Alam niyo na siguro anong nangyari kay Kael at Agatha, right? Hindi ba't napadpad si Ria doon dahil kay toooooooooot. Nagtagpi-tagpi na ang lahat.
“Akhael wanted drop off from school.” Bungad ni Diego nang lapitan niya kami dito sa gym. “Ito na nga ba ang sinasabi ko. That guy is not thinking rationally!” Naiinis na sabi ni Steven na nasa tabi ko. Nawawala na rin kasi Kael ilang araw na. Silang dalawa ni Agatha ang nawawala actually at kalat sa balita ang mukha ni Kael at pinaratangan pa siyang kidnapper. “Galit ngayon sina tita sa ginawa ng pamilya ni Agatha.” Sabi ni Diego na nag-aalala na. Mayaman si Kael at ang pamilya niya at ganoon rin sila Agatha kaya halos laman ng balita ay tungkol sa pamilya ng dalawa. “They are the Romeo-Juliet wanna be in the Philippines,” natatawang bulong ni Yenro sa tabi na tanging ako lang ang nakadinig. “It’s not the right time to joke around Yenro,” naiinis na sabi ko. “Iyon ang sabi sa balita. Iyon ang bansag sa kanila ngayon lalo’t kalat ang litrato nila na mag jowa sila kaya suspetya ng karamihan ay nagtanan ang dalawa. Magkagalit ang pamilya nila, parang sina Romeo at Juliet lang.” H
Nagkulong ako sa library. Pumasok ako sa classroom nang 10 minutes nalang bago magstart. Hindi alam ni Steven nasaan ako since sira nga ang cellphone ko. Hindi niya ako ma-contact. Hindi pumasok si Yenro no’ng hapon kaya wala akong katabi habang naiirita naman ako dito kay Rona dahil naririnig ko siya na ipaglandakan ang ginagawa kuno nila ni Yenro na silang dalawa lang. Imbes na makinig ay hinayaan ko siya sa pagka ilusyunada niya. Nang matapos ang klase, hindi ko na hinintay si Steven dahil mamaya pa sila alas siete ng gabi matatapos. Nauna na ako sa kaniyang umuwi. 5 in the afternoon, hindi na mainit masyado kaya nilakad ko na ang papunta sa park dahil malapit lang naman sa pinapasukan ko. Iniisip ko ang nangyari kanina. I wonder saan na kaya si Yenro. Dahil tinatamad na akong magluto pag-uwi, kumain nalang ako ng streetfoods at solve na ako doon. Around 6:30 nang maisipan kung umuwi. Nag-aabang na ako ng tricycle nang biglang may puting van ang huminto sa harapan ko. May mga
“I can’t contact you,” mahaba ang nguso ni Steven nang makita niya ako sa school. “Sorry, pinapagawa ko kasi ang phone ko. Nasira,” sabi ko habang nakatitig sa mga notes ko. Kahit ang totoo ay hindi ko alam saan ko na nalagay iyon. “2 days kitang hindi nakita. Anong ginagawa mo?” sa loob ng 2 days na ‘yon, pilit ko siyang iniiwasan. Ayaw ko talagang magtagpo kami. Nagtatago ako. “Na busy lang ako,” sabi ko. Hindi ko siya magawang tignan. “Oh. Okay.” Aniya at natahimik. Maya-maya pa ay naramdaman kong tumabi siya sa akin. “Are we good hon?” naramdaman ko ang baba niya sa balikat ko. Nilalambing ako. Tumibok ng malakas ang puso ko sa ginawa niya. Kinakabahan ako. Hindi ako makagalaw. Pero pinili kong kumalma. “Oo naman Steven, we’re good,” sabi ko sa kaniya. Ngunit kita sa mata niya na hindi siya naniniwala. “I’ve been away for a week dahil isasama ako ni dad sa out of town niya. Hindi ko kayang umalis dahil pakiramdam ko ay hindi tayo okay,” sabi niya sa ‘kin. Tumingin ako at
"What happened?" Hannah asked habang papalit palit ang mata sa amin ni Yenro."I was being bullied by a classmate. Yenro just comforting me." Sabi ko at ramdam ko ang tingin ni Yenro sa gilid ko.Please stop it Yenro. Ayaw kong malaman ni Steven ito."Oh. Comfort." Ani Hannah sa nagdududang tono."Anong klaseng comfort iyon? Comfort as a classmate? Or comfort as a friend?" aniya na may nanunuyang tingin."Hannah!""Yes?" pinanlakihan niya ako ng mga mata."From the start, I don't like you. Hindi ko alam bakit pero hindi talaga kita gusto." Tumingin siya kay Yenro."Pero ngayon, alam ko na kung bakit hindi kita magawang magustuhan," aniya sabay balik tingin sa akin."Manggagamit at mal@ndi!""HANNAH!" Galit na sabi ni Yenro. He even stepped up para ipagtanggol ako kay Hannah ngunit hinarap niya si Yenro na may galit sa mga mata."It's a shame that I like a person like you. Go and defend her, Philip. I don't care. Because I'll do the same. I'll defend my kuya no matter what it takes." M
"Hoy! Tulala ka na naman!" Pambungad ni Vios na kakapasok lang ng bahay.Hindi ko siya pinansin at tahimik na nanonood ng palabas."Nakita kitang pumasok ulit kanina. Bakit? Akala ko magtatago ka lang sa bahay mo.""Wala. Gusto ko lang makita sila dahil anytime, papaalisin na ako ng boss mo."Tumahimik siya sa sinabi ko at nanood nalang ng palabas na pinapanood ko."Vios, bakit mo ito ginagawa? Bakit mo 'ko tinutulungan? Hindi ba kanang kamay ka ni Lia?""She's a lost girl, Amanda. I can't disclose any information to you dahil baka mas manganib ang buhay mo. Ang magagawa ko nalang ay siguraduhing ilayo ka sa kamatayan na binabalak niya."Balak nga akong patayin ng boss niya. How odd. Sinasabi ito ni Vios na parang wala lang. Hindi ko alam kung anong dapat ko naisin. Mabuhay pero takot at nagtatago o mamatay nalang."Tingin mo mabubuhay ako sa Canada ng mag-isa, Vios?""Pilitin mo, Amanda. Pilitin mo."May luhang kumawala sa mata ko. Ang saklap ng kapalaran ko."Si Yenro at Steven, hi
“Again?” Hindi makapaniwalang tanong ni Steven. “Let’s break up,” pag-uulit ko hoping marinig niya. Alam kong naintindihan niya agad iyong sinabi ko but ayaw niyang intindihin. I saw him chuckled but his eyes didn’t smile a bit. “You’re mad again, hon?” Hindi talaga siya naniniwala. Ayaw niyang maniwala sa sinasabi ko. “Steven, please.. Huwag mo na akong pahirapan,” may luha ng tumulo sa mga mata ko. I want to end this as soon as possible. “Are you hungry? Gusto mo bang kumain muna tayo?” he desperately said. He’s trying to approach me but I stepped back. “Is this about your father, hon? Are you stressed because of it? Tell me, do-doublehin ko ang effort ko to find him para hindi ka mag-alala pa. Just, huwag mo lang bitawan itong relasyon natin dahil napapagod ka na sa paghahanap sa kaniya.” Maririnig na ang pagmamakaawa sa kaniya. Pinahiran ko ang luha mata ko. Seryoso ko siyang tinitignan. “No need. Alam ko na kung saan si papa.” “Alam mo?” “Yes at nasa ibang bansa pala siy
"From toothbrush, toothpaste up to shampoo, all set." Nakangiting sabi ni Vios habang nilalapag ang mga pinamili niya para sa 'kin. "Nakakahiya pero maraming salamat," sabi ko. "Don't mention it." Umupo siya sa lamesa dito sa apartment ko at ako naman ay naka sunod ng tingin sa kaniya. "Marunong ka bang magluto?" tanong ko sa kaniya. Tumango siya at binuksan ang mga pinamili niya. "It's a basic thing. Dapat alam mo paano magluto o mamatay ka sa kalsada dahil sa gutom." Natameme ako kasi hindi ko na-apply sa sarili ko ang logic niya. "Hindi ka marunong magluto?" medyo gulat na tanong niya. Tumango ako. Napabuntong hininga siya at lumapit sa 'kin. "C'mon, tuturuan kita," sabi niya. Sumunod ako sa kaniya papuntang kusina. Hindi ko aakalain na marunong ang lalaking ito sa gawaing bahay. "Ke-babaeng tao hindi marunong magluto." Medyo disappointed na aniya. Napasimangot nalang ako ngunit hindi naman magawang mag reklamo. "Ang gagawin lang natin ngayon ay prito prito lang,"
Gaya ng sabi ni Vios, may dumating ngang tauhan ni Lia sa apartment. Tahimik lang ako sa sofa habang siya ay naninigarilyo sa harapan ko. Na text ko na si Steven at alam kong by anytime ay nandito na siya. “Alam mo bang ang bilin sa akin ni boss ay pwede kitang galawin kung gusto ko?” Kinain ako ng kaba sa sinabi niya. Mula pa noong dumating siya ay kinakabahan na ako. Pero ayaw kong magpatalo sa kaniya. Sinabihan na ako ni Vios dito. Sa bulsa sa dress na suot ko, narito ang parang lighter. K*tsilyo ito na maliit. Nakahanda na rin ang bag sa bulaklak na nasa labas. Nasa bush koi to nilagay. Nilagay ko na doon kanina bago pa siya dumating sa apartment. Nakita ko ang dila niyang tila ba pinapakita niya sa akin kung gaano siya kamanyak. Dinidilaan niya ang labi niya. Kanina ko pa nga nakikita ang paglamas niya sa pagkalalaki niya na tila ba ipinapakita niya ng sadya sa akin. Malagkit ang mga tingin niya at mariing nakatitig sa binti ko. Kinakabahan ako pero pinili kong yumuko at h