6 - Misyon Sa Kanyang Bansa

Halos dalawang oras na hindi lumabas ng kwarto si Adira at sa paglabas niya ay nakabihis na siya at papunta na ng opisina ng hari para kuhanin ang passport niya.

Pagbukas niya pa lang ng pinto ay nakakunot na ang noo ni Dylan. "Wala ka sa bansa mo, bakit bigla ka na lang pumasok rito ng walang pahintulot?"

"Pasensya na mahal na prinsipe maiiwan na ako ng eroplano pag ginawa ko pa 'yon." Sabay ngisi niya, pero nagsalita na naman ito.

"Basa pa ang buhok mo. Bakit naka ayos at tali na 'yan?"

Tumingin naman siya kay King Stephen na nagtataka rin sa anak nito. "Ang dami mong nakikita prinsipe, pero ang sagot ko ay hindi ako naglulugay ng buhok kahit pa basa pa ay tinatali ko na. Nasagot ko na po ba ng maayos ang tanong mo?"

Masama ang loob nitong tumingin na lang sa ibang direksyon. "Puwede ko na bang makuha ang passport ko malapit na ang flight ko, kailangan naroon na ako bago pa mag-alas dose ng tanghali at mayroon na lang akong 1 hour at 30 minutes."

"Ito na ang passport mo mag-ingat ka sa iyong paglalakbay. Paglabas mo ng palasyo ay may naka-abang ng sasakyan para ihatid ka sa airport. Huwag kang mag-alala halos isang oras lang ang biyahe papunta doon."

Kinuha niya ang passport sa ibabaw ng lamesa. "At bago ka umalis, kailan ang balik mo rito?" tanong ni King Stephen.

"Hindi ko sigurado, pero madali naman mag-book ng flight papunta dito kaya hindi na ako mahihirapan."

"Kung ganon ay maaari ka ng umalis."

Lalakad na sana siya ng mapatingin siya sa prinsipe habang hindi pa rin nawawala ang pagkainis nito sa kanya. "Mahal na prinsipe." Lumingon ito at tumingin sa mata niya. "Sa oras na bumalik ako ay dapat handa ka na dahil kung ano ang nakita mong ugali ko ngayon ay iba sa ipapakita ko pag bumalik na ako rito, kaya suwerte ka at nakita mo ang side kong 'to at kung lalabas man ay hindi na madalas." Ngumiti siya ng malaki bago umalis sa kwarto na 'yon at nang makita niya na ang sasakyan ay sumakay kaagad siya.

Samantala si Prince Dylan ay nakatulala pa rin sa puwesto kung saan nakatayo si Adira kanina.

"Dylan, okay ka lang ba?" tanong ni King Stephen.

Bumalik naman ito sa kasalukuyan. "Okay lang ako ama," mahina nitong sagot.

"Hindi ko akalain na isang magandang binibini pala ang kinuha ko. Ang ganda ng ngiti niya 'di ba? Ngayon ko lang rin nakitang ngumiti si Adira, sa ilang araw niyang narito."

Bumalik muli ang pagkakunot ng noo ni Prince Dylan. "Hindi totoo 'yon ama, peke lang ang ngiti niya kanina."

Tumawa naman ang kanyang ama ng may kalakasan. "Mahirap ngumiti ng peke aking anak, mas makikita mong maigi kung peke ang isang ngiti dahil mahirap, pilit at may lungkot sa likod ng pagngiti nito, kaya sa tingin ko ay taos-puso naman ang pinakita niya."

Tumango naman siya. "Siya nga pala ama, kailangan ko ng maluluwag na damit para sa pagsasanay."

Napakunot ang noo ni King Stephen. "Bakit?"

"Ang sabi kasi ng binibini na 'yon na kailangan kong magsuot ng maluluwag para makagalaw ako ng magaan."

Napatango naman ang hari. "Kung ganon ay mag-uutos na lang ako para bumili ng mga ordinaryong damit pati na rin ang pantalon mo."

Tumango siya at tumayo na. "May sasabihin ka pa ba ama?"

"Wala na, puwede ka ng bumalik sa silid mo."

"Kung ganon ay maiwan na kita. " Lumakad na siya paalis ng kwarto at nagpatuloy papunta sa silid niya.

Samantala si Adira ay mabilis lang nakasakay ng eroplano at talagang ang passport na pinagawa ng hari ay valid, dahil wala siyang naging problema o hinarang siya ng mga tauhan sa loob ng airport. Limang oras ang hihintayin niya bago siya lumapag sa kanyang bansa.

Pagkalipas ng limang oras ay ligtas na nakababa ang eroplanong sinasakyan niya, kaya naman agad siyang naghanap ng masasakyan pauwi. Dalawang oras ang nilakbay niya ulit bago tumapat ang taxi sa mismong bahay ni Simon, at dahil wala siyang dalang pera pambayad sa taxi driver.

Bumaba siya at sinabihan ang driver na maghintay sandali. Kumatok siya ng ilang beses sa pintuan ni Simon bago nito binuksan. "Bayaran mo muna ang taxi driver wala akong pera kaya ikaw muna," saad niya kaagad.

Natigilan lang ito sandali at lumabas na rin ng bahay at binayaran ang taxi driver. Nang bumalik ito ay tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa. "Hindi ko alam na nagsusuot ka pala ng ganyan, Adira?"

Napabuntong-hininga na lang siya. "Wala na akong pagpipilian kailangan kong magpalit ng damit at maligo. Ito lang ang simple na damit na nandoon."

Ngumiti ito. "Kahit simple lang parang ang mahal."

"Mahal talaga dahil reyna ang may-ari nito, pero maiba tayo kailan ang misyon ko sa asawa ni Mrs. Torres?"

Napakamot ito sa ulo. "Mamaya ng alas-otso, sa isang bar kung saan laging naroon si Mr. Torres."

"Wala na pala akong magiging pahinga, pero sige pupunta ako. May silbi rin pala 'tong napili kong damit para makapasok doon."

Umupo si Simon sa isang upuan sa harap ng bahay nito. "Kumusta nga pala ang pag-uusap niyo ng hari, pumayag ka ba sa gusto niya?"

Tumingin siya sa kalangitan. "Oo."

"Nag-iba na ata ang ihip ng hangin, tinanggap muna ang ganong klaseng misyon."

"May dahilan ako, para sa hari ay tinanggap ko kahit hindi masunod ang mga rules ko sa mga misyon na tinatanggap ko."

Tumango-tango naman si Simon. "Sigurado akong mabuti naman 'yan dahil tinanggap mo. Kumain ka na ba? Meron akong niluto kumain ka muna. " Tumayo na si Simon at pumasok sa loob ng bahay nito. Natulala siya saglit bago sumunod kay Simon sa loob.

Sumapit ang takdang oras ng misyon ni Adira at handa na siyang tapusin ito kaagad dahil babalik na siya sa Stalwart Castle pagkatapos ng misyon niya. Ang motorbike niya ang dala niya papunta sa bar na sinulat ni Mrs. Torres sa impormasyon. Alam niyang hindi bagay sa suot niya ang pagsakay sa kanyang motorbike, pero wala na siyang pakialam doon. Ilang sandali pa ay na sa bakuran na siya ng bar. Hininto niya ang kanyang sasakyan sa isang parking lot at inayos ang suot niyang mask na natatakpan ang kalahating mukha niya mula ilong hanggang bibig. Hindi niya na rin dinala ang dalawang wooden stick niya dahil kung lumaban man si Mr. Torres ay kamao ang gagamitin niya.

"Huling araw na ng pagtataksil mo ngayon Mr. Torres dahil oras na pumasok ako sa loob ay hindi ka na muling makakapasok pa o makikipagkita sa babae mong laging dinadala sa loob. " Napangisi siya sa likod ng kanyang mask at nag-umpisa nang lumakad papasok ng bar.