Aw. Ang bait ba ni Philip? Haha
I wanna say, you're the worst but I can't tell him that. Yenro is being sweet this day. I don't have the heart to say bad things to him kung wala naman siyang ibang ginawa kun'di ang tulungan ako. "Let's start eating?" Tumango ako at kumuha ng tinola na matagal ko na ring hindi natitikman. Ang OA sabihin pero ngayon, naiintindihan ko na ang pakiramdam no'ng mga taong umiiyak because of the food. Hindi dahil nakain na nila ang pagkain na mahirap nilang makain araw-araw. It's because of the feeling na naalala nila because of that certain food. Saka ko lang namalayan ang luha sa mga mata ko no'ng pahiran ito ni Yenro gamit ang kamay niya. Wala siyang sinabi. Nasa harapan lang siya, nakatingin sa akin at nakangiti. "You like it?" Tumango ako. "Does it hurt?" Umiling ako. "Then I assume you're happy. Too much that it hurts. Kaya ka umiiyak." Wala na akong sinabi. Tahimik lang akong kumain at binusog ang sarili ko sa mga pagkain na mukhang madalang ko nalang matikman. Kahit pa
Naiinis na tinampal ko ang kamay niya sa labi ko. Galit na pinunsan niya ulit ito. “Ano ba!” Napataas na ang boses ko sa kaniya. “Stop being a stubborn and let me clean your lips.” “Problema mo ba sa labi ko? Nababaliw ka na ba?” Igting ang panga niya ng bumaling sa akin. Habol nito ang hininga niya. Gusto ko siyang e provoke ngunit natitigilan ako sa emotion na nakikita ko sa mga mata niya. “This is b*llshit!” Malakas na hinampas niya ang pintuan sa likuran ko at umalis. Nababaliw na siya ngunit mas nababaliw yata ako dahil no’ng nakalabas siya ng pintuan, napaupo ako dahil kinakapos ako ng hininga ngayon. Hindi ko alam anong ginagawa ni Yenro. Isa lang ang sigurado ako. Oras na lumapit pa siya sa akin at magwala gaya no’n, mawawala si Steven sa akin. Natatakot ako dahil baka mahirapan akong mabuhay kung wala na siya. Literal akong binibuhay ni Steven. Nag-aaral pa ako at kapag ayaw na niya sa akin, wala ng mag-aabot ng pera sa akin. I’m scared to death. Hindi na ako bumalik
"Anong ginagawa mo dito?" pagalit na tanong ko. Sinalubong niya ang mga galit kong mata sa kaniya. Wala siyang sinabi. Nagkibit balikat lang siya at pumunta ng sala namin at umupo. Ang bastos! "Anong ginagawa mo dito Yenro?" Ulit ko. Bakit ba siya nandito? "Do you have some beer here?" hindi niya ako sinagot sa tanong ko.. "Paano ka nakapasok? You're not welcome here." Lumingon siya sa akin. Umigting ang panga niya at halatang hindi gusto ang sinabi ko. "I welcome myself here. Welcome home, myself." He sarcastically said. Sinamaan ko siya nang tingin. "You jerk! Umalis ka sa bahay ko." Madilim ang mukha niya at tinitigan ang bagay na nasa mesa. I see his biceps running upwards because he's breathing drastically. I hate his guts. I hate him for making me feel nervous. I hate him for making me guilty for no reason. "Why did you let Steven stay in your room?" Kumunot ang noo ko. So kanina pa siya nandito? "Ano naman sa 'yo?" Umawang ang labi niya sa turan ko. Tila hin
“Am I doing it right?” tumingin ako kay Yenro at nakita siyang kagat labing nakatitig sa akin. No. I’m not doing it right. Iyong gulay na hinugasan ko kanina ay nailagay na niya sa siningang lalo’t maayos na ang timpla. Kanina nalang at wala at hinuhugasan ko na nga ito but that prick is picking on me. He’s a bully. Sumimangot akong bumalik sa paglilinis ng bigas. Naramdaman ko ang presensya ni Yenro sa likuran ko. Kinilabutan ako nang maramdaman ang katawan niya habang ang dalawang kamay niya ay pinadausdos niya papunta sa kamay kong naghuhugas ng bigas. “You’re doing it right, darling.” Bigla akong nakaramdam ng init sa katawan ko at para akong mapapaso sa mga haplos ni Yenro. Gamit ang kamay niya, hinugasan namin ang bigas at nilagay ito sa stove. Lumayo ako kay Yenro dahil nag-iinit ako. Namumula akong bumalik sa upuan ko kanina. Siya ay nakangiti lang habang nakatitig sa akin. “Stop smiling,” nakasimangot na sabi ko. Lumapad ang ngiti sa labi niya. This man knows kung g
Napapikit ako at napahawak sa dibdib niya. Hindi ko na namamalayan na unti-unti na pala akong umatras dahil sa bawak pagsalakay ng mga labi ni Yenro.Bago pa man ako mawala sa katinuan, ginamit ko na ang natitirang lakas ko para iiwas ang mukha ko sa kaniya kung kaya naputol ang haIikan namin dalawa.“Hindi na ako magsisimba ngayong linggo.” Sabi ko at kahit na nangangatog ang binti ko sa ginawa namin ay nagawa ko pa ring ihakbang ang mga paa ko para makaalis sa harapan niya.Wow Amanda! Nagawa mo pang talikuran ang tukso na ‘yon? I should give you a reward.Mula no’n ay hindi ko na nagawang tumingin pang muli kay Yenro.Hindi ko aakalain na kaya niyang baliin ang nakagawian ko gamit lang ang isang halik na ‘yon.“Maayos na ba lahat? Nabili na natin lahat?” nagtataka kong tanong na naroon sa cart ang paningin.“Why can’t you look at me?”Napapikit ako dahil heto na naman siya sa demand niya na hirap akong tanggihan.Ano bang nangyayari at unti-unti na niya akong napapasunod sa mga kag
Kinabukasan, sa skwelahan, absent si Yenro. Tatanungin ko pa naman sana siya bakit sa akin pina deliver iyong grinocery namin kahapon. “Uy, Balita ko may bago tayong kaklase ngayon.” Umandar na naman itong pagka chismosa ko at nakinig sa chismis ng nasa likuran ko. “Balita ko nga ay maganda daw,” sabi pa nila. Sino kaya at anong department siya? Matapos ang klase ay agad akong lumabas at tumambay sa gym kasama ni Steven ngunit hindi rin naman siya nagtagal dahil umalis din siya kaagad. Kailangan nilang gumawa ng performance task kasama ng mga ka-klase niya kaya naiwan ako dito mag-isa. Ibinuhos ko nalang ang oras ko sa pagbabasa ngunit nakita ko si Kael. Nakangiti ito habang nasa cellphone niya ang buo niyang attention. Kumunot ang noo ko habang pinapanood siya. Hindi niya yata napapansin ang presensya ko. Prente siyang naglalakad na animo’y nasa bahay lang siya. Nilagpasan niya ako at umupo pa sa tabi ko. “Yes, sweetheart… What? Well.. you’re my sweetheart.” Tumawa siya. “Of
Kumain lang kami sa MacBe, isang eating house dito sa labas ng mall na pinagbilhan namin ng perfume. Si Kael ang nagbayad ng kinain namin since siya ang humatak sa amin papunta dito. “You want dessert?” bulong sa akin ni Diego. “Ako rin please,” sabat ni Kael na narinig ang sinabi ni Diego sa akin. Sinamaan siya ng tingin ni Diego. “Hindi ikaw ang inaaya ko,” Lumabi si Kael. “Ang damot,” aniya. “Halo-halo ice cream Dieg,” sinabi ko na baka kasi mag away na naman sila sa harapan ko. Ginulo niya ang buhok ko at umalis para mag order ng halo-halo ice cream. Nang tumingin ako kay Kael ay nakangiti siyang umisog papalapit sa akin. “Sama ka pa mamaya ah. Maaga ka ba ngayon?” Umiling ako dahil wala namang naghihintay sa akin sa bahay. “Ibigay natin kay Agatha ang gift ko,” excited na sabi niya. Agatha? Iyon ba ang pangalan ng girlfriend niya? “Sige,” sagot ko. Nang makabalik si Diego ay ibinigay niya sa akin ang dessert at ako nga lang talaga ang binilhan niya kaya todo reklamo si K
Pag-uwi ko ng bahay, agad akong naligo at tinawagan ang numero ni papa ngunit gaya ng dati ay hindi ko pa rin ma-contact. Napabuntong hininga ako para huwag ng maiyak. Kaya ko ito. Malakas ka hindi ba Amanda? Kaya mo ito. Iyan nalang ang lagi kong sinasabi. Sobra na akong nahihirapan sa sitwasyon ko. Halos mamamatay na ako sa pag-aalala kay papa. Pinalipas ko ang ilang oras sa kwarto saka napag pasyahan na magbihis. Masiyado akong pagod kaya hindi na ako nag-abala na kumain. Kumuha lang ako ng kumot at sa sofa na humiga. Hindi ko alam bakit ako nandito at tila may hinihintay. Sabi kasi ni Yenro ay hihintayin ko siya. Hindi ko din alam kung nasisiraan na ba ako ng bait at heto't hinihintay ko nga siya. Ngunit dumaan ang ilang minuto at oras ay walang Yenro na dumating. Nakatulog nalang ako at nagising na wala ang presensya niya. Kinuha ko ang cellphone ko sa pag aakalang may text siya pero wala rin. Tinext ko nalang siya na kunin na niya ang groceries niya sa bahay dahil pun