Welcome to the company Kristine!

"Anj... Anj..."

Nagising ako sa marahang pagyugyog sa akin. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko at nakita ang isang gwapong mukha na nakatunghay at nakangiti sa akin.

"Alam kong gwapo ako Anj pero wag mo kong titigan ng ganyan baka patulan na talaga kita eh..." Sabi niya at ngumiti. Kung nasa ibang pagkakataon kame baka mapangiti ako kase gwapo ang nagsabi sa akin nun. Pero dahil depress ako, wala akong naging reaksyon.

"Ano bang nagyayari sayo at nagwala ka ng ganito ha?"  Sabi niya ulit at umupo siya sa sahig sa tabi ko at sumandal sa kama.

"Sino ka naman?" Walang gana kong tanong.

He smirked. " Seriously? Pati ako nakalimutan mo?"

Hindi ako kumibo. Kahit ano namang sabihin ko hindi sila maniniwala diba? Iisipin nila confused lang ako or baka nababaliw ako.

"What?! Nastarstruck ka nanaman sa akin? Gusto ba tulungan kitang maalala ako?" He smirked and wiggled his eyebrow.

Bago pa ako makapag isip ay lumapat na ang mga labi niya sa labi ko. Marahan ko siyang itinulak.

"I'm not Kristine..." Sabi ko.

"Yeah, and I'm not Vince either." Ngumisi siya at inilapit muli ang mukha sa akin. Ngunit umiwas ako.

"I'm serious. Please believe me."  Nagmamakaawa ang tinig ko.

Tinitigan niya ako ng ilang sandali bago itinuloy ang paghalik sa akin. Wala na akong nagawa. Pagod na ako. Pagod na akong lumaban, pakiramdam ko wala rin namang patutunguhan.

Bumaba ang kamay niya sa dibdib ko. He cupped my breast while kissing me. After a few minutes, he took off my shirt and unhooked my bra. He sucked my nipple while his hand roamed around my body. I can feel the heat of his hands around me. At ako?  Wala akong reaksyon. Walang emosyon maging ang mukha ko. Parang namanhid na ako. He continues kissing me everywhere. He's now sitting behind me cupping my mountains from behind. He's kissing my neck down to my shoulder when he suddenly stops.

"Who are you?" Mahinahon niyang untag at tumayo sa harapan ko. He's topless at talaga namang nakakagigil ang abs. Ayyy!  broken pala ako ngayon. Hehe.

"Maicah Louise D. Lopez..." Balewala kong sabi. Para namang maniniwala siya.

"Shit!" Bulong niya. "Are you Adrian's wife?" Nag aalala niyang tanong. Nabuhayan ako ng loob. Naniniwala siya sa akin? Totoo kaya ito? Bakit siya naniniwala?

"Oh god! Yes! Yes! Yes, I am. Naniniwala ka ba?"  Taranta kong sagot at tumayo ako bigla at hinawakan ang kamay niya. "Please believe me... Totoo ang sinasabi ko! Hindi ko alam kung paano pero totoo!"  Dagdag ko pa.

Walang ekspresyon ang gwapong mukha ng lalaking nasa harapan ko.

"I believe you... " Sabi niya.

"Y-you do?" Hindi ako makapaniwala! Naniniwala siya sa akin!

"Yes." Sagot ulit niya.

He immediately picked up my clothes and gave it to me. Then, we sat down beside my bed and talked about it.

*****END OF FLASHBACK******

At doon nagsimula ang pagkakaibigan namin ni Vince. Nangako siyang tutulungan niya akong patunayan kay Adrian na ako ang asawa niya at hindi ang babaeng kasama niya ngayon.

Isang buwan.

Isang buwan din kame naghanap ng mga ebidensiya ngunit mailap ito. Masyado daw malinis at planado ang pagpapalit namin ni Kristine. Nung totoong Kristine. Oo! Inamin sa akin ni Vince ang babaeng kasama ng asawa ko ngayon ay ang tunay na Kristine. Sabi niya, alam daw niyang mahal ni Kristine ang asawa ko pero hindi naman daw niya akalain na aabot sa puntong ganito. I also tried asking him kung anong meron sa kanila ni Kristine dahil hinalikan niya ako nung hindi pa niya alam na ako si Maicah pero palagi naman niyang iniiba ang topic.

So matapos ang isang buwan ng pagsubok humanap ng ebidensiya, we came up to a plan of seducing Adrian. Yes! I am going to seduce my own husband. Kailangan kong makuha ang tiwala niya. I know it's kind of an insane idea but... What can I do? Habang tumatagal lalo akong natatakot na hindi ko na mabawi ang buhay ko, ang asawa ko, at ang lahat lahat na dapat ay akin.

"Sir, your 10 o'clock appointment is here..." Sabi ni Judy. Secretary siya ni Adrian.

"Let her in." Narinig kong sagot ni Adrian mula sa loob.

Lumingon sa akin si Judy. "Pasok na daw po kayo Ma'am."

"Thank you, Judy." Sabi ko at pumasok na sa loob.

Pinagmasdan ko si Adrian habang naglalakad palapit sa desk niya. Namiss ko ang lalaking ito. Napakagwapo niya suot ang blue polo longsleeve na nakatiklop ang manggas hanggang siko. Pinaangat nito ang kayumanggi niyang kulay. Kamukha niya yung artistang si James Reid, medyo mature lang ng konti dahil 26 yrs old na ang asawa ko.

"Kristine..." Sambit niya ng makalapit ako. Nakaupo pa rin siya sa likod ng mesa. Umupo naman ako sa upuan na nasa harap niya.

"Adrian, I want to apologize first for what happened the last time we talk. Nag nervous breakdown ako sa dami ng problema ko that time. I didn't mean to hurt Kri... I mean Maicah." Sabi ko at yumuko

He sighed. "I'm sorry kung natulak din kita, nagulat lang ako. Listen Kristine..." Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa upuan niya at umikot sa mesa upang makarating sa tabi ko. Hinawakan niya ang kamay ko. "I just want you to know that kung may problema ka pwede mo naman sabihin sa akin, were bestfriends even before what happened between us. Always remember that" Sabi niya habang tinitingnan ako diretso sa mga mata.

Tumango lamang ako. Bakit may pakiramdam ako na mahalaga sa kanya si Kristine? Ano bang nangyari ang tinutukoy mo Adrian? Bakit hindi ko nakilala man lang si Kristine noon kung mahalaga pala siya sayo? Ang daming tanong sa isip ko pero pinili kong wag na lamang umimik.

Huminga ako ng malalim. "Thank you, Adrian..." Ngumiti ako."At isa pang dahilan ng pagpunta ko dito, gusto ko sana sa akin magmula ang balitang ito..."

Hindi siya nagsalita, iniintay niya ang susunod kong sasabihin.

"Binenta na sa akin ni Mr. Lee ang shares niya. Its 35% of the company which means I am now a new major stock holder of this company. Isn't it great?" Pagtatapos ko at ngumiti ng pagkatamis-tamis.

"What!?" Gulat na gulat siya. "I mean, I'm sorry if I reacted like that but I was just so shocked! Our company is doing great for the past few months kaya bakit naman niya naisipang ibenta ang shares niya?"

"Well, I guess may mga bagay na mas matimbang kaysa pera Mr. Lopez." then I chuckled.

Tinignan niya lang ako na hanggang ngayon ay hindi pa rin makapaniwala.

Tumayo ako upang magpantay ang tingin namin.

"So, I guess mas madalas na tayong magkasama. At least ngayon hindi ko na kailangan solohin ang problema, right? See you tomorrow then, Adrian..." Sabi ko at lumakad na palabas ng office niya. Naiwan naman siyang tulala at hindi makapaniwala.

*Clap! *Clap! *Clap! *Clap! *

"Welcome to the company, Ms. Roxas..." Bati ng isa sa mga shareholders ng kumpanya at kaibigan ni Adrian. Katatapos lamang ng announcement ni Adrian sa board tungkol sa pagkakabenta ni Mr. Lee sa akin ng shares niya which means isa na ako sa major stock holder ng kumpanya.

"Thank you, Mr. Ramirez, for the warm welcome." Sagot ko at ngumiti.

Umalis na ito at lumapit naman ang iba pa. Nang makalabas na ang lahat ay kami na lang ni Adrian ang naiwan sa boardroom.

"Welcome to the company, Kristine..." Then he reaches out his hands toward me.

"Thank you!" Sabi ko at ipinulupot ko ang kamay ko sa kamay niya. Mapang-akit akong ngumiti at nagsalitang muli. "So, wanna come and celebrate with us after office?"

"Uhm, No I'm good..." Sagot niya.

"Hey Kristine! Tuloy ba tayo mamaya?" Biglang sumulpot si Mr. Alexander Ramirez sa pinto ng boardroom.

"I don't know... Ayaw kaseng sumama ni Adrian eh! I mean it’s not gonna be fun without our CEO" Madiing sabi ko at muling ibinalik ang tingin kay Adrian.

"What?! Hey bro! Sumama ka na! Libre to ni Ms. Roxas oh! And she’s right. You’ll miss out all the fun" Habang lumalapit naman sa amin si Xander.

"I don't know pare, gusto ko sana umuwi ng maaga ngayon eh. Ilang araw na kase masama pakiramda ni Maicah." sagot ni Adrian.

"Really? Why?" kunot noong tanong muli ng isa.

"I don't know, she's so sluggish and irritated these past few days. I’m getting worried..." Bakas sa mukha ni Adrian ang pagaalala. Tsssk! May sakit yung babaeng yon? Buti nga sa kanya. KARMA IS A BITCH.

"Ahhhh. Bro, hindi kaya buntis na si Maicah?" Habang nagliliwanag ang mukha ni Xander.

"You think so? " Parang nanalo sa lotto naman ang mukha ni Adrian.

"NOOOOO!" sabat ko.

At nabaling ang atensyon nila sa akin. Kunot ang noo at nagtataka sa reaksyon ko.

"I mean, better if you consulted a doctor just to be sure, right?" Paliwanag ko at ngumiti. Tumango naman silang dalawa.

Two months na akong wala sa bahay. Two months na din nandun ang babaeng iyon at nagpapanggap na ako! Hindi nga imposibleng mabuntis niya yun! I mean, who could resist a man like that especially wala pa kaming anak. Shit! Kailangan ko na magmadali! Kailangan ko na makabalik sa buhay ko! Bago pa tuluyang sirain ng babaeng iyon lahat ng meron ako!

Hindi sumama sa amin si Adrian ng gabing iyon kaya umuwi akong bigo. Pero diba nga tomorrow is another day! Hahaha kaya ayun, kinabukasan maaga akong pumasok.

Pagdating ko sa company, dumiretso ako sa opisina ni Adrian.

*Tok! *Tok! *Tok! *

"Come in." Narinig kong sabi niya mula sa loob.

"Hi! I brought you coffee..." Malambing kong saad. Ngumiti siya at kinuha sa akin ang kapeng tinimpla ko para sakanya.

"Hmmmm. " Ungol niya ng matikman ang kape."Ang sarap!"

"Of course! Just the way you always like it..." Sagot ko at umupo sa couch niya na nasa right side ng desk niya.

"Yeah, just like how Maicah used to make my coffee... By the way, paano mo nalaman kung anong timpla ang gusto ko sa kape?" Nakaupo na ulit ito sa harap ng laptop niya at nagsimulang magtype habang kinakausap ako.

"Oh! Believe me, Mr. Lopez, I know everything about you." I smirked. He just chuckled and shook his head.

"So, how's your wife?" Tanong ko. Well, I'm referring to his fake wife of course!

"She's good." maikli niyang sagot.

"And the baby?" Pigil hininga kong tanong. Oh! Please!! Sana hindi totoo.

"What baby? " Kunot noong tanong niya."Ohhh! Well, she's not pregnant. Stress lang daw kaya siya nagkakaganun." At nagtype na ulit sa laptop.

Nakahinga ako ng maluwag.

Ngumiti ako." Better luck next time Mr. Lopez..." Sabi ko.

"Yeah, yun nga ata ang kailangan ko 'Luck' " at ngumiti.