ElainePagkatapos kong patayin ang tawag ay dali-dali akong nagpunta sa closet room dahil naalala ko ang sinabi ni Mommy Hacel na nandoon daw ang mga damit na sigurado raw siyang kailangan ko.Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang cabinet na magkakakonekta na pumapaikot sa buong silid. Katabi lang nito ang silid namin ni Louis na ngayon ay kaniya na lang.Hindi ko alam kung ano ang uunahin ko, ngunit una kong binuksan kung ano ang mas malapit sa akin.Nagsimula na akong maghanap ng maisusuot na damit. Ayaw kong mapahiya sa party na pupuntahan namin lalo na at nandoon si Louis at posibleng may ka-partner siyang ibang babae. At nakahihiya naman kay Kaizer kung hindi man lang ako mag-aayos.Mabuti na lamang at naisipan ni Mommy Hacel na maglagay ng isang closet room na may iba’t ibang uri ng damit. Ang sabi kasi niya ay para hindi na ako bumili ng mga damit sa tuwing may okasyon kaya naisipan niyang magpalagay ng ganito, para kung sakaling maimbintahan daw kami ni Louis ay kukuha
ElaineHindi ko alam, pero bigla na lang namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Itatanong ko sana kay Kaizer kung ano ang problema, ngunit napatigil ako nang biglang magsalita ang driver, “Malapit na po tayo.”Sari-saring emosyon ang naramdaman ko dahil ilang minuto na lang ay makikita ko na si Louis.Ano kaya ang magiging reaksyon niya sa oras na makita niya kami ni Kaizer na magka-partner sa party? Makararamdam kaya siya ng kahit kaunting selos? Ngunit sa lagay namin ngayon ay malabong mangyari ang bagay na iyon.“K-Kai, ayos ka lang ba? Kanina ka pa kasi hindi nagsasalita,” nauutal na tanong ko. Sa wakas ay nakahanap na rin ako ng tiyempo upang magsalita, kanina pa kasi siya nakatalikod sa akin kaya nag-aalala tuloy ako na baka may nasabi akong masama na ikinasama ng loob niya.“Yeah, I’m fine. Don’t mind me,” tipid na sagot niya na ikinanganga ko. Hirap na hirap akong mag-ipon ng lakas ng loob para lamang magsalita, tapos iyon lang ang matatanggap kong sagot mula sa kaniya.
ElaineHindi ko alam pero sinubukan kong tumayo upang pumasok sa loob dahil siguradong hinihintay na ako ni Kaizer, pero sobrang sakit ng mga paa ko kaya wala akong nagawa kundi maupo na lang sa harap ng mga halaman at umiyak nang umiyak.Ano ba’ng nagawa kong mali para tratuhin ako nang ganito ni Louis?Ang hindi ko lubos na matanggap ay kung paano niya ako sabihan ng masasakit na salita na para bang wala kaming pinagsamahan na dalawa, pero bakit gano’n? Hindi man lang ako makaramdam ng galit sa kaniya?Nagulat ako nang may marinig akong pamilyar na boses mula sa likod, halatang galit na galit na ito sa kausap niya sa cellphone dahil nanginginig na ang boses nito sa inis.“As I told you, Dad. I don’t want to marry Lea, she’s definitely not my type,” wika ni Tyron. Hanggang ngayon ay hindi niya pa rin napapansin na magkatalikod lang kami sa isa’t isa habang nasa gitna namin ang isang maliit na pa-square na kinalalagyan ng mga halaman.“You’lllearn to love her soon,” sagot ng nasa cellp
ElaineNagising ako nang maramdaman kong may dumampi sa balat ko na malamig na bimpo. Agad akong napadilat ng mata upang tingnan kung sino ang kasama ko.Ang huling natatandaan ko lang ay nasa bisig ako ni Kaizer habang palabas na kami ng venue sa Desire Island. Kung tama ang hinala ko ay nandito ako sa mansion niya. Naalala ko rin ang nasabi ko kay Louis, siguradong nainis siya sa sinabi ko, pero ano’ng magagawa ko? Masyado akong nadala sa mga ginawa niya sa akin kaya nasabi ko ang bagay na iyon.Nang idilat ko ang mata ko ay nakita ko si Kaizer na dahan-dahang pinupunasan ang pisngi ko ng bimpo. Seryoso lang siyang nakatingin dito, pero nang makita niyang idinilat ko ang mga mata ko ay sumilay ang ngiti sa labi niya.“Mabuti naman at gising ka na, Ely,” sambit ni Kaizer. Hindi ko alam ang isasagot ko dahil parang naputol ang dila ko dahil sa hiya. Masyado ko siyang binibigyan ng sakit sa ulo. Nakita ko ang black eye niya sa mata dulot ng pagsuntok sa kaniya ni Louis. Hindi ko mapigi
“Louis, baby. Hayaan mo na ang babaeng ’yon,” sambit ni Penelope. Hinawakan niya sa braso si Louis, ngunit nagulat siya nang bigla siya nitong itulak nang malakas na ikinatumba niya sa sahig.“How dare you!” singhal niya sa binata. Binigyan lamang siya nito ng masamang tingin bago siya tuluyang tapunan ng pera.“Get out of my sight, I don’t like whores,” wika ni Louis. Agad naman nanlaki ang mga mata ni Penelope sa galit. Bago siya tumayo upang harapin ang binata ay pinulot niya muna ang mga pera na itinapon nito sa kaniya.“Aba’t napakakapal mo naman para sabihin sa akin ang bagay na ’yan!” sigaw ni Penelope. Akmang sasampalin niya si Louis nang bigla itong harangin ng binata gamit ang kanang kamay niya. “Do you really think that a whore like you can lay your hand on my face?” nakangising tanong ni Louis. Ang akala niya siguro ay hindi mahahalata ng binata na nilagyan niya ng sleeping pills ang baso nito upang manakawan niya.Nang magpunta noon si Louis nang balisa sa bar ay kaagad n
ElaineIlang araw na ang nakalipas simula noong tangkain kong maglayas sa mansion ni Louis gamit ang tulong ni Blaire, ngunit naudlot ang lahat ng iyon nang mahuli kami.*** “And where do you think you’re going?” tanong ng isang pamilyar na boses ng isang lalaki. Kaagad naman akong napapikit nang mariin. Naramdaman ko ang pagpisil ni Blaire sa kamay ko kaya wala akong nagawa kundi mapalunok.“Ang sabi ko, saan kayo pupuntang dalawa? Care to explain?” tanong nitong muli. Wala naman akong nagawa kundi humarap upang tingnan kung sino ang nagsalita.Siguradong malalagot kami ni Blaire oras na si Louis ang binatang ito.Nang humarap ako ay halos malaglag ang panga ko nang makita si Tyron na nakakunot ang noo. Bakas sa mukha niya ang pagtataka kung bakit kami aalis ni Blaire.“Tyron?” gulat na tanong ko. Kaagad nagbago ang expression ng mukha niya nang makita si Blaire na nakatitig sa kaniya.“Hello, love,” usal ni Tyron.Kahit kailan talaga ay napakarupok niya pagdating kay Blaire. Paran
ElaineNanlaki ang mga mata ko sa gulat dahil siya pala ang makakasama kong lumaban sa competition. Ang ine-expect ko kasi ay totally nerd na kagaya ko, pero mukhang tama ang lagi kong naririnig na malakas ang dating niya. Masyado rin siyang hot tingnan kahit naka-uniform lang.“Puwede naman tayong dalawa na lang maging mag-partner, baby,” banat ni Elena at hinawakan ang kamay ni Noah na ino-offer sa akin.“Gaga, ano’ng isasagot n’yo sa competition? Siguradong kapag ikaw ang lumaban, talo na campus natin,” asar ni Venice na ikinataas ng kilay ni Elena.“Excuse me, ako kaya lagi ang wagi sa gay pageant. Kahit tanungin mo pa ako nang pangmalakasan, mala-Catriona, ganern!” sambit ni Baklang Elena habang nagkukunwari pang kumakaway sa mga audience.Nakita ko ang pagsimangot ni Noah nang bigla siyang lapitan ni Elena at marahang pisilin ang braso niya.“May palagay akong daks si Noah, mga beks!” sambit ni Elena. Bakas sa mukha ni Noah na naiinis na siya sa ginagawa nito.“Can you f*cking se
Third Person Ilang oras na simula nang magmukmok si Elaine sa silid nang iwan siya roon ni Louis nang mag-isa. Hindi niya lubos maisip kung ano ba ang nagawa niyang mali upang hindi suklian ng binata ang kaniyang nararamdaman para dito.Walang tigil ang pagbagsak ng mga luha ni Elaine habang sinusubukan niyang hanapin ang pangalan ni Venice sa contact list niya para makapaglabas ng hinaing mula sa sinabi sa kaniya ni Louis. Buong akala talaga noon ni Elaine ay kay Kaizer lamang siya mahuhulog, kaya inihanda niya ang sarili na masaktan dahil sigurado siyang hanggang kaibigan lamang siya nito kung ituring, ngunit mas malala pa pala ang mararanasan niya kay Louis.Gusto niyang magtungo sa isang lugar kung saan mare-relax muna ang isip niya kahit ngayong gabi lang.“Hello, Ela, napatawag ka?” panimulang tanong ni Venice. Bakas sa mukha ang pag-aalala niya kay Elaine dahil minsan lang ito kung tumawag.“P-Pasensiya ka na kung napatawag ako nang ganitong oras, ha,” nauutal na sambit ni Ela
ElaineMabilis lumipas ang mga araw, nalaman namin ang balita na nakawala si Zap kaya mas lalong dumoble ang security namin habang naghahanap ng leads kung sino ang tumulong kay Zap na makatakas at kung nasaan ang tunay kong ama.Nagbitiw ako ng malalim na buntonghininga bago tuluyang isandal ang ulo ko sa upuan. Ang buong akala ko ay matatapos na ang kasamaan ng mga Valencia, pero we were back to zero again.“Everything will be fine, wife. As long as we are together, we can do anything. I’ll dispatch more people to look for leads,” wika ni Louis. Hinawakan niya ang kamay ko. Napangiti ako.“Thank you, hubby, for always being by my side. Even when I’m still looking a part of my past identity, you’re patient,” usal ko at binigyan siya ng halik sa pisngi.Kinagabihan, habang inaasikaso ko ang paperworks na ipinasa sa akin ng wedding organizer na kinuha namin ay biglang umiyak si Mace
LouisI’ve always thought of myself as the man who knew everything. Someone who was calculated, cold, and efficient—that’s who I am. Or rather, who I was, before Elaine. She wasn’t just a woman I was ordered to marry; she was the reason I started questioning everything about my carefully constructed world.It all started when I saw her for the first time walking with her friends down the street. I was in the backseat of my car, flipping through meaningless reports about the family’s business when I caught sight of her. She wasn’t extraordinary by any conventional standard. She had oversized glasses perched on her nose, braces, and hair that seemed to have a life of its own. Yet, there was something about her laugh. It was carefree. It was pure.“Who’s that woman?” I blurted out, startling Brennon.His eyes flicked to the rearview mirror, confused. “I—I don’t know, si
Elaine Malamig ang simoy ng hangin noong araw na nagpunta ako sa sementeryo. Tirik ang araw, pero hindi masakit sa balat dahil pa-hapon na. Tahimik, ramdam ko pa rin ang bigat sa puso ko habang nilalakad ang daan patungo sa puntod ni Ama. Sariwa pa rin sa akin ang lahat ng nangyari, sa isang iglap ay natapos ang lahat ng kasamaan ng mga Valencia. Pero alam kong hindi pa rin dito nagwawakas ang lahat dahil may mga organisasyon pa rin na gustong mapasakamay ang ledger na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maalala. Sa huli, nakulong si Zap na may patong-patong na kaso habang si Mariella ay dinala ni Lucas sa psychiatrist dahil halos mabaliw ito sa lahat ng nangyari. Binasa ko ang lapida na may nakasulat na Raymond Natividad. Ibinaba ko ang bouquet na ng puting rosas at nagsindi ng kandila. Napakabuting ama niya sa akin, lahat ay ginawa niya para maprotektahan ako. “Ilang buwan na lang, manganganak na ako. Sisiguraduhin kong dadalhin ko sila rito para makita mo,” wika ko habang kumiki
Elaine Nang idilat ko ang mga mata ay naramdaman ko ang pahirap na nakatali sa aking mga kamay. Ito ay matigas at malamig, parang sinadyang higpitan para magdulot ng matinding sakit. Nanginginig kong tiningnan ang paligid. Para kaming nasa storage room, at bukod sa akin ay may dalawa pang tao—si Kaizer at Ama, na parehas ding nakatali sa upuan. “Ely . . .” Boses ni Kai. Mahina iyon ngunit puno ng pag-aalala. “Ayos ka lang ba?” Tumango naman ako kahit taliwas ang sinasabi ng puso ko. Mabilis ang pintig nito dahil sa kaba at takot na may mangyayari sa amin na masama. “A-Alam mo ba kung nasa’n tayo?” tanong ko. Nag-crack ang boses ko. Napailing siya. “Sa ngayon, ang alam ko lang ay na-kidnap tayo ng Valencia Organization. Hindi ko alam kung paano nila tayo nahanap, I will make sure na makatatakas tayo.” I was scared for the baby in my womb. Wala siyang kinalaman dito. “Everything will be fine, Ely, trust me,” sambit ni Kaizer. Mukhang may plano siya. “Ugh,” ungol ni Ama habang dah
ElaineNag-stay kami ni Louis sa Florida nang dalawa pang linggo. Nang makita ako ni Louis noong gabing iyon ay lagi niya akong kino-comfort. Bihira na lang din kaming gumala ulit at kung lalabas man kami ay may bantay kami. Hindi niya rin ako tinanong kung ano ang nangyari, mukhang hinihintay niya na ako ang kusang magkuwento.Ngayong araw ay susunduin kami ni Valerian para ihatid kami pabalik sa Pilipinas.“I want to stay here for awhile,” wika ko habang inaayos ang mga damit at pasalubong na binili namin.“We will come back here again. This is one of our houses now, I just need to finish all my work,” Louis answered and pecked a kiss on my cheek.Nang makasakay kami ay nginitian ako ni Valerian. “Looks like the newlyweds enjoyed their honeymoon that much. Aunt Hacel said to get both of you after three days, but someone wants to stay longer.”“Shut up, dickhead,” wika ni Louis na ikinatawa ko. So siya lang pala ang nagplano na isang buwan kami rito.“Nasaktan naman ako sa bati mo, pr
ElaineIt had been a week, paulit-ulit ang naging routine namin ni Louis. Para na talaga kaming tunay na mag-asawa. Sa umaga ay ipinagluluto niya ako at gagala kami sa buong maghapon. Halos gabi-gabi ring may nangyayari sa amin. Sa totoo lang, parang panaginip ang lahat at ayaw ko nang magising.“Wife, are you still mad at me? I didn’t mean to act roughly last night,” wika ni Louis habang sinusubukan akong subuan ng kanin.“No. I’m not mad,” matipid na sagot ko.“Then why are you so quiet? Hmm,” tanong ni Louis. Sa totoo lang, gugustuhin ko na lang na nandito kami dahil baka mamaya kasi kapag umuwi kami ay may magbago na naman sa relasyon namin.“May iniisip lang ako,” sabi ko.Sumeryoso ang mukha niya. “What is it? You can tell me.”Bahagya na lang akong napangiti. Mas mabuti nang itago ko na lang muna ang nakita ko. Baka mamaya ay paghinalaan niya ako na may connection kay Zap.“I’m just thinking about where we will go today. Ang dami palang magagandang view rito. Maligo muna ako par
ElaineNagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko, mukhang wala pa rrin si Louis. Dahan-dahan akong bumangon dahil medyo masakit pa ang ulo ko at mugto ang mga mata. May mga sugat pa ang daliri dahil sa pagpulot ko sa nabasag na frame.Pumunta ako sa kusina at kinuha ang litrato. Pinagmasdan kong muli ito bago lukutin at ilagay sa loob ng bulsa ko. Hindi dapat ito makita ni Louis, nakasisiguro ako na tanging si Ama lang ang makasasagot ng lahat ng katanungan na mayroon ako tungkol sa tunay na katauhan ng lalaki. Binuksan ko ang ref, pero wala itong ibang laman kundi tubig. Napabuntonghininga na lang ako at naligo para lumabas. Hahanap na lang ako ng grocery store.“Wife, where are you going?” Halos lumundag ang puso ko sa gulat nang makita si Louis. Magulo ang kaniyang buhok at malalim ang eyebags. May bakas ng dugo sa damit niya at may gasgas siya sa noo. “Are you okay?” tanong ko at hinawakan ang noo niya na may gasgas.Kaagad kong napagtanto kung ano ang ginawa k
ElaineNaalimpungatan ako nang bigla akong makarinig ng malakas ringtone na galing sa cellphone ni Louis.“Answer your call,” utos ko. Nakita ko naman si Louis na pinatay ang tawag at ibinalik ang pagtitig sa akin.“I’m sorry for waking you up,” wika ni Louis. Kinuskos ko ang dalawang mata ko upang mas lalong makita ang mukha niya dahil medyo madilim sa silid.“Ayos lang, naalimpungatan lang ako. But why are you still awake?” tanong ko sa kaniya at akmang babangon para sana kumuha ng maiinom sa kusina.Aray.Kaagad akong napapikit nang mariin nang maramdaman ang kirot sa bandang ibaba ko. Ganito rin ang nangyari sa akin noong unang p********k namin. Parang binibiyak ang katawan ko sa dalawa.Nang mapansin ni Louis na parang may iniinda akong sakit ay inalalayan niya ako. “Are you okay, wife? Should I call a doctor?” concerned na tanong niya kaya hindi ko maiwasang tumitig sa itsura nya. Was he really concerned about me?Napangiti naman ako dahil sa tuwa, pero kaagad na pumasok sa isi
ElaineNang makabalik ako sa loob ng venue ay kaagad lumapit sa akin si Venice. “Mabuti naman at nandito ka na, baks. Hinihintay ka ng lahat sa balcony para masimulan nang ibigay sa inyo ni Louis ang regalo nina Tita Hacel,” aniya. Hindi ko naman mapigilang mapalunok dahil sa kaba.Ano na naman ba ang pakulo ng pamilyang Montemayor?Kaagad naman akong nagpilit ng ngiti nang makita kong nakatingin pa rin sa akin si Venice. Wala siyang kaalam-alam kung ano ang mayroon sa pagitan namin ni Louis. Hindi ko siya masisisi dahil sigurado akong itatago sa kaniya ni Volstrige ang bagay na iyon.“Pasensiya na, mukhang na-late na naman ako. Nag-restroom kasi ako saglit,” paliwanag ko at akmang ihahakbang na ang mga paa ko nang biglang hawakan ni Venice ang braso ko dahilan upang mapatigil ako.“Sandali lang naman, baks. Talagang inabangan kita rito kasi may balak akong ibigay sa ’yo. At saka, lutang ka ba? Hindi naman diyan ang daan sa balcony. Ayan ba ang epekto ng alak?” Humagalpak ito ng tawa.