"Sir pasensya na po pero bilin po sa amin ni Doc Gwy at Sir Nate na dito isasakay si Ma'am sa ambulansya para makasiguro." magalang na pakiusap ng nurse sa supladong si Ethan. Ayaw kasi nitong sa ambulansya kami sasakay papuntang hospital kaya tumawag ang nurse kay Doc Gwy at sa sinasabi nitong Nate para humingi ng tulong dahil matigas ang ulo ni Ethan."I can take care of my girlfriend." masungit niyang sagot sa mga ito. "Pero kasi Sir..."Matalim pa itong tumingin sa nurse bagot sinagot ang tumatawag sa kanya."The fuck Nathaniel?!" bungad nito sa kausap niya. Nagkatinginan kami ng nurse at ako na lang ang huminging dispensa sa kanila. "Sorry" senyas ko sa kanila."I can use car my brute!...I don't care about the traffic...""...Tang-ina!..""...Gago ka din! Siguraduhin niyo lang na mabilis ang pagdala niyo sa kanya sa hospital."Siguro sinasabi nung kausap niya na baka matagalan kami kapag ang sasakyan niya ang gagamitin namin. Tama nga naman kung nasa ambulansya kami pwede namang
I don't know what he and his friends did but there's no video leaked. Sabi ni Ethan nagawan na daw nila ng paraan ni Major Castillo at ng mga kaibigan niya ang tungkol sa nangyari at sila na daw ang bahala dun. Natatakot kasi akong baka makita ng mga magulang ko sa Davao ang nangyaring pambubugbog sa akin. Ayokong mag-alala sila para sa akin."Why do you have to do this, Baby? You're hurt and she has to pay for that." mahina lang ang pagkakasabi niya pero alam kung seryoso siya para dito. Andito kami ngayon ni Ethan sa presinto dahil nakiusap ang anak nung babaeng nambugbog sa akin na iurong ang demanda para sa nanay niya. Aside from that teenager who's with her that time she beat me meron pa pala itong 7 years old na kapatid.Gusto ko munang pakinggan muna ang rason ng nanay nila kung bakit siya umabot sa ganun bago ko iurong ang demanda. Kahit na sinaktan niya ako naawa pa rin ako sa mga anak niya dahil wala ng titingin sa mga ito kapag nakulong siya. Kung walang batang involved,
After what happened to me hindi na mapanatag si Ethan kaya kung wala siyang business trip most of the time sa unit niya ako nagste-stay. Kulang na lang din ilipat ko ang mga gamit ko sa unit niya dahil ayaw niya na akong pauwiin kahit halos araw araw na kaming magkasama.Umuwi lang ako sa apartment nung graduation ko dahil pumunta ang mga magulang ko dito but sad to say hindi sila nagkita ni Ethan dahil may emergency ang branch nila sa US at hindi pwedeng magpadala lang siya ng representative doon.Pero sabi niya pagbalik niya galing Singapore pupunta kaming Davao para makilala niya ang parents ko at ipapakilala niya din daw ako sa daddy niya. Talking about his dad, ang sabi niya sa akin unti-unti na dawng naayos ang relasyon nilang mag-ama. He's not pressured now as he was before dahil hindi naman daw siya pini-pressure ng daddy niya. Hinahayaan lang daw siya nitong e-manage sa paraang alam niya ang ibang negosyo nila. Isa na lang daw ang hinahawakan nito ngayon. Yong hotel na mina
I woke up the next day alone in bed. I was wearing his white shirt with his white boxer shorts. I was so tired last night that I fell asleep after our love making. Hindi ko man lang namalayan ang pag-alis niya kaninang madaling araw. Nakaramdam ako ng kaunting disappointment dahil hindi man lang ako nakapagpaalam sa kanya kanina.He told me last night if ever I change my mind I can stay here in his unit but I'm already decided to go back to my apartment. Lalo akong malulungkot dito sa unit niya kasi mami-miss ko lang siya.Inayos ko muna ang kama saka ako bumaba para maligo. Parang binagyo ito sa sobrang gulo dahil sa ginawa namin kagabi. Bigla tuloy akong pinamulahan ng mukha dahil sa aking naalala. Pagkatapos kung ayusin, nilagay ko pa sa mga labahin ang mga ngakalat naming damit bago nagpasyang maligo. But before I could go to the washroom I noticed the note left on the bedside table. Handwritten by him. That's so sweet of my Ethan Roe. He really never failed to let me feel how mu
"Oh Zia anong tinutunganga mo dyan? Bilisan mo na, maraming customer ngayon. Palibhasa kasi nasanay na walang trabaho. Naku! Hindi uubra sa akin yan ngayon." Kanina pa nagtatatalak si Tita Daisy pagdating ko. Dati ko nang napansin na mainit ang ulo niya sa akin pero lalo ata ngayon na alam niyang wala si Ethan dito. Sinamahan pa ng dalawa niyang alaga na wala na atang ginawa kundi ang bwesitin ako. Wala din kasi si Mica ngayon dahil off niya. Kahapong nandito si Mica muntik pa silang mag-away ni Rose dahil sa pagpaparinig nito sa akin."Ano na Zia? Bilisan mo! Anong petsa na oh?""Opo, Madam." Tipid kong sagot sa kanya habang inaayos ang uniporme ko. Madam ang tawag ko sa kanya dahil ayaw niyang tinatawag ko siyang Tita dahil hindi daw kami close. Natagalan ako dahil sa uniporme ko hindi ako komportable dahil sobrang iksi at sobrang hapit sa akin pero wala akong magagawa dahil lahat naman kami ganito ang suot kapag ganitong dito ako naka-assign sa baba."Hay naku Tita Daisy, ngayon
I don't know what happened pero sana bukas maayos na ang lahat sa atin. Please kung may problema ka man sa akin sana sabihin mo. I miss you so bad Baby. Hihintayin ko ang pagbabalik mo. I love you so much Roe. Please come home...My tears kept falling while I was remembering the last message I sent to him before that night happened. I felt it already. I knew there' s something wrong between us. I am just in denial.Hindi naman siya ganun sa akin. Siya pa ang palaging nauunang bumati sa akin ng good morning at kahit sa gabi hinihintay niya pa ako kahit late na akong umuuwi galing sa trabaho.Muli na namang nag-uunahan ang mga luha sa pagtakas sa aking mga mata. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako magiging ganito? Sa tuwing nag-iisa ako at naaalala ko ang mga nangyari sa amin nasasakta pa rin ako.Kahit na sobrang sakit ang pinagsasabi niya nung gabing yon sa akin umaasa pa rin ako hahabulin niya ako. Gusto kong marinig sa kanya na babalikan niya ako gaya ng pangako niya pero wala.
"Thank you for flying with us." nakangiting bati ko sa mga pasaherong palabas ng eroplano. Sa di kalayuan nakikita ko na ang seryosong mukha ng anak ko kasama ang Papa Gaston niya. Laking pasalamat ko na sa buong byahe ay hindi tinupak si Dalton. Palibhasa kasama niya si Gaston at alam nito paano utuin ang suplado kong anak. It's the first time after ten long years na makakatuntong si Dalton dito sa Pilipinas kaya din siguro tahimik ito. Sa flight kanina, kung hindi sila nanood ng movie ni Papa Gaston niya ay naglalaro lang ito sa ipad niya. Sabagay, hindi naman talaga pasaway na bata si Dalton. He's a quiet type of kid, he prefer sitting alone and playing by himself kesa sa makipag kaibigan at makipaglaro sa ibang bata.At his age I can say that his more mature than the other kids. Siguro dahil madalas niyang nakakausap ay mas nakakatanda sa kanya kaya ganun siya.Kapag may flight ako sila lang ni Gaston ang naiiwan sa bahay kaya kabisadong kabisado na nito ang ugali ni Dalton. Ma
"Nice to finally see you again, Zia."I smiled softly at him.Pinili ko mang lumayo noon at manirahan sa amerika pero may mga taong kailanman ay hindi ko malilimutan at isa na doon ang taong nasa harapan ko ngayon. Hindi ko man siya kaano ano pero naging malapit ako sa kanya noon at tin-rato niya akong parang isang anak. Bakas ko ang kasiyahan sa mukha niya. Ilang taon man ang lumipas nararamdaman ko pa rin na walang nagbago sa kanya. I can still feel the sincerity in him. That genuine friendship that I found in him."I'm happy that you are back, anak." My tears teared up from what I heard. He still hadn't changed. Anak pa rin pala ang turing niya sa akin hanggang ngayon. I could still remember how he helped me that day I fainted. Nung gabing pinilit ko ang aking sariling makipag dinner sa kanya kahit masama ang pakiramdam ko.I could still remember how he listened to me when I cried pouring my heart out to him about what happened to me and my boyfriend back then. Ang masaya sana n
Friday came, bukas na ang birthday ni Mamang Alice pero bago ako magpapahatid kay Simone sa Davao dinaanan ko muna si Mommy. Maingat kong binaba ang dala kong isang pumpon ng lilies at cake na paborito ni Mom at nakangiti akong humarap sa kanya. Sa tuwing nalulungkot ako at gusto kong may makausap maliban sa mga kaibigan ko dito ako sa musoleo ni mommy pumupunta.Kay mommy ko kinukwento kung anong mga nararamdaman ko. Sa kanya walang pag-aalinlangan kong nilalabas kung anong mga nasa puso ko. Madalas dito ko malayang pinapakwalan ang mga luha ko dala ng pangungulila ko kay Zia. "Mom, another year had passed." malungkot kong panimula. "Hindi ko na alam ang gagawin ko Mom, I'm so tired, I'm so weak but I don't want to give up..." nagsimula ng manlabo ang mga mata ko dahil sa namumuong luha. "Pagod na pagod na ako Mommy pero hindi ako pwedeng sumuko. Wala akong karapatang sumuko dahil ako ang dahilan kung bakit nya ako iiwan.P-pero hanggang k-kelan a-ako maghihintay Mom? I did everythi
I was very furious. My heart was filled with so much anger and I don't want to give any mercy to those who were involved in framing-up my baby. After weeks of thorough investigation with the help of my friends. We found out that it was Georgina and her two other sisters, Gia who happened to be my baby's housemate and Micaela who's one of my employee and Zia's friend. "I'm sorry, Roe." Georgina's annoying voice made me more angry at her. "I just did that because of my love for you." "Love?" I held her chin tightly and I saw her winced in pain. "You b*tch! How many time I told you that I don't like you. Even if you're the only one left in this world I will never like you! Walang-wala ka sa kalingkingan ng baby ko. Look at yourself, you're like a cheap whore!" I shouted with disgust in her face. Nakita ko ang pagdami ng luha sa kanyang mga mata pero wala akong naramdamang awa sa kanya...sa kanila. Marahas kong binitawan ang mukha niya at lumipat kay Gia. Tahimik lang itong umiiyak,
Marahas akong napalunok pagkatapos ng umupo ito sa harap ko, pati si papang ay nakita kong napalunok din. Kaya pala pinapalagay niya ang itak ni papang sa kusina at pumasok siya sa silid nila dahil may kinuha pa ito. Hindi lang simpleng baril kundi isang shot gun.Pinatong niya ito sa hita niya at diritsong nakatingin sa akin."Anong ginawa mo sa prinsesa namin?""I'm sorry..." dalawang salita palang at nag-uuanahan na ang mga luha sa aking mga mata. I don't know how to start, sa dami ng naging kasalanan ko sa prinsesa nila. Hindi ko nga alam kung pagkatapos nito mapapatawad ba nila ako. Baka pati sila kamuhian ako. "I'm so sorry, I hurt the princess." My cries filled the room, I can even hear my own sobs. "I di horrible things to her, tinulak ko siya palayo sa akin. Nagalit ako sa kanya na hindi ko man lang pinakinggan ang side niya. Niyurakan ko po ang pagkatao ng prinsesa, winasak ko po ang puso niya at nandito ako ngayon para magpakumbaba at humingi ng tawad sa kanya."Inisa-isa
"No! No! I can't...." My body started shaking after she closed the door. This is what I want right? Pero bakit ang sakit-sakit? Pinagbabasag ko ang anumang bagay na aking mahawakan. Ito ang gusto ko pero bakit nasasaktan ako? Tang-ina! Why do I have to feel this pain?"I hate you Zia!" I screamed like crazy. "I hate you for doing this to me! I love you so much but why did you you hurt me like this?" I cried harder and louder. Para akong mababaliw sa sakit na nararamdaman ng puso ko. I love her...I love her so much.Gusto ko siyang habulin, gusto kong bawiin lahat ng masasakit na salitang binitawan ko sa kanya."I can't do this...hindi ko kayang mawala siya sa akin.""Baby I'm sorry...I'm sorry...I didn't mean it...please forgive me..."Nagmamadali akong tumayo, walang pakialam kung ano ang ayos ko. I know I looked miserable right now but I need to follow her. "Zia! Zia! Baby!" I'm screaming her name. Wala akong pakialam kung sino man ang mga nakakasalubong ko. "Baby please I'm sorr
"I'm not getting any younger son, I need your help in our business." mahinahong sabi ni Daddy sa akin.Nandito ako ngayon sa opisina niya dahil pinatawag niya na naman ako. Ayoko nga sanang pumunta dahil alam ko naman kong anong pakay niya but out of respect pumunta pa rin ako. We seldom see each other, basta ang alam ko lang ngayon ay sa hotel siya namamalagi at yun ang pinagtutuunan niya ng pansin. "I told you Dad, I don't want to manage the hotel. My bar is doing well and I'm working with Hendrick. I'm earning well and I'm fine with it."Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng tinanggihan si Daddy pamahalaan ang negosyo niya. Lumaki akong malayo ang loob sa kanya at kahit ilang beses niya na akong kinausap na e-manage ang hotel na iniwan ni Mom sa akin ay hindi ko ito tinatanggap.I want to prove to him that I will be successful even without his help. Instead of helping him in his empire I chose to work with Hendrick Valderama while slowly building my own name. Lumalaki na din
ETHAN'S POV"Huy bro sinong sinisilip mo dyan? Patingin..." William's annoying voice stopped me from looking at the kid who's busy watering the veggies and other flowers.Kanina ko pa ito nakitang pabalik-balik sa poso para umigib ng tubig pandilig sa mga tanim niya. Para bang wala lang sa kanya ang bigat ng dalawang maliliit na galon ng tubig at pansin ko pang parang ang saya pa nito sa ginagawa niya.I'm having my coffee now at mula dito sa terrace kita namin ang mga tauhan ng mga Valderama na busy sa kani-kanilang mga gawain. Maganda na sana ang gising ko kaso maaga din akong binulabog ni William."Will you please leave me, Guerrero? I want to have my peace." Ke-aga aga ang taas na ng energy niya. Okay lang naman sana kaso wala ako sa mood, kakatawag lang ni Daddy sa akin at pinapauwi niya na ako. I still don't want to go home, wala naman kasi akong gagawin dun. Maiiwan lang din naman akong mag-isa dahil busy naman si Dad sa work niya. After my mom died, he made himself busy that
Pagkatapos naming kumain ang-aya na si Ethan na aalis kami dahil may ipapakita daw siya sa akin. Pero bago yun, nakita ko pang seryoso silang nag-usap ni Daddy Mon. Nagpaalam din si Daddy sa akin na isama niya si Dalton at siya na ang bahalang maghatid sa bahay mamaya. Ang anak ko naman ay nakiayon din sa Lolo niya at nakita ko pang nagtatawanan ang dalawa nung palabas na ang mga ito. They're acting weird. Anong meron?Bago kami tuluyang nakalabas biglang tumunog ang phone ni Ethan. Actually kanina ko pa napapansing busy siya sa phone niya pero hindi lang ako nag-usisa.Nakita ko ang pangalan ni Simone sa screen niya bago niya ito sinagot. "Yes, Brute..." sagot niya saka muling nakinig sa kausap. "okay...yeah...thanks" Tumang-tango at nagpasalamat bago pinutol ang tawag.Hindi niya pa naibabalik ang phone sa pantalon niya ng muli na naman itong tumunog. It's William this time. Muli napakunot ang noo ko dahil parang balisa si Ethan ayaw niya lang ipahalata sa akin."Dude..." bungad
"Mom, Dad, Lolo is calling..." sigaw ni Dalton mula sa labas ng silid. Katatapos ko lang magbihis at si Ethan ay naghihintay na lang sa akin. Pangiti-ngiti habang nakaupo sa sofa at parang high school lang kung makatitig sa crush niya. "You're taking too much time again, Daddy." bungad nito pagkabukas ni Ethan ng pinto."I'm done son, I'm just waiting for Mommy." sagot niya. "You look handsome in that polo young man." puri niya sa anak. Dalton is wearing white polo shirt, maong pants and white sneakers. Simple lang ang suot ng anak ko pero ang gwapo niya pa rin tingnan. "Dad, you're just trying to say that you look handsome too because we look a like, right?" ganti ng bata sa kanya na lalong ikinangisi ni Ethan. Parehas kasi sila ng suot dalawa. Pati ayos ng buhok parehas din, crew-cut at parehas may guhit sa kilay. Maangas tingnan pero bagay naman. Ngayong lumaki na si Dalton lalo lang itong naging kamukha ng daddy niya. It's like every time I look at my son, I am looking at the
I am not feeling well.Maaga na naman akong nagising dahil parang hinalukay ang tiyan ko at gusto kong ilabas ang lahat ng kinain ko kagabi. Masakit at namamalat ang lalamunan ko pagkatapos kong sumuka kahit wala pa naman akong nakain ngayong umaga. Nitong mga nakaraang araw palagi na lang masama ang pakiramdam ko sa tuwing umaga. Kagabi naman maaga din akong natulog pagkatapos kong lantakan ang taho na pinabili ko kay Ethan galing Baguio. Damn! Ayoko ng kumain ng taho. Siguro may nilagay sila ni Simone doon dahil ang layo ng pinagbilhan ko sa kanila. I hate them! Isusumbong ko talaga si Simone sa kaibigan ko mamaya. Makikita niya!Nanghihina akong tumayo at nagmumog. Kailangan ko na sigurong magpacheck-up. Namumutla ako at feeling ko ang laki ng eyebags ko. Ang pangit-pangit ko na, parang gusto ko tuloy maiyak habang nakatingin sa sarili ko sa salamin. Ang ganda ko pa nung umuwi ako dito galing Amerika pero ngayon ang pangit ko na. Mukha akong pinabayaan sa kusina at bigla ata ako