Kabanata 29

“What do you think you are doing?” Malamig na tanong ni William sa akin ng hawakan ko ang kanyang braso upang pigilan siya sa pag-alis. I can see how his vascular arms protruded.

“Can you please stay?” mahina kong sabi. Kakarating niya lang at aalis na naman siya. He looked at my tiny hand on his arm looking so disgusted. Napabitaw ako sa pagkakahawak sa kanya at sinalubong ang kanyang malamig na tingin.

I don't understand. Alam kong nakakatakot siyang tao sa unang pagkikita pa lang namin pero sa ilang buwan na pagtira ko dito sa mansion ay kailanman ay hindi niya ako pinagbuhatan ng kamay. Hindi niya niya rin ako pinagsasalitaan ng masama pero bakit bigla na lang siyang naging ganito kalamig sa akin ngayon. We were fine. We were doing well. We even made love and he was sweet and thoughtful to me. Pero bakit biglang nagbago ang ihip ang ng hangin?

“I love you, Wil. I really am. Hindi ko alam kung bakit ayaw mong maniwala pero yun ang totoo. Please give me a chance to live you.” I sa