“Bet Na!”
May sampung katao na pawang mga mananaya ang nakapalibot sa isang mahabang mesa. Naroon sa gitna ang lalaking may hawak na deck of cards.
Base sa suot nitong uniform ay ito ang bumabangka sa baccarat na nilalaro ngayon ni Janus sa malaking casino na iyon sa Pampanga. Bagamat wala siyang gaanong maintindihan sa larong iyon ay inusog niya ang ilang green chips sa tabi ng nakataob niyang baraha para tumaya.
“Bet.”
Pinaikot niya ang tingin sa mga tao sa paligid niya. Halos ay pawang kalalakihan silang naroon maliban sa ilang waitress at meron ding mga mukhang matronang tumataya sa mga slot machines roon.
“Bet All!”
Nagulat pa siya sa biglang pagsigaw na iyon ng katabing manong sa gawing kaliwa niya na sinabayan pa ng malakas na tawa.
Halos ay araw-araw na niyang naririnig ang nakakabinging boses na iyon ngunit hindi pa rin talaga masanay ang tainga niya.
Napailing na lamang siya at mata
“Nasa Singapore si Anna. She’s now working as a chambermaid sa isang hotel roon.”Nabigla si Janus sa sinabi ni Mr. Madera. Kumakain sila noon ng late lunch sa mansion nito.Maaga siyang tinawagan nito para papuntahin roon. Ang akala niya ay dating gawi na susunduin niya ito at sasamahan sa casino, and stay there for days hanggang sa maubos ang baon nilang pera.Nasanay na siyang ganun kung kaya naman ay nabigla siya ng biglang ayain na mananghalian kasalo ng pamilya.He should have known dahil nakapambahay lamang si Mr. Madera when he came, meaning hindi o wala itong balak na lumabas ng bahay.“I would have told you earlier, pero totoo ang sinabi kong wala akong alam kung saan siya nagpunta after leaving your house. I did not even got a chance to meet her again. Nabalitaan ko lang kahapon sa ninang nito na n
“Ladies and gentlemen, welcome to Singapore Changi Airport! Local time is 4:25 in the afternoon and the temperature is 25°C. For your safety and comfort, please remain seated with your seatbelt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about. Please check around your seat for any personal belongings you may have brought on board with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight. If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you. On behalf of Singapore Airlines and the entire crew, I’d like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again on the near future. Have a nice stay!”Ito ang mah
It has been five days. Medyo frustrated na si Janus dahil hindi pa rin nila name-meet ni Mr. Madera si Anna.Ni anino ng dalaga ay hindi pa nila nakikita. Sa bawat oras at araw na nagdaraan ay nagdududa na si Janus kung talagang sa hotel na iyon nagta-trabaho si Anna.Nakadagdag pa ang tila kawalang-bahala ng ama ng dalaga. They haven’t go out together after ng dinner nila on their first day sa Singapore at hindi ito minsan man nakasama sa kanya sa paghahanap.Palaging nawawala si Mr. Madera and only this morning niya nalaman na sa casino ito naglalagi. Old habits die hard ika nga.Kahit saan pa mapunta ang matanda at kahit pa nasa ganito silang sitwasyon ni Janus, he just couldn’t stop doing things na nakasanayan na nito. Para bang bahagi na ng sistema niya ang pagsusugal.Janus is in deep thought habang nakaupong mag-isa at nakatanaw sa malayo. Naroon siya sa pool area para magpalipas ng kabusugan dahil katatapos lamang
“Pareng Janus!”Si Erwin iyon na tumawag sa kanyang cellphone nang araw na iyon. Kasalukuyan siyang nag-iikot-ikot sa mataong Merlion Park.Ito ang sentro ng kapitalismo ng Singapore at pinakapatok na pasyalan. Naroon ang sikat na Merlion head na simbolo ng bansa.Madalas maglaboy dito si Janus dahil nalaman niyang kilalang tambayan ng mga Pinoy, turista man o OFW, ang lugar na iyon. Nagbabaka-sakaling makasalubong ang dalagang hindi maalis-alis sa diwa niya.He has been staying here for almost ninety days. Bukas ay schedule ng pagpunta niya sa Philippine Embassy sa bansang iyon. Matatapos na kasi ang validity ng visa niya.Ang dating isang buwang plano nang pag-stay sa lugar na iyon upang hanapin si Anna ay tumagal ng malaman niyang wala sa nasabing hotel ang babae.Lumipat na rin siya sa isang mas mumurahing hotel upang makatipid. Mabuti na lamang at sadyang malaki ang naipon niyang pera bago nag-Singapore, kundi
London. Winter.Napakagandang pagmasdan ng snow habang banayad na pumapatak mula sa kalangitan. Putim-puti na ang paligid.Christmas feel is in the air na.The snow-filled ground looks soft and fluffy, but as for Anna, it’s just cold and lonely.Yes. Dito siya sa tanyag na kapitolyo ng bansang England napadpad, hindi sa Singapore.“Get inside.” Marahas na utos ng London police na bahagya pa siyang itinulak papasok sa nakaparadang police car.May kumpol ng mga tao sa bahaging iyon kung siya ay parang kriminal na pinag-uusyusuhan. Nauna nang nakaalis si Florence B***h sakay ng ambulansya.May kamay na biglang humatak sa buhok niya kaya naumpog siya sa bubong ng mobile.“You’ll pay for this, s**t! I will make sure you’ll rot in jail and regret this day for the rest of your pathetic life!” Halos ay matulig si Anna sa pagsigaw na iyon ng naghuhurumentadong babae sa mismong tapa
Maliwanag ang sikat ng araw. Kita mula sa bintanang salamin ang kapaligirang nababalitan nyebe.Mula sa gilid ng kalsada hanggang sa malayong bundok ay walang ibang matatanaw kundi snow. It’s supposed to be a breathtaking scenery.Hindi makikita ng pangkaraniwang Pilipinong walang kakayahang mamasyal abroad upang makita ang ganitong tanawin. Wala kasing snow sa Pilipinas.Tahimik lang si Anna sa kinauupan niya. Walang kahit anong emosyon na mababakas sa kanyang mukha.May sampung katao silang magkakasunod sa upuan na may mga katabing police escort. Mga nagpaka-uniporme sila ng orange at may mga posas ang mga kamay na nakapatong sa kandungan.Ang bus ay byaheng country jail. Doon ay bubunuin ni Anna ang eleven months sa mahigit tatlong taong pagkabilanggo na siyang verdict sa kanya ng judge sa kasong grievous bodily harm o GBH bago siya i-deport sa Correctional Institute for Women sa Pilipinas.
“Why are they so mean?” Nagugulantang na tanong ni Anna kay Olivia.Nagkakagulo kasi ang mga kasamahan niyang preso nang manlaban ang isang bagong pasok na amerikanang itim sa mga bully.“That’s in their blood. And that fat ass over there who stands as their leader is Vicious Veron. She’s thrown in here by a black American couple for doing Karen.”Sa gitna ng kaguluhan ay napalingon kay Anna ang nasabing Karen. May gumapang na kilabot sa kanyang katawan nang mapansing nanlilisik ang mga mata ng babaeng mataba.Wait. Hindi naman siya itim kaya hindi naman siguro siya mapagdidiskitahan ng grupong iyon.Sa isang linggo niyang pananatili sa kulungan ay ngayon pa lang niya nakita ang babae. Nalaman niyang kalalabas lang nito mula sa bartolina, isang silid kung saan ay inilalagay ang isang pasaway na preso.She shakes her head para maalis ang tingin niya sa babae. Alam niyang ma
“PAK”Lumagapak ang bola ng volleyball sa mga braso ni Anna na ipinanharang niya sa kanyang mukha. Ramdam kaagad niya ang hapding idinulot niyon sa kanyang makinis na balat.“Damn, b***h! You did that on purpose!” Sumisigaw na akusa ni Olivia kay Vicious Veron. Galit na galit ito dahil makailang-ulit nang tinatamaan ng bola si Anna lalo na at halatang pinupuntirya nito ang magandang mukha ng babae.“Of course! So, what are you going to do about it, baby dyke?”“W-what did you call me?” Namumula sa galit ang mukha ni Olivia. Dinampot nito ang bola ng volleyball at marahas na ibinato sa papalapit nang si Vicious Veron.Sapul ito sa gilid ng ulo na lalong nagpabangis sa nakakatakot nitong mukha. Hinablot nito ang nakaharang na net sa court dahilan para masira iyon.“Olivia, no. Please calm down. She’s not worth it!” Pakiusap ni Anna na iniharang ang katawan sa harap
“Janus!”“Anna!”Bakas ang pagkagulat sa kanilang mga mukha. Hindi nila akalaing magtatagpo silang muli sa isang pambihirang pagkakataon. Nakatunghay lamang at nagmamasid din ang mag-inang Madera. Sila man ay nabigla rin sa mga pangyayari.Wala sa sariling biglang nahimas ni Anna ang umbok ng kanyang tiyan. Hindi na niya maitatago ang pagdadalang-tao at itanggi man niya ay sigurado siyang malalaman din ni Janus ang totoo.“Let me explain.” Iyon na lamang ang nasabi niya.“No need. May tatawagan lang muna ako.” Nakaturo pa sa pintong sagot ni Janus. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan nito bago tumalikod. Mula sa pinto’y bumaling uli ito kay Anna. “I’ll just be right outside. Don’t you dare leave this room.”Ikinabigla ni Anna ang may pagbabanta na tono ng pananalita ni Janus. It stirred something familiar yet unwelcoming inside of her. Ganun pa ma’y tumango na lamang siya. Pagkalabas ni Janus ay napahigit siya ng hiningang pinipigilan niya kanina pa. “Sit down, Anna. Her
“Tita Myra, please!” Halos ay magmakaawa na si Anna sa madrasta.Nakahinga lang siya ng maluwag nang bahagya itong tumango. Tanda na hindi pa rin ito kumbinsido sa plano niyang itago ang pagbubuntis niya kay Janus, ngunit minabuting intindihin na lamang ang kanyang desisyon.Niyakap na niya ang ngayon ay itinuturing na niyang ina. “Thank you, Tita! I know it’s hard to understand, pero buo na ang desisyon ko. Magpapakita lang uli ako kay Janus pagkapanganak ko. I just wanted to make sure na malusog na bata ang lalabas sa sinapupunan ko.”“Alright, I promise. Hindi ko sasabihan si Janus. Now, stop crying. Baka makasama pa sa baby.” Pinunasan nito ang luhang walang tigil sa pagdaloy mula sa mga mata ni Anna.“I am glad that you are here with me, Tita Myra. Napakabuti mo sa akin, like a real mother, kahit pa hindi naging maganda ang pagtrato ko sa iyo before. I am so sorry! Nagkamali ako sa pagkilala ko sa inyo.”Napaiyak bigla ang kanyang madrasta dahil sa tuwa. At last, tuluyan na silang
Anna stood idly by her brother’s hospital bed, looking totally flabbergasted to react. After a few seconds ay awtomatikong humawak sa kanyang tiyan ang dalawa niyang kamay. Napansin niya ang pagsunod ng paningin ni Janus at panlalaki ng mga mata nito nang makita ang umbok na iyon na hindi niya nagawang itago sa suot na jacket over her maternity dress. She’s nine months pregnant. She’s bound to give birth any moment now. May manaka-nakang cramping na siyang nararamdaman this past few days. Iyon ang bagay na sinusubukan niyang itago kay Janus. She got pregnant after their steamy one-night stand! Katulad nito ay hindi niya rin na-anticipate na mangyayari ang bagay na ito. They did it for one night, well to be precise, a day and a night without using protection. Nawala sa isip niya. That’s it! They missed each other so much that they care less for such a menial thing called ‘condom’.
Almost 200M pesos ang napanalunan ni Janus sa grand lotto. Tamang-tama iyon para sa plinaplano niyang resort-hotel na ipapatayo niya doon banda sa Norte.Noong unang linggo matapos nang masinsinan nilang kasunduan ni Anna, bumalik siya ng Davao City para sunduin ang madrasta at nakababatang kapatid ni Anna.He feel it in his heart na responsibilidad na niya ang mag-ina buhat nang mamatay si Mr. Madera. Sila na ang itinuturing niyang pamilya.Nagtungo siya roon bitbit ang magandang balita tungkol sa pagkapanalo ng lotto number combination na parang naiwang pamana ng tatay ni Anna.Nais niya ring balikatin ang mga bayarin sa dating kaso ng padre de pamilya sa mga pinagkakautangan nito.Bagamat nabigong maabutan ang mag-ina ay laking tuwa niya ng tumawag si Mrs. Madera.Masayang-masaya ito sa pagkapanalo nila ni Anna. At higit siyang napanatag dahil sinundo pala ito ni Anna.Magkakasama na silang t
Napakadali para kay Janus na ipakita at iparamdam kay Anna kung gaano niya ito kamahal. He doesn’t shy away kahit pa magmukha siyang t*ng* at katawa-tawa sa mata ng ibang tao.Holding her in his tight and warm embrace while confessing how much he loves her sa kabila ng lahat ng ginawa niyang pasakit rito, Anna could only held her breath in.Pakiramdam niya ay hindi siya karapat-dapat sa pagmamahal na iyon. Hindi niya mapilit ang sariling paniwalaan na magiging maayos para sa kanila ang lahat.Not with her. Janus deserves better.May tumikhim sa kanilang likuran at namula ang mga pisngi ni Anna sa hiya ng makita ang ilang empleyado ng PCSO na nakamasid sa kanila. Nagpumilit siyang kumawala kay Janus.“Ready na ang prize mo, Ms. Madera. Care to follow me sa opisina ko?!” Pormal ang pagkakasabing iyon ni Mr. Falsario kaya naman walang imik na sumunod si Anna rito.She could feel Janus’ burning stares behind
“What? I’ve won?” Gulantang na sigaw ni Anna habang hawak sa kabilang kamay ang tiket ng lotto at sa kabila ay ang cellphone niya kung saan naka-display sa screen ang lotto number combination na nanalo ng grand prize noong isang araw.Palipat-lipat ang tingin niya at hindi makapaniwala sa nakikita. Hindi niya ito inakala!That day na iniwan niya si Janus sa kanyang apartment sa bayan ng Magdalena ay sobrang desperado niyang makaalis at magpakalayo-layo. During her departure ay naalala niya ang huling habilin ng kanyang amang namayapa na tayaan ang lotto numbers sa sulat nito.It was just her being a righteous daughter for once, obligingly fulfilling her father’s death wish. Ni sa hinagap ay hindi niya inakalang tatama siya sa lotto.She have forgotten about it completely the moment na itinago niya ito sa kanyang wallet. Kanina na lang niya uli ito napansin nang naglilinis siya ng mga kalat sa kanyang bag
“But we can’t. Kahit pa magkunwari tayo, o kahit subukan pa nating ibaon sa limot ang lahat, hindi natin maitatanggi ang mga pagkakamali. Hindi natin matatalikuran ang nakaraan, Janus.”“But we can still choose to be together.”“No. Wala nang future para sa atin. We can’t be happy the way we were, Janus. I am now broken, wretched, and my life is a mess. Hindi na ako ang babaeng una mong nakilala.” Umiiyak na pag-amin ni Anna.Tumayo siya at lumakad na palayo. Agad na sumunod sa kanya si Janus.“Nothing happened, Anna. I was there. Mula nang mamatay ang daddy mo, nasa tabi mo na ako. Hindi lang ako nagpapakita dahil nahihiya ako. I was wrong to let you go. At nagsisisi akong ipinaramdam ko sa iyo na sinisisi kita. It wasn’t in my intention at all,” humihingal si Janus sa pagpapaliwanag sa ngayon ay yakap na niyang si Anna, “nandoon ako nang pagtangkaan ka ni
They missed each other so much!Halos ay mapugto na ang mga hininga nila sa hindi matapos-tapos na halikan.Everything else matters no more.Maghapon at buong magdamag nilang muling ipinadama ang pagmamahal sa isa’t-isa.Nagising si Anna sa init ng araw na tumatama sa kanyang balat sa bandang balikat. Tumatagos ang sinag mula sa salaming bintana na hindi niya namalayang nakabukas ang kurtina kagabi.‘Oh my God! Somebody might have seen us with that open view.’ Namumula ang mukha niyang bulong sa sarili.Napatakip siya ng kumot at binalot ang sarili. Sa tabi niya ay ang himbing pa ring si Janus.‘Ah, mabuti na lang pala at hindi namin nabuksan ang ilaw.’Bahagyang napangiti si Anna nang maalala ang mainit na pinagsaluhan nila ni Janus. Kahit noong nagsasama pa sila ay hindi nila nagawa ang mga bagay na nagawa nila kagabi.Iba’t ibang posisyon. Walang tigil na
Natulala si Anna.‘How did this happen? Lumayo na ako para hindi na muling makita si Janus, but why is Tita Myra telling me casually na si Janus ang nagligtas sa akin kagabi?’Gulong gulo ang isip ni Anna. Mas may takot siyang nararamdaman ngayon kesa sa pangamba niya nang magbago ng pakikiharap sa kanya si Jerome.No. Not yet. Hindi pa siya handa na makaharap ito. Wala siyang mukhang maihaharap sa lalaking nagmahal ng lubos sa kanya ngunit nagawa niyang talikuran dahil lamang sa maliit na tampuhan.At nadisgrasya siya dahil sa maling desisyon na iyon sa kanyang buhay. Nakulong siya nang walang kalaban-laban.Now, kung kailan niya inakalang magiging maayos na uli siya ay sa ganitong sitwasyon pa siya makikitang muli ni Janus. At lalo lang siyang napapahiya sa sarili dahil nagawa niyang isiping pwede niyang matutunang mahalin si Jerome.Ang lalaking iyon! Napakagaling umarte! Sa isip ni Anna ay nai-imagine niyang sin