ANNUAL HUNTERS' TRICUP
Sawa ka na ba sa magulo mong buhay? Sawa ka na sa mga zombies na araw-araw sumusubok pumatay sa 'yo? Baka ito na ang pagkakataong mabago ang buhay mo!
Ang Annual Hunters' TriCup ay nasa unang taon pa lamang. Ang lahat ng squad na gustong sumali ay haharap sa tatlong pagsubok.
Matira ang matibay, Hunters!
Prize:
<
"Excited na ako!" Lumawak ang ngiti ni Celine na para bang tuwang-tuwa talaga. Hindi ba siya nakakaramdam ng takot para sa maaaring kahantungan nito? "Pero kailangan natin ng squad name. Iyon ang sabi rito." Nakanguso siya sabay turo sa parte ng flyer na may nakasulat na requirements."Bakit nga ba wala kayong squad name?" Napa-angat nang bahagya ang kaliwa kong kilay."Masyado kaming abala sa pag -survive sa apocalypse na ito para mag-isip pa ng squad name," sagot ni Pisces.Sabagay, uunahin pa ba nila ang pangalan nila?"So guys, dapat badass naman ang pangalan natin para katakutan tayo ng mga kalaban kahit papa'no," komento ni Nate."Sa 'kin palang matat
Napapikit nalang ako at napangiti dahil sa iniisip ni Celine. Kahit kailan talaga!Pumasok kami sa kwarto na pinagkulungan sa mga zombies. Nalinis na ito at naitapon na ang mga zombies.He examined the room with his cat-like eyes.There is broken glass from a plain white frame that is scattered on the floor. He carefully picked up the picture on it.Sa larawan ay makikita ang pitong tao. Magkakamukha sila at parang sobrang saya nila sa picture. Nababahiran ng dugo ang larawan."Dito na talaga sila nakatira simula pa nang magsimula ang apocalypse. And it looks like they're relatives," he said out of the blue.
"Naku naman, Nate. Bakit mo ba kasi sinipa?" tanong ni Celine na may halong paninisi. "Mag-apply tayo ng hot compress. Gummy bear, magpakulo ka nga ng tubig. Baby, kuha ka nang towel sa bag ko."Kaagad namang sumunod ang dalawa."Hindi ko naman sinasadya, nagulat lang naman ako kasi tumatakbo siya papalapit sa amin." Napalingon sa malayong itaas si Nate. "That's just my instinct.""Naku, kawawa naman ang cute doggo na ito." Dahan-dahan niyang ginalaw ang paa ng aso at umiyak naman ito. "Mukhang masakit talaga ang pilay niya, ah.""Malayo ang narating niya noong nasipa siya, e," komento ko. Inilapag namin siya sa sofa at pinagmasdang mabuti."Kusa rin
Sobra ang saya ni Celine dahil sa sinabi nitong si Pisces. Medyo nabawasan naman ang inis ko sa kanya kahit papaano dahil sa desisyon niya.Magtatanghali nang makarating kami sa Center at mas marami ang tao ngayon kumpara no'ng unang punta ko rito. May mga nakasabit na kulay dilaw at green na mga banderitas para sa pagdiriwang ng Fascist Festival. Maaamoy rin mga iniihaw na karne ng baka, mais, at barbeque sa paglanghap mo pa lang ng hangin.Hinarang muna kami ng gwardya na nagbabantay. Ito rin yung gwardya na humarang sa amin nung kasama ko sina Sasha at Kira."Anong kailangan niyo?" Walang ekspresyon ang mukha nito at para bang buryong-buryo na sa trabaho niya.Itinaas ni Pisces ang Fcard niya. "Ano bang ginagawa
The people here are louder than ever."Mas masarap ang beef jerky ko rito! Kaya bumili na kayo!""Dito kayo sa 'kin bumili, bago ang mga tinda ko!"Iginala ko ang paningin ko sa paligid at napatingin sa babaeng nasa loob ng kulungan na gawa sa bakal. Ibang babae itong nasa loob pero kagaya nang nauna ay halatang pilit na pilit siya. I can see the glistering tears in her eyes and it is very evident that she wants to vomit every time she is shoving the shaft of the rotten zombie into her mouth. I almost vomited, too! Ang akala ko ay bawal ang mga ganito sa buong linggo?"Exception sila," maiksing sabi ni Pisces kahit hindi ko naman siya tinatanong.
"You have to aim for their head."Mahigpit akong nakahawak sa handgun ko. Nasanay na lang ako sa bigat nito dahil sa pagkasanay sa pag-hawak nito. Sa tapat namin ay may shooting boards na ang tanging nakikita ko lang dito ay ang pulang tuldok sa gitna."Zombies can survive without organs but they can't live without brains." Cedrick continued. He's teaching us techniques on how to use guns and other weapons.Nakahilera kami nina Nate, Pisces, Celine at Max sa bakanteng lote ng bahay na kasalukuyan naming tinutuluyan. Kahapon pa kami namili at inubos na lang namin ang oras namin sa pagbabasa ng mga libro sa mini-library ng bahay na 'yon. Mula sa fictional stories hanggang sa non-fiction ay mayroon doon. Nakakatuwang isipin na puro tungkol sa zombie ang mga librong
Halong kaba at excitement ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung handa na ba ako o hindi pa. Pero kung palalampasin ko ito ay mapapalampas ko rin ang oportunidad na pwedeng bumago sa buhay ko.Maaga talaga kaming gumising para maglakad papunta sa center. Ngayong nandito kami ay halos malaglag ang panga ko dahil sa sobrang dami ng mga tao. Lahat sila ay nag-iingay at ang iba ay nagyayabangan pa."Kabadong kabado talaga ako..."Lumibot ang tingin ko sa lugar. Nasa labas kami ngayon ng stadium at naghihintay sa mga officials. Tama ang hula ni Pisces. Sa stadium nga gaganapin ang laban. The reason is simple. They can cover the whole stadium so that sun rays won't pass through. Mas magiging madilim ang lugar at mas magiging malaya ang mga zombies. 
Pagpasok sa loob ay hindi ko na talaga maintindihan ang nararamdaman ko. I feel like I wanted to vomit or my stomach is turning upside down. My heart is thumping like crazy."Dapat ay lumayo tayo sa kanila."Pagpasok sa loob ng room ay maraming mga lagusan. Tila isang maze na may malalaking daanan. Mahirap makakita sa loob dahil madilim at ang tanging nagsisilbing liwanag ay ang mga lamp na nasa itaas na parte ng pader na imposible mong maabot dahil sa taas. The vast room, or should I say, vast chamber has no roof. You can clearly see the giant screen above us with Vos Rockefeller's face on it."Masyadong madilim. Paano kung katabi na pala natin ang zombie at hindi pa natin namamalayan? Pa'no kung bigla na lang tayong sunggaban? I'm not ready to die." Hindi ako handa s
Dan. Meow-Meow. Carrot. Bolt. Huwanie. Zyrah. This story is for you. --- After three years of hardwork, we finally reached the end. I would like to thank all of those people who supported me. It took me a lot of time to finish this because deep inside myself, I never want this story to end. I want to cherish every moment with my very first story. I want to cherish all the lessons that I've learned throughout this journey. I would like to thank you for reaching this part. You made it. I hope I made an impact with your life. I hope that you've learned something from Collier and her friends. If ever you feel like there's no hope for you, always remember that living is really hard... Life is really unfair... Live through it and be happy. I love you so much.
They said that dying is easier than living. I used to think before that I never wanted to die too early. Everyone count on me and I am their only hope.Reminiscing those memories of the past... Those people that I lost... I think that dying for them could be peace.Yumuko ako para tingnan ang puntod niya. It’s been four years but the wounds are still fresh. I learned to forgive myself but I don’t think I’ll ever forgive fully.“Bago pa man magsimula ang lahat, kinaiinisan ko na siya... Hindi ko gusto ang aura niya.” Cedrick was beside me while holding a bouquet of flower. He is smiling but his eyes were never happy. “Makaka-move on kaya tayo?”I chuckled a little. “Hindi na yata.”
Tinuloy ko ang paglalakad. Every step I take feels so nostalgic. It’s as if I was back to the nightmare I entered... Just like before, I was the one who enter it to my doom.Nakarinig ako ng pag-uusap sa gitnang parte ng arena. Naaalala ko pang ito ‘yong parte ng arena na madamo. Tiningnan ko ang inaapakan at tuyong damo lang ang mga natatapakan ko. This place is a mess.“Aalis na ako, Sir. Nagawa ko na ang trabaho ko.” Mababa ang boses ng lalaki pero nakapaninindig ng balahibo.“Walang aalis! Sama-sama tayo rito! You entered Fascist and there’s no turning back!”“Hindi ko pa ho gustong mamatay, kung gusto niyo pong mamatay, hindi ako ang tamang tao na dapat niyong idamay.”
“We have no time for this...” Napaupo ako kahit na nanghihina. “Sabi niya ay pasasabugin niya ang buong bansa! We know his capabilities!”Kunot ang noo ni Apollo habang malalim na nag-iisip.“Matagal nang inihinto ang land bomb project dahil self-destruct ang plano na iyon kaya paanong-” Nanlaki ang mga mata niya sa iniisip na posibilidad.“He’s purposely doing it to self-destruct. Na kung mamatay man siya ay damay ang buong Coventry,” wika ni Nate sa isang malalim na boses.“We have to stop him, Harem.” Puno nang pag-aalala ang boses ko. Ang mga taong umaasa sa pag-uwi namin ay hindi ko maaaring biguin.Sumakay kami sa sasakyan namin upang ihanda na ang
I really don’t know what gotten into him but after that realization, he helped us... He probably thinks that he doesn’t want Celine to really die in vain.He told us all the possible places. Nakakagulat na sobrang dami niyang alam na kahit pasikot-sikot ay alam niya. Of course, it’s his job!There are three possible hideouts. First, his unit just near La Serpienta. His oil company on Sky Town, and the last one is their vacation mansion on the Isla Corvientos. Some of our men headed to his unit and some went to Sky Town. Kaming lima ay nagpasyang magtungo sa Isla Corvientos dahil iyon ang pinakamalayo.“Hindi kagaya sa Coventry, dito sa Naion ay may signal. Tawagan niyo kami sa kung anong balita. Ganoon din ang gagawin namin,” paalala ni Harem. Sila ang team na pupunta sa unit. Sina Apol
“He’s two cities away from Azteria. Ayaw niya rin talagang bumibisita ako dahil may naaalala raw siya. Kaya tinanong ko rin kayo kung sure ba talaga kayo... Lalo na si Collier...” Malapit na kami sa probinsiya ng La Serpienta at mas nadadagdagan lang talaga ang kaba ko sa tuwing maaalala kung kanino kami patungo.“Sigurado naman akong alam niya ang buong Naion dahil mahilig daw mamasyal ang mga amo niya,” dugtong pa ni Nate.Nagkabati rin sila ng fiancée niya kagabi. Nagselos lang daw dahil akala yata ay kinausap ako para sabihing mahal pa ako. Na kaya raw ako umiyak ay dahil mahal ko rin talaga si Nate kaso lang ay hindi na kami pwede. Gusto kong maiyak lalo sa katatawa pero alam ko ang pakiramdam ng nagseselos kaya hindi ko na ginawa pa.Kaya rin busangot kagabi si
I couldn’t believe it... Magician na siya? Agad akong tumakbo patungo sa kung saan nagkukumpulan ang mga tao at doon ko tuluyang nakita ang dating kaibigan. I almost cried and felt nostalgic to see Max right in front of me pero hindi ko na pinalampas pa ang pagkakataon.“Puntahan natin siya!” tawag ko kay Pisces.“He’s still performing... We don’t want to let this people get mad at us for ruining his performance.”“B-baka umalis siya...” wika ko habang patuloy na pinagmamasdan ang kaibigan.He changed a lot... mas tumangkad siya at mas nag-mature. Sa ganda ng ngiti niya ay para bang payapa na ang utak laban sa mga trahedyang pinagdaanan. I suddenly felt embarassed... dahil pumunta kami rito para lang
I never knew that I’ll be able to go to the Naion. Hindi ko iyon naisip kailanman at nadagdagan pa nga ang takot ko na pumunta roon nang malamang nadi-discriminate ang mga taga-Coventry dahil sa lumalaganap na zombie virus outbreak. Malamang ay kung malaman nila na ako ang pinakanaunang maging zombie ay hindi na sila mag-aksaya pa ng panahon para paalisin ako. They would probably stone me to death for the mischief I brought and what I can bring to their country.Well, that should be the least of my priority. Takot lang din siguro talaga ako dahil alam ko kung sino ang pupuntahan namin doon. Ang taong pinagkakasalaan ko ng malaki. Hindi ko alam kung handa na ba ako na makita sila dahil hanggang ngayon ay ikinahihiya ko pa rin ang nangyari dati.“Don’t worry... I know them.” Napansin yata ni Pisces ang kaba ko nang nasa eroplano na kami pa
After a long journey of searching for the remains of those people inside the helicopter, we found out that it was Vos Rockefeller, Crimson and Velvet Benchers’.Nahirapan pa kaming ma-identify and mga bangkay dahil sunog na sunog na ang mga ito but the accessories and jewelries gave it all.I’m happy that we eliminated three of them but still unsatisfied since Sid Rockefeller is still at large.“His first hideout would probably be Naion since they can enter it back and forth without any permission from the government.”Ngayong iniisip naming kung paano mapababagsak si Sid nang walang nasasaktan na taga-ibang bansa, alam ko na agad na mahihirapan kami. We don’t want to cause any bad image and the team wants to do it secretly.