CHAPTER 67: WISH

NANG NAGKAMALAY na ako ay nasa bahay na ako. Sobrang nag-alala sa akin sina Vito at ang aking mga magulang habang si Ate Maricel ay iyak nang iyak sa takot na inaalo naman ni Guishonne. Inalalayan naman ako ni Vito para painumin ng tubig at pinatakan niya ng halik ang aking noo.

“Thank goodness at nagkamalay ka na rin! I’m so worried at you, Anak.” nag-aalalang turan ni Mama habang umiiyak.

“Ano ba ang nangyari, Anak? Bigla ka raw nahimatay habang tumatakbo,” singit ni Papa habang hinihimas ang aking buhok.

“Ahm. . . Napagod lang po, Mama at Papa.” pagsisinungaling ko. “Huwag pa kayong mag-alala at wala naman pong nangyari sa akin.”

Napabaling ako kay Ate Maricel na medyo kumalma na no’ng narinig ang sinabi ko habang yakap-yakap ni Guishonne.

Ayaw ko kasi na mag-alala sila sa akin. Kung hindi ako magsusumbong ay wala namang mangyayari na masama sa amin at saka mas magandang huwag na lang namin isipin ang tungkol do’n lalo na’t hindi naman sila makakalapit sa akin dahil banta