Paano nga bang masasabing humihina na ang bisa ng isang kasal? Kapag ba wala pang anak na mas magpapatibay nang relasyon? Kapag ang isa ay unti-unti nang napapagod? O ’di kaya naman kapag umabot na sa puntong gusto niyo ng parehong bitawan ang lahat? Napahinto ako sa pagiisip nang may kung sinong tumapik sa aking noo. “Ano? Hindi na naman ba umuwi si Lorcan kagabi? Sabihin mo nga nag-away na naman ba kayo?” I can sense anger in ate Larra's tone. Nakakunot ang kaniyang noo at salubong ang dalawang kilay. Pinagsalikop niya ang dalawang braso at tinitigan ako nang mariin. I laughed in her cuteness.“Anong nakakatawa? H'wag kang tumawa tawa lang diyan, ayusin niyo 'yan ha?”I smiled then continuously nodded my head. “Hindi kami nag-away, Ate Lara. Instead, we’re much closer these days. Kinailangan niya lang talagang mag-paiwan sa manila sapagkat masiyadong busy sa hospital ngayon,” I said in between chewing the grapes in the fork.She's my sister-in-law and also my best friend. We've k
“Bettina Alvarez! How about be mine?”I groaned when my head hitted the table. Nakatulog pala ako. It's weird, bakit naman ngayon ko pa napanaginipan iyon. Sa ilang taong nakalipas ay sigurado akong nakalimutan ko na 'yon. What a headache.“Ma'am?” I heard a few knocks on my door. “Ariana Asuncion po.”I cleared my throat. “Come in.”Bumukas ang pinto at iniluwa noon ang sekretarya ko. Sa kamay niya ay isang envelope.“Ito na po ang list of sales for december, Ma'am.” Tinaasan ko siya ng kilay. “Iyong ipinakuha niyo po kanina.”Kinuha ko sa kaniya ang papel at saka binasa. As expected, tumaas ang sales ngayon dahil magpapasko. Nang makuntento ay isinara ko iyon.“What about the list of investment, at mga bagong pasok na produkto?” tanong ko habang nakalahad ang mga kamay sa harapan niya.“I-I'm sorry, ma'am. Nakalimutan ko po. Iyan lang po kasi ang inutos niyo.”Nagsalubong ang dalawang kilay ko. “H'wag ka ng magpaliwanag, kuhanin mo na lang!” irita kong utos sa kaniya.Nilinaw ko ka
Pagkapasok ko ay sumalubong sa akin ang lounge. Maraming rose petals ang nagkalat sa sahig. Sa isang couch ay may nakita pa akong bouquet of roses. Inamoy ko iyon. “Plastic . . .”Mula rito ay amoy na amoy ko ang niluluto niya. Ang paborito kong putahe. Adobo.Kung noon siguro ay kinilig na ako dahil ipinagluto niya ako. He even made the effort for this petal thingy, na hindi ko alam kung effort nga bang matatawag.“Hon? You’re early?”Napalingon ako sa kusina. “Y-Yeah,” I answered trying my very best for it not to sound like a mock.“I cooked your favorite for dinner, let's eat?” aniya sa malambing na tono. Same as the caring husband I knew, hangang hanga talaga ako sa ’yo napakagaling mo talagang umarte.All these years, I've seen him as husband material. Oo maasikaso siya sa akin mula pa noon. He always made me feel loved, at para sa kaniya ay ginawa ko ang lahat, kahit ang mga hindi ko gusto, so that I can please him and his standards. Pero anong nangyari? Anong ginawa mo? Anong
Nasa punto na siguro ako ng buhay ko na gustong gusto ko ng manaksak nang isang bruhildang walang ginawa kung hindi ang manggulo.Irita kong binura ang nagulong sinusulat ko, matapos ay padabog na ihinampas iyon sa lamesa.“What is it this time, Izzy?” tanong ko sa kapatid ko na dire-diretsong pumasok sa opisina ko.Mabuti at lapis ang gamit ko. Kung hindi ay masasakal ko talaga siya. “Let's go.” Kalabit niya sa balikat ko, ani mo’y isa maamong tupa.“To where?” I asked between my sighs. Napakarami ko pang gagawin. Ano na naman ba ang kailangan niya?“Shopping! Puro ka na lang trabaho riyan. Hindi mo na ba ’ko love?” Nakanguso niyang saad.“Ayoko,” pagtanggi ko at saka pinagpatuloy ang ginagawa.“Dali na please? Ngayon lang naman e,” pagpapaawa niya habang magkasalikop pa ang mga kamay, my tongue clicked from what she says.I stared at her seriously. “Tigil tigilan mo ako, iyong huling ngayon mo ay halos mamatay matay ako!”“Ih, hindi naman kaya!” she hissed. “At saka bibili na rin t
Inis ko siyang nilagpasan. Kung papatulan ko siya ay baka masira lang ang gabi ko.“Nice ass,” nangaasar niyang tudyo.Hindi ko siya pinansin at dumiretso sa lamesa ni Izzy. Kalong nito ang dalawang anak ni Kuya Hellton. ”Mia! Maria!” tawag ko sa kambal na kaagad namang bumaba sa pagkakakalong ni Izzy at tumungo sa akin.“Dahan-dahan mga anak,” saway ni ate Melissa sa dalawang anak.They both ran and hugged me. Natawa ako nang makitang hanggang baywang ko lang ang abot nila.Talaga namang cute na cute ang dalawang ito sa suot nilang pink at violet na dress. They both looked like a princess, they really are. Silang dalawa ang prinsesa nang angkan ng mga Alvarez. The third generation, kaya naman ay mahal na mahal namin ang maliliit na ito.“Tita Bett, Tita Bett, does Mia and I look pretty tonight?” Maria asked innocently.I smiled at her and pinched her chubby cheeks. “Of course, baby.”Hinawakan nila ang magkabilang kamay ko at saka ako sabay na hinila palapit sa lamesa. Nakita ko ang
I blinked twice. Isiniksik ko ang ulo sa unan. Nakaramdam ako ng marahang pagtapik sa puwitan ko. Nanlaki ang mga mata ko ng pisil pisilin nito iyon. “Punyeta!”Sinamaan ko siya ng tingin nang tumawa lang siya. “Nakakatawa ‘yon? Manyak ka!” “Get up, then,” aniya at saka pilit na hinihila ang mga kamay ko. Nagtaka ako nang titigan niya ako at saka humalumbaba. “I didn’t do anything last night.” Inirapan ko siya, ano na naman ba ang sinasabi nito? “Pero bakit mukha kang ginahasa?” Sinipa ko ang paa niya. “Ikaw kaya ang gumawa niyan!” tukoy ko sa laptop na puno nang ginagawa kong thesis “Alam mo namang bobo ako diyan, you do it!” “As you say, mi amor,” tumatawa niyang ani. Naalimpungatan ako dahil sa sinag nang araw. I’ve been dreaming about weird memories I have with Lorcan lately.Isiniksik ko ang ulo sa unan, kaagad na nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy.“Get up,” Nilingon ko ang nakatayong si Freed sa harapan ko. He’s holding a cup of coffee. Inagaw ko iyon. “That’s not yo
Nanunuyot ang lalamunan kong napaupo sa bench sa tapat nang isang fountain dito sa manor.Naramdaman ko ang pagpatong nang isang coat sa balikat ko. “It’s cold,” wika ni Freed na narito pa rin pala sa tabi ko. Nagtaka ako nang iwan niya ako pero hinayaan ko na lang. Madilim ang langit, I can't even see a single star. I used to dream of becoming an astronaut way back in highschool, Isa sa mga pangarap ko, wala lang, siguro nagustuhan ko lang iyon dahil cool. But seeing the sky here was enough, even if I couldn't reach it. That dream was long gone, I've given up on that dream. Isa lamang iyan sa mga binitawan ko nang ikasal ako, napakarami kong tinalikurang pangarap, and what did I get? I get cheated. Ang masaklap pa ay iyong hindi ko alam kung matatawag ba ‘yong pangangaliwa dahil hindi rin naman pala ako tunay na Asawa. How can I accept it and just give up? Hindi puwedeng gano’n na lang ‘yon, hindi puwedeng ako lang ang nahihirapan. “Coffee?” nabalik ako sa ulirat nang may dumampi
Chapter 4“Argh!” I exclaimed as I slammed the table that I instantly regretted. Kaagad kong dinaluhan ang umiiyak na sa Mia mukhang nagulat ko yata siya nang hampasin ko ang lamesa. “Hush, baby. I’m sorry.” paghingi ko ng tawad habang hinahagod ang likod niya. Napasabunot ako sa buhok, kararating pa lang nilang tatlo rito sa bahay pero umiyak na kaagad ang isa. Hindi nakatakas sa paningin ko ang pagangat ng mga labi ni Heiden pero kaagad din niyang itinikom. “Baby? May sasabihin ka ba?” tanong ko sa kaniya pero umiling lang siya. “Nothin’.” aniya at saka pinagpatuloy ang paglalaro. Alas dies na malapit ng magtanghalian, wala na rin akong maisip pa na paglilibangan ng tatlo. Masiyado kasi akong wala sa sarili kanina ni hindi ko manlang namalayan ang oras. Napalingon ako sa hagdan ng bumaba mula roon si Lorcan. Bihis na bihis siya at amoy na amoy hanggang dito ang pabango niyang ako mismo ang bumili. “Aalis ka?” tanong ko. Pansin ko ang sandaling pagkagulat niya. Tila hindi n