The next day, I felt heavy. Parang may bumabagabag sa dibdib ko na hindi ko maipaliwanag. Maybe it's because of the weather? Maulan ngayon at malakas ang hangin, wala naman sinasabi sa balita na may bagyo. Baka papasok palang ito sa bansa. Masyado tuloy nabahala ang buong Peculium dahil delikado rito tuwing umuulan. Na kansela ang mga klase at nagpasya rin si Tiya Lo na huwag munang magbukas ng shop ngayon ngunit kailangan ko pa ring pumunta roon para i-check kung ayos lang ba ang mga gamit. I-double check kung naka unplug ba ang lahat ng appliances at iayos ang ibang gamit.At para hindi masayang ang araw namin, nagplano kaming mag training mamaya kahit naulan. Vernon is currently cooking our merienda for today, tinutulungan siya ni Akasha at Astraea. Maeve is fixing someone on the roof, may butas yata ang bubong sa isang kwarto kaya inaayos niya 'yon, tinutulungan siya ni Amion doon. Luma na rin kasi ang bahay kaya may ibang parte na nasira na dahil sa kalumaan. "Where are you goin
Hawak ni Randall si Zoraidah sa leeg. Nakalabas na ang mga pangil nito at puno ng galit ang mata."So the news is true? You're officially the tribrid.." pambabasag ni Harriet sa katahimikan.Nakitaan ko ng gulat ang mga mukha nila nang makita ako. Kung natakot ba o namangha ay hindi ko mawari. May hawak na isang balisong si Harriet at pinaglalaruan niya 'yon sa kamay niya habang nakatingin sa'kin.If I'm bold enough, I will probably kill her by now. Kaso.. I'm fighting the urge to kill someone. Dahil baka kapag nakapatay ako ng isa.. magtuloy tuloy na. I don't like that."Have you heard the other news too?" nakangising tanong ko rito.Tumaas ang kilay niya at tumigil sa ginagawa. She gave her full attention to me habang si Randall naman ay humigpit ang kapit kay Zoraidah. I can see that she's having a hard time breathing with that position."What news?" tanong ni Harriet.Ngumisi ako lalo. Magkakrus ang mga kamay nang humakbang ako palapit sakaniya. I saw them flinched. Umatras ng kau
I left her after I said those words. Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari sakaniya. I didn't intend to kill her because I want her to tell my message to Ambrogio. Alam kong pinapunta niya ang dalawa para paslangin ako. I wonder why he doesn't ask Constantine to do it instead. I have no plans to come back at the shop. Naglalakad lang ako sa gitna ng kakahuyan habang patuloy pa rin ang malakas na pag-ulan. I doesn't feel anything right now. Kahit ang lamig ay hindi ko na maramdaman. "Mystica! Where have you been?! Zoraidah's told us everything.. What happened.." Hindi na natuloy ni Amion ang mga sasabihin niya. Napahinto ako dahil narito na pala ako sa tapat ng mansion. Sa sobrang preoccupied ko dahil sa mga nangyari ay hindi ko namalayang narito na pala ako. Mahaba haba rin ang nilakad ko ngunit hindi ako nakaramdam ng pagod. Tumaas ang tingin ko sakanila. Mukhang lahat sila ay naging abala sa paghahanap sa'kin. Basa na rin ang mga ito dahil sa lakas ng ulan. Malapit na rin
I woke up the next day, medyo ayos na ang panahon ngunit may kaunting ulan pa rin. Wala pa rin kaming pasok dahil nagpasya ang mga taong linisin muna ang mga kalsada at escuelahan. Maraming puno ang nabagsak at maraming bubong ang tinangay ng hangin kahapon. Maraming mga napinsalang bahay kaya nagkasundo ang mga tao na magtulungan muna sa paglilinis.Late ako nagising kumpara sa nakasanayan kong gising. Siguro ay dahil sa pagod. Pagod kakaiyak magdamag dahil sa sobrang daming nangyayari sa buhay ko ngayon. Para bang isang araw ay gumising nalang ako bigla at nagkaganito na ang lahat. Parang panaginip.. hindi ko pa rin lubusang matanggap na nangyari ang mga ito ilang buwan pa lang ang nakakalipas.Wala na si Amion sa tabi ko nang magising ako kaya naman naligo na 'ko at naghanda. Pagtapos ay nagpasya na 'kong bumaba para puntahan sila. Hindi ko masasabing ayos na 'ko dahil pakiramdam ko ay kailanman, hindi ako magiging okay. I cannot accept the fact that I'm not a normal person anymore
I know what will happen next once I said those words. "Hindi ka pwedeng umalis sa Peculium, Mystica. Ligtas ka rito dahil pugad ito ng mga taong lobo, alam ni Ambrogio 'yan kaya sa tagal ng panahon ay hindi na siya bumalik pa rito. Ibinilin ka sa'min ni Eula, kaya ka naming protektahan.." pag-apela ni Tito Teo.Hindi nila nagustuhan ang naging desisyon ko. Tingin nila'y ipapahamak ko lang muli ang sarili ko.. isasakripisyo. But that wasn't my plan. Una palang naman ay alam ko nang hindi para sa mga katulad ko ang Peculium. I know that someday I will be leaving this town. That was my initial plan even before I became a tribrid. Aalis ako sa Peculium at susubukang manirahan sa ibang bansa o sa siyudad na mas kilala kaysa rito. Mommy is gone and everything here reminds me of her. That's the reason why I want to leave Peculium.But right now, I am more eager to leave this peaceful town. I cannot risk their safety. I am a threat in this town.. or in any other town. Hindi ko alam ngayon ku
"Well, it's not our decision to make, hija. If you think you cannot kill him, it's okay.. but I know you're not blind. You are smart, like him. But not as evil as him.." sambit ni Tito Teo.Napabuntong hininga ako. Hindi na alam kung ano ang dapat na gawin. Sure, I can kill him. I really can do that.. but something's telling me that there's a third party involved. I couldn't risk killing him for a fake information."It's not like that, Tito. I think there's someone involved. Ambrogio wanted me alive before.. but now, he wanted me dead. Someone might be poisoning his mind.. what if the prophecy is not true.. and that someone is just using me to end Ambrogio so it could finally replace him? What if I will just make everything worse? What if.." Natigilan ako."Mystica, we must go now!" boses ni Amion. Literal na nagulat ako dahil dito. Kanina pa ba siya nariyan? Narinig niya ba ang mga pinag-uusapan namin? Nilingon ko ito bago muling hinarap sila Tito. Seryoso ang mga itsura nito at h
We spent an hour talking about how we missed our normal life. Habang kausap ko ito ay hindi ko mapigilang matuwa dahil sa sandaling 'yon, muli niyang ipinaramdam sa'kin na walang nagbago sa'min. Tumigil lang kami nang ihinto ni Amion ang sasakyan sa tapat ng nag-iisang kainan na nakita namin. Malapit na raw kami sa Amityville, trenta minutos nalang at naroon na kami ngunit mas pinili nilang maghapunan muna dahil walang kasiguraduhan kung naroon ba ang aking Ina.Hanggang sa makababa ay nakatabi sa'kin si Vernon, patuloy na kinukulit ako tungkol sa mga nangyari sa'min noon. Narinig tuloy kami ni Theodore kaya nakisali pa ito sa pang iinis sa'kin. "The Lakambini we never had," pang-aasar ni Theodore sa'kin.They are talking about the time where someone jokingly nominate me as the Lakambini during our intramurals in highschool. Alam kong si Theodore ang may pakana no'n, mabuti nalang at kaunti lang ang bumoto sa'kin kaya hindi ako nanalo. It's not a big deal, though. Ayaw ko naman talag
Kung minamalas ka nga naman, nasiraan pa ang van namin at tuluyang huminto sa gilid ng madilim na kalsada. Puro talahiban at puno ang nasa gilid, siguro ay kumokonekta 'yon sa gubat ng Amityville. Nagpasya kaming maglakad nalang at iwan ang sasakyan doon dahil malapit naman na raw kami sa mismong tirahan ng aking Ina. Hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin ang lahat sa kung paano kami nasundan ng mga alagad ni Ambrogio.Naglalakad kami ngayon sa gitna ng kagubatan, madilim at nakakatakot. Tanging ilaw ng bilog na buwan ang nagbibigay liwanag sa'min. Kanina ko pa nararamdaman ang higpit ng hawak ni Amion sa'kin. Para itong nagpipigil at kaunti nalang ay sasabog na. "Seriously? Who told them about our whereabouts? Imposibleng coincidence lang na naroon din sila Constantine!" reklamo ni Akasha. Nagulat nalang ako nang bitawan ako ni Amion at mabilis niyang dinaluhan ang kapatid. Hawak niya ito sa leeg, marahas na gumalaw ang panga nito at puno ng galit ang mga mata."Cut the act, Akash