Chapter 166

Cyborg’s POV:

Noong naabutan ko na si Mica sa likod, kung nasaan ang back door ng Kitchen, ay nakita ko siyang umiiyak nang sobrang lakas. Ang hula ko ay dahil ito sa nangyaring tawag kanina, at noong nakita niya sina King at ang mga magulang nito na nagkakayakapan. Hindi ko mapigilang maawa sa kanya kasi hindi naman malaki ang hinahangad niya sa mga magulang niya. Pero hindi man lang nito maibigay sa kanya.

Hindi ako nagdalawang-isip na lumapit kay Mica tapos tinabihan siya. Hinayaan ko muna siyang umiyak hanggang sa siya na mismo ang tumigil. Wala rin naman akong alam sa pagpapatahan kasi minsan lang naman umiiyak ang mga kakilala ko. Kaya hindi talaga ako marunong magpakalma, o magsabi ng mga tamang bagay. Natatakot din akong subukan… baka kasi mas lumala pa ang iyak ni Mica.

“What are you doing here?” Mica asked as she wiped her tears off.

“I followed you, isn’t it obvious?” Sabi ko sa kanya.

“Bakit mo naman ako susundan? May kailangan ka ba?” Tanong ni Mica at umiwas ito ng tingi