundo. Siya ay mataas at tinitingala samantalang ako ay wala pa sa kalingkingan ng mga babaeng nakakasama niya---wait bakit ba ako naiisip. Nahiga na lamang ako itinulog ko na lang ang pagod ko.