Gabriel's POV . -cont- Dumating agad si Drake at mukhang galing siya sa misyon na ipinagawa sa kanya ng ama. "Anong nangyari sa mukha ni Carmella?" si Drake. "Ininis mo na naman ba?" Nagtagpo ang kilay niya at inihagis na sa mesa ang baril niya. "May bagong misyon ka ba?" Pilyong ngiti ko. Ang baril na niya ngayon ang hinawakan ko. "Meron. Pero bukas ko na gagawin. Nag-iisip pa ako. I don't know if I should do this but dammit. Eagle is driving me nuts. The fuck he thinks I'm a robot? Dammit." Napailing akong ngumisi at maingat kong nilapag pabalik ang baril ni Drake sa harapan niya. "I've got a new toy. Gusto mo palit tayo?" Alok ko. Gusto ko lang kasing makuha ang baril niya dahil gusto ko ito. "Shit, Gabriel. Just tell me if you want my effing gun. You can have it. I have killed a dozen eggshells using that one." Turo ng bibig niya sa baril. At mas nagustuhan ko ito. "Deal. I'll get mine later and give it to you. I will keep this, okay?" Kinuha ko ito pabalik at sekretong
Gabriel's POV . "I'm not telling you not to like her, son. But you have to think of the consequences of this. I know you are still young. I didn't send you away and had you hidden for the others to know that you existed after they killed my son and your mother. I hope you understand, Gabriel. I will put an end to this and have your identity erased. You are my only El Montanari heir. I can't afford to lose you." *** Naimulat ko ang mga mata at ang madilim na kisame ng kwartong ito ang unang natitigan ko. I'm sweating cold, and as I touched my forehead. I can hear her warm breathing beneath my chest. Feleona. . . My mind speaks as I look at her sleeping peacefully. Her face was buried against my chest. Our naked bodies touched, and her arms were around me. Holding me tightly. Bumalik ang isip ko ngayon at naalala ang nangyari kanina lang. I made love to her. We made love to each other. She kept her promise and preserved herself to me. But I'm not sure if she remembers that promis
Feleona's POV . Hindi mahitsura ang mukha ko at tahimik lang din sa sarili. Ugh, I hate him! How dare he leave me with Carmella and not even say goodbye? May nagawa ba akong mali kahapon? Kagabi? Wala naman yata dahil buong dalawang gabi ang romansa namin dalawa. Tapos ngayon bigla na lang siyang mawawala!? Hmp, mamaya ka lang talaga! "Don't worry. This won't be long, Fel. We need to take some fittings." Ngisi niya habang nagmamaneho. "Fittings for what?" Taas ng isang kilay ko. Wala tuloy akong maintindihan. "Fittings for something. I can't let go wearing like that? Gosh! Wala nga namang konsiderasyon ang mga lalaki ano?" Ikot ng mga mata niya at kagat sa pang-ibabang labi. Napaawang lang din ang labi ko nang maihinto niya ang sasakyan sa tapat ng isang antigong bridal shop. Una siyang lumabas at patakbo sa side ko para pagbuksan ako. My mind is flying up in the sky while looking at the beautiful wedding dress. Who's the bride? Si Carmella ba? Sino ang groom niya? Kainis
Gabriel's POV . Bleu couldn't keep my pace as I went inside the house and straight away to my basement. Ito ang sekretong hide out ko at hindi kalakihan ito. Sapat lang sa lahat ng kakailanganin ko na nandito. "I have called Drake, boss, and everyone is now high alert." I was listening to him, and at the same time, my fingers were busy trying to track Feleona's location. Luckily, I managed to put the anklet back on her last night. I had a bad dream that night. That's why I ended up putting the tracker back at her. And I was right. My instinct wasn't wrong. It is now happening. "How many people are there, Bleu?" tanong ko. Nakuha ko agad ang lokasyon ni Feleona at hindi ito malayo mula rito. "Half a dozen, boss." My jaw clenched, and I looked at the clock ticking like a bomb in front of me. "Okay. Prepare them, Bleu." Agad na kilos ko at mabilis na kinuha ang iilang baril na gusto ko. He managed to grab a few, too and then activated his sensor gadgets. Bleu is an expert on t
Feleona's POV . "By the power vested in me, I pronounce you husband and wife. Re mafioso del clan El Montanari, Gabriel, you may now kiss your bride," ngiti niya. Ngumiti muna ako sa mukhang padre na hindi sa paningin ko. Sa isang tingin mo kasi sa kanya ay para siyang prayle, pero kung titigan mo ng husto ang mga mata niya ay mukhang mas nakakatakot pa siya. Ibinalik ko ang tingin kay Gabriel at napanguso ako sa sarili. After what had happened an hour ago, here we are, getting married 33,000 feet above the ground. Ang akala ko ay si Carmella ang ikakasal, iyon pala ako ito. Huh, ang baliw nga naman ni Gabriel ano? "I love you my dear wife." Sabay halik niya. Ni hindi na niya ako binigyan ng pagkakataon na magsalita at humalik na siya nang tudo sa labi ko. I wrapped my arms around him and chuckled while were kissing. "Yahoo! Congratulations, big boss!" tugon ng mga alagad niya sa likod. Lima sila, kasama na si Bleu. Siya lang yata ang kilala sa kanila dahil baguhan ang apat sa
Feleona's POV . With long strides. He crossed the open space in his loft, carrying me in his arms as neither of us came out to breathe. Sa ibabaw ng dressing table niya pinaupo ako at rinig ko pa ang iilang bagay na nahulog mula rito. Umarko ang katawan ko at maingat ang ginawa kong pagmasahe sa leeg niya habang walang katapusan ang ginawa niyang paghalik sa labi ko. I felt so hot and needed to breathe some air, but the tingling inside made me feel like a wanton lady. "Gabriel. . ." I moaned when I felt his mouth dragged down my neck. His teeth are scarping my skin, finally catching on my top's neckline and pulling it down, revealing my bra. Mabilis ang kilos niya at hindi ko tuloy alam kung aling bahagi sa katawan ko ang una kong huhubarin. Pero wala na, dahil siya na mismo ang kusang gumawa nito habang abala ang labi niya sa labi ko. Good God, he was unleashed like a beast. And in a swift motion, all our clothes lay on the floor. I smiled, looking tense and excited again. His
Gabriel's POV . "And what do you think will happen? When are you going to tell her? Might as well tell her now, Gabriel." Panay ang sunod ni Carmella sa likod ko habang nag-iisip ko. I know Feleona was in between for her brother's life, Darwin. Hawak siya ni Darius at isa sa kondisyon ni Darius ay ang magpakita si Feleona at bumalik ng Italya. She didn't listen to Darius when he was still talking in the line with his condition because Feleona ended the call. She's nervous and she looked at me with so much fear. I can feel her. I know she was scared, and I assured her I would stick to her no matter what. "I will tell her about me, Carmella, in Italy. I don't know how to explain it to her about myself. She's already having problems with her brother." I calmly said and placed my hands on top of the railing. "I am just worried, Gabriel. Mahalaga ka sa akin, at ayaw kong matulad ka kina Diego at Cariena," titig niya. "Hindi rin niya alam 'di ba? Wala siyang alam kung ano ka, at kung
Feleona's POV . "Ano!? Y-You and Gabriel are. . . what!?" Nailayo ko agad ang cellphone sa tainga dahil sa malutong na mura ni Elsa. Ngumiwi ako habang tinititigan ito, at saka ibinalik sa tainga ko. "Are you insane? Hindi mo man lang ako hinintay, besh? Hindi mo man lang pinaalam sa akin? Kakainis ka naman eh!" Rinig ko ang padyak ng paa niya at mukhang nagheheels na naman ang bruha. Tiyak bar hopping na naman ang bagsak niya. It's Saturday in the Philippines, and it's roughly Friday here. Lamang ng isang araw ang kontenento na ito. Napag-isip-isip ko na mas mabuting ipaalam na sa kanya ang totoong nangyayari ngayon sa buhay ko. What's the point of hiding it? Darius knew all about this. There's no point of hiding it from Elsa. Eh, kaya ko lang naman hindi sinabi kay Elsa ito ay dahil ayaw kong masali siya sa gulo ng buhay ko. Natatakot kasi ako na baka siya ang unang lalapitan ni Darius at tatakutin. Mali ako, dahil si Kuya Darwin agad ang hinawakan niya sa leeg. "My God! Per
The ray of sunshine showed half of her face, and my brows crossed while looking in her direction. It's stupid of me to do this, but like an idiot, I followed her secretly, and I don't know why. Madalas siyang binubully ng mga kaklase niyang babae at kasama na si Mikah sa pambubully sa kanya. Madalas din niyang tinatakpan ang mukha niya gamit ang espesyal na uri ng panyo na nakatabon sa kalahating mukha niya ito. Katamtaman ang katawan niya at may hugis. Hindi gaanong matangkad at okay lang din ang kulay ng balat niya para sa akin. Medyo payat pero may hitsura. Maamo ang mukha, pero may kakaiba sa kanya. Halatang hindi galing sa mayaman na angkan dahil pabalik-balik lang ang sapatos niya at uniporme. Mukhang isa o dalawa lang ito. Naiiba siya sa lahat ng babae rito sa campus at madalas ay nasa kanya ang atensyon. Matalino kasi siya at nangunguna sa board. "Hey, Gab? No way, man." Akbay ni Josh sa akin. "Is your standard getting to its minimum?" he jokingly said, and I shook my hea
Feleona's POV Hindi maalis sa mukha ko ang ngiti habang pinagmamasdan ang dalawang tao na puno ng ngiti sa isa't-isa. Karga ni Gabriel si Gabby at walang tigil sa kakatawa si baby Gabby sa ginawa niya. It's nice to get out of Italy, and we are back here in Australia. Gabriel is now doing good with everything. Tatlong linggo lang yata siya sa crutches niya at heto, naglalakad na siya na parang experto. Maingat pa siya at hindi pwedeng biglain ang katawan niya sa ibang bagay. Sa pagkakataong ito ay ako ang boss sa destinasyon namin at siya naman ang financial adviser ko. He told me we would spend five years living abroad before returning to Italy to settle Gabby's education, and I agreed. Pansamantalang naiwan si Elsa sa Italya dahil may trabaho siya sa kompanya nina Gabriel. Inalok siya ng trabaho ni Nonno sa malaking halagang sweldo. At dahil magaling si Elsa sa propesyon niya ay pumayag na siya. Syempre gusto ng bruha roon dahil kay Blue. At parang aso at pusa naman silang dalawa
Gabriel's POV . It's an awkward feeling, but I'm getting used to this. My routine is the same, an exercise in the morning, and she wakes at the same time as me. Gabby was a good sleeper at night, giving Feleona and me a lot of time for ourselves. Madalas kaming nag-uusap na magkayakap dalawa. Hindi ko rin maalis sa kanya ang ugali na mapag-aruga. I stopped her many times, but she's keen and wants to look after me. I have no complaints about it. It honestly gives me the courage to work hard for myself to get better. Ngayong araw na ito ang unang pagsubok na hindi ko gagamitin ang wheelchair ko. I could take a step, but not much. It needs more practice. Unti-unti ko na rin nagagawa ang mga bagay sa tulong niya at minsan hindi ko ito namamalayan sa sarili ko. I must admit that Feleona is a darling angel who fell from the sky to help me and made me whole again. "You're doing good, darling. I'm so glad that it turns out okay." She sat beside me, and I moved a little bit, giving her
Feleona's POV . "May lahing pusa ang asawa mo," ngiwi niya habang nakatitig kay Gabriel. Hawak niya si Gabby sa kamay niya at hindi maalis ang ngiti sa mukha niya. What else do I expect? He lives far from his place and his Nonno. Bumyahe kami ng dalawang oras, at nang makarating rito sa tagong lugar na bundok na ito ay nandito na sina Elsa at baby Gabby. Nag-chopper sila. "Alam mo? Magiging piloto yata ang anak ninyo. Panay ang tawa niya sa helicopter kanina na parang ang saya-saya. Hindi siya nabingi 'te. Nakakamangha nga." Sabay nguya niya. "In fairness ang ganda ng lugar na 'to at mas type ko rito kaysa sa mansyon ni Gabriel. Sa kanya rin ba ang bundok na 'to?" Tumayo na siya at inikot nang tingin sa buong paligid. I also like this place because it's solemn and quiet. You have no neighbours, and the whole mountain is yours. "And I like Bleu. Is he single and available?" kurap ng mga mata niya. Nagpapacute ang bruha. Napabuntonghininga na ako at tumayo na. Hindi ko na pinakin
Feleona's POV . Mahigpit ang hawak ko at maingat ang ginawang pagtulak sa wheelchair niya. Tahimik kaming dalawa at napatingin ako sa paligid sa labas nang mailabas ko siya nang bahagya sa may pinto. Wala ni isang tao. Nagbabakasakali kasi ako na may kasama siya sa labas, pero wala, at mukhang siya lang mag-isa. "Wala po ba kayong kasama? Paano po kayo nakapunta rito? At paano rin po kayo uuwi?" Ipinuwesto ko siya sa gilid lang at ni lock ang wheelchair sa bahagang gulungan para hindi niya maigawa ito. I looked around again, took a few steps behind him, and looked ahead. May isang sasakyan na malapit lang dito at van ito. Tiyak ito yata ang sasakyan niya, dahil ang sasakyan na ginamit ko ay medyo malayo pa naman. Pero makikita ito mula rito. "Sa 'yo ba ang van?" tanong ko at humakbang na ako pabalik sa pwesto niya. I smile when I looked at his behind. Lalaking-lalaki siya at matipuno ang pangangatawan sa likod na bahagi. Desente ang pananamit at nakapanton na itim. May takip
Gabriel's POV . "If there is a will, there is always a way, boss," he chuckled. My body drifted to the side as I lost control. It created an impact as my body landed on the concrete floor. Instead of helping me, I already told him to look at me earlier. I want to find a way to stand up on my own without him. Hindi naman kasi sa lahat ng oras ay nandito siya sa tabi ko. May buhay rin si Pinokyo, at ayaw kong palagi na nasa akin ang bawat segundo ng buhay niya. Pero wala rin akong magawa, dahil alam kong sinusunod niya ang utos ni Supremo. "Do you need a hand?" "No. Thank you," I said coldly and held tightly to the wheel of my wheelchair. I manage to sit down, and my sweat falls. At least I can take a few steps now. "Don't force yourself, boss. I've been there, and I know how it feels. Just let it go. Don't think about it, and enjoy everything around you." "Enjoy your fucking ass," I muttered when my butt landed on the seat of the wheelchair. Bahagya siyang natawa at ibinigay na
Feleona's POV . Hindi man ganoon ka garbo ang pagsalubong sa amin ni Nonno ay ito naman ang hiniling ko. I don't want it to be like the last time when I came here with Gabriel. I want it simple, as no one knows us like we are ordinary people. "il nostro piccolo principe," salitang Italyano niya. Kahit na nanginig ang kamay niya ay hindi niya napigilan na haplosin ang mukha ni baby Gabby habang tulog na karga ko. "Oh, my poor, apo," tahimik na salita niya, at namuo agad ang luha sa mga mata niya. I pouted and felt like crying when he caressed Gabby's face. Knowing that I am here now, and there is no longer a Gabriel, is a painful feeling. Sa totoo lang, kanina pa ako kabado sa sarili at kanina pa gustong pumatak ang luha ko nang makaapak ako sa lupang ito. Pakiramdam ko naiwan ko ang puso ko rito noong umalis ako, at ngayon na nandito ako ay bumalik lang ang lahat ng sakit at pagsisisi sa loob ko. I miss him so much, and I wish that wherever he is now, hopefully, he's at peace.
Feleona's POV . "Hi, baby. It's your godmother here. Ang gwapo mo talaga. Nagmana ka sa daddy mo. . . ang mga mata mo, ang makakapal na kilay mo na parang galit ka yata makatitig sa akin, baby ano? At ang muscles mo? Tsk, nagmana sa daddy. Tiyak magiging marine ka rin katulad ng daddy mo." Napangiwi ako nang marinig ito at nilingon ko na siya. "Navy marine, Carmella," pagtatama ko sa kanya. Napalingon agad siya sa akin at bahagyang natawa. "Oh well, mgkapareho lang naman ang lahat. Walang pinagkaiba!" pilyang ngiti niya. Ibinalik na ang mga mata kay Gabby at masaya siyang nakikipaglaro sa bata. I don't know why until now she's still here. Tatlong buwan na! At mukhang walang plano na bumalik si Carmella ng Italya. I have no complaints. I like this anyway because she helped me a lot with looking after baby Gabby. Elsa manages to start a job on the nearby farm a few kilometres away. And Carmella doesn't work. She doesn't need to work, I bet. Marami naman kasing pera ang bruha. "Fo
Gabriel's POV . "Bilib talaga sa ako tigas ng puso mo, Gabriel. Until when are you going to act like this? Hindi ka ba naawa kay Feleona? Sa magiging anak ninyong dalawa?" My hand fisted, and my jaw clenched while listening to her. Every day was the same, and it was constant torture for me. Do I like this? No, I never like this, and I don't want this to happen. But what else is left to take the risk? One mistake was enough, and I don't want to repeat it. She will suffer more if she sees me like this. Gamit ang kamay ay pinagalaw ko ang wheelchair para makalayo sa kanya. Ang personal na nurse ko agad na is Constantine, ang umalalay sa akin para makatayo ako at makapasok sa loob ng banyo. "Gabriel! Listen to me. I want to fly to Australia because I have had enough of this! If you are stubborn, then nothing is left for me to do. I have done my part, Gabriel, and the Supremo is looking good. . . After all, he beats the hell out of his cancer. Huh, tama nga naman ang kasabihan na mas