Kabanata 1

***

Panaginip

Nasa loob ako ng sasakyan habang pinapanood ang masayang pamilya na nagtatawanan. Hindi ko ma-ipaliwanag ang nararamdaman ko. Pangungulila at labis na kalungkutan ang nadarama ko ngunit hindi sila pamilyar sa akin. Ang mga mukha nila ay malabo at tanging boses lamang nila ang aking naririnig.

"Daddy and mommy, I'm excited about going to the amusement park." Masayang saad ng batang babae habang yakap niya ang manika.

"We are excited, too." masayang saad ng daddy niya habang ang mommy niya ay hinahaplos ang buhok ng kaniyang anak.

Naka-upo ako sa back seat habang ang lalaki ay nagmamaneho at ang asawa niya ay nasa passenger seat habang nakakalong ang anak nila.

"Today is my 6th birthday and next year I'm seven. Mom, tama po ba ako?" saad niya habang nagbibilang gamit ang kaniyang mga daliri.

"Yes, you are right. My sweetie is smart. I love you." Malambing na saad ng kaniyang ina habang hinahalikan siya sa pisnge.

"I love you both da--Aaaahh" hiyaw ng batang babae matapos makarinig ng malakas na putok ng baril.

"Zen..." nag-aalalang tawag niya sa kaniyang asawa nang ito ay kumuha ng baril at nakipagpalitan ng bala.

"I help--" naputol ang sasabihin nito ng magsalita ang asawa.

"No." pagtanggi ng ama ng bata. Kinokontrol nito ang manibela gamit ang kanang kamay habang ang kaliwa niyang kamay ay may hawak ng baril.

"Zen, huwag mo akong pipigilan." may pagbabantang saad ng ginang habang nanlilisik ang mga matang nakatingin sa asawa.

"But wife--" naputol ang sasabihin niya ng magsalita ang kanilang anak.

"M-Mom... D-Dad, I'm scared." saad ng batang babae habang umiiyak. Niyakap siya ng kaniyang ina habang hinahaplos ang malambot nitong buhok.

"I love you sweetie and we will protect you. I promise" pagpapakalma nito.

"Wife, be careful." saad ng asawa niya sabay inabot ang baril. Tinanggap niya ito at pagkatapos ay hinalikan sa noo ang anak niya bago pinapunta sa back seat ng sasakyan at pinayuko.

Tinulungan niya ang asawa sa pakikipaglaban ngunit ang mga kalaban ay imbis na ma-ubos ay mas lalo pa silang nadadagdagan.

"Fuck!" usal ng ama ng batang babae dahil tinamaan ng bala ang gulong ng sasakyan. Nagpagewang-gewang ito ngunit kahit ganoon ang nangyari ay pilit itong kinokontrol ni Zen. Maayos niyang napahinto ang sasakyan na muntik ng tumama sa puno.

"Wife, I will cover you both while you're going that way." seryosong saad ni Zen sa asawa niya habang naglalagay ng bala.

"No. I do not agree with your plan. Zen, gusto kong kasama ka. Walang ma-iiwan sa atin... Tayong tatlo ang pupunta sa gubat." giit ng ina.

"Isabella, hindi ito ang tamang oras para magmatigas ka. I'm fine. I can handle myself." saad ni Zen sabay lumabas ng sasakyan.

Binuksan ng lalaki ang pintuan ng back seat pagkatapos ay inalalayan niya makalabas ang anak niya. Lumabas din sa sasakyan ang nagngangalang Isabella.

Tinangka ko hawakan ang pintuan sa back seat ng sasakyan ngunit tumagos lamang ang kamay ko. Huminga ako ng malalim bago lumabas.

"Zen, napag-usapan na natin ito diba? Hindi ka gagawa ng ikapapahamak mo. Paano kung--" naputol ang sinasabi niya ng siilin siya ng halik sa labi ng kaniyang asawa bago niyakap.

"I love you both. Sweetie, stop crying and everything's gonna be alright." Pagpapakalma ng ama sa anak habang buhat ito. Nakinig ang anak sa ama ngunit hindi niya maiwasan ang humikbi.

"Daddy, I'm scared." saad niya habang nakayakap ng mahigpit sa ama.

"Go to your mom and go that way. I will stay here and fight the bad guys. Saving you both is my mission because I'm a super hero." pagbibiro ng ama ngunit niyakap lamang siya ng mahigpit ng kaniyang anak.

"Zen, promise me. You are going to follow us." Saad ng ina habang mahigpit na nakayakap sa asawa.

"I promise. I love you." Saad niya.

"I love you Zen." umiiyak na saad ng asawa.

Mahigpit na hinawakan ng ina ang kamay ng anak bago naglakad papuntang gubat.

Sumunod ako sa kanila sa gubat ngunit hindi pa kami nakakalayo ay nakarinig kami ng maraming putok ng baril. Huminto ang ina at lumingon sa gawi ng asawa niya bago kinuha ang baril na nakalagay sa hita niya.

"M-Mom." tawag ng kaniyang anak. Inutusan niya itong magtago bago siya pumuwesto.

Tinutulungan niya ang asawa sapamamagitan ng pagbaril sa kalaban.

"What the hell are you doing?" galit na saad ng asawa niya.

Muntik ng tamaan ng bala ang ginang at mabuti na lamang ay naka-iwas siya. Binaril niya ito pabalik ngunit naka-agaw ito ng atensyon sa ibang kalaban.

"Habulin sila!" Sigaw ng isang kalaban.

Pinuntahan niya ang anak na nagtatago. Pagkatapos ay nagmadali silang naglakad upang takbuhan ang humahabol sa kanila.

"Mom, how about dad?" hinihingal na tanong ng anak.

"Your dad is very strong. He can defeat them." tugon niya. At upang pakalmahin din niya ang kaniyang sarili.

Nagpatuloy lamang sila sa pagtakbo hanggang sa biglang bumagsak sa sahig ang ina ng bata. Tinamaan siya ng bala sa likod malapit sa kaniyang puso.

"Run!" sigaw ng ina habang pinagtatabuyan ang anak. Hindi siya sinunod ng kaniyang anak at nanatiling nakayakap sa kaniya habang umiiyak.

"Mommy..." saad ng bata habang umiiyak.

"Run... Baby, please... Protect yourself." saad ng ina habang nahihirapang magsalita.

"I... Love." Hindi naituloy ng ina ang sasabihin sapagkat huminto na ang kaniyang paghinga.

"Mommy, I love you too. Daddy... Mommy." Malakas na iyak ng bata. Hindi pa siya nakakatayo ay may nagtutok ng baril sa ulo niya.

Tinangka ko siyang tulungan ngunit hindi ko magawa. Basa ng luha ang pisnge ko at wala akong magawa kundi ang panoorin lamang sila.

"I can't kill your bastard father, but it's better to make him suffer, hahaha." Saad ng lalaki bago kalabitin ang gatilyo.

*

"Huwag!" Sigaw ko. Pagmulat ng aking mga mata ay basang-basa ang damit ko ng aking mga luha habang hinihingal.

Napahawak ako sa ulo ko ng bigla itong sumakit. Nang mawala ang sakit ay bumangon ako at uminom ng tubig.

"Kakaibang panaginip... Argg, Rain Haze, panaginip lang ang lahat kaya tumahan ka na." Saad ko sa sarili ko sapagkat ang mga luha ko ay patuloy pa din sa pag-agos. Nang mahimasmasan ako ay nagtungo ako sa banyo upang maligo.

Ala-sais nang gabi at may pasok ako sa pinapasukan kong bar dito sa manila. Nagmadali na akong kumilos dahil mahigit isang oras na lang ay mahuhuli na ako. Pagkatapos kong mag-ayos ay nagmadali na akong lumabas sa inuupahan kong apartment.

Ulila na ako at nagsisikap ako na makapagtapos sa kinuha kong kurso na edukasyon. Nag-aaral ako sa umaga at nagtatrabaho ako sa gabi. Hindi naging madali sa akin ang sitwasyon ko ngunit kinaya ko ito at kinakaya ko hanggang ngayon. Isang taon na lamang at makakapagtapos na ako ng pag-aaral.

Nakikinig lamang ako ng kanta sa cellphone ko habang naghintay ng jeep. Ilang sandali ay may huminto sa harap ko na itim na sasakyan. Napa-atras ako ng may lumabas na tatlong kalalakihan.

"Ikaw ba si Rain Haze?" Tanong ng isa sa kanila. Bigla akong nakaramdam ng takot sa kanila.

"Hindi po." Pagtanggi ko habang lumilingon sa paligid ngunit walang ibang tao kundi kami lamang. Hindi matao sa lugar namin kapag ganitong oras kaya natatakot ako kapag naghihintay ako ng jeep.

May kinuha siyang litrato sa bulsa niya sabay nagpalitan ng tingin sa akin at sa hawak niya.

"Sumama ka sa amin." Utos niya sabay sinenyasan ang dalawa niyang kasama.

"S-Sandali, isusumbong ko kayo sa boyfriend ko. Bitawan niyo ako." Pagtataas ko ng boses habang inaalis ang pagkakahawak sa akin.

"Tangina, wala akong pera. Kaya maghanap kayo ng iba." Sigaw ko sa kanila ngunit patuloy nila akong hinihila papasok ng sasakyan.

"Sumama ka na lang ng tahimik." Masungit na tugon ng isa sa kanila.

"Pakawalan niyo ak---hmmpp." Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng biglang tinakpan ng panyo ang bibig ko. Nakaramdam ako ng pagkahilo bago unti-unting nanghihina.

"Cal, dapat kanina mo pa ginawa iyan." Narinig kong saad muli ng lalaki bago tuluyang binalot ng dilim ang aking paningin.