PADABOG na umalis naman si Vivian, masamang-masama ang loob niya sa narinig kay Mavy.
"Dad! bakit naman ganoon ang sinabi mo sa kanya. Hindi niya iyon deserve,"pagtatanggol naman ni Gio at tuluyan sinundan ang babae na pumasok sa loob ng kusina.Natahimik naman si Mavy, masiyado na siyang nafu-frustrate sa mga nangyayari sa kanila. Tuluyan siyang tumayo at akmang maglalaho ng biglang magsalita si Aziel."Saan ka pupunta Dad?"tanong nito."Mag-uusap lang kami ng mga pinuno,"saad niya. Tuluyan na siyang naglaho na parang bula sa harapan ng dalawang anak.Sa pagmulat ng kanyang mata ay dinala siya ng kakayahan sa isang malaking silid na may magkakahilerang upuan sa bawat panig ng lamesang pinaggitnaan.Isa-isa ay napupuno na rin ang labing-dalawang upuan. Nginitian lang ni Mavy at tinanguan ang mga nagsusulputan nilalang sa loob ng pribadong silid na kinaroroonan niya ngayon.Hanggang sa dumating na nga ang huNANIGAS si Klent habang pinagmamasdan ang itim na nilalang na nasa kanyang harapan ngayon. Hindi niya alam kung anong klase ang kaharap ngunit nakakasiguro siya nasa panganib siya!Mabalahibo at makapal ang itim nitong balahibo na bumabalot sa buong katawan nito. Kasing-laki ito ng gorilla, may namumulang mata at mga pangil. Halos naglalaway ito habang nakatitig sa kanya.Nang bumuka ang bibig nito ay siya namang pagsuggod nito papunta sa direksyon niya. Sa sandaling iyon ay ihanda na ni Klent ang sarili sa pakikipagbunong gagawin!NAPATDA si Gio ng bigla na lamang nawasak ang kabilang pader na kahoy kasabay na naibato ang ka-triplets niyang si Klent na duguan at wala ng malay."Shit! Oreo!"nagulantang na bigkas sa tunay na pangalan nito. Agad niyang dinaluhan ito at tinignan kong kumusta ang kalagayan nito.Nang masiguro niyang humihinga pa ito ay mabilis na ibinaling ni Gio ang tingin sa kabilang silid kung saan nagpunta kanina si Klent.
NAGPALIPAS pa ng isang araw ang triplets para sa pagpapagaling ng kanilang mga natamong pinsala sa Agore. Bago sila tuluyan pinayagan na makapagsanay."Mabuti naman at napapayag mo si Papa ukol sa bagay na ito." Tinutukoy ni Gio sa mangyayaring pag-eensayo nila."Ako pa ba, hindi ako tatanggihan ng Tatay niyo!" May himig pagmamalaki na saad ni Vivian na nangunguna sa paglalakad nila sa napakahabang pasilyo ng kanilang mansyon."Sabagay, sa sobrang harot mo pati si Papa ay 'di na makaangal!" Pambubuska naman ni Klent."Tumigil ka!" Sabay pang nagsalita si Vivian at Gio na pulang-pula.Habang si Gio ay naningkit ang matang namumula na nakatitig sa kapatid.Nagkibit naman ng balikat si Klent at tila mas naaliw pa sa pagkainis ng dalawa."Saan mo ba kami balak dalhin? Akala ko ba magsasanay kami para maging handa kung sakali," tanong naman kapag-daka ni Aziel na nasa likuran nilang tatlo.
HINDI na nagsayang ng panahon ang magkakapatid at inumpisahan na nila ang pagsasanay sa pangunguna ni Don Ascor."Wala na ba kayong ibibilis?" Pasaring ng matanda na nakatayo at pinapanuod sila sa ginagawang pagbubungkal ng lupa.Imbes na umimik at magreklamo ang tatlo ay nanahimik sila. Kaya mas binilisan na nila ang ginagawa para makapagpahinga na sila.Sa buong maghapon na iyon lamang ang ginagawa nila ay pagod na pagod na sila. Lalo at matagal silang hindi naggagalaw sa ilang taon na pamamalagi nila sa mundo ng mga tao.Nasanay sila sa buhay na malayong-malayo sa kung ano sila noon ang pagiging half vampire and werewolf."Yes master! bibilisan na po!" Magkakapanabay nilang wika. At patuloy nilang sinunod ang ipinag-uutos ng matanda."Master" ang siyang magiging tawag nila rito sa buong panahon ng pagsasanay nila."Mabuti, dahil kung hindi niyo pag-iigihan ang pagbubungkal diyan ay hindi kayo makakapag-p
NANG makita naman ni Vivian na maayos na ang pagsasanay ng triplets ay kusa na siyang umalis sa silid ng pagsasanay.Hindi aakalain ni Vivian na sa dumaan na taon ay muling magagamit iyon. Ngayon nahihinuha na niyang muling sisiklab na naman ang digmaan sa mundo ng mga tao.Pagkasara pa lang niya ng pinto ay naglakad na siya para puntahan naman si Mavy. Nadatnan niya ito sa sarili nitong opisina sa mansyon. Kasalukuyan itong nagtitipa sa keyboard ng kaharap nitong monitor."Mukhang abala ka sa araw na ito Tim," bati ni Vivian na naupo sa lamesa nito."Ikaw pala, hindi ko namalayan ang pagdating mo," bigkas naman nito. Halata na nabigla ito sa presensiya niya."Masiyado mong seneseryuso ang paghahanap sa ina ng triplets. Gayong kahit wala pa siya ay pwedi naman ako na ang pumalit sa pwestong iniwan niya." Naiiling at nangingiting sambit naman ni Vivian na mabilis ang ginawang galaw.Nagpunta siya sa likuran ng lalaki at tila ahas na lumingkis ang braso sa balikat nito. Idinikit pa ni
MATAPOS na mag-walk out ni Klent sa pag-iinsayo nila ay nakarating siya sa dulong bahagi ng lupain. Kung saan isang maliit na kubo ang nakatirik doon, hindi na nag-atubiling pumasok ang binatilyo, matapos niyang mapag-alaman na walang tao mula sa loob.Nagpalinga-linga siya sa loob ng kubo, wala naman kapansin-pansin na kakaiba. Natitiyak niyang babae ang nakatira roon, dahil sa isang kuwadradong salamin at pulbos ang nakapatong sa maliit na lamesita. Katabi pa ang panuklay at pampusod sa buhok.Mula sa mga bintana na gawa sa sawali ng kawayan at nipa naman ang bubungan. Pinagtagpi-tagping kahoy ang haligi ng kubo. Bagama't maliit lamang iyon ay maayos naman ang pagkakalagay ng bawat gamit sa loob.Nag-umpisa na siyang naglakad at pumasok sa isang pinto na may tabing na kurtina. Napag-alaman niyang kusina iyon, iilan din ang mga gamit na panluto at sangkap na nakaimbak doon.Akmang lalabas siya papunta sa likuran ng kubo nang makasalubong siya ng isang magandang binibini."Sino ka a
SA Pagtapak pa lamang ng paa ni Mavy sa basang lupa ay ramdam na niya ang kakaibang dating na pumapalibot sa lugar na iyon.Ilang daan taon na rin ang nakararaan ng huli siyang magpunta roon. Isang malaking gate na gawa sa bakal ang nag-iisang mansyon na nakatiriik sa gitna ng kagubatan. Katulad ng nagmama'y ari na siyang pakay niya mismo.Dahil sa walang doorbell ang naturang gate ay siya na mismo ang nagbukas niyon para sa sarili niya. Katahimikan ang agad na sumalubong sa kanya mula sa loob ng bakuran. Kapansin-pansin na ang paghaba ng damo sa malawak na lawn.Ang mga tuyong dahon na nililipad ng hangin ay nagbibigay ng kakaibang huni sa paligid. Tila may umiiyak na bata na lalong nagbibigay kilabot sa paligid.Tuluyan napabayaan na ang lugar, ang mga iba't ibang tanim na halaman mula sa hardin ay nagkabitak-bitak na ang lupa at tuyot na. Halatang hindi na nadidiligan.Nag-umpisa ng maglakad si Mavy, wala siyang ginawang ingay sa tingin niya mas mainam iyon para hindi siya makagam
NAGLALAKAD na silang dalawa papunta sa silid ng pagsasanay ng triplets."Ano ng gagawin natin Tim, nakakasiguro ako na may hindi magandang binabalak si Ama sa kanyang muling pagkabuhay!" Tuloy-tuloy na wika ni Vivian na kapansin-pansin ang pagkakaligalig.Si Mavy naman ay hindi na nagkomento, dahil maging ito man ay problemado na rin sa kinakaharap nila. Hindi lang niya ipinapahalata sa kanyang kasama na, dahil lalo itong magpa-panic.Nakarating na nga sila sa harapan ng pinto. Sa isang kumpas ng kamay ni Mavy ay kusang bumukas na iyon at tuluyan silang nilamon ng liwanag na nanggagaling sa loob ng silid na iyon.Nang magmulat ng mata si Timothy at Hailey ay nasa harapan na sila nina Don Ascor at Sorayva na abala sa pagbibigay ng instruction sa triplets.Kapansin-pansin ang kapaguran sa itsura ng tatlo, ngunit tila may nag-iba na sa mga ito."Ama!" Sabay-sabay na tawag ni Aziel, Gio at Klent kay Mavy.Ngumiti lamang ito na agad nilapitan ng tatlo."Papa, narito ka ba para sunduin mo
TULUYAN ibinaling ni Mavy ang pansin sa mga kasama niya sa silid na iyon na abala sa pakikipag-usap sa mga katabi ng mga ito. Tumikhm siya upang makuha na ang kanya-kanyang atensyon ng bawat isa."Maraming salamat sa muli niyong pagpapaunlak sa aking imbitasyon sa pulong na ito." Pag-uumpisa niya."Walang anuman Kuya Tim, malugod kaming pumaparito ng mga kapatid ko. Ano ba ang ating magiging diskusyon sa araw na ito?" tanong ni Moepe ang pinunong babae ng sandatahan sa kanluran ng bundok Haverna. May talas ng paningin at liksi katulad ng mga lawin na kasa-kasama rin ng grupo ng mga ito."Isa lang naman ang lagi kung idinadaing sa inyo. Tungkol ito sa patuloy na pagkawala ng aking pinakamamahal na asawa na si Kendra. Mayroon na akong kutob kung sino ang kumuha sa kanya."Muli ay napuno na naman ng bulungan sa silid na kanilang kinaroroonan."Sino sa tingin mo ang dumakip sa kanya?" tanong naman ng isa pa. Si Jerhyk ang kapanilig naman nila sa may silangan ng bundok Haverna. May lahi
UNTI-UNTING hinila palayo ni Haring Rosso si Timothy nang makita niyang palapit si Kendra at ang iba pang kasama nito.Hindi niya inaasahan na ganito ang kahitnanatnan ng lahat ng inumpisahan niya. Ang mabilis niyang pagbangon mula sa madilim na pinanggalingan lugar ay tila nagbabadiya na!"Itigil mo na ito Rosso! ubos na ang lahat ng mga kawal mo. Ang tanging gagawin mo lang ay humingi ng kapatawaran sa Amang lumikha. Tiyak kapag ginawa mo iyon ay mapapatawad ka pa Niya sa lahat ng pagkakamaling nagawa mo," tugon naman galing kay Don Ascor."Tumigil ka! wala akong pagkakamali lahat ng ginawa ko ay tama dahil iyon ang dapat mangyari. Dapat ako ang binigyan niya ng karapatan na mamuno sa buong sanlibutan at sa Acceria noon, hindi ang isang katulad ni Herriena na nagawa pang umibig sa isang bampira!" galit nitong wika.Muli ay naalala niya ang nakalipas kung saan sariwang-sariwa pa sa alaala niya ang nakaraan buhay niya sa masaganang paraiso kasama ang Ama ng lahat...TUWANG-TUWA s
MULING napasadsad si Kendra sa sahig. Ngunit dahil itinukod niya ang kamay ay hindi siya masiyadong napuruhan.Malalim na ang kanyang paghinga ng mga sandaling iyon. Pagod na pakiramdam at kawalan ng pag-asa ang maaninag sa kabuuan ni Kendra. Ngunit sa kaloob-looban niya ay masidhing adhikain na makasama na ng tuluyan si Timothy."Kahit na anong mangyari ay hindi mababago ang kagustuhan kong bumalik ka sa amin ng mga anak mo. Kaya ikaw Rosso sumuko ka na, dahil hindi ko susukuan si Timothy kahit na anong mangyari!" matatag na bigkas ni Kendra."Makikita natin..." usal naman ni Rosso at isang pitik ng daliri ang ginawa nito.Sabay na bumukas ang malaking pinto at pumasok sina Lerryust. Nanlalaki ang matang napatitig si Kendra pagkakita sa mga hawak-hawak ng mga ito."Zain! Oreo! Halls!" Pagsigaw niya sa mga pangalan ng anak.Akmang lalapitan niya ang mga ito nang humarang si Timothy at inuumang na naman sa kanya ang patalim ng esapada nito na may bahid na rin ng dugo mula sa kanya.
NAKARATING na nga si Kendra sa Kaharian ni Haring Rosso. Hindi na nagpaligoy-ligoy ang tadhana, dahil kaagad ng pinagsanggalang nito landas nilang dalawa."Natutuwa naman ako at kusa ka ng bumalik sa aking kaharian mahal kong ina. Hindi ka ba matahimik dahil sa hindi mo kami kapiling ng aking ama." Saka nito binalingan si Aureus na mataman ang pagkakatitig kay Kendra na tila hindi naman alintana ang paninitig sa kanya."Nagkakamali ka, hindi ako pumunta rito dahil para makita at makasama ang isa sa inyo. Narito ako para bawiin si Timothy!" maigting na saad ni Kendra.Agad ang pamumula ng magkabilang mata nito, handa siya sa anuman mangyayari sa kanya sa kaharian nito. Ikapahamak man niya iyon ay maaatim niya basta mailigtas lamang ang asawa niya."Ang sweet mo naman sa kanya, pero 'di bale hanggang ngayon lang naman iyan. Dahil magsasawa ka rin, ito lang masasabi ko ina. Hindi ganoon kadali na makuha mo si Timothy. Dadaan ka muna sa butas ng karayom!" Dumagundong ang malalim nitong
NAGHAHANDA na si Kendra sa pag-alis, napag-isip isip niya ngayon magaling na siya at kaya na rin niyang lumaban ay pupuntahan na niya si Rosso upang bawiin si Timothy.Hindi siya makakapayag na manatili pa ng ilang araw ang pinakamamahal niyang asawa."Anong ginagawa mo Ma? Saan ka pupunta?" Sunod-sunod na pagtatanong ni Zain na kapapasok lamang sa silid ng kanyang ina.Nakita niya na muling isinuot ni Kendra ang suot panlaban nito. Malakas ang kutob niyang may binabalak ito."Ma! Sumagot ka, anong nangyayari saan ka pupunta?" Pang-uulit ni Zain.Nakaharap sa salamin ng tokador si Kendra, at nakatitig mula roon. Kitang-kita rin niya ang repleksyon ng anak doon."Aalis ako, pupuntahan ko ang Papa niyo sa palasyo ni Rosso. Ibabalik ko siya rito." Pag-amin ni Kendra na napabuntong-hininga pa. Hindi na sana siya magpapakita sa mga anak, aalis siya ng walang paalam para hindi siya mahirapan umalis."Iiwanan mo pala kami, pero bakit hindi ka man nagpapaalam sa amin?" naghihinakit na saad ni
ILANG araw ang lumipas ay pinagbigyan na si Kendra na makalabas sa kanyang silid. Nagawa niyang muling tumayo ng paunti-unti sa pagdaan ng mga araw.Dahil sa ilang Buwan na coma siya ay humina ang senses niya. Tila bumalik siya sa pagkabata na muling nagsasanay na makapaglakad."Sige pa Mama, ihakbang mo pa." Pang-uudyok ni Zain na nasa harapan ni Kendra. Nakahanda itong saluhin siya oras na mawalan siya ng balanse."Tama iyan Mama, ganyan nga nagagawa mo na ng maayos. Ipagpatuloy mo lang hanggang sa masanay kang muling makapaglakad," saad naman ni Halls.Si Oreo naman ay tahimik lamang sa isang tabi habang nag-e-strum sa gitara nito.Mula ng gumising sila ay naibalik na rin sa kanila ang kani-kanilang pagmumukha.Mas gusto naman nila iyon dahil mas kumportable sila sa dati nilang kaanyuan.Tumayo na si Oreo matapos niyang itabi ang hawak na gitara."Hindi pa ba kayo tapos diyan, tayo naman ang magsanay!" Pag-aya niya sa dalawa."Ikaw na lang Oreo, tatapusin pa namin ang session kay
UNTI-UNTING iminulat ni Kendra ang namimigat na mata. Nang tuluyan siyang makaaninaw ang una niyang nagisnan ay ang puting kisame.Sobrang napakatahimik ng paligid niya, nang inilinga-linga niya ang ulo ay nasa isang silid pala siya. Doon niya rin napagtanto na may mga nakakabit na mga tubo sa kanya.Akma niyang hahablutin ang isa sa mga iyon nang madinig niya ang pagbukas ng pinto."My god your awake Kendra!" Gulat na gulat ang reaction ni Yalena. Nagmadali itong naglakad palapit sa kanya."Y-Yalena, a-anong nangyari?" nagtataka naman na tanong ni Kendra."Wala ka bang maalala?" balik-sagot naman nito. Saglit na hindi nakapagsalita si Kendra, inalala nga nito ang huling nangyari bago siya panawan ng ulirat."Ang pagkakatanda ko ay na-enkuwentro ko sina Rosso, pinagtulungan nila ako. Akala ko mamatay na ako... hindi pa pala." May bitterness sa tinig niya.Mas gusto pa kasi niyang mamatay, dahil ang totoo ay siya lamang ang magiging susi para matigil na ang paghaharian ni Rosso ang anak
DINALA na nga siya ni Lerryust sa magiging silid niya sa palasyo.Inilibot niya ang tingin sa paligid, pula ang kulay ng dingding. Itim ang mga blinds ng bintana, ang chandelier na glamoroso tignan na nakadikit sa itaas ng kisame ay sapat na para mabigyan ng liwanag ang silid.Inilinga pa niya ang pansin, isang katre ang naroon na may matress. Katulad ng mga panahon ng espanyol ay may tabing iyon. Isang lampshade ang nakita niyang nasa lamesa ng tabi ng hihigaan niya. Pati ang aparador na sa tingin niya'y antic ay bumagay naman."Tapos ka na ba sa ginagawa mo, kung maari pumasok ka na sa loob. Hintayin mo na lang ang pagkain na ibibigay sa iyo." Pag-agaw ng pansin ni Lerryust sa pagmamasid niya."Salamat," pagsagot naman ni Timothy bilang pasasalamat. Dahil napansin niya ay tila bumait ito sa kanya."Salamat? para saan. Anong inaakala mo ayos na tayo, huwag kang aasa na porke't pinatutunguhan kita ng maayos ay okay tayo. Nagkakamali ka Timothy, dahil kalaban pa rin ang turing ko sa'y
HINDI pa sumisikat ang araw ng mapagpasiyahan ni Timothy na umalis. Hindi na siya nagpaalam sa mga kasama niya, dahilan niya ay baka mahirapan pa siyang makaalis.Sa paglabas niya ng pinto ay hindi niya inasahan ang madadatnan niya mula sa kabilang pinto."Sinasabi ko na nga ba, tama ang sinabi sa akin ni Aureus. Kusang ikaw ang lalabas sa pintong ito!" Sikmat ni Lerryust at agad siyang hinila."Bitiwan mo ako walang hiya ka!" Pagpapalag naman ni Timothy na natumba pa sa lapag. Hindi siya makatayo dahil dinaganan siya nito mula sa likuran niya."Tanga ba ako Tim? Hindi ako uto-uto katulad mo. Kita mo na magpahanggang ngayon ay talunan ka!" Saka ito nagtatawa. Agad na sinenyasan nito ang mga kawal na kasama nito na pasukin ang silid ng pagsasanay."Ngayon, nadiskubre na namin ang pinagtataguan niyo ay tatapusin na namin kayo isa-isa! Ayaw mo niyon Tim hindi na kayo maghihirap at magkakahiwalay habang panahon!""Hindi mangyayari iyan!" Pagsisigaw ni Timothy. Tumigil na siya sa pagpapa
BIGLANG nabaling ang buong pansin nina Timothy nang magising si Zain at Oreo. Ngunit hindi na katulad ng dati ang gawi ng dalawa.Biglang nagwawala ang mga ito na parang ulol na aso."A-ano pong nangyayari sa kanila?" Nahihintakutan at umiiyak na tanong ni Coleene.Hindi naman nasagot ni Timothy ito dahil sa tuluyan niyang tinalian ang mga anak. Masakit man sa loob niya na gawin iyon ay iyon ang dapat.Agad naman niyakap ni Eleezhia si Coleene, maging siya ang nabibigla rin sa mga nangyayari. Kanina lang ay maayos pa nilang nakakausap ang dalawa. Pero ngayon halos hindi na nila makilala ang dalawa."Lumabas na muna kayo." Utos ni Timothy matapos na gumilid. Katatapos lang niyang matalian ng mahigpit ang dalawa. Pinagpawisan siya at nahirapan dahil sa pangangalmot at ginawang pagwagwag ng mga kamay."Pero gusto po namin silang bantayan, kung pahihintulutan niyo po." Pakiusap ni Coleene."I'm sorry ija, pero hindi pwedi... mas mabuting iwan niyo muna sila. Hindi kayo safe rito," sabi n