Xyrica’s POV:
Sa tingin ko ay may nangyaring hindi maganda kina Michiaki at Cyborg. Simula kasi kaninang umaga ay hindi man lang magawang tumingin ng dalawa sa isa’t-isa, at tahimik lang ang mga ito. Sinubukan naming makipag-usap sa kanila noong nasa Cafeteria kami— sa pamamagitan ng pagtatanong sa kanila ng mga bagay na naiisip namin. Gaya nalang ng politics, business, video games, at kung ano-ano pa.
Ang problema nga lang ay kung ang isa sa kanila ang magsasalita ay kaagad naman na tatahimik ang isa tapos inuuna ang pagkaing nasa harap nila. Kapag tinatanong naman sila kung ano ang problema ay parang mga bingi kasi binabalewala kaagad kami.
Xyrica’s POV:Cyborg and I didn’t go straight to our destination because I made him stop at the first Convenient Store we passed by. I asked him to park nicely then I went inside the store. He didn’t even ask what I was going to do inside, nor did I tell him why we stopped there.“Here’s your change,”sabi sa akin ng lalaking nasa counter.Kinuha ko ‘yung sukli ko, pati na rin ‘yung binili ko para sa aming dalawa ni Cyborg. Lumabas ako at hindi na inintindi ang mga tingin ng ibang costumers sa akin. Hindi ko naman kailangang ipaliwanag sa kanila na para sa akin ay fashion ito.Dumiretso sa loob ng sasakyan— dahilan para maputol ang pagkanta ni Cyborg sa musika na pinapatugtog sa radyo.“Kunin mo,”sabi ko kay Cyborg matapos kunin ang isang piraso ng ice cream na
Xyrica’s POV:“We’re here,”I calmly said to Cyborg as the two of us arrived at the most beautiful and peaceful place I knew.It’s an hour’s drive from the Cemetery, where Cyborg and I made our last stop. It also took us ten minutes to hike all the way here. This place has a lot of trees, and we can see the city from up here. This place is also peaceful because there are not a lot of people know that this place exists.“Wow. It’s breathtaking, Xyrica. How did you know about this place?”Cyborg asked as he gazed at the view of the city in front of him.“We kind of own this place,”I jokingly said to Cyborg.“Come on, Xyrica. Alam mong seryoso ‘yung tanong ko,”naiiling pero natatawang sabi ni Cyborg sa
Xyrica’s POV:Bumalik kami sa Gangster Academy dahil ayaw ni Cyborg na gabihin kami sa daan. At saka dahil na rin sa sinabi ko sa kanya tungkol sa tawag na natanggap ni Spencer galing kay Joy. Hindi ko sinabi sa kanya ang buong detalye kasi ang gusto ko ay mag-usap-usap kaming tatlo.Kaso, may problema ako. Hindi ako nagpaalam kay Spencer na sasabihin ko kay Cyborg ang tungkol sa tawag, kasi ang sinabi ko sa kanya ay huwag ipaalam kahit kanino. Hindi ko alam kung ano ang iisipin niya tungkol sa akin o kung ano ang magiging reaksyon niya mamaya.“Salamat nga pala kanina,”sabi ko kay Cyborg.Nauna akong magsalita kasi ingay lang galing sa radyo ang pumapagitna sa aming dalawa. Baka hindi siya komportable ngayon habang nagmamaneho dahil sa nangyari kanina.He looked puzzled, and he questioned me,“For what?”
Xyrica’s POV:Long days of waiting are over. The Academy lately announced that we would be having a long and fun weekend celebrating Gangster Academy’s foundation day. I think this is God’s way of approving my plan, even though Spencer and Cyborg didn’t. I couldn’t figure out how to convince them to participate in my idea, but I needed to try because I only had three days to let them change their minds.What happened between Michiaki and Cyborg must’ve resolved on its own since I’ve personally seen them talking with each other. But, the rumors of the ‘love triangle’ are not dying out as expected. Even my friends heard about it and thought that the gossips were too ridiculous— to which I had to agree.I bet the rumors must’ve reached dean Steinfeld too, or worse— by the new owner of Gangster Academy. Because I just discovered that nurse Dawn
Xyrica’s POV:I tried my best not to fidget around my friends, but I was more anxious by the minute, trying not to. I didn’t know what to answer when Michiaki asked me about the test I was talking about just now. My friends would probably figure it out at this instant if I tried to lie with this level of anxiousness I’m feeling. Especially Michiaki, he’ll obviously see right through me.“Xyrica, tinatanong kita kung anong test ang pinag-uusapan ninyo. Bakit hindi ka makasagot?”Tanong ulit sa akin ni Michiaki.In my mind, I played a
Xyrica’s POV:After the Clinic incident, I started begging Cyborg and Spencer to change their minds about the Boot Camp thing. I didn’t want the day to end without pitching the idea they kept rejecting. I kept asking what was wrong with my plan, but they kept ignoring me. Especially, Cyborg. I might’ve understood their rejection if they told me what was wrong, but I received no explanation, which is awfully upsetting. Because tomorrow is Foundation Day, and I needed to go to that Boot Camp tomorrow.Miss Ludwig and her team prepared Foundation Day earlier today. Then, I saw her wearing her backpack saying goodbye to Klent in front of Thornesbrook. I guess she has somewhere else to go, lucky for her.
Xyrica’s POV:Day One.Spencer, Cyborg, and I barely made it to the Boot Camp for today. It took us a long time to travel because Spencer’s parents had to take care of our papers and valid IDs, just in case the Boot Camp Director was meticulous. We’re lucky because they made sure everything was flawless. All we need to do is to act like we’re delinquent, which I don’t think is a hard thing to do.Bago pa man inasikaso ng mga magulang ni Spencer ang mga papers namin kahapon ay pinagalitan muna nila kami. Kinailangan pa naming magpaliwanag kung bakit gagawin namin ang bagay na ito. Hindi naman kami nahirapan kasi pinagtulungan naming tatlo ang paliwanag na gusto nilang marinig. At kasi magaling si Spencer magmakaawa ay pumayag din kalaunan ang mga magulang niya.Mabuti nalang at kilala na ng mga magulang ni Spencer si Joy simula noong naging magkaibigan ang dalawa
Xyrica’s POV:After Spencer’s parents left, Director Rivero took us inside her office. She looked at us very carefully, like she was trying to examine us. Then she made Jackson talk about what really happened to Amanda. While Jackson freely explained what happened, Director Rivero was looking at Cyborg, Spencer, and me— one by one.Director Rivero made Jackson leave the room as soon as he finished explaining what happened, which Jackson happily obliged. Then she slowly walked toward me while looking at me intently. It made me feel comfortable for a second, and without any warning, she slapped the hell out of me. The three of us were shocked because what occurred right now.I immediately cupped my left cheek because it was hurting. I angrily looked at her then said,“How dare you slap me in front of my brothers? Alam mo bang kahit kailan ay hindi ako sinaktan ng mga m
Celeste Maekawa Crimson’s POV:I felt an immediate rage surging from the pit of my stomach while watching Lucas with handcuffs entering from the other side of the glass. The perpetrator who wrecked the family I once desired is sitting across from me. I never thought that this day would come.“Mayroon lamang kayong labinlimang minuto para makapag-usap,” paalala ng pulis na kasama ni Lucas. Pagkatapos ay iniwan niya na kaming dalawa upang makapag-usap.“Is this one of Xyrica’s tricks to fool me again? Sa tingin ba ninyo’y mauuto ninyo ako sa pangalawang beses?” Lucas asked while smirking. Even after all this time, his smugness never faded.“Xyrica has done her job, Lucas. So tell me, why would my daughter waste her talent for the second time on a pitiful person like you?” I nonchalantly asked as I kept giving him unsympathetic looks. “My daughter must’ve done her best to fool you, knowing you’re on your toes this time. Anyway, hindi ako naparito upang makipagkumustahan sa ‘yo…”“Narito
Xyrica’s POV:Pagkatapos namin makita ang mga senyales na magigising si mama ay kaagad namin siyang dinala sa hospital. Dahil sa nangyari ay hindi na ulit bumalik sa opisina sina tito Leo at nurse Dawn.Mabuti na lang talaga at may kasama ako rito sa bahay… maliban sa nurse na pumalit kay nurse Dawn sa pag-aalaga kay mama. Hindi ko siguro alam kung ano ang gagawin ko kay mama kung ako lang mag-isa.Narinig siguro ng Panginoon ang mga panalangin namin kasi naging maayos na ‘yung sitwasyon ni mama. Walang anumang komplikasyon ang nakita sa lahat ng test na binigay ng doktor. May mga tests nga na hindi na sana kailangan, kaso iyon ‘yung gusto ng mga magulang ni Michiaki. Wala naman kaming magawa kundi sundin ang gusto nila kasi alam kong para rin naman ang lahat sa ikakabuti niya.Pagkatapos ma-discharge ipinagpatuloy niya ang physical therapy na pinag-uutos ng doktor sa kanya. Ako ‘yung sumasama kay mama sa clinic habang ginagawa naman nina Joy at nurse Dawn ang mga gawain nila. Minsan
Xyrica’s POV:Pagkatapos ng tatlong linggong paghihintay ay nahatulan na rin si dean Steinfeld sa lahat ng masasamang nagawa niya sa pamilya namin, pati na rin sa kapatid ni Miss Ludwig. Habambuhay na pagkakakulong ang naging hatol ng hukom para sa kanya at bawal din siyang magpiyansa. Hindi ito ang gusto kong ending para kay dean Steinfeld, pero pinili ko ‘yung daan kung saan ay kailanman hindi ako matutulad sa kanya.Mabilis na kumalat ang balita sa paaralan tungkol kay dean Steinfeld dahil sa tulong nina Michiaki. Nalaman ko ring awtomatikong natanggal na nila si dean Steinfeld sa trabaho. Ito na rin ang pagkakataon na titigilan ko na ang pagtawag kay Lucas Steinfeld ng ‘dean’… kasi sa totoo lang, hindi naman siya karapat-dapat na tawaging dean.Sa kabila nang lahat ay nagpapasalamat pa rin kami ng mga kapatid ko kasi naging maayos naman ang proseso. Naging witness kami ng mga kapatid ko laban kay Lucas Steinfeld at kasama namin doon sina miss Ludwig at Allen.Para naman sa naging
Allen’s POV:Hindi ko alam kung ano ang ginawa ni dean Steinfeld upang matagumpay na nailabas sa hospital ang pain na ginawa nina Xyrica para sa kanya. Matapos ko kasing bigyan ng babala sina Xyrica at Dawn ay hindi na ako umalis pa sa tabi ni dean Steinfeld. Dahil dito ay napag-utusan niya akong maghintay sa kotse habang siya naman ‘yung papasok sa loob.Wala namang sinabi si dean Steinfeld kung ano ang paraan na gagamitin niya. Hindi man lang siya nagdalawang-isip sa ginawa niya kahit alam niyang maraming CCTV sa loob ng hospital. Nagtaka na lang ako noong nakalabas siya sa emergency exit, tapos buhat niya na ‘yung pain sa bisig niya.Tinulungan ko siyang buksan ang pinto ng sasakyan, at nag-alok akong tulungan siya. Kaso hindi siya pumayag kaya bumalik na lang ako sa loob ng kotse at umupo sa driver’s seat. Naisip ko kasi na baka gusto niya munang makasama ‘yung pain habang natutulog.“Drive fast, but safely. Ayaw kong madisgrasya tayo… lalo na’t kasama natin si Celeste,” utos sa a
Xyrica’s POV:Lumabas ako para tawagan sina Michiaki at ipaalam ang tungkol sa babala na binigay sa amin ni Allen. Gusto ko ring sabihin sa kanya na kung maaari ay lumabas na ‘yung iba sa kuwarto, at magpaiwan lang ‘yung dalawa sa kanila. Kaso ilang beses kong sinubukang tawagan si Michiaki, pero hindi pa rin siya sumsagot. Malapit na akong mainis sa kanya. Ang ginawa ko na lang ay tinawagan ko si Yuan. Mabuti na lang at sinagot niya kaagad ‘yung tawag ko.“Hello, Xyrica? Bakit ka napatawag?” Tanong sa akin ni Yuan.Huminga ako ng malalim para mawala ‘yung inis na nabuo dahil kay Michiaki. At saka ako nagtanong kay Yuan, “Yuan, where is Michiaki? I’ve calling him for ages, but he kept ignoring my calls. Malapit na akong mainis sa kanya. Alam niya ba na may importante sana akong sasabihin sa inyo?”“Ah, si Michiaki ba? Umalis siya rito sa hospital kasi siya ‘yung napag-utusan na bumili ng pagkain. Sa katunayan ay kasama niya nga si JL ngayon e,” sagot ni Yuan. “Naiwan niya rito ‘yung c
Xyrica’s POV:Ipinagtapat ko kaagad kay nurse Dawn ang tungkol sa DNA test na ginawa ni Joy, matapos niya akong bigyan ng pahintulot. Kaagad naman akong pinagsabihan ni nurse Dawn na pabalikin si Joy sa bahay ni tito Leo para silang dalawa naman daw ang mag-usap. Pero bago ang lahat ng iyan ay ilang minuto rin naming kinausap si Joy para lang hindi niya kamuhian ‘yung sarili niya.Malaki kasi ang naging epekto ng realidad sa emosyonal na estado ni Joy. Pakiramdam niya raw ay parang hindi na siya nilulubayan ng masasamang balita. Hindi pa nga raw natatapos ang isang balita ay may susunod naman… mas malala pa kaysa sa una. Wala kaming masabi sa parteng iyon kasi totoo naman ang sinasabi niya. Hindi naman kami Diyos para baguhin ang mga kapalaran namin.Pinaalala ko na lang sa kanya na may pamilya siya na gusto siyang kilalanin. Alam kong hindi sapat ang sinabi ko para gumaan ‘yung pakiramdam niya, pero pumayag naman siyang makipagkita kay nurse Dawn. May kondisyon nga lang siya… ayaw ni
Xyrica’s POV:Nasa bahay na ako ni Spencer, kasama sina Cyborg at Kris, nang nakatanggap ako ng tawag mula kay Aris. Bago kasi sila umalis ng bahay noon ay nag-iwan sila ng personal card na naglalaman ng mga cellphone number nila. Kaya noong binigay sa akin ni nurse Dawn ‘yung cellphone niya ay tinawagan ko sila upang malaman nila na may cellphone na ulit ako. Bumili na lang si nurse Dawn ng bago kasi wala naman talaga sa isip kong magka-cellphone ulit.“Hindi ka pa ba papasok, Xyrica?” Tanong sa akin ni Spencer matapos pumasok nina Cyborg at Kris sa loob.I raised my hand so he would know I’m telling him to wait. Then I replied, “Sandali lang, Spencer. Sasagutin ko muna itong tawag… baka kasi importante e. Susunod na lang ako sa inyo sa loob kapag natapos ako. Ayos lang ba?”Tumango si Spencer, at iniwan ako sa labas ng bahay nila. Mabuti na lang at hindi masyadong mainit dito sa labas… makakaya kong makipag-usap kay Aris ng ilang minuto. Hindi na ako nag-atubiling sagutin ang tawag
Xyrica’s POV:Nagawang tapusin nina Michiaki ang proyekto nang limang araw sa tulong nina miss Ludwig at ng mga kaibigan niya, pati na rin sa tulong ni tito Leo. Wala silang kinuhang eksperto para tumulong sa kanila kasi sila lang mismo ang nagtulungan sa isa’t isa.Si Van, bilang top one sa Gangster Academy, ay ipinakita niya ang kakayahan niya sa pag-imbento. Sa wakas at may pakinabang na rin ang talento niya laban kay dean Steinfeld. Noong huli kasing nagpakitang gilas siya ay nahuli kami ng mga tauhan ni dean Steinfeld. Kahit na nagtulungan silang lahat ay mas marami pa rin ang nagawa nila ni Alver. ‘Yung iba sa mga kasama nila ay naghihintay lang kapag may utos ang dalawa sa kanila.Dalawang Combat Angels ang nagbagong -anyo. Kung hindi dahil sa Akinomo Phoenix Gang at ni Cyborg… ay baka wala kaming Combat Angels na nagamit. Sila kasi ang gumawa ng paraan upang mailabas ang dalawang Combat Angels na hindi nalalaman ng mga tao. Hindi ko alam kung anong paraan ang ginawa nila, bast
Xyrica’s POV:Naabutan ko si Cyborg na nakatayo malapit sa bintana, at para bang may malalim na iniisip. Ilang beses ko siyang tinawag, pero napansin niya lang ako noong kinalabit ko na siya sa balikat. Kaagad naman siyang bumalik sa pagkaka-upo, at hinihintay akong magsalita.“Parang mas malalim pa yata ‘yung iniisip mo kaysa sa akin,” nagtatakang sabi ko sa kanya.“Pasensya ka na kung hindi ko kaagad narinig ‘yung unang beses na pagtawag mo sa akin, Xyrica. Kumusta nga pala ‘yung pakikipag-usap mo kay Allen? At maaari ko bang malaman kung ano ‘yung pinag-usapan ninyo?” Cyborg curiously asked.Natahimik ako ng ilang segundo kasi nagdadalawang-isip pa ako kung sasabihin ko ba kay Cyborg ang binabalak ko. Hindi pa naman kasi ako sigurado kung matutupad ba ‘yung plano ko at kung kailan. Marami-rami kasi ang mga bagay na dapat kong isaalang-alang bago iyon gawin.“How about we talk about something else? Something that would interest the both of us?” Sabi ko na lang sa kanya. Alam niya na